Kerckhoffs Raymond

• zondag 7 maart 2021 om 19:00

Opinie Een kopgroep van acht man die elegant door het schilderachtige Toscaanse landschap bewoog. Ongeacht wie van dit achttal de Strade Bianche zou winnen, deze kopgroep was een overwinning voor de wielersport.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Op de Monte Sante Marie op circa vijftig kilometer van de streep, wisten deze renners reeds een schitterende editie van de Strade Bianche naar hun hand te zetten. Vanaf dat moment kregen we acht namen van voren te zien, die de wielersport in alle facetten vertegenwoordigen: Mathieu van der Poel, Wout van Aert, Julian Alaphilippe, Tadej Pogacar, Egan Bernal, Thomas Pidcock, Quinn Simmons en Michael Gogl. Een bont gezelschap van veldrijders, klassiekerspecialisten, allrounders, ronderenners en grote talenten.

Het is een discussie waar veel grote partijen in de wielersport al enige tijd op attenderen. Wil je wielrennen tot een grote mondiale sport laten uitgroeien, dan zal er een topkalender met minder wedstrijden moeten worden gemaakt. Alleen dan lukt het om de beste renners overal met elkaar te laten strijden. Er is al eens geopperd dat deze A-league uit maximaal 100 koersdagen moet bestaan en dat de iedere renner op het hoogste niveau verplicht is om aan minimaal 70% van deze wedstrijden deel te nemen. Dit stuitte natuurlijk op bezwaren van vooral de Giro d’Italia en Vuelta a España die voor de realisatie van dit plan hun ronde minimaal een week zouden moeten inkorten. Het plan leeft echter nog steeds bij een groot deel van de ‘stakeholders’ binnen de professionele wielersport.

Toch is de Strade Bianche 2021 een belangrijk signaal voor de wielersport. De koers over de grindwegen en de steile Toscaanse heuvels heeft zich de laatste jaren ontwikkeld als een topkoers voor allrounders. Pas vijftien edities oud, maar nu al een klassieker met een monumentale uitstraling.

Bernal, Alaphilippe en Van der Poel strijden om de zege in Strade Bianche – foto: Cor Vos

In theorie lijken de ‘Vlaamse’ coureurs in het voordeel. Je moet op de onverharde wegen immers over een grote behendigheid op de fiets beschikken. Niet zo extreem als op de kasseien, maar de beheersing van de fiets is wel essentieel. Fabian Cancellara wist in Siena driemaal te winnen, maar ook Michael Kwiatkowski, Zdenek Stybar, Philippe Gilbert, Wout van Aert, Julian Alaphilippe en Mathieu van der Poel eisten in het Toscaanse land de hoofdprijs op.

Daarom was het te verwachten dat Mathieu van der Poel, Wout van Aert en Julian Alaphilippe in de bewuste kopgroep zaten. Veldrijder Thomas Pidcock is de neo-prof met de meest verwachtingen, de Oostenrijker Michael Gogl een revelatie met een echt ‘Vlaams’ postuur en over de pas 19-jarige Amerikaan Quinn Simmons zijn al genoeg lofliederen geschreven. Dat de laatste twee Tour de France-winnaars Tadej Pogacar en Egan Bernal mee de koers zouden maken, was misschien wel de grootste surprise.

En juist die hoofdrol in de Strade Bianche van de twee jonge Tour-winnaars is een bouwsteen waar de wielersport iets mee moet doen. Het wielrennen leeft te veel in vooroordelen. Veertig jaar geleden moest je nog op de ochtend voor een wedstrijd biefstuk en spaghetti eten wanneer je een kans op een kort resultaat wilde maken. Rond de millenniumwisseling moest je rond de dertig jaar zijn voordat je in de klassiekers naar het podium kon kijken. Tien jaar geleden riepen we nog dat je als jonge prof rustig gebracht moest worden en dat het Vlaamse werk niet met de Waalse heuvels is te combineren.

En de laatste decennia waren we nog overtuigd dat ronderenners een ander profiel dan de klassiekerspecialisten hebben. Tour-winnaars als Miguel Indurain, Lance Armstrong, Jan Ullrich, Alberto Contador en Chris Froome lieten zich immers in hun gloriejaren zelden in het eendagswerk zien.

Het zijn zoveel niet onderbouwde beweringen die steeds als bewezen waarheden in het peloton worden aangenomen. Gelukkig hebben we tegenwoordig jonge renners die dankzij de passie waarmee ze koersen, al die wijsheden van de zogenaamde pseudo-wetenschappers in de prullenbak gooien.

Julian Alaphilippe en Egan Bernal in de Strade Bianche. foto: Cor Vos

Julian Alaphilippe leek in 2019 ineens een gevaarlijke outsider voor de Tour-zege. Mathieu van der Poel deed vorig jaar twee weken voor zijn zege in de Ronde van Vlaanderen nog mee voor de overwinning in Luik-Bastenaken-Luik. Wout van Aert won de vorige Tour massasprints en was ook de meesterknecht op cols van hors-categorie. En op zaterdag 6 maart 2021 constateren we dat Egan Bernal en Tadej Pogacar (beiden kennen overigens ook een bescheiden geschiedenis als veldrijder) mee doen om de zege op de onverharde wegen van de Strade Bianche.

Laat de beelden van deze klassieker dan ook zien wanneer alle wielerbobo’s weer met elkaar om de tafel gaan om te kijken hoe ze de wielersport populairder kunnen maken. Deze Strade Bianche is de beste reclame om de wielersport mondiaal aanzien te geven. Hoe wij als wielerliefhebbers uit de Lage Landen ook juichen om onze sport, globaal gezien is het wielrennen niet populairder dan judo en handbal. Dat was drie jaar geleden nog te lezen in een rapport van IMG.

De enige oplossing om de sport verder te globaliseren, is een kalender waar de beste renners elkaar steevast tegenkomen in de grootste koersen. Dit moet het uitgangspunt worden bij de verdere herstructurering van het wielrennen. Dat kan alleen maar, wanneer we niet blijven hangen in de historie van onze sport. Juist met deze nieuwe generatie moeten we durven vooruit te kijken.

Dus zwijg over het vooroordeel dat de kasseien van Le Nord niet in de Tour de France thuis horen. Nee, de helden van de Tour de France horen zich juist ook op kasseien van Parijs-Roubaix thuis te voelen. Wielrennen moet niet een sport van de specialisten, maar van de allrounders worden. Als kampioen behoor je ieder aspect te beheersen.

De wereldkampioen veldrijden die uiteindelijk de wereldkampioen op de weg en de Tour-winnaar van twee jaar geleden in een klassieker vloert. Hoe mooi kun je de diversiteit van het wielrennen krijgen als in deze Strade Bianche. Het enige historische in deze moderne opvoering van het wielrennen, was op deze eerste zaterdag in maart het decor.