Waar Richard Carapaz, zijn gewonnen roze trui en het hele slagveld van de voorbije Giro d’Italia alweer in onze gedachten verzonken zijn, doemt de Italiaanse ronde voor beloften op als een rots in de branding. Met Belgische en Nederlandse kanshebbers op de eindzege, is het een rittenkoers waar de Lage Landen naar mogen uitkijken. WielerFlits blikt vooruit!

Historie

De Ronde van Italië voor beloften is toe aan haar 42^ste editie. In 1970 was het Giancarlo Bellini die de Baby Giro – zoals de rittenkoers vroeger heette – voor het eerst won. De reden dat deze rittenkoers zo bekend is, komt door het simpele feit dat al op jonge leeftijd enkele toppers hier wisten te winnen. Een kleine greep: Francesco Moser, Giovanni Battaglin, Claudio Corti, Piotr Ugrumov, Dmitri Konychev, Francesco Casagrande, Marco Pantani (1992), Gilberto Simoni, Leonardo Piepoli, Danilo Di Luca en Tadej Valjavec. Op z’n minst kleurrijke renners te noemen, die ook naam en faam bij de profs maakten.

Na 2004 kwam de klad erin. In meerdere jaargangen ging deze rittenkoers niet door. Na 2008 leek er weer een beetje lijn in te komen, maar na eindoverwinningen van Cayetano José Sarmiento, voormalig wonderkind Carlos Betancur, Giro-smaakmaker Mattia Cattaneo en Joe Dombrowski (die won voor Fabio Aru), verdween de GiroBio van de kalender. Gelukkig keerde deze loodzware etappekoers voor beloften in 2017 terug, toen toptalent Pavel Sivakov de Australiërs Lucas Hamilton en Jai Hindley het nakijken gaf. De eerste dertien renners uit de uitslag van 2018, zijn nu overigens allemaal actief als beroepsrenner.

Wijlen Marco Pantani won in 1992 de Baby Giro – foto: Cor Vos (archief)

Laatste tien winnaars Giro d’Italia U23
2018: Aleksandr Vlasov
2017: Pavel Sivakov
2013-2016: geen edities
2012: Joe Dombrowski
2011: Mattia Cattaneo
2010: Carlos Betancur
2009: Cayetano José Sarmiento
2007-2008: geen edities
2006: Dario Cataldo
2005: geen editie
2004: Marco Manzano
2003: Dainius Kairelis
2002: Giuseppe Muraglia

Vorig jaar

De editie van 2018 stond bol van de openbaringen. Stephen Williams (SEG Racing Academy) leek samen met Robert Stannard (Mitchelton-BikeExchange) op voorhand de te kloppen man. Het was uiteindelijk Aleksandr Vlasov die voor het eerst echt van zich liet spreken. Geen toevalstreffer, want de inmiddels 23-jarige Rus rijdt een dijk van een seizoen bij de profs en zou zelfs de interesse van Katuha-Alpecin genieten. Het was echter ook de ontdekking van João Almeida als ronderenner, evenals die van Mark Donovan en de Colombianen Alejandro Osorio en Cristian Camilo Muñoz. Dat belooft genoeg voor dit jaar!

Het eindpodium van 2018 – foto: IsolaPress

Giro d’Italia U23 2019
1. Aleksandr Vlasov (Russische selectie) in 29u57m42s
2. João Almeida (Hagens Berman Axeon) + 46s
3. Robert Stannard (Mitchelton-BikeExchange) + 52s
4. Mark Donovan (Wiggins) + 1m03s
5. Stephen Williams (SEG Racing Academy) + 1m56s
6. Alejandro Osorio (Colombiaanse selectie) + 1m57s
7. Cristian Camilo Muñoz (Colombiaanse selectie) + 3m22s
8. Alessandro Covi (Colpack) + 6m28s
9. Michel Ries (Polartec-Kometa) + 6m32s
10. Yuriy Natarov (Astana City) + 6m35s
15. Jan Maas (SEG Racing Academy) + 10m22s
30. Brent Van Moer (Lotto Soudal) + 39m22s
Volledig eindklassement

Parcours

De organisatie heeft haar uiterste best gedaan om een uitdagend parcours uit te tekenen. Dat is gelukt, al zullen de sprinters dat niet helemaal met ons eens zijn. Wel besloot de organisatie de tijdritopzet (á la de Chase tijdens de Hammer Series) te schrappen, nadat meerdere ploegen daarover hun beklaag hadden gedaan. De route zal vooral een glimlach bij de klimmers bezorgen, want er zijn niet minder dan vijf bergetappes opgenomen. Daarnaast liggen er twee of misschien drie kansen voor de sprinters en is er een heuse ‘Strade Bianche-etappe’, met dus enkele stroken sterrati. Dan mist er nog één dag…

13 juni, donderdag – Proloog: Riccione > Riccione (3,3 kilometer)

De Giro d’Italia voor beloften trapt op 13 juni om klokslag 18.00 uur af met een proloog van 3,3 kilometer. Startplek is de kustplaats Riccione, waar ook de individuele tijdrit naar San Marino in de jongste Giro d’Italia voor profs begon. De start is nu op de boulevard van de badplaats en gaat over vlakke, rechte maar smalle wegen langs het strand, tot het keerpunt. Tot dan toe zijn er zeven haakse bochten geweest, in het tweede deel volgt er nog eentje net voor de finish. De streep is getrokken in een zijstraat ter hoogte van de start. Matteo Sobrero, Alexander Konychev, Nicolas Dalla Valle en Ethan Hayter zullen strijden om winst.

Start eerste renner: 18.00 uur
Finish laatste renner: 20.32 uur

14 juni, vrijdag – Etappe 1: Riccione > Santa Sofia (143,2 kilometer)

Na de proloog kunnen de renners eerst een dagje ‘losfietsen’, al is daar in een beloftekoers eigenlijk nooit sprake van. De start is op dezelfde plek in Riccione. Nu zetten ze eerst koers in noordwestelijke richting, waarbij ze om de bekendere steden Cesena en Forlì heen koersen. Tussen die twee plaatsen is wel de tussensprint. Daarna rijdt de karavaan in de richting van finishplaats Santa Sofia. Op tien kilometer van de meet ligt echter nog de Passo delle Forche, een klimmetje van de derde categorie. De laatste kilometers zijn in een rechte lijn. Dit lijkt spek naar de bek van Kaden Groves (SEG), die hier na de proloog een dubbelslag kan slaan.

Start: 12.00 uur
Finish: 15.20 – 15.39 uur

15 juni, zaterdag – Etappe 2: Bagno di Romagna > Pescia (173 kilometer)

Vanuit de start (op 880 meter boven zeeniveau) in de tweede rit is het meteen klimmen geblazen. Ideaal voor vluchters met snode plannen. Helemaal omdat na 49 kilometer de top van de Valico di Croce a Mari ligt, een klim van de tweede categorie. Wie hier als eerste bovenkomt, pakt dus sowieso voor een dag het bergklassement. Daarna trekken de renners het dal in, waar na 109 kilometer nog wel een klimmetje van de derde categorie wacht. Daarna gaat het in sneltreinvaart naar de finish in Pescia. De laatste twee kilometer gaan in een kaarsrechte weg. Voer voor de Britse sprinters Jake Stewart en Matthew Walls.

Start: 11.15 uur
Finish: 15.11 -15.34 uur

16 juni, zondag – Etappe 3: Sesto Fiorentino > Gaiole in Chianti (145,5 kilometer)

Het startschot van de derde etappe klinkt in Sesto Fiorentino, een voorstadje van Firenze/Florence – daar waar Mathieu van der Poel in 2013 wereldkampioen werd bij de junioren. Maar wie deze startplaats hoort, moet meteen weten dat we dan in het Toscaanse land zijn aangekomen. Er ligt een schitterende etappe uitgestippeld over diverse heuveltjes, wat aanvallers in de kaart speelt. In de finale krijgen de renners vijf witte grindstroken voor de kiezen, die we kennen uit Strade Bianche. Van de laatste 45 kilometer, zijn zo’n twintig onverhard. Ide Schelling (SEG) heeft er zijn zinnen op gezet: “Ik wil die gravel-rit winnen!”

Start: 12.00 uur
Finish: 15.23 – 15.43 uur

17 juni, maandag – Etappe 4: Buonconvento > Monte Amiata (140,2 kilometer)

Opnieuw stijgt het wegdek meteen na het vertrek de hoogte in. Aan het eind van de afdaling van de Poggio Civitella ligt nog een strook van 4,5 kilometer aan sterrati, de enige voor deze dag. Daarna zetten de renners koers naar Monte Amiata, waar ze de eerste keer – na 60 kilometer – rechtdoor rijden. In feite rijden ze daardoor een rondje om de berg heen. Onderweg ligt er wel een klimmetje van de derde categorie (Montieri, na 71,4 kilometer), maar dat zal de berggeiten niet afschrikken. Dat doet de uiteindelijk klim misschien wel. Ze begint na 125 kilometer, waarna ze daarna gestaag omhoog loopt met een piek van 10%.

Start: 11.50 uur
Finish: 15.20 – 15.43 uur

19 juni, woensdag – Etappe 5: Sorbolo-Mezzani > Passo Maniva (158,3 kilometer)

Na een rustdag en een reis van midden-Italië naar het noorden, starten de renners de vijfde etappe in Sorbolo-Mezzani. De startplaats ligt ten noordoosten van Parma en trekt over veelal lange, rechte wegen naar Brescia. Ondertussen zijn de renners de tussensprint al gepasseerd. Ten noorden van Brescia ligt de Passo del Maniva, de slotklim van de woensdag. Voordat de daadwerkelijke klim begint, loopt de weg constant omhoog. Het gaat namelijk al ruim veertig kilometer naar boven, maar pas op elf kilometer voor het einde schieten de stijgingspercentages echt de hoogte in. De piek ligt op 12% op 2,5 kilometer voor de meet.

Start: 11.30 uur
Finish: 15.10 – 15.33 uur

20 juni, donderdag – Etappe 6: Aprica > Aprica (94,3 kilometer)

De etappes naar Monte Amiata en de Passo del Maniva zijn slechts kinderspel met wat op donderdag 20 juni op het menu staat. Met twee keer de beklimming van de Mortirolo op nog geen 95 kilometer koers, is dit de koninginnenrit van deze Giro d’Italia. De start is in Aprica, waarna het in oostelijke richting naar de voet van de Mortirolo trekt. Daar beklimmen ze de berg van buitencategorie vanaf de zuidelijke kant. Na de afdaling is in Grosio de tussensprint, vooraleer de renners de Mortirolo nog eens beklimmen van de noordwestelijke kant. Daarna gaat het in dalende lijn terug naar de finish in Aprica.

Start: 12.25 uur
Finish: 15.21 – 15.47 uur

21 juni, vrijdag – Etappe 7: Dimaro-Folgarida > Levico Terme (137,1 kilometer)

Na de koninginnenrit kunnen de klassementsrenners enigszins op adem komen in de zevende etappe. Die voert de renners van Dimaro-Folgarida naar Levico Terme. Tussen de twee plaatsen is het slechts 86,6 kilometer, met onderweg een tussensprint en de klim naar Albiano (derde categorie). In Levico Terme werken de beloften op een licht geaccidenteerd parcours drie lokale ronden van 17 kilometer af. De laatste kilometer is niet gemakkelijk, want pas op zo’n vierhonderd meter voor de meet zie je de finish. Mannen als Cristian Scaroni, Julian Mertens, Giovanni Aleotti en ook Groves kunnen hier likkebaarden.

Start: 12.30 uur
Finish: 15.22 – 15.38 uur

22 juni, zaterdag – Etappe 8: Rosà > Falcade (133,6 kilometer)

De voorlaatste etappe brengt de renners van Rosà naar Falcade. Na een lange aanloop, begint de koers na 52,5 kilometer eigenlijk pas echt bij de tussensprint. Tot die tijd zullen de aanvallers hun kans wagen en wellicht ook daarna. Ondanks dat er in de finale het nodige klimwerk wacht, is dit een ideale etappe voor sterke vluchters. De Passo Cereda (eerste categorie), Forcella Aurine (derde categorie) en de slotklim naar Falcade (tweede categorie) zijn voor de klassementsrenners misschien niet zwaar genoeg om verschillen te creëren. Een mooie kans voor jonge snaken van Hagens Berman Axeon of Hongaars kampioen Barnabás Peák (SEG Racing).

Start: 11.40 uur
Finish: 15.05 – 15.29 uur

23 juni, zondag – Etappe 9: Agordo > Passo Fedaia (39,9 kilometer)

Op de laatste dag krijgen belagers van de roze leiderstrui nog een ultieme kans om hun slag te slaan. De etappe op zondag 23 juni is nog geen veertig kilometer lang, maar het is er geen meter vlak. Sterker nog: ruim 34 kilometer zijn in stijgende lijn. De beginfase leent zich meteen voor aanvallers, al zullen de beste mannen hier uiteindelijk boven komen drijven. De buiten categorie-klim naar de top van de Passo Fedaia (2057 meter boven zeeniveau) begint op zo’n veertien kilometer voor de meet. Het is een soort trap-klim, die steeds iets steiler wordt. De laatste vijf kilometer zijn het zwaarst, met een piek van 18% op 2,5 kilometer van de finish.

Start: 15.05 uur
Finish: 16.30 – 16.44 uur

Favorieten

Ondanks dat de startlijst pas enkele uren voor de proloog werd gepubliceerd, kunnen we kort concluderen dat de organisatie een prachtig deelnemersveld mag verwelkomen. Van de grotere opleidingsploegen missen eigenlijk alleen Uno-X, Sunweb Development en CCC U23. Daardoor zijn onder meer Andreas Leknessund, Tobias Foss, Felix Gall en Attila Valter niet van de partij. Voor de rest zijn eigenlijk alle belangrijke namen aanwezig, met daarbij een flink aantal Italiaanse clubrenners die hier hun hoogtepunt van hebben gemaakt. Ook maken we kennis met een grote deels onbekende en nieuwe generatie Colombiaanse klimgeiten.

Het Italiaanse Continental-team Colpack komt met een hele sterke formatie aan de start, waarvan Andrea Bagioli de kopman is. De 20-jarige Italiaan werd vorig jaar als eerstejaars belofte verdienstelijk 20^ste in de Tour de l’Avenir en hij liep zelfs stage bij UAE Emirates. Dat was net voor niets, want Bagioli wist dit seizoen al zes keer te winnen. Drie van die zeges boekte hij in de Ronde de l’Isard, waar hij twee bergritten en het eindklassement op zijn naam schreef. De jonge Italiaan is in het gezelschap van de sterke Davide Botta en Alessandro Covi. Die laatste werd hier vorig jaar achtste en tekende al bij UAE Emirates. Dit seizoen imponeerde Covi nog niet.

Ethan Hayter – foto: Jan Brychta/Vredeskoers 2018

Bij British Cycling rijdt the brother from another mother van Bagioli: Ethan Hayter. De derdejaars belofte (20) maakte in het verleden vooral furore op de baan, maar ook op de weg laat hij heel mooie zaken zien. Team Sky bood hem afgelopen najaar niet voor niets een stagecontract aan. De jongeling kan een goede proloog afwerken en hij heeft net als Bagioli sterke klimmersbenen met een uitstekend uitschot. Hij won enkele weken geleden Parijs-Arras (2.2) en in de bergetappe van de Orlen GP eindigde hij als tweede. Enige nadeel voor Hayter is het feit dat zijn ploeg bergop niet heel veel in de melk te brokkelen heeft.

Thymen Arensman – foto: Petros Gkotsis

Ook vanuit Nederlands oogpunt is deze Giro d’Italia een interessante ronde om te volgen. Vorig jaar werd de toen 18-jarige Thymen Arensman tweede in de Ronde van de Toekomst, achter Tadej Pogačar; de Sloveen maakt nu al furore bij de profs. Aan de inmiddels 19-jarige Nederlander van SEG Racing Academy om in Italië te bevestigen. Vorig jaar viel hij in deze koers vlot uit door een sleutelbeenbreuk en vooraf liet hij aan WielerFlits weten op wraak te zinnen. Met de in vorm zijnde Ide Schelling, Barnabás Peák, Adam Hartley en Alexander Evans aan zijn zijde, heeft Arensman – van origine crosser – de ploeg om de koers te dragen.

Einer Augusto Rubio – foto: IsolaPress

Colombia was vorig jaar een eyeopener in deze rittenkoers. De eerdergenoemde Osorio en Muñoz maakten het mooie weer in het klassement, maar ook Einer Augusto Rubio liet van zich spreken. Hij won een bergetappe en rukte op naar plek zes, maar een dag later miste hij de goede groep in een vlakke rit en kreeg Rubio een kwartier aan zijn broek. Met een vierde plek in de Giro Valle d’Aosta (2.2U) én de Giro della Friuli (2.2), liet hij later in het seizoen zien een uitstekende klimmer te zijn. De 21-jarige springveer rijdt dit jaar voor het clubteam Vejus Aran. Dat is een nadeel, maar Deceuninck-Quick-Step wil hem niet voor niets.

Mark Donovan – foto: Giro della Valle d’Aosta-Mont Blanc 2018

Groot-Brittannië huilt dan wel om de blessure van Chris Froome, bij de beloften hebben ze naast Hayter nog een sterke aspirant-ronderenner. Mark Donovan was vorig jaar eveneens stagiair bij Team Sky en staat – net als Arensman – ook in de belangstelling van Jumbo-Visma en Sunweb. Het geeft meteen aan met wat voor een talent we te maken hebben. De 20-jarige ex-crosser was een van de revelaties van de editie van vorig jaar (vierde), waarna hij ook nog zevende werd in de Tour Alsace en elfde in de Ronde van de Toekomst. Hij heeft uitgesproken hier te willen winnen. Dat kan, maar tot op heden viel hij dit jaar nog tegen.

Samuele Battistella – foto: Jan Brychta/Vredeskoers 2018

Waar WorldTour-team Dimension Data bij tijd en wijle harder achteruitrijdt dan vooruit, is dat niet te zeggen over de opleidingsploeg. Zij mochten namelijk al twaalf keer juichen dit jaar. Vier van die zeges kwamen op naam van Samuele Battistella. Voor de derdejaars belofte is de Giro zijn hoofddoel van het seizoen. Zijn vorm is goed, onlangs won hij nog een rittenkoers in Zuid-Afrika (inclusief een bergetappe). Battistella hoopt te ontdekken of hij als klimmer een toekomst heeft in het profpeloton. Vorig jaar gooide koorts roet in zijn eten, maar met Matteo Sobrero en Mehdi El Chokri heeft hij nu sterke ploegmaats bij zich.

Viktor Verschaeve – foto: Cor Vos (archief)

Net als Nederland, kunnen ook de bezoekers van WielerFlits.be zich verheugen op een klassementsrenner in Italië. Lotto Soudal U23 brengt namelijk Viktor Verschaeve aan de start, de nummer twee uit Luik-Bastenaken-Luik U23. De 20-jarige Belg ontdekte zich in de Vredeskoers 2018 (negende in het eindklassement) als klimmer. Ook in de Ronde van Slowakije deed hij het verdienstelijk: tussen de profs werd hij twintigste. Dit jaar bevestigde Verschaeve met een achtste plek in de Ronde de l’Isard. Met Belgen Thomas Vereecken, Julian Mertens en de piepjonge Henri Vandenabeele is hij bergop ook goed omringd.

Groupama-FDJ heeft sinds dit seizoen een eigen opleidingsploeg. In die equipe rijden enkele pareltjes van talenten. Wat te denken van de Italiaanse puncheur Cristian Scaroni, de Franse tempobeul Alexys Brunel en de Nederlandse klimmer Kevin Inkelaar? Die laatste won vorig jaar bijna de Giro Valle d’Aosta en zal hier ook goed voor de dag willen komen. Maar de kans is groot dat Inkelaar in de bergen de piepjonge Théo Nonnez om zich heen heeft dartelen. De 19-jarige Fransman is een van de revelaties van het seizoen. Onlangs werd hij knap vijfde in de Ronde de l’Isard. Heeft de Franse ploeg de opvolger van Thibaut Pinot al in huis?

Kevin Inkelaar – foto: Giro Valle d’Aosta 2018

Dan komen we bij het grote vraagteken: de Colombiaanse selectie. Muñoz stak hier de vorige twee jaar als nobody zijn neus aan het venster met een dertiende en zevende plek in het eindklassement. Die eer lijkt dit jaar te zijn weggelegd voor Andres Camilo Ardila (20). Hij werd vorige maand derde in de Ronde van Colombia U23, wat altijd een goede graadmeter is om sterke klimmers/ronderenners uit Zuid-Amerika aan te wijzen. In die rittenkoers won overigens eerstejaars belofte Jesus David Peña (19), die in Italië ook zo maar eens hoge ogen kan gooien. In april reed hij al enkele Italiaanse koersen, maar hij reed er niet één uit.

Spanje wacht al jaren op een groot talent. Toegegeven, Enric Mas ontwikkelt zich heel snel bij de profs. Maar de laatste jaren houdt het bij het grote wielerland niet over. Toch komt satelliet-ploeg Lizarte met enkele leuke beloften naar Italië. Zo is kersvers Movistar-aanwinst Iñigo Elosegui van de partij en ook Roger Adriá kan een behoorlijk potje klimmen, maar voor het klassement is het vooral uitkijken naar José Felix Parra. De 22-jarige Spanjaard werd hier vorig jaar 23^ste en zeventiende in de Giro della Valle d’Aosta. Dit seizoen rijgt hij in het Spaanse circuit de ereplaatsen in rittenkoersen aaneen. Houd rekening met de dekselse Parra.

Karel Vacek – foto: Cor Vos

Maar hè? Waarom is Hagens Berman Axeon de revue nog niet gepasseerd? Dat komt omdat de ploeg niet op volle oorlogssterkte naar Italië is afgereisd. De organisatie heeft namelijk een regel ingevoerd dat renners die al WorldTour-koersen hebben gereden, niet welkom zijn. João Almeida staat daardoor niet aan het vertrek. Nu is het vooral uitkijken naar eerstejaars beloften Karel Vacek en Sean Quinn. De 18-jarige Tsjech was bij de junioren afgelopen jaar de grote uitdager van Remco Evenepoel; hij werd onlangs vijftiende in de Orlen GP. De 19-jarige Amerikaan werd dan weer 23^ste in de Tour de Yorkshire, tussen de profs. Mooie uitslagen die een groot potentieel laten zien.

Ook is het – naast de eerdergenoemde Inkelaar en Covi – uitkijken naar Aldo Caiati (20, Zalf Euromobil Désirée Fior). De Italiaan is dit seizoen al goed op dreef en kwam hier vorig jaar redelijk goed voor de dag. Ook Georg Zimmermann mag men niet uitvlakken. De Duitser (21) won twee lastige U23-eendagskoersen in Italië en werd vorig jaar zestiende in de Tour de l’Avenir. Zimmermann deelt de kamer met enkele sterke ploegmaats bij Tirol-KTM. De vraag is of hij in het hooggebergte weer zijn mannetje kan staan. Wie weet kunnen renners als Mertens, Cristian Scaroni, Aleotti, Johan Jacobs en Dinmukhammed Ulysbayev dat ook.

Georg Zimmermann – foto: Cor Vos

Bij titelverdediger Rusland is het de vraag wie in de voetsporen van Sivakov en Vlasov treedt. Op papier lijkt Denis Nekrasov (prof bij Gazprom-RusVelo) daarvoor de man, al is hij van minder allure dan zijn twee landgenoten. Verder is het uitkijken naar de overige Colombianen: Juan Diego Alba, Adrian Bustamente en Juan Fernando Calle. Vooral de eerste en de laatste kunnen gevaarlijk uit de hoek komen. De Australiërs doen het hier de laatste twee jaar ook goed; hun hoop is gevestigd op Samuel Jenner (22, Wiggins-Le Col). Tot slot mogen clubrenners Alessandro Monaco en Matteo Bellia niet te veel ruimte krijgen.

Sprinters

Ook de sprinters mogen we niet vergeten, al krijgen zij niet heel veel kansen deze Giro. Verreweg de beste sprinter in dit veld is Kaden Groves (SEG Racing Academy). Hij is naar Italië afgereisd voor één of meerdere etappezeges. De 20-jarige Australiër maakt dit seizoen veel indruk: hij won al zes keer, maar gaat ook bergop best lang mee. Een nieuwe Michael Matthews lijkt geboren. Zijn voornaamste uitdagers lijken de Britten Jake Stewart (Groupama-FDJ U23) en Matthew Walls (British Cycling). Andere spurters zijn Nicolas Dalla Valle, Francisco Galván, Aleksandr Kulikovskiy, Fred Wright en Samuele Zambelli. Ook de Nederlander Maikel Zijlaard is rap, vooral na een lastige koers.

Kaden Groves – foto: Petros Gkotsis

Favorieten volgens WielerFlits
**** Andrea Bagioli
*** Ethan Hayter, Thymen Arensman
** Einer Augusto Rubio, Mark Donovan, Samuele Battistella
* Viktor Verschaeve, Théo Nonnez, Andres Camilo Ardila, José Felix Parra

Deelnemerslijst
Website organisatie

Weer en tv

De renners krijgen in Italië heerlijk vakantieweer voorgeschoteld. Spijtig genoeg voor hen zal het allesbehalve een vakantie zijn. De temperatuur ligt dagelijks tussen de 29 en 32 graden Celsius. Er is nauwelijks wind voorspeld, waardoor de kans op waaiers in de vlakke ritten niet heel groot is. Regen is niet voorzien, al valt er misschien in het slotweekend een spat water. Voor de liefhebbers die de koers willen zien, een spijtige mededeling: de RAI verzorgt in Italië dagelijks een samenvatting in de avonduren. De laatste etappe is zelfs live te zien, maar dus niet in Nederland en België. WielerFlits verzorgt wel dagelijks een Volg Hier.