Interview Victor Campenaerts was vanmiddag weer een van de smaakmakers in Le Samyn. De kopman van Lotto Soudal spaarde zich niet in de kopgroep van acht en eindigde uiteindelijk op een zesde plaats, ondanks… een kneuzing aan de ribben. “Hopelijk volgt er beterschap na Tirreno-Adriatico”, legt Campenaerts uit aan WielerFlits.

Het was al de tweede keer in vier dagen dat we Victor Campenaerts 2.0 konden bewonderen op de kasseien. In de Omloop resulteerde dat, ondanks een val en twee lekke banden, in een vijfde plaats. En ook vandaag koppelde de werelduurrecordhouder een mooie uitslag aan een aanvallende stijl. Iets wat hem vorig jaar nooit is gelukt.

“Vorig jaar zat zo’n goede uitslag er soms ook in, maar is het er nooit uitgekomen. Toen was het ook nog een kwestie van ervaring opdoen. Deze vijfde en zesde plaats zijn geen overwinningen, maar gezien de omstandigheden moet ik daar wel mee kunnen leven. Mijn spurt was net niet goed genoeg, dat zou ik eigenlijk beter moeten kunnen. Maar ik werk er hard voor en ik geniet ervan om hier met de ploeg aanvallend te koersen. Je voelt dat onze kansen nog niet op zijn.”

Genieten? Vertelde Campenaerts niet voor de start dat hij zich blesseerde in de Omloop? “Ik heb inderdaad een zware kneuzing ter hoogte van het kraakbeen waar de ribben samenkomen. Er is geen gevaar om te trainen en te koersen, maar het doet wel een beetje pijn. Iedereen weet dat ik altijd zal proberen om zo aerodynamisch mogelijk op de fiets te zitten, dat is mijn grote troef, maar met die ribblessure kan ik niet meer zo diep gaan zitten. Want dan beperk ik mijn ademhaling te veel. Dat is de grootste hinderpaal.”

Zit Campenaerts nu minder aerodynamisch op zijn fiets? – foto: Cor Vos

Balans opmaken na Tirreno-Adriatico
Hypothekeert dat dan het hele voorjaar van de hardrijder? “Het is niet ideaal, maar ik kan vandaag nog meedoen voor een prijs, hé. Het is niet rampzalig, maar het beperkt me wel. Ik bekijk het eerder zo: iedereen heeft zijn pech in het leven, en dit is een klein minpuntje voor mezelf. Maar als ik zelf niet top ben, dan kan ik nog altijd veel betekenen voor de ploeg. Ik kijk bijvoorbeeld uit naar de Strade Bianche met Tim Wellens. Daar gaan we er dicht bij zijn, denk ik.”

Campenaerts wil duidelijk alles uit zijn nieuwe ploeg halen, en schuwt de opbouwende kritiek niet. “Vandaag kon de finale zeker beter. We kwamen in een slechte situatie op het einde, dat moeten we durven benoemen. Omdat ik zelf naar de leiders toe moest rijden, deed ik een inspanning en ik ben daar niet meer van hersteld. We mogen kritisch zijn, vind ik: daar hadden Florian en Arnaud mee moeten zijn met mij, om de rest te kunnen opvangen. Nu zaten we een beetje onthoofd in die finale. Dat nemen we mee naar de komende weken.”

De werelduurrecordhouder blijft, zoals we hem kennen, een rasoptimist. “Ik moet zeggen dat ik me op dit moment niet heel goed voel, maar dat zal hopelijk nog beteren. Ik hoop dat ik na de Tirreno-Adriatico al wat minder last heb, en dan geloof ik nog altijd in een mooi voorjaar.”