Vluchter Fredrik Dversnes houdt toppers achter zich in Tirreno-Adriatico, Van der Poel tweede
Fredrik Dversnes heeft voor een enorme verrassing gezorgd in Tirreno-Adriatico. De Noor van Uno-X Mobility maakte in de vijfde etappe deel uit van de vroege vlucht, reed zijn vluchtkompanen in de finale uit het wiel en bleef in een zware en spannende finale nipt uit de greep van de toppers. Mathieu van der Poel won de sprint van de achtervolgers en werd tweede.
Na twee bijzonder lastige dagen – door de slechte weersomstandigheden draaiden de derde en vierde etappe uit op een slijtageslag – kregen de renners opnieuw een veeleisende rit voor de wielen geschoven. De vijfde etappe naar Pergola konden we wel bestempelen als een Tappa dei Muri, een heuvelrit met een hele rits aan steile hellingen. In de laatste zeventig kilometer volgen er vier pittige beklimmingen en een grotendeels dalende slotfase.
Het venijn zat hem vrijdag echt in de staart. Na enkele ‘inleidende’ heuvels ging de echte finale van start, met eerst de Salita di Barbanti (6,2 km à 4,7%) en na een snelle afdaling de Monterolo-klim (3,9 km à 6,6%). De laatste 300 meter van deze klim ging aan bijna 9% omhoog, dus daar kon het verschil gemaakt worden. De top lag op 7,5 kilometer van de finish. Na de afdaling liep de slotkilometer nog licht omhoog, met een korte strook van 10%.
Alpecin-Deceuninck in de aanval
Zeven renners besloten al in een eerder stadium te anticiperen, in de hoop met voorsprong te beginnen aan de finale. Alpecin-Deceuninck had snode plannen en koos met Xandro Meurisse en eerstejaarsprof Gal Glivar resoluut voor de aanval. Zij kregen gezelschap van vijf andere vluchters, met Paul Ourselin (Cofidis), Dries De Bondt (Decathlon AG2R La Mondiale), Francisco Muñoz (Team Polti-VisitMalta), Fredrik Dversnes (Uno-X Moblity) en – ook vandaag weer – bergkoning Manuele Tarozzi (VF Group-Bardiani CSF-Faizanè).

Manuele Tarozzi, de onvermoeibare bergkoning – foto: Cor Vos
Deze zeven avonturiers kregen de zegen van het peloton, waardoor de voorsprong kon oplopen tot boven de zes minuten. Dversnes was met een achterstand van zo’n anderhalve minuut de best geplaatste renner in het klassement en mocht zich dus de virtuele leider noemen. Maar nog belangrijker: met een voorsprong van ruim zes minuten mochten de vluchters toch ook voorzichtig beginnen te dromen van ritwinst.
Nervositeit neemt toe
In het peloton, aangevoerd door INEOS Grenadiers en Q36.5 Pro Cycling, was er werk aan de winkel. Met de beklimmingen naar Santa Marciana, Salita di Barbanti en Monterolo nog voor de boeg, waren de koplopers zeker nog niet buiten schot. Op de flanken van de Santa Marciana (4,4 km à 6,1%) gebeurde er weinig en werd Tarozzi geen strobreed in de weg gelegd in zijn jacht naar extra bergpunten.

foto: Cor Vos
In de kilometers richting de volgende klim van de dag, die van Salita di Barbanti, liep de voorsprong van de kopgroep zienderogen terug. Dit kwam mede door het harde labeur in het peloton, maar ook door onenigheid in de kopgroep. Aan de voet van de ruim zes kilometer lange klim, bedroeg het verschil nog maar tweeënhalve minuut. De nervositeit in het peloton nam zichtbaar toe en dit ging gepaard met een val van Eddie Dunbar, die helaas moest opgeven.
Eenmaal op de flanken van de Salita di Barbanti besloot Q36.5 de gashendel open te draaien in dienst van kopman Pidcock, maar de Zwitserse ploeg kon zijn inspanning niet doortrekken tot de top. Dit gaf de gelegenheid aan renners om te anticiperen en dat is precies wat Nicolas Prodhomme en Chris Hamilton deden. Dit tweetal ging op jacht naar de overgebleven koplopers Glivar, Ourselin, De Bondt, Dversnes en Tarozzi, die nog een voorsprong verdedigden van minder dan twee minuten.
Vuurwerk op laatste klim
De voorsprong van de vijf werd nog wel gehalveerd voor het opdraaien van de laatste klim van de dag naar Monterolo. Eerste achtervolger Prodhomme volgde aan de voet op een kleine minuut, het flink uitgedunde peloton zat daar vlak achter. Was er nog iemand in staat om naar de kopgroep te springen? Nairo Quintana deed in ieder een dappere poging. De Colombiaan danste als in zijn beste dagen op de pedalen, maar werd in de kraag gevat door UAE Emirates XRG.
Onder aanvoering van Isaac del Toro – die zich besloot weg te cijferen voor zijn kopman Ayuso – dunde de groep der favorieten stevig uit. Toch konden de meeste toppers schijnbaar probleemloos volgen en ook krachtpatsers als Mathieu van der Poel en Filippo Ganna hadden nog uitzicht op de ritzege. Alhoewel, dan moesten ze eerst nog wel Dversnes zien in te rekenen. De Noor beschikte over een begenadigde dag, hield bijzonder knap stand en kwam met voorsprong over de laatste klim.

Dversnes op weg naar een zeer verrassende zege – foto: Cor Vos
Oersterke Dversnes doet gooi naar zege
Toch kon het nog alle kanten op in de laatste kilometers, want zijn voorsprong was inmiddels wel geslonken richting de vijftien seconden. In de afzink van de Monterolo-klim besloot meesterdaler Pidcock zich vol overgave naar beneden te smijten en bracht de groep zo bijna terug naar Dversnes. Met nog vier kilometer te gaan leek de hergroepering een feit, maar Dversnes weigerde te plooien. In de achtervolgende groep keek men elkaar vooral het wit uit de ogen en zo kon de Noor toch weer wat verder uitlopen.
Dit bleek voor Dversnes genoeg om uit de greep te blijven van de achtervolgers en zo voor een enorme stunt te zorgen. Na een indrukwekkende onderneming kwam hij solo als eerste over de streep, goed voor zijn eerste zege in de WorldTour. De sprint van de achtervolgers werd vrij eenvoudig gewonnen door Van der Poel, maar de Nederlander moet – na een derde plaats in de rit van donderdag – nu dus genoegen nemen met de meest ondankbare ereplaats.

Mathieu van der Poel kwam als tweede over de streep – foto: Cor Vos
Van der Poel bleef in de sprint Roger Adrià, Giulio Ciccone en Alex Aranburu voor. Filippo Ganna kende in de laatste kilometer nog mechanische pech, maar werd wel in dezelfde tijd geplaatst als Van der Poel en co en gaat dus nog altijd aan de leiding in het algemeen klassement.

Om te reageren moet je ingelogd zijn.