Caleb Ewan, Mark Cavendish, Sam Bennett – het afgelopen decennium stond er meer dan eens een topsprinter op de hoogste podiumtrede van de Clásica de Almería. Ook dit jaar geven tal van snelle mannen acte de présence, dus we kunnen opnieuw een spetterende massasprint verwachten in finishplaats Roquetas de Mar. Wie voegt zichzelf toe aan de indrukwekkende erelijst? WielerFlits blikt vooruit.

Historie

*Het onderstaande verhaal over Miguel Ángel Martinez Torres bevat mogelijk onjuistheden. De bronnen met uitslagen spreken elkaar tegen.*

De geschiedenis van de Clásica de Almeria gaat terug tot 1986. De wedstrijd heette destijds de Ruta de las Hortalizas (wat een letterlijke vertaling is van de ‘Groentenroute’) en werd gewonnen door de Spanjaard Miguel Ángel Martinez Torres. Geen grote naam, maar zeker ook geen nobody. In eigen land wist Martinez eind jaren tachtig, begin jaren negentig vrijwel jaarlijks een koers op zijn naam te schrijven. Zo won hij in 1992 de Ruta del Sol.

Martinez komt in die jaren uit voor het vermaarde ONCE. Tijdens de kleinere koersjes mag hij zijn kans gaan, in de grote wedstrijden rijdt hij voornamelijk in dienst. Hij knapt veel werk op voor mannen als Alex Zülle, Erik Breukink en Laurent Jalabert. Maar ondanks al dat harde labeur, wordt zijn contract na 1994 niet verlengd. Martinez – 27 jaar oud op dat moment – verdwijnt daarop van de radar. Wie op zoek gaat naar uitslagen uit deze periode, komt vrijwel niets tegen. Ploegen waarvoor hij reed, zijn al helemaal niet te vinden. Opgelost in het niets. Achter zijn naam blijft het telkens blanco.

Miguel Ángel Martinez Torres (links) in de Tour de France 1994 met naast Raúl Alcalá en Julio César Cadena – foto: Cor Vos

Maar dan, in het seizoen 2001, staat Martinez toch weer op een teamrooster. En wel op een zeer bijzondere: dat van Linda McCartney-Jacob’s Creek-Jaguar, de ploeg die in 1998 opgericht werd door de vrouw van Beatle Paul McCartney. Deze Britse formatie, die vegetarisme (en de vleesvervangers van Linda) promoot, heeft na een succesvol 2000 grote ambities. Ze mikken zelfs op Tourdeelname. Martinez komt er naast sportief manager Sean Yates en kopman Max Sciandri onder andere een piepjonge Bradley Wiggins tegen.

Althans, op papier. In werkelijkheid zullen Martinez en Wiggins geen enkele keer samen koersen. Nog voordat het seizoen goed en wel begonnen is, wordt Linda McCartney-Jacob’s Creek-Jaguar namelijk opgedoekt. Er is geen geld. ‘Sponsor’ Jaguar blijkt zelf helemaal niet te weten sponsor te zijn en ook de andere ‘geldschieters’ hebben nimmer toegezegd het team (heel) 2001 te steunen. De renners en stafleden zitten plots zonder werk.

Knechten voor Wiggins zoals hij ooit deed voor Zülle, zal Martinez dus nooit doen. Maar het stoppen van Linda McCartney-Jacob’s Creek-Jaguar betekent nog niet einde van zijn carrière. In 2001 en 2002, de laatste jaren van zijn wielerleven, raapt de oud-ONCE-renner nog verschillende ereplaatsen bijeen. Voor vergeten ploegen.

David McKenzie boekt in de Tour Down Under de eerste en meteen ook laatste zege van 2001 voor Linda McCartney-Jacob’s Creek-Jaguar – foto: Cor Vos

Maar goed, we dwalen af: terug naar de Clásica de Almería. Deze naam draagt de koers sinds 1992, toen de wedstrijd op de profkalender kwam. Tot die tijd won er telkens een Spanjaard, erna gebeurde dat nog maar zelden. Enkel de later noodlottig om het leven gekomen Isaac Gálvez (2000), José Iván Gutiérrez (2005) en Francisco Pérez (2006) slaagden er als prof in om voor eigen volk naar de zegebloemen te rijden. Martinez had dat dus gedaan als amateur.

Hoewel de wedstrijd door de jaren heen niet altijd eindigde in een massasprint, wil de wedstrijd zich nu toch vooral profileren als buitenkans voor de snelle mannen. Het is dan ook niet zo gek dat diverse topsprinters hier al de handen de lucht in hebben mogen steken. Als we alleen al naar de laatste jaren kijken, zien we drie van de snelsten der aarde op de erelijst: Sam Bennett (2014), Mark Cavendish (2015) en Caleb Ewan (2018).

In de meest recente edities waren Giacomo Nizzolo (2021) en Pascal Ackermann (2019 en 2020) het rapst. Ackermann is overigens de gedeeld recordhouder qua aantal overwinningen, samen met de Italiaan Massimo Strazzer (1997 en 2002). Laatstgenoemde is vooral bekend van zijn prestaties in de Giro d’Italia: hij won er één keer de paarse puntentrui en tweemaal het blauwe tussensprinttricot.

Massimo Strazzer (links) in de slotrit van de Giro 2002 samen met Julio Aberto Perez Cuapio, Mario Cipollini en Paolo Savoldelli – foto: Cor Vos

Wat de Belgen en Nederlanders betreft, zien we drie Belgische zeges en één Nederlandse. De Belgen waren in de jaren negentig drie keer achtereen aan het feest. In 1994 spurtte Johan Capiot (de vader van Amaury) naar de winst, een jaar later volgde Jean-Pierre Heynderinckx zijn voorbeeld. Wilfried Nelissen stond in 1996 op de hoogste trede van het podium. Voor Nederland was Theo Bos in 2010 de beste.

Laatste tien winnaars Clásica de Almería
2021: Giacomo Nizzolo
2020: Pascal Ackermann
2019: Pascal Ackermann
2018: Caleb Ewan
2017: Magnus Cort
2016: Leigh Howard
2015: Mark Cavendish
2014: Sam Bennett
2013: Mark Renshaw
2012: Michael Matthews

Vorig jaar

De kopgroep van de dag bestond uit Alex Molenaar (Burgos-BH), Davide Bais (EOLO-Kometa), Robbe Ghys (Sport Vlaanderen-Baloise), Oier Lazkano (Caja Rural-Seguros RGA) en Luis Ángel Maté (Euskaltel-Euskadi). Na een lange achtervolging sloot ook Amanuel Ghebreigzabhier (Trek-Segafredo) aan. Onder aanvoering van Astana werd de vroege vlucht echter al snel ingerekend, waarna een nieuw gezelschap weg mocht rijden.

Savva Novikov (Equipo Kern Pharma), Ángel Madrazo (Burgos-BH), Samuele Rivi (EOLO-Kometa) en Samuele Zoccarato (Bardiani-CSF-Faizanè) kregen een vrijgeleide in het tweede deel van de wedstrijd, maar ook hun avontuur was van relatief korte duur. Qhubeka-ASSOS haalde het kwartet veertig kilometer voor de meet alweer terug, waarna een compleet peloton de laatste grote omloop rond Roquetas del Mar inging.

Op een grote rondweg langs de kust trok Deceuninck-Quick-Step vervolgens het peloton op een lint. Vanwege de wind zorgde dit voor wat nervositeit, maar veel schade berokkende de poging niet. Wel was er een valpartij waar Jordi Meeus (BORA-hansgrohe), Ivan García (Movistar) en Álvaro Hodeg (Deceuninck-Quick-Step) de grootste slachtoffers van waren. Later kwam ook Boy van Poppel nog ten val.

Mark Cavendish – op dat moment al meer dan drie jaar zonder zege – bleef overeind, maar reed in de finale niettemin op achterstand. Toch nam Deceuninck-Quick-Step het initiatief in de slotkilometers. Florian Sénéchal, die goed afgezet werd in de laatste honderden meters, ging echter te laat aan. Hierdoor was het Giacomo Nizzolo die met overmacht de sprint won. Sénéchal wist nog wel tweede te worden, voor BORA-hansgrohe-renner Martin Laas.

Met Timothy Dupont (vijfde) en Edward Theuns (achtste) eindigden er twee Belgen in de top-10. Danny van Poppel was de beste Nederlander; hij werd zesde.

Giacomo Nizzolo komt in zijn Europese kampioenstrui als eerste over de meet  – foto: Cor Vos

Uitslag Clásica de Almería 2021
1. Giacomo Nizzolo (Qhubeka-ASSOS) in 4u18m44s
2. Florian Sénéchal (Deceuninck-Quick-Step)
3. Martin Laas (BORA-hansgrohe)
4. Jon Aberasturi (Caja Rural-Seguros RGA)
5. Timothy Dupont (Bingoal-Wallonie Bruxelles)
Volledige uitslag

Parcours

Het parcours van de Clásica de Almería kent weinig veranderingen ten opzichte van vorig jaar. De start is van Puebla de Vícar verplaatst naar het nabijgelegen El Ejido (de geboorteplaats van TotalEnergies-renner Cristian Rodríguez), waardoor de wedstrijd met vijf kilometer verlengd is, maar voor de rest is het recept nagenoeg hetzelfde. Net als in eerdere edities vinden de sprinters een traject op hun maat.

Dat betekent overigens niet dat de route door Andalusië biljartvlak is. Vooral in het eerste deel van de wedstrijd moeten er weldegelijk wat hellingen bedwongen worden. De eerste daarvan, de 530 meter hoge Alto de Celín, is gelijk ook de zwaarste. Deze 7,1 kilometer lange beklimming doemt na een kleine veertig kilometer op en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 4,6 procent.

Na de Alto de Celín volgen vrij vlot achter elkaar nog twee Alto’s: de Alto de La Alqueria (1,5 km aan 6,5%) en de Alto de Fuente Marbella (1,5 km aan 7,1%). Hierna zit het ‘lastige’ deel van de koers erop, want als de renners eenmaal terug bij de kust zijn, komen ze qua obstakels alleen nog de Cuesta de Almerimar tegen – en die stelt niet veel voor.

Als er 161 kilometer gereden zijn, passeert het peloton voor het eerst de finish in Roquetas de Mar. Daarop volgt een grote lus van ongeveer twintig kilometer. Nadat de renners vervolgens voor de tweede keer over de streep komen, wacht nog een korte slotronde van vijf kilometer. In het begin van deze finale-omloop liggen enkele rotondes, maar het laatste deel kenmerkt zich door brede wegen. Hier is dus voldoende ruimte om in extremis nog wat op te schuiven.

Met nog vijfhonderd meter voor de boeg verlaten de renners de Calle Miguel Indurain en slaan ze rechts af, de naar Koning Juan Carlos I vernoemde finishstraat in. Grote kans dat de strijd beslecht wordt in deze laatste, rechte lijn.

Zondag 13 februari, Clásica de Almería (1.Pro): El Ejido – Roquetas de Mar (188,2 km)
Start: 13.00 uur
Finish: tussen 17.23 en 17.50 uur

Favorieten

‘In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst’, luidt het welbekende cliché, maar in de eveneens veelgehoorde uitspraak dat een renner altijd iets extra’s kan in een koers waar hij al eens eerder gewonnen heeft, schuilt ook een zekere waarheid. Om die reden kunnen we bij het verdelen van de sterren niet om Pascal Ackermann heen.

Zoals vermeld, triomfeerde de Duitser al twee keer in de Clásica de Almeria. Daar wil hij ongetwijfeld graag een derde zege aan toevoegen. Na een tegenvallend 2021 en een matig debuut voor zijn nieuwe ploeg, UAE Emirates, moet hij dan wel zijn benen van weleer terugvinden. Maar waar zou Ackermann dat beter kunnen doen dan in de koers waar hij alleen recordhouder kan worden?

Pascal Ackermann wist de Clásica de Almería zowel in 2019 als 2020 (foto) al eens op zijn naam te schrijven – foto: Cor Vos

Een andere oud-winnaar op de deelnemerslijst is Giacomo Nizzolo. De Italiaan was vorig jaar de snelste in Roquetas de Mar en kan die prestatie op een goede dag zeker herhalen. Hoewel winnen hem soms lastig afgaat, behoort hij tot de snelste renners van dit peloton. Het is echter afwachten of hij wel topfit aan de start verschijnt. Daarmee wordt niet gedoeld op het feit dat Nizzolo er in de spurts op Mallorca niet echt aan te pas kwam, maar op zijn opgave in de Ronde van Valencia. Na een val in de tweede etappe, gaf hij er voorafgaand aan de derde rit de brui aan. Toch hebben wij vertrouwen in de renner van Israel-Premier Tech: hij krijgt vier sterren.

Als we heel eerlijk zijn, heeft dat ook een beetje te maken met de concurrentie. Er staan genoeg sprinters aan de start, maar het crème de la crème van het sprintersgilde ontbreekt. De grootste namen op de deelnemerslijst zijn, naast Ackermann en Nizzolo, Alexander Kristoff en Nacer Bouhanni.

Bouhanni zal in Almería zijn eerste wedstrijdkilometers van 2022 afwerken, nadat hij in januari tijdens een trainingskamp in Spanje ten val kwam en daarbij een hersenschudding opliep. Ook de Fransman is dus nog een vraagteken. Misschien dat ze bij Arkéa-Samsic daarom wel de kaart van Daniel McLay spelen. De 30-jarige Brit was er in de Saudi Tour al een paar keer dichtbij. Hij werd er twee keer tweede. En ditmaal is Dylan Groenewegen er niet om hem dwars te zitten.

Mag Daniel McLay zijn eigen gang gaan, ondanks de aanwezigheid van Nacer Bouhanni? – foto: Cor Vos

In tegenstelling tot Bouhanni, is er over Alexander Kristoff geen onduidelijkheid: met hem is niks mis. De Noor mocht in de openingskoersen van 2022 weliswaar nog geen enkele keer zijn armen in de lucht steken, maar hij mengde zich al wel meermaals in het sprintgeweld. Dat leidde onder andere tot twee derde plaatsen in de Ronde van Valencia. Wat verder voor de nieuwe aanwinst van Intermarché-Wanty-Gobert spreekt, is dat hij bij zijn enige eerdere deelname aan de Clásica de Almería, in 2020, al op het podium stond. Hij werd toen tweede achter Ackermann.

Iemand die ook al eens op het ereschavot van deze koers stond, is Martin Laas. De Est werd vorig jaar tweede. Dit seizoen begon hij ook goed: hij stuitte in de openingsrit van de Saudi Tour op een supersnelle Caleb Ewan, maar werd wel knap tweede. Dat hij in de etappes erna niet meer bij de eersten eindigde, had te maken met keuzes binnen zijn team. De drie in Saoedi-Arabië aanwezige sprinters van BORA-hansgrohe zouden elk hun kans krijgen, en Laas had die van hem gehad. Nu hij als enige spurter aan de start staat, dient zich alweer een nieuwe mogelijkheid op winst aan. Hij hoeft geen rekening te houden met rappe ploeggenoten.

Martin Laas moet het doen voor BORA-hansgrohe in de Clásica de Almería – foto: Cor Vos

Edvald Boasson Hagen, Niccolò Bonifazio en Chris Lawless hebben het wat dat betreft lastiger. De drie renners kunnen op basis van hun kwaliteiten en de prestaties van dit voorjaar allen aanspraak maken op het kopmanschap bij TotalEnergies. Hagen liet in de GP Marseillaise en de Ster van Bessèges zien nog altijd over snelle benen te beschikken, Bonifazio spurtte prima mee in de Saudi Tour en Lawless stond op het podium in de Europese seizoensopener, de Clàssica Comunitat Valenciana. Indien de drie samenwerken, kunnen ze gevaarlijk uit de hoek komen.

Een ander sterk trio vinden we terug bij Cofidis, waar de Belg Piet Allegaert de vlugge Italianen Davide Cimolai en Simone Consonni vergezelt. Bij Movistar is er dan weer een duo: Iván García Cortina en Max Kanter. De 24-jarige Kanter, die in 2020 twee keer derde werd in een Vuelta-rit en afgelopen winter overkwam van Team DSM, liet in de voorbereiding op 2022 weten dat hij dit jaar wil gaan oogsten. In de Clásica de Almería begint hij zijn seizoen en mag hij gelijk de daad bij het woord voegen.

Max Kanter maakt in de Clásica de Almería zijn debuut voor Movistar – foto: Cor Vos

Tot slot zijn er nog enkele outsiders. Een daarvan is Manuel Peñalver, die in de Ronde van Valencia verraste met een tweede plaats in de vierde etappe. Opvallend was dat de renner van Burgos-BH zichtbaar baalde van die klassering, getuige de manier waarop hij na het overschrijden van de streep op zijn stuur sloeg. De Spanjaard gelooft zelf dus blijkbaar dat er meer in zit.

Of Eduard-Michael Grosu (Drone Hopper-Androni Giocattoli) ook van zichzelf denkt dat hij hier kan winnen is onbekend, maar de Roemeen zal zich er – zoals altijd – zeker tussengooien. Antonio Jesús Soto (Euskaltel Euskadi) en Sacha Modolo (Bardiani-CSF-Faizanè), die overigens wel moest opgeven in de Ster van Bessèges, zullen dat ongetwijfeld ook doen. Van Taco van der Hoorn hoeven we geen kamikazeacties te verwachten, maar wellicht probeert hij het wel op zijn manier. Hoe onwaarschijnlijk een succesvolle vroege vlucht in deze koers ook is, met Winner Taco weet je het nooit.

Update: Pascal Ackermann zal toch niet aan de start verschijnen van de Clásica de Almería. Hij is binnen zijn team en in de sterverdeling vervangen door Juan Sebastián Molano. 

Favorieten volgens WielerFlits
**** Giacomo Nizzolo
*** Alexander Kristoff, Pascal Ackermann  Juan Sebastián Molano
** Martin Laas, Daniel McLay, Edvald Boasson Hagen
* Nacer Bouhanni, Niccolò Bonifazio, Max Kanter, Manuel Peñalver

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en TV

Het wordt zondag prima koersweer in Zuid-Spanje. Niet extreem warm, maar toch behoorlijk aangenaam. De temperatuur ligt ’s ochtends op ongeveer 13 graden en loopt ’s middags op tot maximaal 18 graden. Vanuit zuidwestelijke richting waait een matige wind.

De Clásica de Almería wordt live uitgezonden door Eurosport. Vanaf 16.25 uur is de wedstrijd live te volgen op Eurosport 2 en vijf minuutjes later (om 16.30 uur) zijn er ook beelden op de Eurosport Player.