Vijf conclusies na Milaan-San Remo 2025
Milaan-San Remo 2025 is de boeken ingegaan als een van de mooiste uitgaves aller tijden. Een krankzinnige finale met een zenuwslopend slot, waarna Mathieu van der Poel zijn zevende monument op zijn palmares bijschreef. WielerFlits zet de vijf conclusies van deze koers op een rij.
1. MVDP ook richting Vlaamse klassiekers morele winnaar
Na een jaar grand cru van Tadej Pogačar in 2024 was het na een dito voorseizoen de verwachting dat de wereldkampioen nu ook in de Monumenten zou huishouden. Maar in La Primavera botste hij op misschien wel de beste Mathieu van der Poel ooit. De 30-jarige Nederlander trainde naar verluidt de gehele winter op zijn 10-15 minuten inspanningen en dat wierp zijn vruchten af op de Cipressa en de Poggio. MVDP week geen centimeter van Pogačars wiel én hij poogde op de laatste lastige strook naar de Madonna della Guardia de Sloveen de nek om te draaien net voor de top van de Poggio. Dat zal de kopman van UAE Emirates XRG niet alleen in de benen gevoeld hebben.
Uiteindelijk lukte het niet, maar met een staaltje killersinstinct wist Van der Poel Filippo Ganna en Pogačar met een ellenlange sprint op de Via Roma opnieuw te verrassen. Zoals hij de laatste jaren al aantoont een meester te zijn in het onverwacht handelen. Het lijkt erop dat Van der Poel de kloof naar de wereldkampioen afgelopen winter kleiner heeft gemaakt ten opzichte van vorig jaar. Hij noemde het al een uitdaging dat de Sloveen weer meer Vlaamse klassiekers doet. In 2023 kraakte Pogačar daar immers MVDP. Maar in Milaan-San Remo moet de Nederlander hebben vastgesteld dat hij de Sloveen kan kloppen in de Vlaamse klassiekers. Dat maakt hem ook moreel winnaar.
2. Tadej Pogacar gaat Parijs-Roubaix rijden
Het houdt de wielerwereld al maanden bezig: gaat wereldkampioen Pogačar zijn debuut maken in Parijs-Roubaix? Bij het bekendmaken van zijn programma zette hij die deur op een kier. Toen hij een paar weken later op Instagram een foto plaatste waarop was te zien dat hij het Bos van Wallers verkende, waren de rapen gaar. Zijn ploeg bleef dat verhaal echter de kop in drukken (zeker na zijn val in Strade Bianche), maar dit weekend werd het duidelijk: binnenkort maakt de communicatie-afdeling van de ploeg bekend of hij Parijs-Roubaix gaat rijden. Aangezien de Hel van het Noorden er nog niet op staat, ga je niet een niet-deelname aankondigen. Pogačar is erbij.
3. Concurrentie kan niet meer wachten tot finale
Als ploeg scoorden Alpecin-Deceuninck en UAE Emirates XRG als enige een (ruime) voldoende. Van de overige topteams waar het nodige van werd verwacht, moeten we vaststellen dat ze teleurgesteld hebben. Met name Lidl-Trek gaf met oud-winnaar Jasper Stuyven en mannen in vorm Mads Pedersen en Jonathan Milan niet thuis. Maar ook Red Bull-BORA-hansgrohe hebben we amper van voren gezien. Olav Kooij vormde het lichtpuntje bij Visma | Lease a Bike, Tom Pidcock had de verzachtende omstandigheid dat hij viel aan de voet van de Cipressa en verder lieten enkel Biniam Girmay met Intermarché-Wanty en Tudor Pro Cycling iets bemoedigend zien.
Het verdict voor die ploegen is dus hard, maar vooral de boodschap is duidelijk: Pogačar en Van der Poel rijden op een niveau van eenzame hoogte. Met de onorthodoxe aanval op de Cipressa (dat al sinds het succes van Gabriele Colombo in 1996 niet meer was voorgekomen) lieten ze andermaal zien dat wachten tot het gebruikelijke recept voor de finale van een koers geen zin (meer) heeft. Willen Lidl-Trek, Visma | Lease a Bike, Red Bull-BORA-hansgrohe en co een vuist ballen tegen de twee wereldtoppers, dan zullen ze iets moeten verzinnen en plannen gaan smeden die al ver voor het openen van de finale van de komende klassiekers gaat beginnen. Dat geldt ook voor Wout van Aert.

Pogacar beet zijn tanden stuk op Van der Poel – foto: Cor Vos
4. Vrouwen hebben les geleerd van de mannen
Bij de vrouwen zagen we voor het eerst in twintig jaar weer een editie van Milaan-San Remo. Op voorhand wist vrijwel niemand uit het damespeloton wat ze van deze koers moesten verwachten en dat was ook te zien aan het ijzersterke deelnemersveld. Uiteindelijk zagen we het bekende scenario uit deze koers: wachten tot de Poggio, waarna dertien dames om de winst zouden sprinten. Lorena Wiebes won voor Marianne Vos en lijkt daarmee zo langzamerhand klaar te zijn om het stokje van de levende legende over te nemen. Na afloop (en door Annemiek van Vleuten ook vooraf) werd er echter vooral gezegd dat de vrouweneditie in het vervolg langer mag zijn.
De 156 kilometer die de koers nu ‘lang’ was, is immers geen ongebruikelijke afstand op de vrouwenkalender. Daar waar de manneneditie steevast de langste wedstrijd van het jaar is. Nu was de vrouwenkoers misschien niet de lastigste en tot de laatste tien kilometer ook niet de meest attractieve om naar te kijken. Maar laat de mannenwedstrijd van 2025 een bron van inspiratie zijn voor Demi Vollering, Puck Pieterse, Elisa Longo-Borghini, Pauline Ferrand-Prévot en consorten. De meer klimmende types kunnen op de Cipressa het onderscheid maken, vooral ook omdat het niveauverschil bij de vrouwen nu nog groter is. Hoe kort of lang een koers ook is.
5. Parijs-Roubaix 2025 gaat mooiste wedstrijd van de eeuw zijn
Met wat we nu van Pogačar en Van der Poel gezien hebben, belooft dat een aantal mooie weken met schitterende koers te zijn. Wat dat betreft raden we een ieder aan om zondag 13 april de agenda ’s middags vrij te houden, want na deze Milaan-San Remo moeten we concluderen dat Parijs-Roubaix op voorhand de mooiste wedstrijd van deze eeuw gaat zijn. Met naast die twee nog een Mads Pedersen en Filippo Ganna in optima forma, hopelijk terug de uitmuntende Jasper Philipsen die we zagen rijden in Nokere Koerse én daarnaast nog een ijzersterke Wout van Aert die op komst is: ’s werelds besten gaan de Franse kasseien doen beven in plaats van andersom.

Pogacar maakte in 2022 al aangenaam kennis met de kasseien van Parijs-Roubaix – foto: Cor Vos

Om te reageren moet je ingelogd zijn.