Zondag verdeelt de UEC haar medailles tijdens het Europees kampioenschap wielrennen. In het Schotse Glasgow staat er een mooi deelnemersveld aan de start. Alexander Kristoff verdedigt het wit-blauw met gele sterren, maar er zijn meer kapers op de kust. Niet alleen wegrenners, maar ook enkele crossers dromen stiekem van de titel. WielerFlits blikt vooruit.

Historie
De historie van de Europese kampioenschappen wielrennen is tamelijk kort. In 2016 vond namelijk pas de eerste editie plaats; twee jaar geleden dus. Het Franse Nice zou aanvankelijk gastheer zijn, maar na de terroristische aanslag aldaar werd Plumelec het nieuwe decor. Daar kreeg de UEC met wereldkampioen Peter Sagan misschien wel de gedroomde eerste Europees kampioen ooit. De Slowaak nam op een hellende strook de maat van thuisfavoriet Julian Alaphilippe en de Spanjaard Daniel Moreno. Nederland kwam er niet aan te pas: Wout Poels was op plek achttien de beste.

Waar er in Plumelec nog sprake was van een enigszins hoogteverschil, waren er vorig jaar amper hellende meters te vinden. Herning in Denemarken huisvestte toen het EK, maar er gaven weinig grote namen thuis. Uiteindelijk mondde de koers uit in een massasprint, waar topfavoriet Alexander Kristoff zijn status waarmaakte. Elia Viviani sprintte naar het zilver, terwijl Moreno Hofland namens Nederland het brons kreeg omgehangen. Sagan was er niet bij om zijn titel te verdedigen, al droeg hij vanwege zijn regenboogtrui ook nooit het kampioenstricot van Europa. Kristoff deed dat het laatste seizoen wel.

Laatste winnaars EK Wielrennen
2016: Peter Sagan
2017: Alexander Kristoff

Parcours
In Glasgow is een typisch stadsparcours uitgetekend. De start en finish zijn in het park Glasgow Green, waar ook de start was van de vrouwenwedstrijd en de finishes van alle andere wielerevenementen op de weg. De omloop is in totaal 14,4 kilometer lang. De profs leggen dit rondje komende zondag zestien keer af, goed voor een totaal van 230,4 kilometer. Daarin zijn enkele pittige, hellende stroken opgenomen. Normaal levert dit voor wielerprofs niet al te veel problemen op, maar na een lange koers kunnen deze kuitenbijters je wel de das om doen. Het hoogste punt van hat parcours ligt rond de vijftig meter boven zeeniveau.

De oplopende stroken zullen in de finale niet voor het grootste verschil zorgen. Een ander kenmerk van dit rondje doet dit waarschijnlijk wel. Met meer dan dertig bochten op nog geen vijftien kilometer, betekent dit dat de renners zich gemiddeld gezien de gehele dag om de vijfhonderd meter opnieuw in gang moeten trekken. Intervallen die er na vier en een half uur zeker inhakken. Renners met een veldritverleden of criteriumcoureurs zullen daardoor in het voordeel zijn ten opzichte van de echte tempobeulen. Daarnaast speelt het vele bochtenwerk aanvallers in de kaart: renners zijn zo uit het zicht verdwenen.

Favorieten
Zoals vaker tijdens dit soort kampioenschappen, is het parcours op maat gemaakt van de klassieke coureurs. Het profiel is enigszins te vergelijken met wedstrijden waarin de korte heuveltjes die we kennen uit de Vlaamse Ardennen zijn opgenomen. Het gaat constant op en af. Samen met de vele bochten, zorgt dat voor een scenario waarin het peloton een spelletje hollen-en-stilstaan doet. Wie kan dat het best aan?

Heel eventjes had Greg Van Avermaet uitzicht op een top 20-notering in de Tour de France. Uiteindelijk werd de regerend olympisch kampioen 28^ste, maar het is tekenend voor de kwaliteiten die de 33-jarige Belg bezit. Een klimmer is hij allerminst te noemen, want Van Avermaet komt het best tot zijn recht in de klassiekers. In een eendagskoers zoals deze EK-wedstrijd, komt de renner van BMC automatisch bovendrijven. Hem eraf rijden is een kunst op zich. Met zijn venijnige sprint achter de hand, kan Gouden Greg zijn bijnaam eer aandoen.

Normaal gezien was Peter Sagan de grote favoriet voor de zege geweest, ware het niet dat de drievoudig wereldkampioen in de voorlaatste bergrit van de Tour de France snoeihard ten val kwam in een afdaling. De 28-jarige Slowaak moest zich de laatste dagen naar Parijs vechten, maar slaagde er toch in om daar voor de zesde keer het puntenklassement op zijn naam te schrijven. Een record, dat hij nu nog deelt met Erik Zabel. Het parcours in Glasgow is op maat van Sagan, daarover bestaat geen twijfel. De grote vraag is in hoeverre hij is hersteld van zijn valpartij.

De Belgen hebben meerdere troeven om uit te spelen. De druk om het EK te winnen, daalt dan ook stevig neer op de schouders bij onze zuiderburen. Laten ze met Wout van Aert nu net de juiste renner hebben die daar uitstekend mee kan omgaan. De 23-jarige Lillenaar werd al drie keer wereldkampioen in het veld. Na een meer dan geslaagde voorjaarscampagne, weet de toekomstig Jumbo-renner dat hij de lengte aankan én kan wedijveren met de toppers. In de Ronde van Denemarken toonde hij al aan goed in vorm te zijn. EK-goud klinkt daarom zo gek nog niet.

Jarenlang was Elia Viviani een gerenommeerde sprinter, net onder de wereldtop. Maar sinds zijn transfer naar Quick-Step Floors afgelopen winter, lijkt de 29-jarige Italiaan net dat beetje meer te kunnen. Hij boekte dit jaar al veertien overwinningen, waarmee hij de absolute zegekoning van 2018 is. Viviani laat bovendien zien veel meer te kunnen dan alleen heel hard sprinten. In het eendagswerk heeft hij dit seizoen ook zijn stempel kunnen drukken. Het moet hem het vertrouwen geven dat hij het parcours in Glasgow kan overleven. Als dat lukt, dan is er intrinsiek niemand sneller dan Viviani.

UAE Emirates is niet bezig aan het beste seizoen. De ploeg uit het Midden-Oosten wist slechts tien keer te winnen, wat toch aan de magere kant is voor een team uit de budgettaire middenmoot van de WorldTour. Vijf van die zeges zijn op het conto te schrijven van Alexander Kristoff. De 31-jarige Noor verdedigt in Schotland zijn titel, die hij vorig jaar – in een vrij mager deelnemersveld – veroverde in het Deense Herning. Kristoff heeft in het verleden aangetoond dit soort type wedstrijden te kunnen winnen. Zijn zege in de slotrit van de Tour de France zal hem zeker sterken in die gedachte.

Duitsland staat al jarenlang te boek als een natie dat groot is in het opleiden van sprintbommen. Denk bijvoorbeeld aan André Greipel en Marcel Kittel, terwijl Pascal Ackermann dit jaar ook definitief doorbreekt. John Degenkolb is weliswaar geen pure spurter, maar ook hij past in dit rijtje. De 29-jarige coureur is misschien wel de grootste Duitse wielrenner van de laatste tien jaar, met ritzeges in alle drie de grote rondes, Milaan-San Remo én Parijs-Roubaix op zijn palmares. Na het trainingsongeluk bij Giant-Alpecin begin 2016, lijkt Degenkobl zijn oude vorm weer te benaderen. Onderstreept hij dat zondag?

Voor alle Nederlandse wielerfans wacht zondag een spannende dag. Het summum daarvan heet Mathieu van der Poel, die zelf ook de nodige kriebels zal voelen. Onze 23-jarige landgenoot staat al jaren te boek als een van de meest getalenteerde wielrenners van deze eeuw. Zondag beleeft hij zijn vuurdoop bij de eliterenners, waar hij voor het eerst de degens kruist met wereldtoppers als Sagan en Van Avermaet. Het parcours – constant op en af met een karrevracht aan bochten – is op het lijf geschreven van de explosieve MVDP. Hij zal zich na zijn teleurstellend verlopen EK Mountainbike willen tonen en daar waar mogelijk de aanval kiezen. Er rest alleen één vraag: kan hij op dit niveau de lengte van het parcours aan?

Naast twee keer VA, heeft België nóg een troefkaart om de laatste slag mee binnen te halen. Waar Van Avermaet en Van Aert waarschijnlijk het offensief zullen kiezen om de betere sprinters overboord te kieperen, kan ook Jasper Stuyven zijn moment kiezen. De 26-jarige Vlaming wacht na de Kuurne-Brussel-Kuurne van 2016 nog altijd op zijn volgende grote vis in het ééndagswerk. Desalniettemin klopt de Belg al jaren op de deur en lijkt het slechts een kwestie van tijd vooraleer hij zich definitief tot de wereldtop schaart in dit soort koersen. Een Europese titel zou hem net dat zetje kunnen geven. ‘Stuyven-tje wisselen’ zou daarom zo maar eens de winnende tactiek voor België kunnen zijn.

Het mag duidelijk zijn dat België het te kloppen land is, zoals Nederland dat een week geleden bij de vrouwen was. Toen was Italië echter spelbreker en dat zou deze zondag opnieuw het geval kunnen zijn. De Squadra Azzurra heeft niet alleen met Viviani kansen op een medaille, want ook Sonny Colbrelli is een aartsgevaarlijke klant voor eremetaal. De 28-jarige Italiaan is vliegensvlug aan de meet, maar verteert voor een rappe man ook heel gemakkelijk heuveltjes. Colbrelli is niet een renner die vaak het initiatief neemt, maar gezien zijn sterke wapen is dat ook helemaal niet nodig. Aanvallers moeten daarom oppassen dat de Italiaan niet stiekem mee sluipt in een vluchtpoging.

Waar de Britten de laatste weken eerst Tour-winnaar Geraint Thomas zagen bedanken, moest Mark Cavendish na advies van de medische staf ook forfait geven voor het EK in eigen land. Hoewel Ierland natuurlijk niet tot Groot-Brittannië behoort, zal het publiek in Glasgow ongetwijfeld juichen wanneer geboren Engelsman Daniel Martin ten aanval trekt. Het wilde dit jaar aanvankelijk niet echt vlotten met de kopman van UAE Emirates, maar na zijn tiende plek in de Tour de Romandie was hij vertrokken. Martin gaat ongetwijfeld op een bepaald moment in de koers ten aanval trekken. In de Tour liet hij nog zien dit te kunnen doortrekken tot op de streep.

Update vrijdag 10 augustus 2018: Martin neemt rust en start niet.

Outsiders

Het deelnemersveld op het EK is dit jaar sterker dan de voorgaande seizoenen. Het geeft de trui daardoor meer waarde, maar het zorgt ook voor een grotere rij met outsiders. Het criterium-achtige parcours past goed bij het profiel van veldrijders. Naast Van Aert en Van der Poel, zal ook Zdeněk Štybar met een glimlach in het routeboek hebben gekeken. In het eendagswerk heeft de Tsjech zijn sporen verdient, maar buiten Strade Bianche wacht hij nog op een grote klapper. Datzelfde geldt voor Matteo Trentin, het derde Italiaanse ijzer in het vuur. Net als Viviani en Colbrelli, is ook de renner van Mitchelton-Scott katterap aan de meet en in staat om op het Schotse profiel te overleven.

Er staan nog enkele snelheidsduivels aan het vertrek. Zo rekent Frankrijk op Christophe Laporte, die zich dit seizoen heeft omgeschoold van lead out tot afmaker. In de pikorde bij Cofidis is hij zijn voormalig kopman Nacer Bouhanni voorbij gebokst. In de Tour was de Fransman er al een paar keer dichtbij; de concurrentie is gewaarschuwd. Ook Magnus Cort heeft in het verleden aangetoond massasprints op hoog niveau te kunnen winnen. De renner van Astana moet een parcours zoals deze zeker aankunnen. Renners als Rui Costa en oude rot Michael Albasini moeten het dan weer hebben van een ontsnapping. In een klein groepje zijn de Portugees en de Zwitser zeker niet kansloos.

Denemarken kan naast Cort, ook bouwen op Mads Pedersen. Het 22-jarige toptalent wist in zijn nog prille loopbaan al acht profzeges te noteren. De jongeling liet met een tweede plek in de Ronde van Vlaanderen 2018 zijn grote potentie voor het klassieke werk zien. Met zijn vorm zit het goed, getuige de tijdritzege vorige week in de PostNord Danmark Rundt. Ook Matej Mohorič kan op dit parcours zijn partij meeblazen. De aanvalslustige Sloveen zal het dan wel van een solo-aanval moeten hebben, maar laat hem dit nu net wel liggen. En wanneer het toch uitmondt in een sprintje met een man of veertig, dan moeten de usual suspects ook stiekem rekening houden met Aliaksandr Riabushenko. De Wit-Russische neoprof werd in 2016 Europees kampioen bij de beloften.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Greg Van Avermaet
*** Peter Sagan, Wout van Aert
** Elia Viviani, Alexander Kristoff, John Degenkolb
* Mathieu van der Poel, Jasper Stuyven, Sonny Colbrelli, Daniel Martin

Weer en tv
De wegkoers bij de mannen draait zondag waarschijnlijk uit op een slijtageslag. Het stadsparcours heeft veel weg van een kermiskoers en daarbovenop verwacht men slecht weer op zondag. De weerstations voorspellen tijdens het laatste etmaal van het weekend de gehele dag regen, waarbij het kwik niet verder stijgt dan twintig graden Celsius. De wind staat aan drie Beaufort uit het oosten, waardoor de renners de wind tijdens het tweede deel van het circuit pal op de neus of schuin van voren hebben.

De koers is ’s middags live te zien tijdens de uitzending van Studio Sport op de NOS. Eurosport 1 en Sporza zenden de koers vanaf 15.00 uur uit.

[poll id=”906″]