Video Ion Izaggire heeft de twaalfde etappe van de Tour de France op zijn naam geschreven. De 34-jarige renner van Cofidis zat mee in de vroege vlucht en rondde in de finale een solo van ruim dertig kilometer succesvol af. Mathieu van der Poel, die zich de afgelopen dagen niet helemaal fit voelde, was een van de grote smaakmakers van de enerverende rit. Bij de klassementsrenners was geen grote strijd.

De twaalfde etappe van de Tour de France bevatte geen hooggebergte, maar er moest wel stevig geklommen worden. De rit van Roanne naar Belleville-en-Beaujolais telde liefst zes beklimmingen. Vooral de finale was behoorlijk zwaar, met achtereenvolgens de Col de la Casse Froide (5,3 km aan 6,1%), de Col de la Croix Montmain (5,7 km aan 6,1%) en de Col de la Croix Rosier (4,9 km aan 7,7%). De top van die laatste klim lag op een kleine dertig kilometer van de finish.

Spectaculair begin
Zonder Fabio Jakobsen, die niet meer van start ging omdat zijn lichaam niet herstelde van een val in de eerste week, vertrok het peloton om vijf na één in de middag voor de 168 kilometer lange rit. Na een neutralisatie van ruim tien kilometer, was Mads Pedersen de eerste aanvaller. Nadat hij even alleen vooruit reed, sprongen Krists Neilands, Alberto Bettiol en… Mathieu van der Poel naar de Deen toe. De vier kwamen niet weg, maar het was wel duidelijk dat Van der Poel weer aan de beterende hand was.

Van der Poel sprong vanaf de start mee – foto: Cor Vos

Dat was ook te zien in het explosieve openingsuur dat volgde. Van der Poel plaatste verschillende demarrages, net als een hele rits andere renners, onder wie Mattias Skjelmose, Julian Alaphilippe en Wout van Aert. Niemand kwam weg echt weg in deze beginfase, maar aan de achterkant waren wel slachtoffers. De eerste losser was Caleb Ewan, die samen met Jasper De Buyst al snel op grote achterstand reed. Maar ook Sepp Kuss, Dylan van Baarle en Louis Meintjes reden al snel op achterstand.

Eindelijk een kopgroep
Zij moesten in de achtervolging op het peloton, dat uit nog slechts zo’n zestig renners bestond. Ook David de la Cruz en Quentin Pacher waren daar niet meer bij na een valpartij. De Fransman kon zijn weg wel weer vervolgen, maar de Spanjaard staakte de strijd. Vooraan bleef het ondertussen koers. Na kleine vijftig kilometer schudde Wout van Aert een flinke versnelling uit de benen, waarna hij alleen voorop kwam te rijden. Enkele kilometer later werd de renner van Jumbo-Visma echter weer gegrepen door de achtervolgers.

Van Aert probeerde het in zijn eentje – foto: Cor Vos

Daarna waren het Skjelmose en Kelderman – beiden eerder ook al actief – die het hazenpad kozen. Marc Soler sprong naar het duo toe, waarna ook de rest de aansluiting kon maken. Nu was het Tiesj Benoot die doortrok, samen met Dylan Teuns. De twee kregen later nog het gezelschap van Mads Pedersen en gedrieën sloegen ze een mooi gaatje. Was dit, na zeventig kilometer koers, de ‘vroege’ vlucht van de dag?

Nee, want het bleef koers achter het koptrio. Matteo Jorgenson, Andrey Amador en Ion Izagirre gingen in de tegenaanval en dat lokte meer demarrages uit. Mathieu van der Poel, Victor Campenaerts, Mathieu Burgadeau, Thibaut Pinot, Guillaume Martin en Tobias Halland Johannessen hadden ook nog wel wat in de benen en konden, samen met de drie hiervoor genoemde namen, de sprong nog naar voren maken. Jasper Stuyven en Julian Alaphilippe lukte dat na een lange achtervolging ook. We kregen zo een kopgroep van vijftien.

De kopgroep met onder anderen Van der Poel, Teuns en Pinot – foto: Cor Vos

Van der Poel valt aan
Het peloton liet eindelijk begaan, waardoor Mads Pedersen zonder zorgen de volle buit kon pakken bij de tussensprint in Régnié-Durette. Tien kilometer later begonnen de vijftien met een voorsprong van drieënhalve minuut aan de Col de la Casse Froide (5,3 km aan 6,1%). Het verschil had nog verder op kunnen lopen, ware het niet dat AG2R Citroën op een gegeven moment toch begon te rijden in de achtervolging. Op de beklimming zelf slonk het verschil door toedoen van de Franse ploeg zelfs weer tot tweeënhalve minuut. Dat was vooral jammer voor Thibaut Pinot, de bestgeklasseerde vooraan. Hij stond voor de start van de rit vijftiende, op negen minuten en 36 seconden van het geel.

Mathieu van der Poel hoefde zich niet druk te maken om tijdswinst, hij ging vol voor de ritzege. Vandaar dat hij in de afdaling in de aanval ging. Enkel Andrey Amador kon of durfde hem te volgen, zodat we twee koplopers kregen. Ze hadden een voorgift van ongeveer vijftien seconden bij het opdraaien van de tweede finaleklim, de Col de la Croix Montmain (5,7 km aan 6,1%). In de eerste kilometers van de klim liep het verschil verder op, terwijl het bij de eerste achtervolgers uiteenspatte. Julian Alaphilippe moest als een van de eerste renners lossen.

Van der Poel op pad met Amador – foto: Cor Vos

Amador moet passen, Van der Poel solo
Van der Poel had duidelijk goede benen. Op een kleine 47 kilometer van het einde gooide hij Amador overboord en ging hij in zijn eentje door. Nadat de Nederlander met twintig seconden voorsprong boven kwam, stortte hij zich in de technische afdaling. Ook Louis Meintjes moest in die afdaling gas geven, want de eerder geloste Zuid-Afrikaan had het peloton eindelijk weer in zicht. Uiteindelijk wist hij de aansluiting te maken. Later konden ook nog enkele andere renners terugkeren, onder wie Sepp Kuss en Dylan van Baarle.

• 

  13 jul

  Lees ook Tour 2023: Op de limiet! Solerende Mathieu van der Poel stort zich in afdaling

  13 jul

Vooraan denderde Van der Poel door. Hij begon met een voorsprong van twintig seconden aan de Col de la Croix Rosier (4,9 km aan 7,7%). Die voorsprong was ten opzichte van Pinot en Jorgenson, de rest zat op een iets grotere achterstand. Een groepje met Benoot, Johannessen, Burgaudeau, Martin en Izagirre kon echter weer terugkeren. Die laatste trok tweeënhalve kilometer voor de top door, met Van der Poel in zijn spoor. De Nederlander hield het wiel van de Baskische klimmer even, maar haakte dan toch af.

Izagirre alleen op kop
Terwijl Izagirre alleen verder ging, moest Van der Poel ook de eerste achtervolgers laten gaan. Die eerste achtervolgers hadden op de top 24 seconden achterstand op Izagirre, Van der Poel zat nog een halve minuut verder. In de afdaling werden de verschillen alleen maar groter. Het achtervolgende groepje – Benoot, Johannessen, Burgaudeau, Martin, Pinot en Jorgenson – lagen met nog vijftien kilometer te gaan al vijftig seconden achter. Van der Poel zat op meer dan anderhalve minuut.

Het peloton kwam ondertussen dichter bij Van der Poel en de groep daarvoor. Dat kwam vooral door INEOS Grenadiers, dat Pinot als gevaar zag en de schade wilde beperken. Voor de rest zagen we echter geen actie bij de favorieten. Zou zouden gezamenlijk finishen, een kleine vier minuten na de winnaar. Het sprintje werd overigens gewonnen door Maxim Van Gils, voor Tadej Pogacar.

De solerende Izagirre – foto: Cor Vos

Winst voor Izagirre 
Terug in de tijd en terug naar voren. Door een inspanning van Burgaudeau kwamen de achtervolgers eventjes wat dichter bij Izagirre, maar dat was maar van korte duur. De 34-jarige renner liep tussen kilometer tien en vijf weer uit, tot hij een minuut had. Hij zou als overwinnaar over de streep rijden in Belleville-en-Beaujolais. Zo won hij voor de tweede keer in zijn carrière een Touretappe en bezorgde hij Cofidis de tweede ritzege in deze Ronde van Frankrijk, nadat Victor Lafay de tweede rit naar San Sebastián won.

De strijd om plek twee ging tussen Burgaudeau en Jorgenson, die in de slotfase nog weg waren gereden bij de rest. De Fransman trok daarbij aan het langste eind, de Amerikaan werd derde. Voor Tiesj Benoot restte de vierde plaats.