Annemiek van Vleuten had het ambitieuze plan opgevat om te proberen zowel de Giro d’Italia Donne, de Tour de France Femmes als de Ceratizit Challenge by La Vuelta te winnen. Zoals u ongetwijfeld weet is die missie is al voor twee derde geslaagd. Voltooit ze in Spanje haar trilogie of weerhoudt iemand haar van titelprolongatie in deze etappekoers? WielerFlits blikt vooruit!

Historie

In de lijst mannenkoersen die het voorbije decennium dachten ‘dat vrouwenwielrennen, daar moeten we ook iets mee doen’, is de Ceratizit Challenge een van de velen. Voor de eerste paar edities werd vastgehouden aan het toenmalige La Course-concept: op de laatste dag een criterium organiseren in Madrid. Kortom, een paar uur rondjes draaien en dan sprinten.

En sprints kwamen er in de Spaanse hoofdstad. De razendsnelle Amerikaanse Shelley Olds won de eerste editie voor Giorgia Bronzini en Kirsten Wild. In 2016 werd het criterium als Women’s WorldTour-koers geclassificeerd, met Jolien D’hoore als gelukkige winnares. De Belgische, in haar hoogtijdagen misschien wel de snelste ter wereld, herhaalde dit kunstje een jaar later.

Maar de wedstrijd kon niet bij een eendaagse blijven. Daarom werd er in 2018 besloten om een extra wedstrijddag toe te voegen. Boadilla del Monte had de eer om een ploegentijdrit te organiseren. Een keuze waar je je vraagtekens bij kunt zetten, aangezien de winnende ploeg een wel erg groot voordeel zou hebben in de straten van Madrid, maar Ellen van Dijk zal er niet om hebben gemaald. Zij maakte onderdeel uit van de Sunweb-trein die de ploegentijdrit wist te winnen. In het slotcriterium maakte ze het karwei keurig af.

Het jaar daarop werd besloten om er maar een individuele tijdrit van te maken. Hier profiteerde Lisa Brennauer optimaal van, want zij won de tijdrit en het klassement. Ook toen er in het malle coronaseizoen van 2020 nog een extra etappe aan de rittenkoers werd toegevoegd, wist ze het laken naar zich toe te trekken. Weer een jaar later, met nog een extra rit in het schema, was het aan Annemiek van Vleuten om de eindzege op zak te steken.

Als we eerlijk moeten zijn, heeft de wedstrijd nog niet heel veel écht memorabele momenten opgeleverd, zaken waar wielerliefhebbers jaren later nog eens aan terug zullen denken. Maar één moment steekt er toch bovenuit: de tweede en laatste etappe van de editie van 2018.

Het was de grote afscheidswedstrijd van een van de beste rensters van haar generatie: Giorgia Bronzini. Tweevoudig wereldkampioene op de weg en winnares van krankjorum veel wedstrijden, waaronder haar allerlaatste. Het leverde haar net voorbij de finish zelfs applaus op van Sarah Roy, de renster die ze klopte in de eindsprint. Een afscheid in stijl.

Erelijst Ceratizit Challenge by La Vuelta / Madrid Challenge
2021: Annemiek van Vleuten
2020: Lisa Brennauer
2019: Lisa Brennauer
2018: Ellen van Dijk
2017: Jolien D’hoore
2016: Jolien D’hoore
2015: Shelley Olds

Vorig jaar

Na de openingsetappe zag het er vrij somber uit wat betreft de kansen voor Annemiek van Vleuten. Dat kwam door de vlucht van de dag, die het uit wist te zingen tot aan de meet. Marlen Reusser sprong in de finale weg uit dit groepje en kwam bijna twee minuten eerder dan Van Vleuten over de finish. Boeken toe, leek het haast. Zeker temeer Reusser een dag later in de klimtijdrit slechts twintig seconden moest prijsgeven.

Maar in de zware rit naar Pereiro de Aguiar bleek niets minder waar. Van Vleuten rondde een solo van meer dan veertig kilometer succesvol af en pakte de leiderstrui met overmacht. Reusser werd, net als bijna al haar collega’s, op meer dan drie minuten gezet, meer dan voldoende voor de Movistar-kopvrouw. De slotetappe naar Santiago de Compostela, gewonnen door Lotte Kopecky, bracht Van Vleuten ook niet meer in de problemen.

Eindklassement Ceratizit Challenge by La Vuelta 2021
1. Annemiek van Vleuten (Movistar Team) in 8u40m18s
2. Marlen Reusser (Alé BTC Ljubljana) op 1m34s
3. Elise Chabbey (Canyon-SRAM) op 3m12s
4. Marta Cavalli (FDJ-Nouvelle Aquitaine-Futuroscope) op 3m30s
5. Liane Lippert (Team DSM) op 3m59s

Parcours

Woensdag 7 september, etappe 1: Marina de Cudeyo – Marina de Cudeyo (19,9 km, TTT)

De wedstrijd komt op gang aan de Cantabrische kust. Om precies te zijn in het plaatsje Marina de Cudeyo, even buiten Santander. Daar worden de deelnemende teams een voor een losgelaten voor een ploegentijdrit over net geen twintig kilometer.

De eerste kilometers trekken de formaties langs de baai van Santander, om vervolgens kort het binnenland aan te doen. Maar niet al te lang, want de finish ligt weer in Marina de Cudeyo. De hoogteverschillen zijn, zeker voor Spaanse begrippen, minimaal, maar alleen al omdat de verschillen tussen ploegen groot zijn, zal er al een eerste schifting in het klassement zijn gemaakt.

Start eerste ploeg: 17.50 uur
Finish laatste ploeg: rond 19.30 uur

Donderdag 8 september, etappe 2: Colindres – Colindres (105,9 km)

Na de tweede etappe zullen er helemaal grote verschillen zijn ontstaan. Op het programma staan namelijk vijf beklimmingen. Na de start in Colindres, waar in de scheepswerf ooit volgens de overlevering Columbus’ schepen ‘La Pinta’ en ‘Santa Maria’ zijn gebouwd, gaat het al snel omhoog.

De Fuente las Varas (6,4 km à 5,5% gemiddeld) doemt op na nog geen dertien kilometer koers. Deze klim wordt na een afzink vrijwel direct gevolgd door de veel kortere Cruz de Usaño (3,1 km à 5,8%). Er volgt dan even een tussenstuk waarin rensters misschien wat op adem kunnen komen, maar na kilometer 55 gaat het los.

Te beginnen met de Campo de Layal (6,6 km à 6,1%), niet veel later gevolgd door opnieuw de Fuenta las Varas, zij het nu van de andere kant. Deze zijde is zes kilometer klimmen aan een gemiddeld stijgingspercentage van 6,2 procent. Na een nieuwe afdaling doemt de laatste klim op. De Campo la Cruz is slechts 3,2 kilometer lang, maar wel aan een gemiddelde van acht procent. Het kan weleens de klim zijn waarop het beslissende gat wordt geslagen.

Start: 16.34 uur
Finish: 19.20-19.42 uur

Vrijdag 9 september, Etappe 3: Camargo – Aguilar de Campoo (96,4 km)

Een bijzonder wedstrijdprofiel, maar wel eentje met bekende start- en finishplaatsen. Camargo, ook al een stadje niet ver van Santander, was tijdens de Vuelta voor mannen de plaats waar het vertrek van etappe zeven plaatshad. Aguilar de Campoo, het domicilie van de grootste koekjesfabrikant van Spanje, was eerder dit jaar ook al het toneel van de tweede etappe van de Vuelta a Burgos.

In deze gedenkwaardige rit bleef een groep vluchtsters het peloton nipt voor, met Matilde Vitillo als dolgelukkige winnares. Pascal Ackermann won er twee jaar eerder een massasprint in de Vuelta. Benieuwd welk scenario we deze etappe uit de kast mogen halen. Want in deze wat atypische rit is er best een en ander mogelijk voor avonturiers, maar er zijn ook genoeg snelle vrouwen die dit moeten kunnen overleven.

Overdreven moeilijk is de Alto de Hijas (3,8 km à 5,5%) niet, maar de klim in het eerste deel van de wedstrijd zou best voor wat verschillen kunnen zorgen. De beklimming van Hoces de Bárcena – die zich halfkoers aandient – is vooral erg lang. Maar met een stijgingspercentage van 3,4% is het eerder vals plat dan een klim met rampas inhumanas. Ja, er zijn een paar wat steilere stroken, maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Na 64 kilometer fietsen zijn de rensters boven op de tweede en laatste klim van de dag. Vervolgens wachten er nog wel wat kleine heuveltjes in de resterende kilometers tot de finish, maar veel naam mag het niet hebben. Kunnen de topsprintsters hier hun karretje blijven aanhaken?

Start: 16.58 uur
Finish: 19.22-19.38 uur

Zaterdag 10 september, Etappe 4: Palencia-Segovia (160 km)

Een echte overbruggingsetappe. De afstand Aguilar de Campoo-Madrid is groot genoeg om er tussenin nog een flinke etappe uit te tekenen. Palencia en Segovia waren bereid het vrouwenpeloton te ontvangen en dat scheelt voor de rensters 160 kilometer reizen in ploegbussen en campers. En, mooie bonus, er valt ook nog wat te winnen. De vraag is alleen: door wie?

De etappe wordt op gang geschoten in Palencia, waar je je kunt vergapen aan de op twee na grootste kathedraal van Spanje qua oppervlakte. De buitenkant is wat sobertjes, maar eenmaal binnen snap je waarom het godshuis het bezoeken waard is. Er zijn diverse mooie altaarstukken, kapelletjes en andere kunstwerken te zien. Maar het mooiste kunststukje van de dag wacht hopelijk 160 kilometer verderop: een heerlijke sprint bergop.

Het eerste deel van de koers is zeker niet vlak. We zien diverse klimmetjes waarbij de rensters steeds zo’n honderd meter de lucht in gaan. De Spaanse hoogvlakte, waar de rensters de hele dag op zullen peddelen, heeft zeker z’n charme, maar we snappen waarom de gemiddelde Spanje-bezoeker misschien eerder ergens anders heengaat. Eindeloze landbouwgronden kunnen best eens een keer gaan vervelen. En wat voor de klimgeiten ook jammer is: vanuit Segovia kun je de bergen van het Sistema Central mooi zien liggen.

Die bergen beklimmen ze echter maar in hun eigen tijd. Het enige serieuze klimwerk ligt zoals gezegd aan het begin van de etappe en helemaal aan het einde in de stad waar op 15 april 1960 Pedro Delgado ter wereld kwam. Tussendoor zouden er wellicht waaiers op de loer kunnen liggen als er genoeg wind staat – we houden de moed erin. Wat ook nog voor opschudding kan zorgen: een 1800 meter onverharde strook in de laatste tien kilometer. Wie hier een lekke band krijgt, is serieus de klos.

Zodra de rensters de Puente de San Marcos over de Eresma zijn overgestoken, begint de finalepret. De laatste tweeënhalve kilometer zijn nooit echt heel lastig, maar we zien wel een paar stukken van rond de zeven procent. Met name het stuk na de passage langs het imposante Romeinse aquaduct is lastig, al is het maar omdat het wegdek dan ook bestaat uit steentjes. De keitjes zijn niet van het kaliber Koppenberg, maar tot aan de Plaza Mayor, waar de finish ligt, zal het desondanks stuiteren worden. Kortom: een ideale aankomst voor Lotte Kopecky of Elisa Balsamo.

Start: 15.17 uur
Finish: 19.17-19.44 uur

Zondag 11 september, etappe 5: Madrid – Madrid (95,6 km)

De slotetappe is de rit waar het ooit allemaal mee begon. In Madrid, waar in 2005 Regina Schleicher en Karin Thürig tot wereldkampioenes werden gekroond, gaan de rensters tot besluit van deze Ceratizit Challenge bijna honderd kilometer rondjes draaien. De verwachting is dat deze etappe zal uitdraaien op een sprint. Daar hoef je geen raketgeleerde voor te zijn.

Op het verder niet al te interessante parcours liggen valpartijen wel op de loer, zeker als het in de finale wat meer duwen en trekken wordt richting een van de drie terugdraaiende bochten op het rondje. Rensters die hoog in het klassement staan of zij met serieuze ambities voor de dagzege, zullen dus nog serieus op hun tellen moeten passen. Afhankelijk van de verschillen in het klassement zijn ook de bonificatiesprints voor drie, twee en een seconde bij finishpassages acht, tien, twaalf en veertien ook nog van belang.

Start: 12.05 uur
Finish: 14.27-14.43 uur

Favorieten

Ze gaat voor de trilogie, en als het even meezit gaat ze ‘m pakken ook. Na het grote nagenieten trok Annemiek van Vleuten zich de voorbije periode terug in Livigno, om daar het laatste deel van het seizoen voor te bereiden. Nu richt ze zich weer op het rijden van wedstrijden, om te beginnen met deze Ceratizit Challenge. Na deze etappewedstrijd staan de wereldkampioenschappen en de eerste Ronde van Romandië voor vrouwen op het programma, maar laten we niet te veel op de zaken vooruit gaan lopen.

Selfie queens at Stelvio. 😆😉 pic.twitter.com/Sct3tMKlLH

— Annemiek van Vleuten (@AvVleuten) August 30, 2022

Eerst maar eens deze vijfdaagse doorkomen. Movistar is zeker niet de gedoodverfde favoriet voor de ploegentijdrit, maar een modderfiguur zullen ze ook niet slaan. Op dag twee kan Van Vleuten haar slag slaan. Ze kan haar ei prima kwijt op de venijnige beklimmingen, en met de Tour in het achterhoofd lijkt het daar vooral de vraag wie in haar spoor kan blijven. Als ze hier opnieuw de concurrentie los kan rijden, ziet het er goed uit.

Ze zal de overwinning echter niet cadeau krijgen. De nummers twee, drie, vier, zes en zeven van de Tour staan namelijk ook aan het vertrek en zij zullen zich niet bij voorbaat neerleggen bij een nieuwe ereplaats. In een eerdere Spaanse etappekoers won Demi Vollering nog alle etappes en het eindklassement. Het is onwaarschijnlijk dat ze dit kunststukje van de Ronde van het Baskenland zal herhalen, maar het bewijst wel dat Vollering goed gedijt op het Iberisch schiereiland.

Het wordt haar eerste wedstrijd sinds ze de Tour of Scandinavië verliet met een hersenschudding: “Ik heb het twee weken rustiger aan moeten doen, maar ondertussen kan ik op training weer voluit gaan”, zegt ze op de site van haar werkgever. “Mijn vorm was uitstekend. In twee weken ben je dat normaal niet kwijt. Ik heb het gevoel dat de benen weer goed aanvoelen op training, maar uiteraard is het nog even afwachten hoe zich dat in een wedstrijd zal vertalen.”

SD Worx heeft niet de beste weken achter de rug, het zou voor de formatie mooi zijn als Vollering en co. het tij kunnen keren. Al houden we, met de recente tegenslag voor de Berkelse in het achterhoofd, nog wel even een slag om de arm.

Wordt dit ook het podium van de Ceratizit Challenge? – foto: Cor Vos

Gaan we over naar Katarzyna Niewiadoma, de nummer drie van de jongste Tour. Ook zij heeft de batterijen weer op kunnen laden in functie van het seizoenseinde. Met haar vinnigheid en wilskracht doet ze in dit soort wedstrijden eigenlijk altijd mee om de knikkers, deze wedstrijd zal daar geen uitzondering op vormen. Als ze een kans ziet, zal ze er vol voor gaan.

Bij Canyon-SRAM kan er eventueel ook op Elise Chabbey of Pauliena Rooijakkers worden gegokt. Rooijakkers doet het eveneens doorgaans prima in Spanje. Hiervan getuigen alleen dit jaar al een overwinning in Durango-Durango en een tweede plaats in de Ronde van het Baskenland. Nu haar beste wegseizoen ooit langzaam ten einde komt, zou het prachtig zijn als ze het zou kunnen bekronen met een mooie eerste overwinning in de WorldTour.

Reken echter maar dat Elisa Longo Borghini daar graag een stokje voor steekt. De Italiaanse van Trek-Segafredo wil, eerzuchtig als ze is, het liefst namelijk zelf winnen. Daarbij scheelt het dat ELB bij een team rijdt die een geweldige ploegentijdrit in de benen heeft. Dikke kans dat ze daar al een eerste klap uitdeelt aan enkele concurrentes, waar ze in de daaropvolgende ritten optimaal van kan profiteren.

We zijn tevens benieuwd hoe Shirin van Anrooij het in deze koers gaat doen. De wedstrijd zal geen hoofddoel voor haar zijn, maar dat geldt voor de meeste van haar collega’s in het peloton. Daarvoor zijn de wereldkampioenschappen nu eenmaal te dichtbij. Desalniettemin kan de Zeeuwse hier hoge ogen gooien. Ze zou een perfecte bliksemafleidster kunnen spelen voor Longo Borghini, waar ze ook zomaar zelf profijt van zou kunnen hebben. Dat zou haar eveneens toekomen.

Maar met alle interessante namen die aan de start staan, zijn de plekken in de favorietenlijst schaars. Zeker als bij het uitkomen van de complete deelnemerslijst blijkt dat seizoensrevelatie Silvia Persico dan ook nog eens aan de Ceratizit Challenge gaat beginnen. De Italiaanse alleskunster, vijfde in de Tour, is de zoveelste uit de talentenkoker van Valcar-Travel & Service. Benieuwd of ze in deze wedstrijd de goede lijn kan doortrekken.

De voorbije maanden hebben we Cecilie Uttrup Ludwig al een paar keer serieus uit haar plaat zien gaan. Toen ze een rit won in de Tour de France Femmes, maar ook toen ze de Ronde van Scandinavië in haar voordeel wist te beslissen. De Deense van FDJ-SUEZ-Futuroscope hoopt dat in de Ceratizit Challenge nog eens dunnetjes over te doen, al is de concurrentie in deze wedstrijd wel een stuk sterker.

Cecilie Uttrup Ludwig – foto: Cor Vos

Komen we uit bij de nummer vier van de Tour, Juliette Labous. Het was de DSM-troef die in mei heel knap de Vuelta a Burgos op haar naam wist te schrijven. Een geboren winnares is ze niet, maar met ook nog een ritzege in de Giro d’Italia Donne laat ze wel zien dat ze nog steeds stappen in die richting zet. De 23-jarige Française lijkt nog altijd in prima doen, dus zal ze in deze wedstrijd weer meedoen om het podium. Zo simpel kan het soms zijn. Benieuwd ook hoe ver Floortje Mackaij en Liane Lippert zullen komen.

De Tour verliep niet helemaal volgens plan voor Kristen Faulkner, maar verder gaat het in haar prille wielercarrière allemaal van een leien dakje. De ploegentijdrit moet BikeExchange-Jayco normaliter wel liggen, waarna Faulkner een dag later haar karretje aan moet zien te haken bij de andere favorieten. Ane Santesteban is de tweede kopvrouw bij de formatie, al ligt succes voor de thuisrenster iets minder voor de hand.

Over Spaanse rensters gesproken: Mavi García. Als er één thuisrenster in staat is deze meerdaagse te winnen, is zij het wel. Recent tekende de 38-jarige een contract bij Liv Racing en won ze de Classic Lorient Agglomération. Eerder dit jaar werd ze al tiende in de Tour en derde in de Giro. Kortom: het gaat best lekker met García. Benieuwd of ze er nu nog een huzarenstukje aan kan vastplakken, hoewel dit gezien het sterke deelnemersveld een hele uitdaging wordt.

En dan is er nog ene Anna Kiesenhofer. Dik een jaar geleden vooral een naam voor de ‘echte kenners’, maar sinds Tokio kennen we haar maar al te goed. Ze rijdt de Ceratizit Challenge als gastrenster bij het bescheiden team Soltec. Het gaat ons te ver om haar bij de absolute favorieten te scharen, zeker omdat het rijden in een peloton haar niet echt ligt. Ook is Soltec nu niet meteen het team dat we opschrijven voor de ploegentijdrit.

Maar in de lastigste etappe zou de eigenzinnige Oostenrijkse misschien best wat uit kunnen richten. Je wint immers niet zomaar de eerste UCI-koers voor vrouwen ooit met aankomst op de top van de Mont Ventoux. Maar als het gaat om kanshebsters staat ze eerder op het niveau Nina Buijsman dan Olivia Baril of outsider Veronica Ewers. Ja, Kiesenhofer zal ook de etappekoers vanuit de schaduw opereren. Maar dat is precies zoals ze het het liefste heeft…

Anna Kiesenhofer – foto: Cor Vos

Sprinters

Naast goede klimsters zien we ook diverse sprintkanonnen naar Spanje afzakken. Zo zullen Elisa Balsamo en Lotte Kopecky de strijd met elkaar aanbinden. Verder zien we onder meer Maria Giulia Confalonieri, Chiara Consonni, Vittoria Guazzini, Megan Jastrab, Tereza Neumanová, Ruby Roseman-Gannon, Emma Norsgaard en Arlenis Sierra aan de start verschijnen.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Annemiek van Vleuten
*** Elisa Longo Borghini, Katarzyna Niewiadoma
** Demi Vollering, Cecilie Uttrup Ludwig, Kristen Faulkner
* Juliette Labous, Mavi García, Silvia Persico, Pauliena Rooijakkers

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV

In Spanje wil het deze periode van het jaar nog regelmatig kokend heet zijn, maar daar lijken de rensters niet echt last van te hebben. Er zijn dagen dat de thermometer richting de dertig graden gaat, maar extreem is dat nu ook weer niet voor Spaanse begrippen. Volgens Weeronline schommelt het tijdens de koers zo tussen de 22 en de 28 graden. Er is zelfs nog een kans op een spatje regen tijdens de zaterdagetappe, al kan dit nog wel tien keer veranderen.

De koers is elke dag te volgen via Eurosport, GCN en de NOS.