Voorbeschouwing: Adriatica Ionica Race 2019
foto: Cor Vos
donderdag 25 juli 2019 om 07:00

Voorbeschouwing: Adriatica Ionica Race 2019

De 106e Tour de France nadert zijn ultieme ontknoping, maar de komende dagen zal ook worden gestreden voor de eindzege in de Adriatica Ionica Race. Deze Italiaanse rittenkoers (UCI 2.1) is pas toe aan zijn tweede editie, maar het deelnemersveld is om duimen en vingers bij af te likken. Wie is nu de grote favoriet? WielerFlits blikt vooruit.

Historie

Vele Italiaanse (ritten)koersen zijn inmiddels van de wielerkalender verdwenen. De Giro della Provincia di Lucca, Giro Della Provincia Di Reggio Calabria, Settimana Ciclistica Lombarda en Giro di Sardegna… Om er een paar te noemen. Maar gelukkig werd er vorig jaar weer een gloednieuwe wedstrijd uit de grond gestampt: de Adriatica Ionica Race. De organisatie besloot eind juni vijf etappes te organiseren in het noorden van Italië.

De sprinters konden hun hart ophalen met enkele vlakke etappes, maar de eindwinnaar zou niet Elia Viviani, Mark Cavendish of Giacomo Nizzolo heten. De derde etappe bracht het peloton namelijk naar de voet van de Passo Giau, een van die vermaarde beklimmingen in de Dolomieten. De eindwinnaar werd een piepjonge Colombiaan van een Italiaanse ProContinentale formatie. Zijn naam is Iván Ramiro Sosa.

foto: Cor Vos

De Colombiaan wist op de steilste stroken van de Passo Giau weg te fladderen van een zooitje Italianen: Giulio Ciccone (die nu furore maakt in de Tour de France), Edward Ravasi en Gianluca Brambilla. De toen 20-jarige Sosa wist zijn naaste belager Ciccone op meer dan een halve minuut te fietsen. De derde plek was voor een laaglander: Ben Hermans. Maar niemand bleek in staat om toptalent Sosa te volgen.

Voor die laatste brak een mooie periode aan, aangezien Sosa na de Adriatica Ionica Race ook de beste was in de Sibiu Cycling Tour en de Ronde van Burgos. Het leverde de Colombiaan een transfer op naar een van de beste ploegen ter wereld: Team Ineos.

Laatste winnaar Adriatica Ionica Race
2018: flag-co Iván Ramiro Sosa


Vorig jaar

Er waren twee grote winnaars na de eerste editie van de Adriatica Ionica Race. Met Iván Ramiro Sosa hebben we de eerste al behandeld, maar de Italiaanse rittenkoers bleek ook de ideale speeltuin voor Quick-Step Floors. De Belgische sterrenformatie won maar liefst vier van de vijf etappes. Het begon allemaal met de gewonnen ploegentijdrit in Lido di Jesolo, waardoor Elia Viviani de blauwe leiderstrui mocht aantrekken.

foto: Cor Vos

Met het blauw om de schouders spurtte Viviani naar de zege in de eerste rit-in-lijn naar Maser, voor landgenoot Simone Consonni en de Est Mihkel Räim. In de derde etappe ging de overwinning dus naar vlieggewicht Sosa, maar Viviani bleek de koninginnenrit goed te hebben verteerd door de voorlaatste etappe te pakken. Die bewuste rit naar Grado voerde overigens deels over onverharde wegen.

De Italiaanse rasspurter maakte het Quick-Step Floors-feestje helemaal compleet door in Triëst zijn derde en laatste etappe te winnen, ditmaal ten koste van spurtkanon Mark Cavendish en Riccardo Minali. In de historische binnenstad werd niet alleen Viviani gehuldigd, maar ook Sosa, Ciccone en Ildar Arslanov. Zij stonden op het eindpodium na de allereerste editie van de Adriatico Ionica Race.

Het is overigens interessant om te vermelden dat de rittenkoers is verplaatst op de wielerkalender, van eind juni naar eind juli. Het is maar de vraag hoeveel interesse er is in de Adriatica Ionica Race, want er schijnt ook een hele enerverende koers bezig te zijn in het zuidoosten van Frankrijk…

Top-5 Adriatico Ionica Race 2018
1. flag-co Iván Ramiro Sosa (Androni Giocattoli-Sidermec)
2. flag-it Giulio Ciccone (Bardiani-CSF)
3. flag-ru Ildar Arslanov (Gazprom-RusVelo)
4. flag-it Edward Ravasi (UAE Emirates)
5. flag-it Valerio Conti (UAE Emirates)


Parcours

De tweede editie van de Adriatica Ionica Race heeft alles wat een rittenkoers van vijf dagen moet hebben. De 2.1-wedstrijd begint met een criterium door de straten van Mestre, wat een ideale kans is voor de renners om wat spanning op de benen te zetten. De tweede etappe naar Grado voert dan weer deels over onverharde wegen.

Dit zorgt voor stress en nervositeit, maar de wielerfans hopen vooral op strijd en beeldschone plaatjes. Dat laatste zullen we zeker krijgen in de derde etappe, dwars door de Dolomieten, met aankomst op de mythische Tre Cime di Lavaredo. De Adriatica Ionica Race eindigt met twee niet te onderschatten etappes.

Woensdag 24 juli, Etappe 1: Mestre – Mestre (67,5 km)

De negentien deelnemende teams verzamelen zich woensdag in Mestre, een plaatsje in de regio Venetië, voor een criterium in de binnenstad. Wat we kunnen vertellen over Mestre? Niet veel, behalve dat het de geboorteplaats is van ex-veldrijder Enrico Franzoi. De Italiaan zal echter niet aan de start staan, aangezien hij al enkele jaren is gestopt.

Start en finish zijn gelegen aan het Corso del Popolo, het centrale plein van Mestre. De renners trekken vervolgens negentien keer door de oude binnenstad, waardoor we Mestre in zijn volle glorie te zien zullen krijgen. En wat we ook zeker weten, is dat we aan het einde zullen sprinten om de zege.

Maar het meest opvallende is dat de etappe niet zal meetellen voor het algemeen klassement, waardoor de Remco Evenepoels en Hugh Carthy’s van deze wereld geen onverantwoorde risico’s hoeven te nemen.

Start: 19.00 uur
Finish: 20.30 uur

Donderdag 25 juli, Etappe 2: Venezia – Grado (189 km)

De Adriatica Ionica Race begint eigenlijk pas op donderdag, aangezien er nu pas verschillen kunnen ontstaan in het algemeen klassement. Het peloton vertrekt vanuit de ‘stad van het water’: Venetië, dat stikt van de toeristen die toch zo graag in een gondel willen zitten. De renners bereiken finishplaats Grado gewoon op de fiets.

Wie zo snel naar het profiel kijkt, verwacht een massasprint na bijna 190 kilometer. Maar wie wat langer de route bestudeert, ziet maar liefst zes onverharde stroken in de laatste tachtig kilometer. Men begint met de Boschi du Muzzana (na ruim honderd kilometer) en eindigt met de Strada del Caneo.

Vorig jaar zagen we het nodige stof – foto: Cor Vos

Het zorgde vorig jaar voor flink wat chaos in het peloton, dat in meerdere stukken brak. Het resulteerde in een sprint van goed veertig renners, met als winnaar Viviani. De grote vraag is: wat krijgen we dit jaar voorgeschoteld? Na de zesde en laatste onverharde strook is het nog ruim tien kilometer tot de finish.

Start: 12.05 uur
Finish: 16.28-16.55 uur

Vrijdag 26 juli, Etappe 3: Palmanova – Tre Cime di Lavaredo (204,6 km)

Donderdag koersen de heren renners grotendeels langs de Adriatische kust, maar op vrijdag is het tijd voor een enkeltje Dolomieten! De derde etappe kent nog een relatief vlakke aanloop richting de Forcella di Monte Rest (12,6 km aan 5,8%), de eerste klim van de dag. Zie het als een opwarmertje voor de rest van de etappe.

De renners bereiken via een steile afdaling, een ongecategoriseerd klimmetje en een nieuwe afzink de Passo Pura (8 km aan 8,8%), die de klimmers naar een hoogte brengt van 1.426 meter. Maar dit is zeker niet het hoogste punt van vandaag, aangezien de daaropvolgende Sella Ciampignotto (14,5 km aan 4,9%) naar bijna 1.800 meter gaat.

Maar we zijn er nog niet, want de aankomst ligt niet op de top van de Sella Ciampignotto. De finishstreep is namelijk getrokken op de flanken van Tre Cime di Lavaredo (6,3 km aan 7,9%). Maar voor we aan de voet komen van Tre Cime, dalen we naar het wintersportdorpje Auronzo di Cadore. Van hieruit begint het langzaam te klimmen.

Ja, dit is echt Vincenzo Nibali die wint op Tre Cime di Lavaredo! – foto: Cor Vos

Tre Cime di Lavaredo. Letterlijk vertaald de Drei Zinnen. Het dankt zijn naam aan drie kolossale rotstorens die zich bevinden op de 2.999 meter hoge bergtop. De renners koersen slechts tot een hoogte van 1.756 meter, maar zwaar zal het hoe dan ook worden, met maximale stijgingspercentages van 10%. Er is al veel wielergeschiedenis geschreven op de flanken van deze beklimming.

Zo bezocht de Giro d’Italia zeven keer Tre Cime di Lavaredo, al lag de top toen vaak boven de 2.300 meter. In 1967 was Felice Gimondi de allereerste winnaar, maar vooral de zege van een jonge Merckx staat nog in het geheugen gegrift. De Belg was in 1968 al een kampioen in spé, maar Merckx fietst zich in heroïsche omstandigheden (lees: sneeuwstormen) naar een eerste Girozege.

Eddy Merckx was in één klap een vedette. Met dank aan de beklimming van Tre Cime di Lavaredo.

Start: 11.05 uur
Finish: 16.36-17.17 uur

Zaterdag 27 juli, Etappe 4: Padola – Cormòns/Monte Quarin (204,5 km)

De beslissing zal waarschijnlijk vallen in de etappe naar Tre Cime di Lavaredo, maar wellicht is vrijdagavond nog altijd sprake van een secondenspel. En mocht dat laatste het geval zijn, dan kunnen nog gekke dingen gebeuren in de voorlaatste rit van Padola naar Monte Quarin (1,8 km aan 5,8%). De renners starten nog op een hoogte van 1.201 meter, maar we nemen afscheid van de Dolomieten.

Vrijwel direct na de start gaat het richting Sappada, de plek waar Stephen Roche de Giro van ’87 won ten koste van zijn ploeggenoot Roberto Visentini. Een dergelijk scenario zal vandaag niet worden geschreven, aangezien nog ruim 180 kilometer op de teller staan. Het is een tijdje wachten op actie, gezien een lange en relatief vlakke aanloop naar het plaatsje Cormons.

De voorlaatste etappe zou zo in Tirreno-Adriatico kunnen – foto: Cor Vos

Niet veel later beginnen de renners weer te klimmen, maar de inspanningen beperken zich ditmaal tot een drietal minuten. Het begint allemaal met een ongecategoriseerd klimmetje na ongeveer 170 kilometer, vrijwel direct gevolgd door de bijzonder steile San Fiorano del Collio (2 km aan 10%). De top van de San Fiorano ligt op iets minder dan 25 kilometer van de finish, die is getrokken op de 1,8 kilometer lange Monte Quarin. Spektakel gegarandeerd!

Start: 12.05 uur
Finish: 16.50-17.19 uur

Zondag 28 juli, Etappe 5: Cormòns – Triëst (133,5 km)

De slotetappe van de Adriatica Ionica Race is waarschijnlijk voor de sprinters, ondanks de nodige aantal hoogtemeters. De renners vertrekken vanuit Cormons – waar ze gisteren al langskwamen – naar het prachtige Triëst, gelegen aan de Sloveense grens. Vorig jaar wist Elia Viviani hier de slotetappe te winnen. De renners weten dus wat ze kunnen verwachten.

Na ruim zeventig kilometer staat met de Prosecco (proost!) de eerste en enige beklimming op het programma, maar echt zwaar is het allemaal niet. Niet veel later bereiken de renners Triëst, waarna er nog zes lokale rondes volgen, met telkens de Via San Marco (900 meter aan 5-6%). Dit biedt nog kansen voor een ultieme aanval.

Start: 12.05 uur
Finish: 15.11-15.30 uur


Favorieten

De Adriatica Ionica Race zit duidelijk in de lift, wat te zien is aan het deelnemersveld. Vorig jaar waren vijf WorldTour-ploegen bereid om de reis naar Italië te maken. Dit seizoen kan de organisatie rekenen op maar liefst acht WorldTour-teams, aangevuld door negen ProContinentale formaties, één continentale ploeg en een Italiaanse selectie.

We hebben een heuse man-in-vorm aan de start: Ben Hermans. De ervaren Belg hoeft niet zo nodig in de schijnwerpers te staan, maar de renner van Israel Cycling Academy heeft inmiddels een heel mooie erelijst bij elkaar gefietst. Zo staan op zijn palmares enkele rittenkoersen, waaronder de Ronde van Oostenrijk. De 33-jarige Hermans kroonde zich daar twee weken geleden nog tot eindwinnaar, en dat op de flanken van de gevreesde Kitzbüheler Horn.

Remco Evenepoel – foto: Cor Vos

Renners die schitteren op de Kitzbüheler Horn zullen weinig problemen hebben met Tre Cime di Lavaredo. Maar Hermans is niet de enige Belg die Iván Sosa kan opvolgen. Zo is er nog Remco Evenepoel, die pas bezig is aan zijn eerste profseizoen. Het 19-jarige toptalent maakte al indruk in eigen land door de Baloise Belgium Tour te winnen. Maar vergeet niet dat Evenepoel ook vierde werd in de Ronde van Turkije, één van die vele WorldTour-koersen op de kalender.

Voor Evenepoel is het zijn eerste wedstrijd sinds het BK wielrennen, aangezien hij de afgelopen periode op hoogtestage was. “Ik kijk er echt naar uit om weer te koersen, maar ik weet niet hoe met mijn vorm is. Toch ben ik gemotiveerd om met de ploeg mooie resultaten te boeken”, aldus de Belg. Mocht Evenepoel de leiderstrui veroveren op Tre Cime di Lavaredo, dan heeft hij de ploeg om de koers te controleren. Mikkel Frølich Honoré, Florian Sénéchal en Philippe Gilbert… Aan pk’s geen gebrek!

Joe Dombrowski – foto: Cor Vos

De Belgen zullen hopen op Hermans of Evenepoel. Maar wees niet verrast mocht de Amerikaan Joe Dombrowski de tweede editie van de Adriatica Ionica Race winnen. De klimmer reed een sterke Giro d’Italia (twaalfde, één plekje achter zijn ploeggenoot Hugh Carthy), gevolgd door een zevende plaats in de Route d’Occitanie. De 28-jarige Dombrowski – die met mooie adelbrieven overstapte naar de profs, maar nooit wist door te breken – is weer een renner om rekening mee te houden.

De afgelopen weken stonden voor Dombrowski in het teken van rust, reinheid en recupereren, dus is het afwachten in welke vorm hij aan de start verschijnt. Mocht de Adriatica Ionica Race te vroeg komen voor hem, dan kan de ploeg Jonathan Klever Caicedo uit Ecuador uitspelen.

Fausto Masnada – foto: Cor Vos

Nog een renner die bezig is aan een uitstekend seizoen: Fausto Masnada. De Italiaan van Androni Giocattoli-Sidermec (die op weg is naar WorldTour-ploeg CCC) won in april twee etappes in de Tour of the Alps, maar zijn grootste zege boekte hij toch in de Giro d’Italia, om precies te zijn in San Giovanni Rotondo. Een nadeel: de 25-jarige renner is nog maar net terug van een reis naar Japan, waar hij deelnam aan het Olympische Test Event.

Het wielrennen kan wel een aanvallende Masnada gebruiken. Maar mocht de Italiaan niet in vorm zijn, dan zal er geen paniek uitbreken binnen Androni Giocattoli-Sidermec. Teammanager Gianni Savio heeft namelijk ook nog de beschikking over die andere seizoensrevelatie: Mattia Cattaneo. En vergeet niet de aanwezigheid van sterke klimmers als Kevin Rivera (winnaar Sibiu Cycling Tour), Daniel Muñoz (Tour of Bihor) en Miguel Eduardo Florez.

Winner Anacona – foto: Cor Vos

De meeste ploegen rekenen op één kopman, maar bij Movistar kunnen ze kiezen tussen Eduardo Sepúlveda en Winner Anacona. De Argentijn leek zich bij de Spaanse formatie te moeten neerleggen bij een rol als knecht, maar wie stond twee weken geleden plots op het podium van de Ronde van Oostenrijk? De 28-jarige Sepúlveda finishte als tweede achter Ben Hermans. De grote vraag is: kan hij bevestigen in de Adriatica Ionica Race?

Het voordeel voor Sepúlveda is dat Nairo Quintana, Mikel Landa en Alejandro Valverde er niet bij zijn. Toch zal hij het kopmanschap moeten delen met Anacona. De boezemvriend van Quintana won dit jaar al de Vuelta a San Juan en werd vierde in Oostenrijk. Verder is het uitkijken naar Jan Polanc, de kwakkelende Louis Meintjes, het Oekraïense klimtalent Mark Padun, Dayer Quintana, Niklas Eg en de beloftevolle Giovanni Carboni. En wat kan Pieter Weening in dienst van Roompot-Charles?

Mark Padun – foto: Cor Vos

Het is voor Padun te hopen dat hij pijnvrij zijn etappes kan afwerken, want de renner van Bahrain Merida kampte de voorbije maanden met een hardnekkige knieblessure. De 23-jarige Padun lijkt echter weer op de weg terug, gezien zijn nationale titel tegen de klok. “We hopen met Mark het podium te halen”, is ploegleider en oud-renner Franco Pellizotti ambitieus. “We hebben een uitgebalanceerde en competitie ploeg.” Nu nog presteren!

De volgende namen zullen de ronde niet winnen, maar kunnen zich wel in de kijker fietsen. Zo rijdt bij het continentale Team Friuli de jonge Italiaan Mattia Bais (22), die dit jaar al top-10 reed in de Tour of Bihor en de Sibiu Cycling Tour. Maar let ook op zijn ploeggenoot Nicola Venchiarutti (20), winnaar van een bergetappe in de Giro d’Italia U23. Venchiarutti hoeft zich niet meer te bewijzen, aangezien hij al heeft getekend bij Androni Giocattoli-Sidermec.


Sprinters

Alberto Dainese – foto: Tour de Bretagne

De Adriatica Ionica Race kent enkele vlakke etappes en dus is het uitkijken naar de aanwezige sprinters. Let vooral op de Italianen, aangevoerd door een oudere generatie bestaande uit Sacha Modolo en Roberto Ferrari. Maar we mogen toch het meeste verwachten van enkele jonge honden. Zo kan de Italiaanse selectie rekenen op de snelle benen van toptalent Alberto Dainese (21), die in het normale leven uitkomt voor SEG Racing Academy.

Dainese won dit jaar al vijf wedstrijden, waaronder drie etappes in Le Tour de Bretagne. Maar kan hij het ook op een hoger niveau? Het is een vraag die we ook moeten stellen bij Nicolas Dalla Valle (21), Giovanni Lonardi (22) en Michele Gazzoli (20). Van Riccardo Stacchiotti (27) weten we dat hij uitstekend kan sprinten. Zo won hij dit jaar al een etappe in de Ronde van Sicilië én de Sibiu Cycling Tour.

Juan Sebastián Molano – foto: Cor Vos

Maar deze Italiaanse sprinters krijgen het zeker niet op een presenteerblaadje van Juan Sebastián Molano en Álvaro José Hodeg. Voor die eerste is het zijn eerste wedstrijd sinds de Giro d’Italia, die hij moest verlaten nadat ‘abnormale fysiologische waarden’ waren vastgesteld bij een interne test. De 24-jarige Molano is echter weer vrij om te koersen.

Zijn twee jaar jongere landgenoot Hodeg is misschien wel de snelste sprinter in deze koers. Een ding is zeker: de renner van Deceuninck-Quick-Step heeft de sterkste ploeg. Maar of dat ook tot succes zal leiden? Let verder nog op Phil Bauhaus, Jon Aberasturi, Matteo Malucelli, Manuel Belletti, Kristian Sbaragli en… Mark Cavendish!

De Britse spurtbom mocht niet mee naar de Tour, waardoor hij zondag niet zal aankomen op de Champs-Élysées. Cavendish zal nu vooral Triëst willen, het liefst met één of meerdere etappezeges. Tot slot is het in de ‘graveletappe’ nog uitkijken naar renners als Sep Vanmarcke, Gilbert, Mads Pedersen en Davide Ballerini.

Davide Ballerini won goud op de Europese Spelen – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Ben Hermans
*** Remco Evenepoel, Joe Dombrowski
** Eduardo Sepúlveda, Mattia Cattaneo, Mark Padun
* Winner Anacona, Fausto Masnada, Giovanni Carboni, Kevin Rivera

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)


Weer en TV

Niet alleen in Nederland is het hartje zomer. In Italië rijzen de temperaturen eveneens de pan uit. Schrik niet bij gemiddelde temperaturen van ruim dertig graden Celsius. Alleen op de top van Tre Cime di Lavaredo is het een stuk koeler, daar is zelfs kans op onweer. Als dat maar geen gevolgen heeft voor de koers…

De Adriatica Ionica Race is helaas niet live te volgen op een van de Nederlandse of Belgische kanalen. Gelukkig hoef je niks van de meerdaagse wielerwedstrijd te missen, aangezien WielerFlits elke dag met een Volg Hier komt!


RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.