De Grote Zwijger. Nee, Miguel Indurain stond als renner niet bekend als een grote prater en ook de wedstrijd die naar hem vernoemd is, gaat soms wat stilletjes aan ons voorbij. In een weekend met ook de Ronde van Vlaanderen krijgt de Gran Premio Miguel Indurain (1.Pro) maar weinig aandacht. Toch zijn er voldoende redenen om zaterdag in te schakelen voor de Spaanse eendaagse. WielerFlits blikt vooruit!

Historie

De titel ‘Gran Premio Miguel Indurain’ kennen we pas sinds 1999, maar de koers waar deze naam naar refereert, bestaat al veel langer. Het begon allemaal in 1951. In dat jaar ontstond het Campeonato Vasco-Navarro de Montaña, het bergkampioenschap Baskisch-Navarra. Hortensio Vidaurreta werd de eerste, tweede en derde winnaar van de nieuwe eendaagse in Noord-Spanje. In 1954 is opnieuw een Vidauerreta de beste, maar ditmaal is het Horensio’s broer die op het hoogste schavotje staat: Miguel. Een voorbode.

In 1987 wint namelijk weer een Miguel de Gran Premio Navarra, zoals de Campeonato Vasco-Navarro de Montaña sinds 1968 is gaan heten. Nu is zijn achternaam Indurain. De 23-jarige Navarrees heeft op dat moment al wat profoverwinningen op zak, maar een groot kampioen is hij nog niet. Negen jaar later, als hij zijn fiets aan de wilgen hangt, is dat helemaal anders.

Indurain heeft bij zijn afscheid in 1996 onder meer een olympische titel in het tijdrijden, een wereldtitel in diezelfde discipline, twee Giro’s en vijf Tours op zijn naam staan. Voor de organisatie van de Trofeo Comunidad Foral de Navarra, de opvolger van de Gran Premio Navarra, is dat meer dan genoeg reden om nogmaals een naamswijziging door te voeren. Vanaf 1999 heet de wedstrijd Gran Premio Miguel Indurain.

Big Mig – foto: Cor Vos

De zege gaat die editie naar de Italiaan Stefano Garzelli, één van de slechts tien niet-Spaanse winnaars op de erelijst. De Duitsers Mathias Kessler en Fabian Wegmann horen ook bij dat selecte clubje, zij winnen in het eerste decennium van deze eeuw beiden zelfs twee keer. Nog vaker aan het feest na de eeuwwisseling, namelijk drie keer: Ángel Vicioso en – hoe kan het ook anders – Alejandro Valverde. Tussen de eerste overwinning van Vicioso (2001) en zijn laatste (2015) zat trouwens maar liefst veertien jaar!

Een laureaat uit de Lage Landen was er nooit in de Gran Premio Miguel Indurain of een van de voorlopers daarvan. Wel stond er één keer een Belg – Mario Aerts was derde in 2002 – en twee keer een Nederlander op het podium: in 2014 werd Tom-Jelte Slagter tweede, in 2010 eindigde Michel Kreder als derde. Laatstgenoemde heeft later overigens ook de tweede plaats toegewezen gekregen. Valverde, de oorspronkelijke nummer twee, zag al zijn uitslagen uit dat jaar immers geschrapt worden vanwege betrokkenheid bij Operación Puerto.

Vicioso was prof van 1999 tot en met 2017 – foto: Cor Vos

Laatste winnaars GP Miguel Indurain
2022: Warren Barguil
2021: Alejandro Valverde
2020: Niet verreden vanwege de coronapandemie
2019: ]flag:fr] Jonathan Hivert
2018: Alejandro Valverde
2017: Simon Yates
2016: Ion Izagirre
2015: Ángel Vicioso
2014: Alejandro Valverde
2013:  Simon Špilak

Laatste editie

De organisatie van de Gran Premio Miguel lndurain zag zich in 2022 gedwongen om het parcours te wijzigen. Vanwege de weersomstandigheden kregen de renners niet 204 kilometer voorgeschoteld, zoals oorspronkelijk de bedoeling was, maar 192 kilometer. Ook werden enkele beklimmingen uit de route gehaald. Op het aangepaste parcours vormde zich al snel een kopgroep van negen renners.

De vluchters hielden stand tot twintig kilometer voor het einde. Toen ze weer gegrepen waren en de finale echt kon beginnen, probeerden verschillende renners weg te rijden uit het peloton. Niemand slaagde daar echter in. Zodoende begon een (gereduceerd) peloton aan de beklimming van de Alto Ibarra. Die kuitenbijter is slechts 700 meter lang, maar heeft wel een gemiddeld stijgingspercentage van ruim tien procent.

Vooral Marc Hirschi en Pierre Latour maakten indruk op deze steile helling op twee kilometer van de streep. Ze vuurden allebei een pijl af en reden de rest bergop los. In de afdaling konden echter verschillende renners terugkeren. In de technische laatste kilometer ging het bijna verkeerd door een motard die minder snel naar beneden reed dan de renners, maar iedereen bleef overeind. Een kleine groep ging sprinten om de overwinning, waarbij Warren Barguil over het beste eindschot beschikte. Op de streep bleef hij Aleksandr Vlasov net voor. Simon Clarke werd derde.

Wawa verraste Vlasov – foto: Cor Vos

Uitslag GP Miguel Indurain 2022
1. Warren Barguil (Arkéa-Samsic)
2. Aleksandr Vlasov (BORA-hansgrohe)
3. Simon Clarke (Israel-Premier Tech)
4. Alexis Vuillermoz (TotalEnergies)
5. Andrea Vendrame (AG2R Citroën)
Wedstrijdverslag

Parcours

De Gran Premio Miguel Indurain gaat dit jaar over exact dezelfde route als in 2021. De wedstrijd start dus in Estella, net ten zuidwesten van Pamplona, de hoofdstad van Navarra. In deze heuvelachtige provincie komen de renners tal van hellingen tegen, waarvan vier gecategoriseerd zijn. De eerste daarvan is de Alto de Eraul (3,8 km aan 5,5%), die half koers opdoemt.

Deze klim gaan ze in de finale nogmaals tegenkomen, maar voor het zover is, volgen nog twee lokale ronden. In de eerste ronde zitten de Alto de Guirguillano (2,8 km aan 5,9%) en de Alto de Lezáun (3,9 km aan 5,5%). Eenmaal op de top van de Alto de Lezáun, hebben de renners nog een kleine vijftig kilometer voor de boeg. Zij beginnen op vijftien kilometer van het einde aan de tweede keer Alto de Eraul.

Op de top van die klim is nog tien kilometer tot de finish in Estella, maar dit slot is niet volledig in dalende lijn. De afzink wordt namelijk nog twee keer onderbroken door een kort klimmetje. Eerst is er de Alto de Muru, dan de Alto Ibarra. Vanaf anderhalve kilometer voor het einde gaat het wel louter nog naar beneden.

Zaterdag 1 april, GP Miguel Indurain: Estella – Estalla (203 km)
Start: 12.10 uur
Finish: tussen 16.20 en 16.40 uur

Favorieten

In 2022 eindigde de GP Miguel Indurain in een sprint van een klein groepje. Dat is nu weer mogelijk, maar het parcours is wel aanzienlijk zwaarder dan een jaar geleden, met langere beklimmingen. Twee jaar geleden, toen de route exact hetzelfde was als nu, kwamen de eerste vijf renners één voor één binnen. Destijds won Alejandro Valverde in de kleuren van Movistar en het zou zomaar kunnen dat die ploeg dit keer weer met de zege aan de haal gaat.

De Spaanse formatie stelt onder meer Alex Aranburu op. De 27-jarige Bask staat dit seizoen nog droog, maar won in het verleden al vaker heuvelachtige wedstrijden en is met zijn explosiviteit, klimvermogen en sprintsnelheid een zeer gevaarlijke klant. Movistar heeft met Ruben Guerreiro, de winnaar van de Saudi Tour, overigens nog een tweede pion om mee te spelen. De Portugees rijdt wel zijn eerste wedstrijd sinds O Gran Camiño. Let ook op Gonzalo Serrano en Gorka Izagirre.

Alex Aranburu – foto: Cor Vos

Bij UAE Emirates kunnen ze ook meerdere kaarten trekken. Zo heeft de ploeg bijvoorbeeld Diego Ulissi – altijd gevaarlijk in wedstrijden als deze – in de gelederen. De 33-jarige Italiaan wist in februari een ritzege mee te pakken in de Tour of Oman en noteerde ook in maart enkele ereplaatsen. Davide Formolo stelt zich vaak in dienst, maar krijgt hier wellicht de mogelijkheid om voor eigen kansen te gaan. Met zijn vorm zit het wel snor, getuige een negende plek in Strade Bianche.

UAE Emirates beschikt verder nog over Marc Hirschi (die zijn tweede koers rijdt sinds hij zijn spaakbeen brak in de Volta ao Algarve), Marc Soler (vierde in de Ronde van Catalonië) Felix Großschartner en Juan Ayuso. Laatstgenoemde zou hier normaalgesproken altijd tot de topfavorieten horen, maar de nummer drie van de Vuelta van vorig jaar rijdt pas zijn eerste koers van 2023. Hij moest de eerste maanden van het seizoen missen vanwege een peesontsteking.

Ulissi boekte in Oman zijn 45ste profzege – foto: Cor Vos

Terug naar de sterke blokken, waartoe Trek-Segafredo ook zeker behoort. De Amerikaanse ploeg zal vooral rekenen op Mattias Skjelmose, die een indrukwekkend rijtje ereplaatsen noteerde in januari en februari. Bovendien wist hij de koninginnenrit van de Ster van Bèsseges en een etappe in de Tour du Var te winnen. In Parijs-Nice moest hij opgeven na een val in de voorlaatste rit, dus het is nog wel afwachten hoe de Deen daarvan hersteld is. Met Natnael Tesfatsion (vierde in de GP Industria & Artigianato) en Juan Pedro López (net terug van een sleutelbeenbreuk) heeft Trek-Segafredo nog twee ijzers in het vuur.

EF Education-EasyPost heeft dan weer één uitgesproken kopman: Esteban Chaves. De goedlachse kampioen van Colombia zakte in de laatste bergrit van de Ronde van Catalonië wat door het ijs, maar klom op weg naar wintersportdorp Vallter 2000 weer als vanouds. Pas in de slotkilometer werd hij weer in de kraag gevat, waarna hij als zevende over de streep bolde.

Chavito klom meer dan behoorlijk in Catalonië – foto: Cor Vos

Inmiddels zijn ook Chaves’ landgenoten Richard Carapaz (eveneens EF Education-EasyPost) en Sergio Higuita (BORA-hansgrohe) toegevoegd aan de startlijst, waar Jai Hindley van geschrapt is. Carapaz was in de Ronde van Catalonië nog niet op zijn gebruikelijke niveau, Higuita pakte dit jaar al enkele ereplaatsen. BORA-hansgrohe beschikt ook over Emanuel Buchmann en Ide Schelling. Het parcours van de GP Miguel Indurain is misschien net wat te pittig voor Schelling, maar met zijn vorm is niks mis, zo bewees hij in de Ronde van Catalonië.

Alex Molenaar steekt ook in de juiste vorm. De 23-jarige Nederlander, die tegenwoordig voor het continentale Electro Hiper Europa rijdt, werd vorige week derde in de Volta ao Alentejo. Met Bart Lemmen (Human Powered Health) staat er nog een derde Nederlander aan de start en ook hij kan wellicht verrassen met een mooie uitslag.

Iemand als Ion Izagirre zal mikken op meer dan een mooie uitslag, hij zal de GP Miguel Indurain willen winnen. Dat lukte hem al eens in 2016. Dit jaar kwam hij prima voor de dag in O Gran Camiño totdat hij hard ten val kwam en op moest geven. In Parijs-Nice was Izagirre vervolgens nog niet op zijn gebruikelijke niveau, maar schrijf hem zeker niet af voor zaterdag. Vorig jaar was hij nog zevende in deze wedstrijd.

foto: Sergio Higuita

Izagirre finishte toen in de voorste groep van tien, samen met onder meer Alexis Vuillermoz, Clément Champoussin, Andrea Vendrame en Pierre Latour. Deze renners doen dit jaar weer mee aan de GP Miguel Indurain. Nemen we het toegenomen aantal hoogtemeters in ogenschouw en kijken we bovendien naar de huidige vorm van de vier, dan lijkt Latour van hen de grootste kanshebber op de zege. Jesús Herrada heeft ook de capaciteiten om in deze koers mee te bikkelen voor de overwinning.

De volgende renners moeten ook nog genoemd worden: Nick Schultz, Corbin Strong (Israel-Premier Tech), Felix Gall (AG2R Citroën), Cristián Rodríguez (Arkéa-Samsic), Victor Lafay (Cofidis), Andreas Kron (Lotto Dstny), Luis León Sánchez (Astana Qazaqstan), Paul Double (Human Powered Health), Matteo Sobrero en Felix Engelhardt (Jayco AlUla), die onlangs Per Sempre Alfredo op zijn naam schreef.

Nog niet alle ploegen hebben hun selectie voor de GP Miguel Indurain bevestigd. Er kunnen dus nog wijzigingen doorgevoerd worden in het favorietendeel van de voorbeschouwing. 

Favorieten volgens WielerFlits
**** Esteban Chaves
*** Ruben Guerreiro, Marc Soler
** Sergio Higuita, Diego Ulissi, Mattias Skjelmose
* Alex Aranburu, Ion Izagirre, Jesús Herrada, Marc Hirschi

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en TV

De renners lijken flinke pech te hebben. Het is de hele week heerlijk weer in Navarra, met volop zon en temperaturen ver boven de twintig graden, maar voor zaterdag wordt regen en de nodige bewolking voorspeld. Ook zal het een stuk frisser zijn, zo’n zeventien graden. De noordoostenwind trekt ondertussen aan, tot zo’n 4 Beaufort.

De GP Miguel Indurain wordt zaterdag live uitgezonden op Eurosport 1. De sportzender is erbij vanaf 15.30 uur. Online is de wedstrijd vanaf dat tijdstip te bekijken via Eurosport.nl, Discovery+ en GCN+. Dit kun je ook terugvinden in het artikel Wielrennen op TV.