Interview Met zijn 20 lentes en 308 dagen is Vlad Van Mechelen zondag de jongste Belg aan de start van de Ronde van Vlaanderen. U kent de Vlaams-Brabander misschien als het talent van WorldTeam Bahrain Victorious, maar met welke verwachtingen komt hij aan de start van zijn eerste grote monument? Wij bespreken het met Van Mechelen aan de vooravond van Vlaanderens Mooiste.

Van Mechelen staat – als de voormalige nummer drie in het WK voor junioren en de vijfde in Parijs-Roubaix voor beloften – bekend als iemand die weet wat hij wil en met vertrouwen durft spreken, maar voor de start van de Ronde van Vlaanderen is hij toch een beetje nerveus. “De Ronde van Vlaanderen mogen rijden, is heel speciaal”, geeft hij toe. “Ik heb al veel dingen meegemaakt in mijn nog jonge carrière, dus ik ben niet zo vaak meer zwaar onder de indruk. Maar voor de Ronde zit ik toch echt met een heel opgewonden gevoel, gewoon om aan de start te staan. Dat was al lang geleden.”

“Het gaat de eerste keer zijn dat er zo veel volk bij de start staat. Daar kijk ik enorm naar uit. Het kan me al bijna niet meer schelen hoe de wedstrijd verloopt, ik ben blij om er gewoon te zijn ’s ochtends en dat in mij op te nemen. En stel dat ik me echt top voel, kan ik proberen mee te schuiven. Zodat we met meerdere renners in de finale komen en daar elkaar nog kunnen helpen. Als Fred Wright een goede dag heeft, kan hij ver komen. Matej Mohoric is nog een beetje zijn weg aan het zoeken. Ikzelf hoop om mij fris te voelen tijdens de wedstrijd en dan kan ik misschien een mooie koers rijden. Zonder dat ik met veel druk aan de start sta.”

Van Mechelen knapte al veel werk op voor de ploeg – foto: Cor Vos

Bij Bahrain Victorious zijn de kasseiklassiekers voorlopig geen groot succes, maar voor Van Mechelen was dat misschien een geluk. “Het was voor het seizoen al gepland dat ik enkele grote koersen zou doen, maar de Ronde van Vlaanderen stond toen nog niet op de planning. Pas recent is die aan mijn programma toegevoegd. Onze klassieke kern is niet zo heel uitgebreid en dan is het logisch dat je sneller in dat soort koersen wordt opgesteld. Ik vind dat heel positief, want door die grote koersen te rijden leer je veel bij.”

“Ik krijg ook alleen maar positieve signalen vanuit de ploeg”, zegt Van Mechelen. “Ze weten ook dat ik nog maar 20 ben, en dat ik nog wel enkele jaren voor mij heb. Maar met wat ik nu al toon, zijn we goed op weg om een mooie carrière tegemoet te gaan. Ik heb in ieder geval niet het gevoel dat ik de afgelopen maanden gewoon heb meegereden. Ik ben meteen aan de slag gegaan als een volwaardige prof, die mee wil koersen en de ploeg wil helpen. Fysiek heb ik de stap naar de profs goed verteerd.”

Bijleren
Al merkt Van Mechelen, die met een dertiende plaats in Le Samyn en een 35e in de E3 Saxo Classic, meteen mee deed, ook dat het niveau anders is dan in zijn beloftetijd. “Ik merk dat het niet evident is om elke keer aan 100% aan de start te staan. Zeker in het klassieke voorjaar. De koersen volgen elkaar op en ze zijn zodanig zwaar dat je hard afziet. Je wordt zo gemakkelijk ziek, en dan moet je een beetje geluk hebben dat je een topdag hebt. Want zelfs als je verkouden bent, maakt dat in de klassiekers een paar groepen verschil.”

Afzien voor Van Mechelen in Nokere Koerse – foto: Cor Vos

“Ook met voeding is het soms wat zoeken. Na de E3 Saxo Classic had ik vijf dagen last van mijn buik. In 90% van alle koersen gaat alles goed, maar soms loopt het fout als je iets te veel binnen neemt. Dat kan gebeuren en is ook geen ramp”, besluit Van Mechelen.

Het wordt de eerste Ronde voor Van Mechelen, maar gezien zijn potentieel niet zijn laatste. “Nu wordt het vooral leren, maar ik heb de voorbije weken wel al gemerkt dat de klassieke koersen me goed liggen. Op een lastig kasseistrookje merk ik dat het bij mij iets gemakkelijker lijkt te gaan dan bij anderen. Daar hoop ik elk jaar in te blijven groeien, totdat ik verder kan meedoen. Aan het einde heb ik ook nog mijn wapen in de sprint dat ik graag wil gebruiken.”

Wordt het dan vooral afzien of genieten? “Tot ik aan de start sta, ga ik het wel allemaal in mij opnemen. Ik besef heel goed wat deze koers betekent in Vlaanderen. Het is dé koers van het voorjaar, die uniek is qua sfeer en waar meer rond te doen is dan Parijs-Roubaix. Tijdens de koers zelf, zit ik wellicht in een tunnel. Je ziet zo hard af, in een waas, dat je enkel let op het wiel voor je en je minder stilstaat bij die speciale sfeer.”