Piemonte: daar waar het Lago Maggoire is gelegen! Daar waar Fiat aan de lopende band zijn auto’s produceert. Daar waar Umberto Eco zijn artistieke ideeën opdeed. Daar waar bekende wijnen als de Barolo en de Barbaresco worden geproduceerd. Daar waar donderdag de Gran Piemonte plaatsvindt! WielerFlits blikt vooruit.

Historie
De Gran Piemonte – beter bekend als de Giro del Piemonte – is dit jaar toe aan zijn 102e editie. De allereerste uitgave vond plaats in 1906. Het was de lokale favoriet Giovanni Gerbi (1885-1955) die zijn naam voor eeuwig verbond aan de Italiaanse semiklassieker. Il Diavolo Rosso (De Rode Duivel) wist met zijn prestaties aan het begin van de twintigste eeuw de weg te plaveien voor de latere Campionissimo’s Costante Girardengo, Giovanni Brunero, Gaetano Belloni, Learco Guerra en Alfredo Binda. Midden in de hectiek van de Grote Oorlog ging de wedstrijd ieder jaar door.

Gerbi won niet alleen de eerste editie van de Giro del Piemonte: in de twee daaropvolgende jaren kwam hij eveneens als winnaar over de streep. De Italiaan – die ook de allereerste editie van de Ronde van Lombardije won – zette pas op 47-jarige leeftijd een punt achter zijn indrukwekkende loopbaan. Hij overleed uiteindelijk in 1955, twee weken voor zijn zeventigste verjaardag. De legendarische zanger Paolo Conte – bekend van nummers als Via Con Me en Max – wijdde in 1982 een lied aan Gerbi. In ‘Diavolo Rosso’ zijn hij met zijn bekende zware stem: “Diavolo Rosso vergeet de weg, kom hier en drink met ons een jus d’orange, voordat het donker wordt.”

Gino Bartali – hier in een bronzen uitvoering – won de Giro del Piemonte driemaal – foto: Sirotti

Na de hattrick van Gerbi werd de koers in 1909 niet verreden, maar de afwezigheid bleek van zeer korte duur. Vanaf 1910 waren veel (relatief) onbekende Italianen aan het feest, tot in 1919 Girardengo zich met de koers ging bemoeien. De Italiaan – die algemeen wordt beschouwd als de eerste Campionissimo – won uiteindelijk drie keer. Brunero, Belloni en Binda (2x) staan uiteraard ook op de erelijst. En ook de andere Italiaanse wielergrootheden – Gino Bartali en Fiorenzo Magni – mogen niet ontbreken. Gek genoeg wist Fausto Coppi de Giro del Piemonte nooit te winnen.

Pas in 1964 won er iemand van buiten de Italiaanse landsgrenzen. Niet Eddy Merckx of Roger de Vlaeminck, maar wél een andere Belg: Willy Bocklant. De West-Vlaming – die al op 44-jarige leeftijd overleed – won datzelfde jaar ook Luik-Bastenaken-Luik. Rudi Altig was twee jaar later de tweede buitenlandse winnaar, terwijl in 1972 het onvermijdelijke gebeurde: Merckx kroonde zich tot vincitore. In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw waren er vrijwel alleen maar kampioenen aan het feest. Denk hierbij aan Felice Gimondi, Francesco Moser, De Vlaeminck, Gianbattista Baronchelli en Charly Mottet.

Philippe Gilbert won in 2010 zijn tweede en voorlopig laatste Giro Piemonte – foto: Sirotti

Tot de jaren tachtig hadden de Nederlanders weinig in de melk te brokkelen, tot Adrie van der Poel in 1987 voor de omslag zorgde. Vijf jaar later zorgde Erik Breukink voor een nieuwe Nederlandse overwinning. Sindsdien werd de koers voornamelijk weer gewonnen door Italianen – zoals Claudio Chiappucci en Andrea Tafi – maar ook Richard Virenque, Nico Mattan en Allan Davis mochten met de champagne spuiten. Vanaf de eeuwwisseling kreeg de organisatie echter te maken met financiële problemen, waardoor de wedstrijd in 2000, 2007, 2013 en 2014 geen doorgang kon vinden.

In de jaren dat er wél genoeg geld beschikbaar was, wonnen er met Philippe Gilbert, Daniel Moreno en Rigoberto Urán ook meteen klinkende namen. Sinds 2015 wordt de Gran Piemonte weer onafgebroken georganiseerd. Jan Bakelants won in de stromende regen, terwijl Giacomo Nizzolo een jaar later zegevierde in de sprint. Vorig jaar organiseerde de regio Piëmont de Italiaanse kampioenschappen op een gedeelte van het parcours van de Gran Piemonte. Fabio Aru soleerde na een zware koers naar zijn eerste nationale titel, zijn blik naar de hemel, als eerbetoon aan zijn overleden ploeggenoot Michele Scarponi.

Gerbi, Girardengo, Bartali, Magni en Aldo Bini wisten de Giro del Piemonte driemaal te winnen, een record.

Laatste tien winnaars
2005: Murilo Fischer
2006: Daniele Bennati
2007: niet verreden
2008: Daniele Bennati
2009: Philippe Gilbert
2010: Philippe Gilbert
2011: Daniel Moreno
2012: Rigoberto Urán
2013: niet verreden
2014: niet verreden
2015: Jan Bakelants
2016: Giacomo Nizzolo
2017: Fabio Aru*

* Fabio Aru werd Italiaans kampioenschap op het parcours van de Gran Piemonte, dat hierdoor niet werd georganiseerd op zijn oorspronkelijke datum.

Parcours
De Giro dell’Emilia, Tre Valli Varesine en Milaan-Turijn zijn pittige wedstrijden, waar het zwaardere klimwerk niet wordt geschuwd. Hoe anders is dit voor de Gran Piemonte. Deze 191 kilometer lange koers is namelijk zo goed als vlak, en dus een ideale gelegenheid voor de sprinters om te scoren. Tussen startplaats Racconigi en de finish in Stupinigi is geen enkele beklimming opgenomen. Het moet met andere woorden gek lopen, wil de 102e editie van deze semiklassieker niet uitmonden in een sprint.

De start is in Racconigi, een gemeente in de Italiaanse provincie Cuneo. Van hieruit gaat het in noordoostelijke richting naar plaatjes als Pralormo, Pessione en Chivasso. Als het peloton na bijna honderd kilometer het kleine plaatsje Agliè bereikt, draaien ze voor korte tijd in westelijke richting, om vervolgens naar het zuiden te trekken. In de laatste zestig kilometer passeren de renners Venaria Reale, dat hemelsbreed slechts acht kilometer van Turijn ligt. De organisatie opteert met andere woorden voor een extra lus.

Met nog 42 kilometer op de teller bereiken de renners Rivoli, dat met een fraai historisch stadscentrum het bezoeken meer dan waard is. De renners zelf denderden echter door, richting Orbassano, Volvera en None. De laatste dertig kilometer gaan lichtjes bergaf, wat een razendsnel laatste koersuur zal opleveren. De laatste kilometers zijn biljartvlak, maar zijn nog wel tricky. Met nog twee kilometer te gaan volgt er namelijk een rechtse bocht, vijfhonderd meter later gevolgd door een linkse. Op goed negenhonderd meter van de finish volgt een laatste rechtse bocht. De laatste achthonderd meter zijn rechttoe-rechtaan.

De finish zal niet alleen uit sportief oogpunt spectaculair zijn. De renners finishen namelijk in de buitenwijk Stupinigi, pal voor het jachtslot Palazzina di Caccia, tien kilometer buiten Turijn. Dit paleis – gebouwd in Rococo-stijl – is ontworpen door de Spaanse architect Filippo Juvarra in opdracht van het Huis Savoye, een adellijke dynastie die lange tijd over de Franse departementen Savoye, Haute-Savoie en de Italiaanse regio’s Piëmont en Valle d’Aosta regeerde.

Het slot – dat sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat – heeft 137 kamers en een omvangrijk bosgebied dat vroeger diende als jachtterrein. Het is vandaag de dag open voor publiek.

Start: 12.00 uur
Finish: 16.15-16.40 uur

Favorieten
Het parcours is zo goed als vlak, dus moet er worden gekeken naar de aanwezige sprinters. Het probleem is alleen dat we een vergrootglas nodig hebben om de rappe mannen te vinden. Topsprinters als Elia Viviani, Fernando Gaviria en Caleb Ewan ontbreken namelijk. De Gran Piemonte zal waarschijnlijk worden gewonnen door een sprinter van de tweede lijn.

Kan Sacha Modolo eindelijk weer eens winnen? foto: Sirotti

Wellicht doen we Sacha Modolo wat tekort met deze kwalificatie, gezien zijn erelijst. Sinds zijn debuut in 2010 boekte de Italiaan namelijk 47 overwinningen, waaronder etappes in de Giro d’Italia, de Ronde van Zwitserland én de Ronde van Polen. Dit seizoen mocht de coureur van EF Education First-Drapac slechts één keer juichen, helemaal aan het begin van het seizoen, na de derde etappe van de Ruta del Sol. Sindsdien hikt Modolo tegen zijn tweede seizoenszege aan. Aangezien de sprintelite donderdag ontbreekt, krijgt de 31-jarige renner een uitgelezen kans om weer eens op het hoogste schavotje te staan.

Er zijn echter meer Italianen die maar wat graag de hoofdvogel willen afschieten. Denk aan Sonny Colbrelli en Riccardo Minali. Colbrelli komt normaliteit pure snelheid tekort, maar in dit veld moet hij mee kunnen doen voor de winst. Dat de vorm goed is, liet hij de afgelopen weken zien met onder meer winst in de Coppa Bernocchi. De 23-jarige Minali won dit seizoen twee etappes in de Tour of Langkawi, inmiddels alweer zeven maanden geleden. De Astana-renner krijgt echter een ideaal (lees: vlak) parcours voorgeschoteld, en is op papier razendsnel.

Juan José Lobato won onlangs nog de Coppa Sabatini – foto: Sirotti

Twee andere thuisrijders die hopen te scoren zijn Andrea Guardini en Manuel Belletti. De 29-jarige Guardini mag dan nooit zijn belofte hebben ingelost, sprinten kan hij nog altijd. Als de renner van Bardiani-CSF goed wordt afgezet, heeft hij de snelheid om het af te ronden. Dit liet hij nog zien in de Tour of Langkawi. De drie jaar oudere Belletti is bezig aan een kleine revival, gezien zijn eindzege in de Tour of Hongrie en een tweede plaats in de Coppa Bernocchi. De Italiaan van Androni Giocattoli-Sidermec zal op dit elan willen doorgaan. Andere rappe Italianen zijn Kristian Sbaragli, Paolo Simion, Belletti’s ploeggenoot Francesco Gavazzi en Marco Canola.

Zijn er dan ook renners van buiten de Italiaanse landsgrenzen die zich kunnen mengen in een eventuele sprint? Jazeker: wat te denken van Juan José Lobato? De Spanjaard moest aan het einde van 2017 vertrekken bij LottoNL-Jumbo, nadat hij tijdens een trainingskamp zonder medeweten van de ploegleiding slaapmedicatie gebruikte. Hij vond uiteindelijk onderdak bij het Italiaanse Nippo-Vini Fantini-Europa Ovini. Na een moeizaam begin lijkt hij nu toch zijn draai te vinden bij de ProContinentale ploeg. Dit leidde onlangs tot een knappe zege in de Coppa Sabatini. Kan de 29-jarige sprinter de concurrentie opnieuw het zwijgen opleggen? Zijn ploeggenoot Eduard Michael Grosu maakt minstens zoveel kans.

Een andere buitenlander die de Italianen het leven zuur kan maken, is wellicht een verrassende naam: Ethan Hayter. De 20-jarige Brit – die de Gran Piemonte zal rijden als stagiair van Sky – is een absoluut toptalent. Op het voorbije WK liet hij zien te kunnen tijdrijden (5e in de individuele tijdrit) én klimmen (8e in de wegrit). Tijdens de recente Tour of Britain sprak hij daarnaast zijn snelle benen aan. Hij eindigde bijvoorbeeld vijfde in de slotrit naar Londen, achter Ewan, Gaviria, André Greipel en Andrea Pasqualon, maar voor rappe mannen als Dion Smith, Jempy Drucker en Simion. Wellicht is het winnen van de Gran Piemonte nog een brug te ver. Maar wat goed is, komt snel!

Kasper Asgreen (in het wiel van Laengen) kan zomaar een solo uit zijn benen schudden – foto: Innsbruck-Tirol 2018 / BettiniPhoto

‘De renners maken de koers’. Het is een bekend wielercliché. Er zit ook een kern van waarheid in. Toch zijn het niet alleen de renners die het aangezicht van een wielerwedstrijd bepalen. Het weer heeft ook een grote invloed. En laat het donderdag nu gaan regenen. Dit maakt de kans op een soloslim niet ondenkbeeldig. Wees niet verrast mocht er een sterke beer met zege vandoor gaan, na een lange solo of een ultieme aanval in de slotkilometers. Er zijn veel renners die hiertoe in staat zijn.

We pikken er met Kasper Asgreen en Filippo Ganna twee renners uit. Beide coureurs zijn pure hardrijders, die niet snel zullen stilvallen. Asgreen liet dit nog zien op het voorbije WK, waar hij indruk maakte als motor van de vroege vlucht. De Deen werd samen met de Noor Vegard Stake Laengen pas in de slotronde ingerekend. De 23-jarige Asgreen maakt in zijn eerste maanden bij Quick-Step Floors grote indruk. Zo maakte hij ook onderdeel uit van het zestal dat zich kroonde tot wereldkampioen ploegentijdrit. Hij heeft alles in zich om de sprinters een hak te zetten.

De 22-jarige Ganna is net als Asgreen een uitmuntende tijdrijder. Dit liet de Italiaan van UAE Emirates zien tijdens het voorbije Italiaans kampioenschap tijdrijden, waar hij op een haar na Gianni Moscon onttroonde als kampioen. Ganna – die ook het nodige heeft bereikt op de baan – heeft daarnaast de nodige snelheid. Dit zal hem van pas komen in het slaan van een gat.

Outsiders
Niet alleen Asgreen en Ganna kunnen het peloton verrassen. Wat te denken van Tim Wellens, de regenrijder bij uitstek? Op het voorbije WK viel de Belg van Lotto Soudal tegen. Kan hij donderdag revanche nemen? Andere renners die zullen hopen op regen, zijn Alexey Lutsenko, Alessandro De Marchi, Ian Stannard en een Belgisch contingent bestaande uit Ben Hermans, het Lotto Soudal-duo Tiesj Benoot en Thomas De Gendt en Julien Vermote.

Andere mooie namen op de startlijst zijn Egan Bernal, Dylan Teuns, Enrico Gasparotto, Davide Formolo, Mikel Landa en Richard Carapaz en llnur Zakarin. Het is echter afwachten wat hun rol donderdag zal zijn.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Sacha Modolo
*** Sonny Colbrelli, Eduard Michael Grosu
** Riccardo Minali, Andrea Guardini, Manuel Belletti
* Juan José Lobato, Kristian Sbaragli, Ethan Hayter, Kasper Asgreen

Weer en TV
Zoals eerder gezegd is de kans op neerslag aanzienlijk. De gemiddelde temperatuur is met twintig graden echter zeer aangenaam. De wind waait met een kracht van twee vanuit het noordwesten. De Gran Piemonte wordt vanaf 14.45 uur live uitgezonden door Eurosport 2.