In deze drukke kerst- en nieuwjaarsperiode staan twee manches van de DVV Trofee op de kalender. Vrijdag wordt in Loenhout de vijfde manche afgewerkt. Vijf dagen later verhuizen we naar Baal voor de zesde proef, de GP Sven Nys. De editie 2019 van Loenhout gaat ongetwijfeld de geschiedenis in als die van de comeback van Wout van Aert. WielerFlits blikt vooruit.

Historie

De Azencross stond in 1984 voor het eerst op de kalender en is dit jaar dus aan zijn 36ste editie toe. Een klassieker die heel wat watertjes doorzwommen heeft. Na drie losse edities stond Loenhout mee aan de wieg van de Gazet van Antwerpen Trofee. Zes edities later stapten de organisatoren uit het regelmatigheidscriterium en traden ze toe tot de net opgerichte Wereldbeker. Loenhout was in die eerste jaargang van de Wereldbeker overigens de enige Belgische wedstrijd. Drie jaar later (1996-1997) moest Loenhout zijn plekje in de Wereldbeker echter afstaan aan Koksijde en werd het opnieuw een zogenaamde losse cross. Tot het eind 2001 opnieuw tot de Gazet van Antwerpen Trofee toetrad. En daar maakt het tot op vandaag nog steeds deel van uit – al heet het vandaag wel de DVV Verzekeringen Trofee.

Dat de Azencross tussen Kerst en Nieuwjaar wordt georganiseerd, is overigens geen toeval. Oprichter John Gommers wilde in eerste instantie op een zondag organiseren, maar omdat het parcours naast een voetbalterrein lag, was dat onmogelijk. Vandaar de keuze voor een datum in volle eindejaarsperiode, bovendien in een verlofweek, zodat het publiek van meet af aan snel de weg naar Loenhout vond. Toch is er een kanttekening: sinds 2010 is de wedstrijd in handen van Golazo, dat sindsdien de Azencross in leven houdt.

Daphny van den Brand won zes keer de Azencross –  Foto: © Cor Vos – 2011

Voorts heeft Loenhout zich altijd geprofileerd als de cross die durft te innoveren. Het was niet alleen de eerste Belgische wedstrijd in de Wereldbeker, maar ook de eerste Belgische organisator die een dameswedstrijd op de planning zette. Daphny van den Brand won er in 1998. In Loenhout gaven ze ook als eerste een jeugdinitiatie, organiseerden ze de eerste beloftencross en introduceerden ze een nieuw startsysteem  (met rode en groene lichten zoals in de Formule 1). En werd op het parcours in 2004 geëxperimenteerd met een zogenaamd wasbord, een passage met dwarse ribbels dat kwam overgewaaid uit de BMX. Het wasbord maakt sindsdien elk jaar opnieuw deel uit van het parcours. En vorig jaar nog stond in Loenhout de eerste Belgische cross voor dames junioren op het menu.

Sven Nys topt de erelijst van Loenhout met zes zeges, gespreid over 13 jaar. Niels Albert was vier keer de beste in de Azencross. Als Mathieu van der Poel straks voor de derde keer op rij wint, evenaart hij vader Adrie, die net als Roland Liboton en Danny De Bie drie streepjes achter zijn naam heeft staan. Bij de dames is Daphny van den Brand recordhoudster met zes zeges. Sanne Cant en Marianne Vos wonnen tot dusver respectievelijk vijf en vier keer.

Laatste winnaars:
Heren
2018:  Mathieu van der Poel
2017:  Mathieu van der Poel
2016:  Wout van Aert
2015:  Tom Meeusen
2014:  Wout van Aert
2013:  Sven Nys
2012:  Niels Albert
2011:  Niels Albert
2010:  Niels Albert
2009:  Sven Nys

Dames
2018:  Lucinda Brand
2017:  Sanne Cant
2016: Sanne Cant
2015: Sanne Cant
2014:  Katerina Nash
2013:  Marianne Vos
2012:  Sanne Cant
2011:  Marianne Vos
2010:  Marianne Vos
2009:  Daphny van den Brand

Vorig jaar

Twee jaar op rij zelfde podium
Mathieu van der Poel op één in Loenhout vorig jaar. Voor Wout van Aert en Toon Aerts. Dat was de voorbije twee seizoenen zo ongeveer de hiërarchie in de veldritwereld. En dat leverde in Loenhout twee jaar op rij exact hetzelfde podium op. Van der Poel koos overigens voor een lange solo, terwijl het parcours er nochtans razendsnel bijlag.

Van der Poel kon zich echter niet bedwingen. Met dank aan zijn technisch meesterschap sloeg hij in de opeenvolging van bochten meteen een kloofje op zijn dichtste volger Wout van Aert. Toen op de lange aankomststrook vervolgens niemand aanstalten maakte om over te nemen, had Van der Poel al snel een tiental seconden beet.

In de daaropvolgende ronden wisselden Van Aert, DVV-klassementsleider Toon Aerts en Michael Vanthourenhout elkaar goed af, met Laurens Sweeck, Tim Merlier en Tom Meeusen in hun spoor, maar Van der Poel bijbenen lukte hen niet. Uiteindelijk haalde hij het met 40 seconden voorsprong op Van Aert, die in de slotfase de maat nam van Aerts.

Het podium in Loenhout 2018  – Foto: © Cor Vos

De power van Brand
Bij de dames dook Denise Betsema als eerste het veld in. Ook Loes Sels, Sanne Cant en Lucinda Brand startten sterk, wat resulteerde in een leiderskwartet. Maar niet voor lang. Ceylin del Carmen Alvardo, Nikki Brammeier, Ellen Van Loy, Katie Compton en ook nog Laura Verdonschot maakten de daaropvolgende ronden de aansluiting.

De finale begon in de voorlaatste ronde toen Brand het tempo de hoogte injaagde. Alleen Cant en Betsema hielden stand. Verdonschot deed haar best om de kloof nog te dichten en slaagde daar nog net in. In de laatste rechte lijn haalde Brand het met een lange machtssprint. Puur op de power haalde de Nederlandse kampioene het van Cant, Betsema en een moegestreden Verdonschot.

Uitslagen Azencross 2018:
Heren:
1.  Mathieu van der Poel
2.  Wout van Aert op 40″
3.  Toon Aerts op 41″
4.  Michael Vanthourenhout op 49″
5.  Tom Meeusen op 52″
6.  Corné van Kessel op 1′
7.  Joris Nieuwenhuis
8.  Tim Merlier op 1’07”
9.  Eli Iserbyt op 1’17”
10.  Jens Adams op 1’22”

Dames:
1.  Lucinda Brand
2.  Sanne Cant op 1″
3.  Denise Betsema
4.  Laura Verdonschot
5.  Loes Sels op 12″
6.  Nikki Brammeier op 22″
7.  Ceylin del Carmen Alvarado op 38″
8.  Maud Kaptheijns op 45″
9.  Ellen Van Loy op 47″
10.  Katherine Compton op 1’16”

Parcours

Loenhout is een weidecross, maar dan een mooie versie. Eentje waarin meestal toch een hoog tempo ontwikkeld wordt. Er zijn een aantal technische passages, een paar bruggen en enkele grachten als natuurlijke hindernissen. Het wasbord (links op de afbeelding) zorgt voor extra spektakel. Die hindernis werd in 2004 geïntroduceerd door de plaatselijke parcoursbouwer Louis Aernouts.

“Ik had dat gezien tijdens een MTB-wedstrijd en vond het wel iets voor onze Azencross”, vertelde Aernouts toen aan de Gazet van Antwerpen aan de hand van een anekdote. “Vol goede moed begonnen we aan de opbouw ervan. De gemeente stelde ons een kraan ter beschikking om de bulten aan te leggen, maar elke aangelegde bult werd bij het graven van de volgende bult ongewild weer platgereden door de kraan. Er zat niets anders op dan alle negen bulten zelf met de schop uit te graven (lacht). Een zware karwei. Gelukkig kreeg ik hulp van een kerel van honderd kilogram die letterlijk en figuurlijk zijn gewicht in de schaal kon werpen om ze aan te stampen.”

Eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de omloop qua moeilijkheidsgraad niet al te veel voorstelt, op dat wasbord na dan. Het is geen toeval dat de U23-wedstrijd van vorig jaar eindigde op een halve massasprint. De eerste dertien renners eindigden binnen de vijf seconden. En het is ook geen toeval dat Wout van Aert net in Loenhout zijn comeback maakt. Wie snel kan fietsen en goed in de wielen kan rijden, kan in Loenhout lang aanklampen.

Programma

Vrijdag 27 december 
10u: Dames Junioren (Helen 100 Trophy)
10u45: Heren Junioren
11u50: Heren U23
13u45: Dames Elite (Sack Zelfbouw Ladies Trophy)
15u: Heren Elite

Locatie en entree
Start en aankomst: Brechtseweg, Loenhout
Meer info omtrent de bereikbaarheid vind je op de website van de organisatie.

Entree: aan de kassa betaalt u 12 euro. (kinderen < 12 jaar gratis)

Tussenstand DVV Trofee Heren na vier wedstrijden:
1. Eli Iserbyt
2. Toon Aerts op 1’45”
3. Michael Vanthourenhout op 3’08”
4. Lars van der Haar op 3’57”
5.  Mathieu van der Poel op 4’24”
6. Tim Merlier op 4’48”
7. Corné van Kessel op 6’01”
8. Tom Meeusen op 7’25”
9. Jim Aernouts op 9’38”
10. Laurens Sweeck op 10’03”

Tussenstand DVV Trofee Dames na vier wedstrijden:
1. Annemarie Worst
2. Ceylin del Carmen Alvarado op 56″
3. Yara Kastelijn op 1’02”
4. Alice Maria Arzuffi op 4’45”
5. Eva Lechner op 5’21”
6. Ellen Van Loy op 6’48”
7. Sanne Cant op 7’18”
8. Kim Van De Steene op 7’24”
9. Kaitlin Keough op 11’59”
10. Loes Sels op 11’59”

Favorieten

Heren 
Mathieu van der Poel is uiteraard de topfavoriet, net als in elke andere wedstrijd waarin hij van start gaat. De andere podiumplaatsen voorspellen is in Loenhout niet altijd even evident. Toon Aerts is er niet bij. Wout van Aert hervat er de competitie na maanden van inactiviteit en zal dus ongetwijfeld nog competitieritme tekort komen om mee te doen voor het podium. Al durven we daar bij een toptalent als Van Aert dan ook weer geen gif op in te nemen.

Dan komen we uit bij een aantal jongens die technisch goed uit de voeten kunnen en hun voordeel kunnen halen bij het springen over de grachtjes. Tim Merlier kan dat. Michael Vanthourenhout ook. En waarom niet Tom Meeusen? Meeusen is misschien wel de meest verrassende naam in ons lijstje, maar de Essenaar springt vlot en is altijd goed in Loenhout. Merlier kan zijn sprint aanwenden als het lang samentroept.

In 2015 was Tom Meeusen de beste in Loenhout – © Cor Vos

De laatste namen zijn die van een aantal jongens die in vorm zijn. Zoals Laurens Sweeck, Lars van der Haar, Gianni Vermeersch (in Heusden-Zolder knap vijfde). En Corné van Kessel. In zijn laatste zes crossen eindigde Van Kessel maar liefst vijf keer in de top zes. Oké, de Herentalsnaar is geen winnaar, waardoor hij niet zo veel in ons lijstje der favorieten staat. Maar in afwezigheid van Pidcock en Aerts, en omdat Eli Iserbyt in Heusden-Zolder iets onder zijn niveau bleef, maken we voor Loenhout graag een uitzondering.

Favorieten volgens WielerFlits
*** Mathieu van der Poel
**  Tim Merlier, Michael Vanthourenhout
* Corné van Kessel, Tom Meeusen, Laurens Sweeck

Dames

Lucinda Brand teert dezer dagen op een uitstekend vormpeil. Wie wint in Namen én Heusden-Zolder én vorig jaar ook al de beste was in Loenhout, ontsnapt uiteraard niet aan de favorietenrol. Brand won in Heusden-Zolder op ongeveer dezelfde manier als een jaar geleden in Loenhout, na een lange machtssprint.

Natuurlijk zijn de andere Nederlandse dames haar voornaamste opponentes, op uitzondering van Marianne Vos en Inge van der Heijden. De CCC-ploegmates zijn er in Loenhout niet bij. Annemarie Worst, Ceylin del Carmen Alvarado en Yara Kastelijn staan wel in onze pronostiek, al lijkt Kastelijn in deze fase van het seizoen net over haar top te zijn.

Lucinda Brand hield vorig jaar Sanne Cant, Denise Betsema en Laura Verdonschot af – © Cor Vos

De laatste namen die we droppen zijn die van Laura Verdonschot en Sanne Cant. Vooral Cant vindt in Loenhout een parcours op maat. En de wereldkampioene gaf in Heusden-Zolder een goede indruk. In Loenhout kan ze met een prestatie als deze op het Circuit van Terlaemen meedoen voor het podium. Verdonschot was vorig jaar al sterk in de Azencross en met het Belgisch kampioenschap in zicht, benadert ze haar beste vorm.

Vallen net buiten ons lijstje, maar kunnen verrassen met een mooie ereplaats: Kaitlin Keough, Katie Compton, Ellen Van Loy, Aniek van Alphen, Eva Lechner en de piepjonge Blanka Vas.

Favorieten volgens WielerFlits
*** Lucinda Brand
** Annemarie Worst, Ceylin del Carmen Alvarado
* Yara Kastelijn, Sanne Cant, Laura Verdonschot

Website organisatie
Deelnemerslijsten
(Toon Aerts – ribbreuk – en Daan Soete – naar alle waarschijnlijke een sleutelbeenbreuk – zijn er in Loenhout niet bij, alhoewel ze nog op de deelnemerslijst staan)

Weer en TV

Zowel de dames- als de herenwedstrijd wordt uitgezonden door Sporza in België en door Eurosport in Nederland. Bekijk hier de volledige TV-kalender.

De weersverwachting in Loenhout volgens Meteovista.be: droog met zonnige perioden, wordt gemeld. Al kan er in de loop van de nacht nog wat neerslag vallen.