Niels Bastiaens

• zaterdag 5 juni 2021 om 07:45

In de schaduw van het Critérium du Dauphiné en de Ronde van Zwitserland staat er deze week ook een hele rist Belgische wedstrijden op de wielerkalender. Beginnen doen we met Dwars door het Hageland (1.Pro), de spektakelrijke eendagswedstrijd tussen Aarschot en Diest. Dankzij de onverharde stroken is het quasi altijd een attractieve koers in deze manche van de Bingoal Cycling Cup. WielerFlits blikt vooruit.

Historie

Dwars door het Hageland bestond al wel enkele jaren toen de wedstrijd in 2016 stevig onder handen werd genomen. Onverharde wegen en bospaden moesten een nieuw gezicht geven aan de koers, die tot dan toe al tienmaal eerder was gehouden: tussen 2001 en 2003 en tussen 2006 en 2009 als amateurkoers, en tussen 2010 en 2012 als 1.2-wedstrijd in de UCI Europe Tour. Maar dus nooit op het hoogste niveau.

De organisatie bleef ook de jaren nadien niet bij de pakken zitten en bracht de wedstrijd in 2014 en 2015 onder in de Ronde van Vlaams-Brabant, alvorens men de beslissing nam om Nick Nuyens en zijn Bingoal Cycling Cup-project onder de arm te nemen. Onder zijn impuls kwam er een 1.1-editie van de wedstrijd op poten. Dwars door het Hageland nieuwe stijl was geboren.

Een parcours werd uitgetekend met start in Aarschot en aankomst op de Citadel van Diest. Op de nieuwe route moesten liefst twintig passages van onverharde wegen en kasseistroken voor het nodige spektakel zorgen, bovenop de bijna tweeduizend hoogtemeters verspreid over twaalf hellingen. Hiermee kreeg België haar eigen Strade Bianche. De ingrediënten waren dezelfde: koersen over gravel en een aankomst op haar eigen Piazza del Campo, de Citadel van Diest.

Van der Poel snelt Van der Hoorn nog voorbij na de laatste bocht in 2017 – foto: Cor Vos

Met voormalig Ronde van Vlaanderen- en Parijs-Roubaix-winnaar Niki Terpstra kreeg de 1.1-koers meteen een kanjer op de erelijst. Maar men vond dat het de jaren nadien allemaal nog net ietsje meer mocht zijn. Daarop werd het aantal onverharde stroken uitgebreid naar 25 en lagen alle cruciale stroken in de laatste honderd kilometer. Ditmaal zegevierde Mathieu van der Poel, door op de Citadel Taco van der Hoorn en Wout van Aert te kloppen.

De jaren nadien volgden wederom spektakelwedstrijden, ditmaal met respectievelijk Krists Neilands, Kenneth Vanbilsen en Jonas Rickaert als laureaten. Sinds 2020 maakt Dwars door het Hageland deel uit van de ProSeries van de UCI, een volgende stap in de ontwikkeling van deze spektakelrijke eendagswedstrijd.

Laatste tien winnaars Dwars door het Hageland
2020: Jonas Rickaert
2019: Kenneth Vanbilsen
2018: Krists Neilands
2017: Mathieu van der Poel
2016: Niki Terpstra
2015: Tom Bosmans – rit in de Ronde van Vlaams-Brabant (2.12)
2014: Dries De Bondt – rit in de Ronde van Vlaams Brabant (2.12)
2012: Timothy Stevens
2011: Grégory Habeaux
2010: Frédéric Amorison

Vorig jaar

Een jaar geleden was Dwars door het Hageland – begin augustus – de allereerste UCI-koers in België na de competitiestop omwille van de coronapandemie. Bovendien was het de eerste keer dat deze wedstrijd deel uitmaakte van de ProSeries. Toch tekenden slechts vier WorldTeams present, met onder andere Zdeněk Štybar en Tim Merlier als grootste namen.

Martin Salmon, Gilles De Wilde, Thibault Guernalec, Stijn De Bock en ploegmaats Stijn Appel en Stijn Daemen waren de zes dappere jongens die samen de vroege vlucht van de dag vormden. Nederlands beloftekampioen Daemen en een sterke De Wilde spartelden nog het langst tegen en openden op die manier de finale al op een goede zeventig kilometer van de streep. Toon Aerts reed in een ruk naar het tweetal, maar zag kort achter zich nog meer volk komen.

Jannik Steimle, Pascal Eenkhoorn, Nils Eekhoff, Jonas Rickaert, Joël Suter, Jordi Warlop, Luca Mozzato, Bram Welten, Mattis Louvel, Ivar Slik en Jan-Willem van Schip maakten immers de sprong. Neem daar nog De Wilde en Aerts bij – Daemen moest snel passen – en we kregen een sterke groep van dertien renners. Opvallend ondervertegenwoordigd: de troepen van Deceuninck-Quick-Step, met alleen maar Steimle.

Rickaert en Eekhoff mochten het onderling uitvechten – foto: Cor Vos

De ploeg van Lefevere had dan ook al de nodige pechmomenten moeten slikken, waaronder een onfortuinlijke lekke band van Štybar. Ze probeerden de kloof te dichten, maar dat was buiten Eekhof en Rickaert gerekend.

Op de gravelstrook van Demerdijk Zichem versnelden de twee namelijk. Richting de voorlaatste passage van de Citadel van Diest namen de Nederlander en de Belg meer dan dertig seconden voorsprong, waardoor het snel duidelijk was dat de winnaar vooraan gezocht moest worden. En hoewel Rickaert op de gravelstroken iets sterker leek dan Eekhoff, bleven de twee koplopers bij elkaar tot de laatste passage van de Citadel van Diest.

Eenmaal aangekomen in Diest, was het Rickaert die de wedstrijd naar zijn hand zette voor een moegestreden Eekhoff. Enkele tellen na Rickaert en Eekhoff kwam Vermeersch aangestormd, die met een derde plaats het feestje voor zijn ploeg Alpecin-Fenix completeerde. Een knappe eerste profzege voor de Oost-Vlaming was het alleszins.

Uitslag Dwars door het Hageland 2020
1. Jonas Rickaert (Alpecin-Fenix)
2. Nils Eekhoff (Team Sunweb) op 7s
3. Gianni Vermeersch (Alpecin-Fenix) op 16s
4. Florian Sénéchal (Deceuninck-Quick Step) in z.t.
5. Tim Merlier (Alpecin-Fenix) op 19s

Parcours

Aarschot-Diest is nu al enkele jaren het traject van Dwars door het Hageland, en dat is dit jaar niet anders. Qua afstand is er de afgelopen jaren wel een trend ingezet. Waar het parcours tot en met 2019 quasi altijd de 200-kilometergrens overschreed, moeten de renners het nu nog met slechts 177 kilometer doen.

Vanuit de stad van burgemeester Gwendolyn Rutten begint het peloton aan een lus van bijna zeventig kilometer doorheen het Hageland. Dorpen als Scherpenheuvel, Rillaar, Aarschot, Langdorp, Zichem en Messelbroek passeren de revue. Hierbij ook de eerste onverharde zone van de dag, met de Grootbroekstraat (5400 meter) na 36 kilometer. Even later komen ook de Demervallei (3300 meter) en de Demerdijk (4000 meter) op het pad van de renners.

Na 67 kilometer koers belanden de renners in aankomstplaats Diest, nochtans maar een boogscheut verwijderd van Aarschot. Diest is de stad van Mario Aerts (winnaar van de Waalse Pijl in 2002) en 94-voudig Belgisch voetbalinternational Timmy Simons. De renners rijden er voor een eerste keer de beruchte Citadel van Diest op, een met kasseien betegelde helling van ruim 1000 meter.

De volgende zestig kilometer zijn quasi identiek aan de eerste lus en doen alleszins dezelfde hindernissen aan. De finale, die wordt ingeleid door de Gouden Kilometer op een kleine 45 kilometer van de streep, speelt zich voornamelijk in Diest en Scherpenheuvel af.

Tijd voor schietgebedjes aan de basiliek is er niet, want ook in de volgende lus van 22 kilometer, die tevens tweemaal op de planning staat, volgen de onverharde stroken zich in sneltempo op. Het Prinsenbos (1800 meter) en wederom de Demerdijk (4000 meter) zijn de scherprechters van dienst. Vergeet zeker ook het Grasbos niet, de pukkel die met zijn stijgingspercentages tot twintig procent ook wel de Poggio wordt genoemd. Maar op het einde van elke ronde ligt ook die verraderlijke Citadel van Diest weer te wachten.

Zo komen we uit op een totaal van 41 kilometer onverhard en kasseien. Over de Citadel van Diest, ook wel de Allerheiligenberg genoemd, zelf nog… De renners komen via een kasseilaantje uit het dorpscentrum van Diest en draaien vervolgens met een scherpe linkse bocht het steilste deel van de helling op. In die laatste 700 meter lopen de percentages nog flink op, maar vanaf ze het bruggetje van de Citadel onderdoor gereden zijn, vlakt het af richting aankomst.

Die ligt na een rechtse bocht, waarna inhalen amper nog mogelijk is. Al deed Mathieu van der Poel het in 2017 toch, door Taco van der Hoorn nog te remonteren. Een ding is zeker: bovenop de Citadel wint geen pannenkoek.

Zaterdag 5 juni 2021: Aarschot – Diest (177 km)
Start: 13.00 uur
Finish: tussen 17.00 en 17.35 uur

Favorieten

Opvallend genoeg moet Dwars door het Hageland het dit jaar met vijf WorldTeams doen. Vergeleken met vorig jaar (toen er vier WorldTeams aanwezig waren) is dat zeker niet slecht. Toch is het opvallend dat ploegen als Lotto Soudal, BORA-hansgrohe en Jumbo-Visma hier niet op de deelnemerslijst staan, maar een dag later wel present tekenen in de op papier lager gequoteerde Elfstedenronde.

Tim Merlier is uitstekend op dreef dit seizoen – foto: Cor Vos

Toch is de ploeg met de meest prominente kandidaten voor winst geen WorldTeam. Alpecin-Fenix prijkt niet voor niets op de zesde plaats op de UCI Ranking. Met Tim Merlier hebben ze een man in vorm in hun gelederen. Merlier moest in de Giro al diep in zijn krachtenarsenaal tasten, maar bewees afgelopen week in een knaplastige Ronde van Limburg dat hij nog lang niet uitgeblust is. De aankomst lijkt op het eerste gezicht lastig voor Merlier, maar vorig jaar toonde de Wortegemnaar met een derde plaats in de pelotonsprint dat hij dit terrein zeker aankan.

En anders kunnen ze bij Alpecin-Fenix nog altijd de kaart van Gianni Vermeersch trekken. Als crosser smult hij van de off-roadstroken, alleen is het de vraag hoe hij een volledige Giro heeft verteerd. Ook Vermeersch kwam behoorlijk vermoeid uit de Italiaanse ronde. Titelverdediger Jonas Rickaert ging zich dan weer voorbereiden op hoogtestage in La Plagne, en Philip Walsleben pikte in de Boucles de la Mayenne zelfs een ritzege mee. Het gaat duidelijk goed bij de troepen van de broertjes Roodhooft.

Update: Gianni Vermeersch heeft nog te veel last van zijn in de Giro d’Italia opgelopen blessures en wordt binnen Alpecin-Fenix vervangen door Lionel Taminiaux.

Deceuninck-Quick Step zet daar een ijzersterk blok tegenover. Het is op dit moment alleen moeilijk in te schatten hoe het met het vormpeil van de jongens van Patrick Lefevere gesteld is. Bij Yves Lampaert, tweevoudig winnaar van Dwars door Vlaanderen, dateert de laatste competitiedag al van de Brabantse Pijl. En Zdeněk Štybar, die zich dit voorjaar liet opereren aan het hart, ligt er zelfs al van Gent-Wevelgem uit. Davide Ballerini is dankzij de Volta ao Algarve dan nog het best ingereden, en heeft tevens het beste eindschot.

Davide Ballerini staat al droog van de Omloop Het Nieuwsblad – foto: Cor Vos

Aangezien we hier te maken krijgen met een lastige koers over onverharde wegen, is het niet onlogisch om de uitslag van de Tro Bro Léon van twee weken terug onder de loep te nemen. Winnaar Connor Swift woekerde daar met zijn krachten, maar aan zijn inspanningen kwam maar geen einde. Dus is de kopman van Arkéa-Samsic ook hier in België een te duchten klant.

De onfortuinlijke Piet Allegaert strandde er op amper een paar centimeter van Swift, maar de overwinning zit er voor Allegaert nu wel echt aan te komen. De snelle Cofidis-man trok zijn stijgende conditielijn vlotjes voort in de Boucles de la Mayenne met een aantal sterke ereplaatsen. Maar wat zou Allegaert graag nog eens zijn nummertje van de Tour de l’Eurométropole in 2019 overdoen.

WorldTeams Team DSM, Intermarché-Wanty-Gobert en Israël Start-Up Nation hebben ook nog enkele leuke troeven in handen. We beginnen met DSM. Daar hebben ze de nummer twee van vorig jaar, Nils Eekhoff, in de rangen. Eekhoff is nu 23 jaar jong en heeft weer een jaartje extra ervaring, nadat hij hier vorig jaar voor het eerst tot ontbolstering kwam. Ook hij heeft er recent een voortreffelijke Boucles de la Mayenne opzitten. Alleen moest hij daar opboksen tegen een ongelooflijke Arnaud Démare.

Taco van der Hoorn heeft een grote motor – foto: Cor Vos

Intermarché-Wanty-Gobert komt dan weer sterk uit de Giro. Hun kopmannen, Taco van der Hoorn en Quinten Hermans, maakten er vlotjes mee de koers, met een knappe ritzege voor de Nederlander als orgelpunt. Het moet Van der Hoorn vleugels geven. Bovendien was hij in het verleden steevast specialist in dit soort off-roadkoersen. Zo vinden we de Antwerp Port Epic en Slag om Norg terug op zijn palmares, voornamelijk dankzij zijn grote motor. In Diest werd hij in 2016 in extremis nog geremonteerd door Mathieu van der Poel: valt nu alles in de juiste plooi?

Bij Israël Start-Up Nation hopen ze dat Sep Vanmarcke zijn supervorm van het afgelopen voorjaar nog eens terugvindt. Het was bijzonder mooi om te zien dat Vanmarcke op 32-jarige leeftijd nog altijd over de power beschikt om finales te kleuren. Derde in de Omloop en vijfde in de Ronde van Vlaanderen waren uitstekende resultaten, maar in Le Samyn en Nokere Koerse bewees Vanmarcke dat hij ook op dit soort koersen niet neerkijkt. Meer nog, de West-Vlaming lijkt gemotiveerder dan ooit, en heeft Tom Van Asbroeck aan zijn zij.

Update: Israël Start-Up Nation heeft besloten deze Dwars door het Hageland te schrappen wegens positieve coronatests binnen de ploeg. Vanmarcke komt bijgevolg niet aan de start.

Voorts is het uitkijken naar het duo Milan Menten-Sean De Bie bij Bingoal Pauwels Sauces WB en een ijzersterke Rasmus Tiller bij Uno-X. Bij Sport Vlaanderen Baloise rekenen ze op de diensten van Cédric Beullens, terwijl Niki Terpstra en Dries Van Gestel zich mogen uitleven bij Total-Direct Energie. Ook Jan-Willem van Schip en Piotr Havik tonen in dit soort koersen wel vaker mooie dingen.

Vergeet ook Noor Rasmus Tiller niet – foto: Cor Vos

Ook de crossers zijn trouwens present, in een wedstrijd die hen op het lijf geschreven zou moeten zijn. Pauwels Sauzen-Bingoal werpt met hun Heilige Drievuldigheid Eli Iserbyt , Laurens Sweeck en Michael Vanthourenhout niet de minste in de strijd, terwijl Toon Aerts hoge ogen kan gooien bij Baloise-Trek Lions.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Tim Merlier
*** Piet Allegaert en Davide Ballerini
** Yves Lampaert, Nils Eekhoff en Connor Swift
* Zdeněk Štybar, Taco van der Hoorn, Sean De Bie en Rasmus Tiller

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV

Het écht bloedhete weer is rond het weekend gelukkig voorbij, maar de renners zullen nog altijd moeten koersen onder temperaturen tot 24 graden Celsius. De wind blaast aan een kracht van twee Beaufort naar het zuidwesten, en er is ook een kleine kans op een bui.

Sporza is naar goede gewoonte van de partij voor een live-uitzending, maar daar wachten ze wel mee tot na de Dauphiné. Vanaf 15.00 zijn er livebeelden beschikbaar. Eurosport geeft de voorkeur aan Roland Garros.