Lonneke Uneken profiteerde in de finale van de derde etappe van de Simac Ladies Tour optimaal van een zware valpartij in het peloton. De renster van SD Worx zat bij een zestal dat vijf kilometer voor de finish overeind bleef, waarna ze het in de sprint afmaakte. “Uiteraard hoop je niet dat er zo’n valpartij ontstaat”, vertelt ze na afloop.

De crash, veroorzaakt door Lorena Wiebes die net naast het asfalt terechtkwam en weer terug wilde sturen, was wel het gespreksonderwerp na de finish. “Het was de hele dag al hectisch”, aldus Uneken. “Er stond wind en het kon overal gebeuren, maar het gebeurde eigenlijk nergens. We wilden met de ploeg op vijf kilometer van de meet nog een keer aangaan. Daardoor zaten we met veel meiden voorin.”

“En toen hoorden we een valpartij. Dat gebeurde in een split second”, legt de latere winnares uit. Ze zat met drie ploeggenotes van SD Worx en twee rensters van Team DSM voor de val. “Ik kon er nog langs, we zijn doorgereden en toen kon ik het afmaken. Daar ben ik wel super blij mee.”

Toch denkt de nog maar 21-jarige Uneken ook aan haar collega’s. “Ik hoop dat iedereen oké is, maar op dat moment waren we als ploeg aan het rijden. Dan ga je pas na de finish kijken hoe het ervoor staat. Ons geluk was dat we met veel rensters voorin zaten. Dan blijf je over”, vertelt ze. Teamgenote Chantal van den Broek-Blaak was ook mee en schuift op in het klassement. “We hebben nog twee lastige dagen te gaan en gaan kijken wat dat ons brengt.”

Demi Vollering – foto: Cor Vos

Demi Vollering: “Het was wachten tot het fout zou gaan”
Ook mee van voren was Demi Vollering. Zij zag het ongeluk gebeuren. “Lorena raakte net naast de weg en ging vol onderuit. Dat zag er heel naar uit en het was best wel eng. Ik zat gelukkig er net voor, dus zelf kwam ik er goed vanaf, maar ik wist gelijk dat iedereen er overheen ging”, geeft de kopvrouw van SD Worx aan.

Toch heeft Vollering wat kritiek op het parcours. “We moesten daar van voren zitten, omdat het kronkelige wegen waren. Het was te verwachten dat er iets ging gebeuren. Het was smal en de weg was niet overal even recht. Als je dan aan het kantje zit, dan ga je zo onderuit. En dan ook nog die rare aankomst, met regen erbij… Dat zorgde voor een chaotische wedstrijd. Het ging de hele dag maar net goed. Dan is het wachten tot het een keer fout gaat.”