Het wielerseizoen 2022 loopt op zijn einde, maar voordat het zover is, kan eerst nog genoten worden van een rits Italiaanse najaarsklassiekers. Het is de komende dagen opbouwen richting de Ronde van Lombardije. Een onmisbare schakel richting deze climax is natuurlijk de Giro dell’Emilia, met zijn iconische finish op de San Luca in Bologna. Wie volgt Primož Roglič op? WielerFlits blikt vooruit!

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Historie

De Giro dell’Emilia is 113 jaar oud. De eerste editie, die dus plaatsvond in 1909, kwam op naam van de Italiaan Eberardo Pavesi. Pavesi – prof tussen 1904 en 1919 – won in zijn carrière de nodige koersen, waaronder vier etappes in de Giro d’Italia. In die ronde eindigde hij ook tweemaal als tweede in het eindklassement. De Tour de France sloot hij in 1907 af als zesde. Geen slechte renner dus, die Pavesi. Maar toch herinneren de meeste mensen hem vooral nog als ploegleider. Hij stond namelijk decennialang aan het roer van het befaamde Legnano.

Bij die ploeg had hij verschillende kampioenen onder zijn hoede: eerst bijvoorbeeld Alfredo Binda, daarna Gino Bartali. Laatstgenoemde had al één Tour en twee Giro’s op zijn palmares, toen Pavesi begin 1940 ook Fausto Coppi binnenhaalde. Het jonge talent werd aangetrokken als knecht van Bartali, de onbetwiste kopman. Maar het liep anders. Al in de eerste ronde die Coppi en Bartali samen reden, de Giro van 1940, ging de nieuwkomer met de zege lopen. De rest is geschiedenis. Met zijn aankoop gaf Pavesi – onbedoeld – de aanzet tot misschien wel de grootste wielerrivaliteit allertijden. En zeker de meest tot de verbeelding sprekende.

De Gizza grijpt de zege in 2010 – foto: Cor Vos

Over Coppi en Bartali gesproken: beiden wisten de Giro dell’Emilia meerdere keren te winnen. Coppi drie keer, Bartali twee keer. Straf, maar Coppi noch Bartali komt met die cijfers in de buurt van Costante Girardengo. Deze eerste der campionissimo’s – een eretitel die hij dankte aan onder andere zes zeges in Milaan-San Remo en dertig ritsuccessen in de Giro d’Italia – is de absolute recordhouder qua aantal overwinningen in de Giro dell’Emilia. Tussen 1918 en 1925 was Girardengo maar liefst vijf keer de beste. Ook werd hij nog twee keer tweede en drie keer derde.

Wat de Nederlanders en Belgen betreft, zien we slechts één meervoudige winnaar. Robert Gesink won in 2009 en 2010 twee jaar achtereen. In 2009 versloeg de toen 23-jarige Rabobank-renner Jakob Fuglsang en Thomas Löfkvist, in 2010 klopte hij Daniel Martin en Michele Scarponi. Het totaal aantal Nederlandse zeges in de Giro dell’Emilia staat daarmee op drie, want Michael Boogerd triomfeerde in 1999 ook al eens. België noteert eenzelfde aantal, want Eddy Merckx (1972), Roger De Vlaeminck (1976) en Jan Bakelants (2015) waren elk eenmaal de beste.

Laatste tien winnaars Giro dell’Emilia
2021: Primož Roglič
2020: Aleksandr Vlasov
2019: Primož Roglič
2018: Alessandro De Marchi
2017: Giovanni Visconti
2016: Esteban Chaves
2015: Jan Bakelants
2014: Davide Rebellin
2013: Diego Ulissi
2012: Nairo Quintana

Vorig jaar

De Giro dell’Emilia 2021 ontplofte vroeg. Vlak na de eerste van vijf beklimmingen van de befaamde San Luca besloot Remco Evenepoel namelijk al ten aanval te trekken. Reactie kon niet uitblijven en dus sprongen enkele favorieten mee met de jonge Belg van Deceuninck-Quick-Step. Het ging om Sepp Kuss, Primož Roglič en Adam Yates. Zij haalden direct een vroege vlucht bij waartoe ook Ide Schelling behoorde.

Lang bleef deze groep niet bij elkaar, want vanuit de achtergrond maakten Jonas Vingegaard, David Gaudu, Clément Champoussin, Pavel Sivakov, João Almeida en Michael Woods de oversteek naar de kopgroep, die opnieuw was aangekomen bij de voet van de San Luca. Almeida was daar de volgende aanvaller, maar hij geraakte niet weg.

In de rondes die volgden ontaardde de Giro dell’Emilia in een afvalkoers, waarin Almeida, Evenepoel, Woods, Roglič, Yates en Vingegaard bij elkaar bleven. In de laatste ronde gaf Vingegaard van hen als eerste af. De Deen moest nog voor de slotklim lossen, waardoor hij kansloos was voor de zege. De overige renners waren aan elkaar gewaagd: op de San Luca werden aanvankelijk geen grote verschillen gemaakt, ondanks een versnelling van Almeida.

Evenepoel, die het eerste deel van de klim het tempo had bepaald voor zijn Portugese ploeggenoot, moest wel passen, maar keerde met nog 500 meter te gaan terug. Meer nog: de renner van Deceuninck-Quick-Step ging er gelijk als een speer vandoor. Roglič herkende het gevaar echter en zette vervroegd zijn sprint in. Almeida kon nog even volgen, maar ook hij zou uiteindelijk breken. De overwinning ging zo opnieuw naar de Sloveen.

Roglič maakt zijn beslissende move – foto: Cor Vos

Uitslag Giro dell’Emilia 2021
1. Primož Roglič (Jumbo-Visma) in 4u54m26s
2. João Almeida (UAE Emirates) op 3s
3. Michael Woods (Israel Start-Up Nation) op 5s
4. Adam Yates (INEOS Grenadiers) op 10s
5. Remco Evenepoel (Deceuninck-Quick-Step) op 28s

Parcours

De afgelopen twee jaar startte de Giro dell’Emilia in Casalecchio di Reno, nu is Carpi de vertrekplaats. Aan het profiel van de wedstrijd verandert dat op zich weinig. Er is een alternatieve aanloop, maar de Ca’ Bortolani (5,4 km aan 6,3%) is opnieuw de eerste klim van de dag. Daarna gaat het – weliswaar via een andere weg – ook weeral naar de Medelana (5,1 km aan 10,1%). Als deze top is gerond, nemen de renners de duik naar Bologna. Daar krijgen ze voor de eerste keer de beroemde San Luca (2,1 km aan 10%) voor de kiezen.

De eerste honderden meters van deze inmiddels iconische helling zijn door het stijgingspercentage van bijna 14% loodzwaar. Vervolgens ‘vlakt’ de beklimming wat af, al is tien procent nog altijd zeer pittig. Als de renners de vod van de laatste kilometer passeren, volgt een bocht naar links onder de middeleeuwse poort. Na een flauwe bochtencombinatie begint de ellende, met goed 400 meter aan ruim 12% en een uitschieter tot 16%. Na deze steile passage is het ergste voorbij, aangezien de laatste 500 meter stijgen aan goed 6%.

Bovenop de San Luca, met nog 37,2 kilometer te gaan, passeren de renners voor de eerste keer de streep. Nu volgen nog vier rondes van 9,3 kilometer en dus ook vier beklimmingen van de San Luca. Na de top gaat het even naar beneden, waarna het weer kort omhoog loopt. Vervolgens is er een langere afdaling van bijna vijf kilometer richting de voet van de klim. De eindstreep is getrokken na 198,7 kilometer, op de top van de vijfde keer San Luca.

Zaterdag 1 oktober, Giro dell’Emilia: Carpi – San Lucca (198,7 km)
Start: 11.20 uur
Finish: tussen 16.03 en 16.33 uur

Favorieten

Primož Roglič zal zijn titel in de Giro dell’Emilia niet verdedigen. De Jumbo-Visma-renner stapte begin september uit de Vuelta a España na een zware val en heeft sindsdien niet meer gekoerst. Zijn afwezigheid is ongetwijfeld een domper voor de organisatie, maar gelukkig geeft die andere Sloveense ster – Tadej Pogačar – zaterdag wel acte de présence.

De WK in Australië verliepen voor Pogačar misschien niet helemaal zoals gehoopt – hoewel een zesde plaats in de tijdrit zeker niet slecht was, speelde hij in de wegwedstrijd geen rol van betekenis – maar van decompressie na de Tour de France is geen sprake. De 24-jarige klimmer wil duidelijk nog wat maken van het najaar. Dat bleek wel in de Grand Prix Cycliste de Montréal, waar hij afrekende met onder andere Wout van Aert. Wel opvallend: vorig jaar reed Pogačar de Giro dell’Emilia niet uit. Met een vierde plek in Tre Valli Varesine, een podiumplaats in Milaan-Turijn en winst in de Ronde van Lombardije maakte hij dat in de week nadien echter meer dan goed.

Winst voor Pogačar in Montreal – foto: Cor Vos

Niet aanwezig in Wollongong, maar nu wel weer present: Adam Yates. De Brit eindigde vorig jaar al als vierde in de Giro dell’Emilia en moet nu opnieuw als een van de grote kanshebbers gezien worden. De toekomstige ploeggenoot van Pogačar is namelijk uitstekend in vorm. Nadat hij eind augustus de Deutschland Tour op zijn naam schreef, was hij begin september ook goed op dreef in de Canadese koersen. Vooral in de Grand Prix Cycliste de Montréal maakte Yates indruk. Uiteindelijk strandde hij net naast het podium, maar zijn snedige demarrage bergop belooft wat voor de koersen die nog komen. Te beginnen zaterdag dus.

Adam Yates’ broer Simon deed twee keer mee in Emilia, maar haalde beide keren de finish niet. Nochtans moet het parcours ook hem liggen. Op vergelijkbare beklimmingen komt de vinnige renner van BikeExchange-Jayco vaak venijnig uit de hoek. Wat we nu precies van hem moeten verwachten, is echter onduidelijk. Simon Yates verliet de Vuelta halverwege na een positieve coronatest en kwam daarna niet meer in actie. De 30-jarige Brit stond op dat moment vijfde in het klassement, op net geen vijf minuten van leider Remco Evenepoel.

Adam Yates juicht in de Deutschland Tour – foto: Cor Vos

De laatste koers van David Gaudu was de Grand Prix Cycliste de Montréal, waar hij keurig vijfde werd. De nummer vier van de afgelopen Tour is dus in orde. Het feit dat de Franse bondscoach Thomas Voeckler hem niet op heeft geroepen voor de WK, kan nu bovendien voordelig uitpakken. Net als de gebroeders Yates, zal Gaudu niet kampen met een jetlag. En hij heeft zich in alle rust kunnen voorbereiden op de laatste Italiaanse najaarskoersen, die hem doorgaans behoorlijk goed afgaan. Vorig jaar was hij bijvoorbeeld zesde in Milano-Torino en zevende in Il Lombardia.

Enric Mas sluit zijn seizoen meestal af met de Vuelta a España, maar dit jaar plakt hij er nog wat wedstrijden in Italië aan vast. Geen gekke keuze, want de Spanjaard is goed in vorm. Zijn tweede plek in zijn thuisronde zegt genoeg. Als hij net zo sterk uit die wedstrijd komt als winnaar Remco Evenepoel, is hij in de Giro dell’Emilia ook iemand om in de gaten te houden.

Mas duelleert met Evenepoel in de Vuelta – foto: Cor Vos

Het moet echter gezegd worden: in het eendaagse werk heeft Mas zijn strepen nog niet echt verdiend, in tegenstelling tot zijn ploeggenoot Alejandro Valverde. El Imbatido neemt volgende week afscheid in de Ronde van Lombardije, maar van rustig uitfietsen zal geen sprake zijn. Er staan nog wedstrijden op het programma die aan zijn reeds imposante erelijst toegevoegd moeten worden. De Giro dell’Emilia is daar een van. Als Valverde de vorm heeft van dit voorjaar, zal hij zeker meespelen.

Valverde werd in de Waalse Pijl bijvoorbeeld tweede. Achter Dylan Teuns en voor Aleksandr Vlasov. Beiden staan zaterdag weer aan het vertrek en beiden behoren tot de favorieten. Vooral Vlasov lijkt een goede kans te maken. De Rus won de wedstrijd al eens in 2020 en maakte een goede indruk in de laatste koers die hij reed, de loodzware Coppa Sabatini. Hij eindigde daar als vijfde, nadat een solo in de slotkilometers strandde.

Valverde, Teuns en Vlasov op het podium van de Waalse Pijl – foto: Cor Vos

Dylan Teuns stond ook al eens op het podium van de Giro dell’Emilia: in 2018 werd hij derde. De 30-jarige Belg maakte onlangs een tussentijdse transfer van Bahrain Victorious naar Israel-Premier Tech en behaalde voor zijn nieuwe ploeg al enkele ereplaatsen. Zo werd hij onlangs vijfde in de Ronde van Groot-Brittannië en vierde in de Grand Prix de Wallonie. Genoeg om zijn nieuwe werkgever van degradatie te behoeden lijkt dat evenwel niet: Israel-Premier Tech staat momenteel (ver) onder de streep.

Ook Michael Woods heeft niet voor een omslag kunnen zorgen. De Canadees won La Route d’Occitanie, maar viel daarna in zowel de Tour als de Vuelta. Die laatste rittenkoers verliet hij al op dag drie. In de Tour of Britain keerde de 35-jarige renner terug in koers, maar viel hij nog niet echt op. Hij werd 29ste in de ingekorte meerdaagse. We zijn inmiddels echter bijna drie weken later en Woods is gemaakt voor koersen als de Giro d’Emilia. Niet voor niets was hij al eens vierde (2018), derde (2019) en tweede (2021). Schrijf hem nog maar niet af voor de overwinning.

Woods won vroeg in het jaar een rit in de Gran Camino – foto: Cor Vos

En doe dat ook nog maar niet voor Julian Alaphilippe. Alaphilippe is wereldkampioen af, kreeg dit jaar al meerdere tegenslagen te verduren en rijdt daardoor geen al te best seizoen, maar het blijft Alaphilippe. Hij zal gemotiveerd zijn om nog wat van 2022 te maken, anders was hij ook niet afgereisd naar de WK in Wollongong. Een slechte indruk maakte de Fransman daar overigens geenszins, dus wellicht zit er toch nog wat in het vat.

Enkele andere renners die genoemd moeten worden zijn Esteban Chaves, Guillaume Martin en Marc Hirschi, allen op de afspraak in het eerdere blok van Italiaanse najaarskoersen. Hirschi won zelfs de Giro della Toscana. Ook Wilco Kelderman, Rigoberto Urán, Domenico Pozzovivo, Jay Vine en Tobias Foss behoren tot de outsiders.

Daniel Felipe Martínez, Carlos Rodríguez en Miguel Ángel López staan inmiddels ook op de startlijst. Vooral Martínez moet na zijn prestaties in de Giro della Toscana (derde) en de Coppa Sabatini (eerste) ook in staat geacht worden een topklassering te noteren in de Giro dell’Emilia.

De deelnemerslijst is op het moment van publiceren nog niet volledig. De kans bestaat dat er dus nog wijzigingen worden doorgevoerd in deze voorbeschouwing.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Tadej Pogačar
*** Adam Yates, Aleksandr Vlasov
** David Gaudu, Daniel Felipe Martínez, Julian Alaphilippe
* Simon Yates, Enric Mas, Alejandro Valverde, Michael Woods

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV

Het lijkt zaterdag prima koersweer te worden in de regio Emilia-Romagna, volgens de gegevens van Weeronline. Het is wel wat bewolkt, maar de kans op neerslag is klein. De temperatuur loopt ’s middags op tot 21 à 22 graden. Vanuit het oosten komt een matige wind (windkracht 3).

De Giro dell’Emilia is ook dit jaar helaas niet te zien in Nederland en België. De RAI is de enige zendgemachtigde en Eurosport heeft de rechten niet, ook niet voor een online uitzending.