Het Europese wielerseizoen start aanstaande zondag met de Clàssica Comunitat Valenciana 1969. Een vrije nieuwe koers op de kalender; Giovanni Lonardi en Lorrenzo Manzin zijn de eerste twee winnaars. Maar schijn bedriegt. Mathieu Hermans legt bij WielerFlits uit waarom. Hij is in Spanje voor de Wereldbeker veldrijden in Benidorm, op tien kilometer van de finish in La Nucia.

Wie verder kijkt dan zijn neus lang is en de erelijst van de Clàssica Comunitat Valenciana 1969 – Gran Premi València (zoals de koers volledig heet; 1969 verwijst naar de eerste editie), valt van de ene verbazing in de andere. Op het palmares staan namelijk een flink aantal grote namen: de onlangs overleden Noël Dejonckheere (hij won liefst drie keer, nog altijd een record), Bernard Hinault, Seán Kelly, Laurent Jalabert, Mario Cipollini, Peter Van Petegem, Erik Zabel (eveneens drie keer), Andrei Tchmil, Alessandro Petacchi en Óscar Freire. We zien ook twee Nederlanders terug: Tom Cordes (1990) én Mathieu Hermans.

Spaanse historie in ere hersteld
De geboren Noord-Brabander zegevierde in de editie van 1989. “Dat was in de spurt”, vertelt de sprinter, die – behoudens zijn laatste seizoen in 1993 bij TVM – louter voor Spaanse teams reed. “Ik won toen voor Eddy Planckaert en Laurent Jalabert. Het was niet de lastigste koers, in tegenstelling tot het jaar daarna waarin Cordes won. Maar vaak draaide het toch op een sprint uit van een grote elitegroep. En: de Trofeo Luis Puig – zo heette de koers toen nog – wilde je graag winnen. Luis Puig was toch een grote naam. Hij was UCI-preses tot zijn dood in 1990, waarna Hein Verbruggen hem opvolgde. Puig heeft enorm veel betekend voor het Spaanse wielrennen.”

Luis Puig, UCI-voorzitter van 1981 tot zijn dood in 1990 – foto: Cor Vos

Hoewel de koers na 2005 vanwege het wegvallen van sponsoren verdween, besloot de Club Ciclista La Marina de koers in 2021 nieuw leven in te blazen. “In onze tijd was de Trofeo Luis Puig een klassieker”, legt Hermans uit. “Hij viel altijd een beetje tussen de rondjes in die je hier hebt. Deze koers was vaak gepland tussen de Ruta del Sol en de Vuelta a Valenciana. Daarna volgde dan altijd de Vuelta a Murcia. Wat deze wedstrijd zo belangrijk maakte, is dat het live op de Spaanse televisie werd uitgezonden. Dat maakte het altijd heel waardevol voor de sponsoren.”

“Wat ook meespeelde is dat de koers toen nog half februari plaatsvond”, gaat de 60-jarige Hermans verder. “Het lag dicht op Omloop Het Volk en daarna de rest van het Vlaamse voorjaar. Je moest er tegen die tijd simpelweg staan als toprenner. Dat verklaart ook waarom er zo veel grote namen op de erelijst staan. Bovendien was het weer in Spanje altijd aangenamer dan in Frankrijk en ook de wegen waren hier beter. Als je dan mocht kiezen, reed je liever hier. Het was ook niet vlak. Ja, Spaans vlak. Of zoals wij altijd zeiden: ‘vals plat, maar dan wel heel erg vals!’.”

Parcours 2023 en favorieten

Het parcours bevindt zich volledig in de regio Valencia. Van daaruit trekken de renners langs de kust, wat in januari een bedevaartsoord voor alle wielerdromen is. Over doorgaans vlakke wegen kunnen de renners er eerst zo’n anderhalf uur inkomen. Daarna doemen er na Xàtiva een aantal hellingen op. Na het ronden van de Alto de Barx, rijdt het peloton weer naar de kust. Daar passeren ze onder meer Gandía en Oliva, twee bekende verblijfplaatsen voor menig wielerploeg die zich voorbereid op het nieuwe seizoen.

Eenmaal voorbij Oliva steken de coureurs meteen door in zuidelijke richting, naar Pego. Daardoor laten ze bekende trainingsgronden in Dénia, Javéa en Calpe links liggen. Daar blijft het eigenlijk alsmaar oplopen, tot het peloton de top van de Alto de Bixauca rond. Vanaf daar is het nog 24 kilometer naar de streep. Een snelle finale wacht, vooral door de lange afdaling in de richting van Benidorm. Met Callosa d’en Sarria en Polop wachten in de laatste zeven kilometer nog twee stevige kuitenbijters. Na 189 kilometer ligt de streep in Benidorms voordorp La Nucia.

Volgens Hermans kunnen sprinters die al in goede doen zijn dit parcours overleven. De vraag is alleen wie er al goed zijn, want er is nog geen kilometer op Europese wegen gereden. Toch kunnen we de belangrijkste namen wel aankruisen. Topfavoriet is Arnaud De Lie, die met een deftige trein naar de sinaasappelstreek trekt. Zijn grootste uitdagers zijn normaal Max Kanter, Orluis Aular, Luka Mezgec, de Franse profdebutant Louis Barré, het Italiaanse talent Luca Colnaghi, een Juan José Lobato in zijn oude vorm en good old Edvald Boasson Hagen.

Toch is het vooral uitkijken naar de selectie van AG2R Citroën. Zij brengen drie potentiële kandidaat-winnaars aan het vertrek: de sterke sprinter Andrea Vendrame, klassiekerspecialist Greg Van Avermaet en een talent op datzelfde gebied, Valentin Retailleau. En wie weet kan de jonge Nederlander Alex Molenaar verrassen vanuit een klein elitegroepje. De deelnemerslijst was op het moment van publicatie nog niet bekend, maar toch presenteren wij de favorieten:

Favorieten volgens WielerFlits
**** Arnaud De Lie
*** Max Kanter, Andrea Vendrame
** Orluis Aular, Luka Mezgec, Greg Van Avermaet
* Edvald Boasson Hagen, Juan José Lobato, Luca Colnaghi, Louis Barré

Volledige deelnemerslijst

Is het meteen van dat voor Arnaud De Lie? – foto: Cor Vos