Matteo Trentin hoefde in de laatste honderden meters slechts af te rekenen met Mads Pedersen en Stefan Küng. De wereldtitel leek binnen voor de Italiaan, maar het was Pedersen die verrassend naar de regenboogtrui wist te sprinten. “Als je de sprint bekijkt, maak ik gewoon geen kans”, zo is Trentin eerlijk in gesprek met Sporza.

Trentin begon het WK als kopman van de Italiaanse selectie. De voormalig Europees kampioen stelde ook zeker niet teleur, aangezien hij samen met Mathieu van der Poel de oversteek wist te maken naar Pedersen, Stefan Küng en Gianni Moscon, die vlak daarvoor waren weggereden uit een uitgedund peloton.

Waar Van der Poel moest passen door de loodzware weersomstandigheden, mocht Trentin sprinten voor de wereldtitel. De ervaren klassiekerspecialist – op papier sneller dan Pedersen en Küng – ging als eerste de sprint aan, maar hij werd overtuigend geremonteerd door Pedersen, die iedereen wist te verbazen met de wereldtitel.

“Mads was gewoon beter. Ik voelde me zeker sterk, maar de kou speelde me wellicht parten in de eindsprint. Ik voel me op dit moment nog altijd onderkoeld. Het was echt een zware koers. Toen Van der Poel en ik versnelden, was het peloton al volledig uit elkaar geslagen. Ik heb de inzinking van Van der Poel niet gezien, maar daaruit blijkt wel hoe zwaar deze wedstrijd was.”

“Ik kan mezelf niks verwijten, Mads was gewoon de sterkste renner in koers. Ik kan trots zijn op mezelf en de Italiaanse ploeg, maar je gaat voor die regenboogtrui en niet voor een zilveren medaille”, zo concludeert Trentin.

Matteo Trentin kijkt niet al te blij op het podium – foto: Cor Vos