Met de door Kirsten Wild gewonnen Driedaagse Brugge-De Panne is het Women’s WorldTour-seizoen ook op Belgische bodem goed op gang geschoten. Natuurlijk, ook bij de vrouwen is de Ronde van Vlaanderen de climax van het Vlaamse voorjaarswerk, maar er is niemand die daarom niet graag Gent-Wevelgem wil winnen. WielerFlits kijkt natuurlijk vooruit op de vrouwenkoers In Flanders Fields!

Historie

De Eerste Wereldoorlog was natuurlijk een gruwelijke tijd, maar in retrospectie heeft deze donkere periode in de wereldgeschiedenis de vrouw wel veel gebracht. Terwijl veel mannen strijdend in één van de duizenden loopgraven naar huis verlangden, moest er in het thuisland natuurlijk ook een en ander blijven gebeuren om de boel op de rails te houden. En dus mochten vrouwen ineens een hoop functies en taken uitoefenen die ze eerder niet mochten. Op het land, in de fabrieken: je zag er meer en meer vrouwen.

Daarnaast mochten vrouwen meer publieke functies bekleden. Postbodes, buschauffeuses en ga zo maar door: het werd ineens een vertrouwd beeld. Vrouwen aan het front zag je eigenlijk alleen in medisch kostuum. Vechten bleef, op een paar Russische vrouwen na, mannenwerk. In Groot-Brittannië waren er een paar vrijwilligersgroepen die zich aan militaire discipline onderwierpen. Denk aan ondersteunend werk in keukens en kantines. Om maar te zeggen: vrouwen hadden wel degelijk hun aandeel in de strijd.

Florence Green is één van de vrouwelijke veteranen van de Eerste Wereldoorlog. Zij ging in september 1918 bij de Royal Air Force als serveerster. Green heeft na de Eerste Wereldoorlog de status van de vrouw in snel tempo zien verbeteren. Tijdens de Grote Oorlog werd zelfs in Engeland al gestaakt in het kader van ‘gelijk loon voor gelijk werk’. 101 jaar na het einde van de Eerste Wereldoorlog is dit nog altijd een puntje (ook in de wielerwereld), maar de situatie is onmiskenbaar beter dan honderd jaar geleden, toen het overgrote deel van de vrouwelijke wereldbevolking nog niet eens mocht stemmen. Het is, als je het zo beschouwt, hard gegaan.

Op 19-jarige leeftijd won Floortje Mackaij een helse Gent-Wevelgem 2015 – foto: Cor Vos

En de ontwikkeling is nog altijd gaande. Denk maar aan de progressie die het vrouwenwielrennen doormaakt. Had u tien jaar geleden bijvoorbeeld kunnen denken ooit op een zondagmiddag in de joggingbroek op de bank te kijken naar tv-beelden van Gent-Wevelgem, voor zowel mannen als vrouwen? Waarschijnlijk hadden enkel nakomelingen van Nostradamus dit kunnen bevroeden.

Florence Green overlijdt 4 februari 2012 als oudste veteraan van de Eerste Wereldoorlog. Green zou de eerste Gent-Wevelgem voor vrouwen niet meer meemaken. Een paar maanden na haar dood mocht het internationale vrouwenpeloton voor het eerst Gent-Wevelgem rijden. Was de door Lizzie Armitstead-Deignan gewonnen koers nog niet eens een UCI-wedstrijd (ze werd georganiseerd in hetzelfde weekend als de Trofeo Binda), nu heeft de wedstrijd een beduidend andere reputatie. Deze race is in luttele jaren van een guppy getransformeerd in een grote vis.

Erelijst Gent-Wevelgem voor vrouwen
2018: Marta Bastianelli
2017: Lotta Lepistö
2016: Chantal Blaak
2015: Floortje Mackaij
2014: Lauren Hall
2013: Kirsten Wild
2012: Lizzie Deignan

Vorig jaar

Het duurde in de Westhoek een kilometer of veertig voor er een eerste echte ontsnapping op touw kon worden gezet. Ex-wereldkampioene veldrijden Thalita de Jong hield het vol tot de eerste beklimming van de Baneberg. In de twee heuvelzones en de Plugstreets was er wel sprake van enige afscheiding, maar nog voor Ieper kwam alles weer samen, waardoor een grote groep op de finish afstevende.

Rozanne Slik dook als eerste onder de Menenpoort, maar zij werd op weg naar Ieper gegrepen door het peloton, dat dankzij de werken van Team Sunweb en Boels-Dolmans op hol was geslagen. Waaiervorming zorgde ervoor dat 36 vrouwen mochten strijden om de zege. In de laatste kilometers werd er slag om slinger gedemarreerd, maar geen aanval droeg tot de finish. Een sprint moest de beslissing brengen.

De sprint van 2018 – foto: Cor Vos

Alé-Cipollini zette Marta Bastianelli perfect af en de Italiaanse won het rechtstreekse sprintduel van Jolien D’Hoore. Daarachter snelde Lisa Klein naar haar eerste WorldTour-podium.

1. Marta Bastianelli (Ale-Cipollini) in 3u41m00s
2. Jolien D’Hoore (Mitchelton-Scott) z.t.
3. Lisa Klein (Canyon-Sram) z.t.
4. Arlenis Sierra (Astana) z.t.
5. Amy Pieters (Boels-Dolmans) z.t.

Parcours

Waar de mannenkoers start in het centrum van Deinze, kun je voor de start van de vrouwenkoers maar beter naar Ieper gaan. Daar wordt het internationale vrouwenpeloton namelijk iets na tien uur ’s ochtends losgelaten voor een koers over 136,9 kilometer. De eerste pakweg dertig kilometer worden door schrijvers van voorbeschouwingen op wielerwedstrijden te pas en te onpas omschreven als ‘biljartvlak’, maar daarna is het parcours minder op het lijf geschreven van drievoudig wereldkampioene driebanden Therese Klompenhouwer.

Het routeboek spreekt tussen kilometer 34 en 102 van een continue afwisseling tussen zogenoemde ‘hillies’ (zegge: oplopende stroken), hellingen en plugstreets. Zodra de rensters de brouwerij in Watou (bekend van de St. Bernardus-bieren) zijn voorbijgereden is Den Appel de eerste hillie, goed tien kilometer later gevolgd door de eerste echte beklimming: de Baneberg. En zodra de rensters daar zijn gepasseerd gaat het snel.

Na de Kemmelberg en de Monteberg wordt koers gezet richting Ploegsteert, waar er twee plugstreets op het peloton wachten, één minder dan vorig jaar. De eerste onverharde strook is genoemd naar het Christmas Truce Monument (een monument ter nagedachtenis aan een legendarische voetbalwedstrijd aan het front, die volgens de overlevering met 3-2 werd gewonnen door de Duitsers – typisch). Deze wordt luttele momenten later later gevolgd door The Catacombs. Het kan er zeker een slagveld worden, al zal ze in niets te vergelijken zijn met dat van de Eerste Wereldoorlog. Gelukkig maar.

De onverharde wegen zijn ook dit jaar van de partij – foto: Cor Vos

Een tweede ronde over het heuveltrio Baneberg-Kemmelberg-Monteberg vormt nog een mooie kans voor rensters om een serieuze ontsnapping op touw te zetten. Daarna zetten de dames linea recta koers richting het centrum van Ieper.

De passage onder de Menenpoort luidt de laatste twintig vlakke koerskilometers in. Op één bocht en een paar rotondes na, zijn de enige obstakels nog wat vluchtheuvels die liggen op de N8 naar Wevelgem. Die vlakke, rechte wegen kunnen de sprinters in de kaart spelen, maar het kan ook juist weer gunstig zijn voor kleine groepjes. Het zijn de rensters die dat uitmaken.

Start: 10.10 uur
Finish: 13.45-14.10 uur

Favorieten

Liefst 24 vrouwenploegen verschijnen zondag aan de start in het West-Vlaamse land. Ploegen die allemaal hopen op succes en één of meerdere rensters naar voren zullen schuiven. Toegegeven, de kans op succes is voor de ene equipe groter dan de andere, maar toch verschijnen er heel wat favorieten aan de start.

Hoewel ze ook afgelopen weekend een serieuze kans had om de Trofeo Binda te winnen, koos Marta Bastianelli ervoor niet af te zakken naar de Italiaanse WorldTour-manche om wat rust te pakken. Dat Gent-Wevelgem haar ligt, weten we intussen, want de kopvrouw van Virtu won de wedstrijd immers vorig jaar. Nu is het de vraag of ze deze prestatie met opgeladen batterijen kan herhalen. Dat zou een uniek gegeven zijn, want daar slaagde in het verleden nog geen enkele renster in.

Titelprolongatie lijkt, afgaande op deze statistiek, uitgesloten, maar ook wij hoeven u natuurlijk niet te vertellen dat resultaten uit het verleden allerminst een garantie geven voor de toekomst. Neem van ons aan dat Bastianelli er alles aan gaat doen deze koers te winnen. Een beetje kwakken, een klein beetje uitwijken in de sprint (maar zelden genoeg om daarvoor te worden bestraft): het zijn de truken van de foor die de 31-jarige als geen ander beheerst. Wat dat als resultaat oplevert? Bastianelli hoopt in ieder geval haar paarse WorldTour-leiderstrui extra glans te geven.

Kan de Europees kampioene op herhaling gaan? – foto: Cor Vos

Dan zal ze wel moeten afrekenen met Marianne Vos, die afgelopen zondag op weergaloze wijze de Trofeo Binda op haar naam schreef. Een magistraal eindschot zorgde ervoor dat ze al op veertig meter van de streep kon beginnen met juichen. Vintage Vos. Gent-Wevelgem zou zoals gezegd ook zomaar in een sprint kunnen eindigen, maar het wordt dan wel een totaal andere sprint. De Vanackerestraat in Wevelgem is immers niet te vergelijken met de laatste oplopende rechte lijn in Cittiglio. Het is geen ideale sprint voor Vos, maar dit wil niet zeggen dat de kopvrouw van CCC-Liv het hier niet kan afmaken.

Kan Marianne Vos in Wevelgem wederom dit finishgebaar maken – foto: Cor Vos

Lorena Wiebes wordt namens Parkhotel Valkenburg naar voren geschoven als meest logische speerpunt. Zij gaf onlangs sprintles op de flanken van Nokereberg, waardoor ze voor het eerst in haar nog prille carrière een 1.1-koers wist te winnen. Een mooie mijlpaal, maar Wiebes wil natuurlijk meer. Een zege in de WorldTour lonkt, maar ze heeft hem nog niet. In de eendaagse Driedaagse Brugge-De Panne kwam ze in de buurt, net als vorig jaar al ettelijke malen. Gaat het dan zondag lukken?

Na afloop van Nokere Koerse zei Wiebes in gesprek met WielerFlits dat ze reikhalzend uitkijkt naar deze wedstrijd. “Ik wil meedoen in de Driedaagse De Panne-Koksijde, maar ik ben vooral benieuwd naar wat ik kan in Gent-Wevelgem. Ik heb geen flauw idee of  ik de Kemmelberg overleef.” Het antwoord volgt zondag.

Kan Lorena Wiebes haar machtige sprint ook benutten in een WorldTour-koers? – foto: Cor Vos

Precies hetzelfde geldt eigenlijk voor Kirsten Wild, de derde Nederlandse favoriet die in dit favorietenlijstje wordt opgenomen. Natuurlijk, er zijn nog wel wat meer Nederlandse dames die daar recht op zouden hebben, maar de plaatsen zijn nu eenmaal schaars achter de sterretjes. Wild verdient als oud-winnares echter absoluut een vermelding. Ze is vermoedelijk de vrouw met de hoogste topsnelheid van het hele veld.

Deze snelheid kon ze tijdens de Driedaagse Brugge-De Panne optimaal benutten, want daar slaagde ze er met een paar rake lendenrukken in goed gekruid gehakt te maken van de sprintconcurrentie. Kan ze in de Westhoek op hetzelfde elan voortborduren? Dan moet ze wel de Kemmelberg zien te overleven. Anders mikt WNT-Rotor vermoedelijk op Lisa Brennauer.

Wie kan een Wild op volle snelheid verslaan? – foto: Cor Vos

Team Sunweb heeft net als een aantal andere ploegen meerdere troeven voor een voorjaarsklassieker als deze. Coryn Rivera lijkt met haar snelheid de grootste kans op succes, maar met Floortje Mackaij rijdt er ook een winnares van de wedstrijd rond in de Nederlandse formatie. Daarnaast mag ook Janneke Ensing niet vergeten worden: zowel in 2014 als 2015 werd ze tweede In Flanders Fields. Natuurlijk is het startveld komende zondag wel sterker dan in die jaren, maar Ensing is dat ook. Het lijkt niet meer dan logisch dat Sunweb komende zondag nog meerdere pionnen kan uitspelen: Rivera als speerpunt voor de sprint, terwijl de andere rensters een aanval zouden kunnen opzetten. De rode brigade van manager Iwan Spekenbrink heeft meerdere opties.

Coryn Rivera als Amerikaans kampioene – foto: Cor Vos

Bij afwezigheid van Jolien D’hoore (de veelvoudig Belgisch kampioene die in het verleden al dichtbij een overwinning in Gent-Wevelgem kwam, is nog herstellende van een sleutelbeenbreuk) is Lotte Kopecky de voornaamste Belgische hoop op succes. Het WK op de baan viel weliswaar tegen, maar op de weg heeft de kopvrouw van Lotto Soudal dit jaar al wel heel wat laten zien. Zeer recentelijk nog reed ze in De Panne naar een derde plaats. Dankzij haar uitstekende intervalvermogen heeft ze aan het einde van een koers met diverse nijdige hellingen, vaak nog wel een goed eindschot over.

Omdat het parcours van de Ronde van Vlaanderen meer van zulke hellingen bevat, zou die koers haar wat dat betreft beter moeten liggen, maar daar is het natuurlijk de vraag of de pas 23-jarige Kopecky er in de finale nog bij zal zitten. Is dat het geval, dan maakt ze in een sprint zeker kans om Grace Verbeke op te volgen als Belgische winnares van Vlaanderens Mooiste. Maar de Ronde is pas volgende week: eerst kan Kopecky ook in Gent-Wevelgem scoren. Gezien het parcours ligt een sprint van een royale eerste groep meer voor de hand, zeker daar de omstandigheden lang niet zo episch zullen zijn als in 2015 het geval was. Normaliter zit Kopecky er aan het einde van de koers dus nog gewoon bij.

Kopecky is de Belgische voorjaarshoop – foto: Cor Vos

Een dame die steeds beter in vorm raakt, is Amalie Dideriksen. De Deense is typisch zo’n renster waarvan gedacht wordt: ‘O ja, die heeft Boels-Dolmans óók nog.’ Het is een renster die regelmatig wordt vergeten, maar dat is onterecht. Samen met Amy Pieters vormt ze een levensgevaarlijk duo in de massasprint, dus hoewel het voor Boels-Dolmans absoluut een aderlating is dat Jolien D’hoore er niet bij is, hoeft dit niet te betekenen dat er geen oranjeklant op het ereschavot zal staan. Integendeel… Mocht Dideriksen het niet waar kunnen maken dan kan de formatie van Danny Stam ook nog rekenen op de diensten van sterke rensters als Christine Majerus en Chantal Blaak.

Bezorgt Dideriksen haar ploeg de eerste WorldTour-overwinning van het seizoen? – foto: Cor Vos

Chloe Hosking loodste vorig jaar Marta Bastianelli naar de overwinning. Nu Bastianelli is verkast naar Virtu, is de Australische de onbetwiste kopvrouw van Alé Cipollini. Het winnen van de Ronde van Vlaanderen wordt gezien als een brug te ver voor Hosking, maar Gent-Wevelgem is zonder twijfel mogelijk. Of zij ook daadwerkelijk de kans krijgt haar sprintbenen onder te schroeven? Veel zal daarin vermoedelijk afhangen van haar ploeggenoten. Kunnen Marjolein van ’t Geloof en co. Hosking na de heuvels weer vooraan afzetten, dan is een overwinning voor de fluoriserende brigade zeer reëel.

Wordt Hosking de eerste Australische winnares van Gent-Wevelgem? – foto: Cor Vos (archief)

Trek-Segafredo heeft met Lotta Lepistö een oud-winnares in de gelederen. De snelle Finse heeft dit jaar al twee etappezeges in de Valenciaanse Wielerweek op zak, maar het winnen van die wedstrijden geeft een seizoen nog geen glans. Een overwinning in een grote voorjaarskoers doet dat natuurlijk wel. Als Lepistö volgende week de Ronde van Vlaanderen wil winnen, moet er heel veel goed gaan, maar Gent-Wevelgem behoort zeker tot het rijtje koersen waarin ze kan zegevieren. Daarnaast heeft ze een geweldige ploeg die haar geweldig kan ondersteunen. Aan Lepistö de dankbare taak om het in de laatste meters af te maken.

Lotta Lepistö (links) mocht al twee keer de smaak van de overwinning proeven – foto: Cor Vos

De Amerikaanse formatie beschikt overigens nog een serieuze outsider. Letizia Paternoster reed vorig jaar in Gent-Wevelgem naar een knappe tiende plaats, maar zoals dat gaat met zulke talenten zal ze met een dergelijk resultaat nu niet meer tevreden zijn. De 19-jarige, die in 2017 door het Europees Olympisch Comité uitgeroepen werd tot beste jonge Europese atleet, wil het dit jaar beter doen. En als het even kan, wil ze natuurlijk winnen. Voorlopig beseft ook Paternoster wel degelijk dat deze wedstrijden nog altijd in het teken staan van leren. Daarom lijkt Lepistö voorlopig de hoogste winstkansen te hebben bij Trek-Segafredo. Maar sluit haar zeker niet uit.

Paternoster won direct haar eerste wedstrijd voor Trek-Segafredo. Wint ze ook haar eerste zondagse klassieker? – foto: Cor Vos

Andere rensters die u zeker in de gaten moet houden? Denk aan het sterke blok van Canyon-Sram (Alice Barnes, Hannah Barnes, Elena Cecchini, Lisa Klein en Alexis Ryan, om maar wat namen te noemen), Arlenis Sierra, Eugenia Bujak, Elisa Balsamo en Emilia Fahlin.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Marta Bastianelli
*** Lotta Lepistö, Marianne Vos
** Lotte Kopecky, Coryn Rivera, Kirsten Wild
* Chloe Hosking, Amalie Dideriksen, Lorena Wiebes, Letizia Paternoster

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV

Vooralsnog lijkt het een aangename koersdag te worden voor de zeven pelotons (in allerlei categorieën) die zondag over de West-Vlaamse wegen denderen. ’s Ochtends zal het nog wel even fris zijn, maar zeker in de finale lijken arm- en beenstukken gerust te kunnen worden uitgetrokken. Op Canvas kunt u bij Sporza de verrichtingen van de rensters vanaf 12.00 uur volgen, met commentaar van Ruben Van Gucht. Op de Facebook-pagina van Proximus Sports is de wedstrijd vanaf 11.00 uur te volgen.