Zondag staat in Japan de Japan Cup op het programma. Deze eendagswedstrijd is al jaren één van de afsluiters van het wielerseizoen. De goede organisatie, het aanstekelijke enthousiasme van de Japanse wielerfans en de te behalen UCI-punten zorgen ervoor dat Europese wielerploegen jaarlijks in oktober afreizen naar het Aziatische continent. Wie wint deze editie van de Japan Cup? WielerFlits blikt vooruit!

Historie
De Japan Cup is in 2018 aan haar 27ste editie toe. Sinds 1992 is de wedstrijd een jaarlijks terugkerend evenement op de UCI-kalender. Destijds werd de koers ter herinnering aan het wereldkampioenschap wielrennen – dat in 1990 in het Japanse Utsunomiya werd gehouden – in het leven geroepen. Het was de Belg Hendrik Redant die toen zijn bloedvorm verzilverde door een aantal weken na Parijs-Tours ook de Japan Cup op zijn naam te schrijven.

In de jaren die volgden schreven meer coureurs met een grote staat van dienst de Japan Cup op hun naam. Wie? Denk aan Damiano Cunego (twee keer), Claudio Chiappucci (drie keer), Gilberto Simoni, Ricardo Riccò, Ivan Basso én Daniel Martin. Vaak ging de overwinning dus naar een Italiaan in deze Japanse wielerronde. Liefst vijftien keer was een coureur met de Italiaanse identiteit primus in deze 1.HC-koers, die in 1996 zelfs een jaar deel uitmaakte van de Wereldbeker.

Een Nederlander was één keer de beste in Utsunomiya. Bauke Mollema gaf in 2015 Diego Ulissi, Yukiya Arashiro en Floris Gerts het nakijken in een sprint met vier. Vorig jaar was het Marco Canola die de beste was van een vijfkoppige groep. Hij klopte onder anderen Benjamin Prades én onze landgenoot Antwan Tolhoek.

Laatste tien winnaars Japan Cup
2008: Damiano Cunego
2009:  Chris Anker Sørensen
2010: Daniel Martin
2011: Nathan Haas
2012: Ivan Basso
2013: Michael Rogers
2014: Nathan Haas
2015: Bauke Mollema
2016: Davide Villella
2017: Marco Canola

Parcours
Met een heuvelachtige omloop die veertien keer bedwongen moet worden, kan de organisatie van de Japan Cup zeggen dat het een uitdagend parcours voor het peloton in petto heeft. De totale lengte van 144 kilometer is echter te kort om klassiekerrenners volledig tot hun recht te laten komen.

In de plaats Utsunomiya rijdt het peloton rondjes rondom de bosrijke Akagawa-dam. Daarbij rijdt het peloton elke ronde een klim op die tussen kilometer één en kilometer twee een gemiddeld stijgingspercentage heeft van bijna tien procent. Daar moeten de coureurs hun aanval plaatsen om die vervolgens vol te houden tot de finish acht kilometer later. Renners die écht sterk zijn, durven het op een sprint uit te laten lopen. In de laatste kilometer loopt het wegdek namelijk met bijna drie procent omhoog, waardoor er op de macht gesprint moet worden.

Start: 10.00 uur / 03.00 uur
Finish: rond 13.44 uur / rond 06.44 uur

Favorieten
Wat voor coureurs kunnen er op een omloop zoals deze winnen? Als er naar het verleden gekeken wordt, dan valt op dat ondanks de aanwezigheid van een pittige klim er niet altijd een klimmer met de winst vandoor gaat. Sprinters met een machtige punch in de benen maken op dit parcours evenzeer kans.

Maar wie dan? Denk aan Fabio Felline! De klimsprinter van Trek-Segafredo kan op dergelijke aankomsten erg rap aankomen, terwijl hij ook niet de beroerdste is als het gaat om het oprijden van heuveltjes. Jaarlijks is hij één van de outsiders in de Amstel Gold Race, maar in de Japan Cup is hij één van de topfavorieten. Met een overwinning zou de Italiaan zijn gewonde ploegleider Steven de Jongh een hart onder de riem steken.

Fabio Felline – foto: Marcel Koch

Op de heuvel – die elke ronde op acht kilometer van de meet moet worden bedwongen – moeten de klimmers het verschil maken. In het verleden slaagden coureurs als Mollema en Basso daarin. Zij reden weg en mochten aan de aankomst met een select groepje om de overwinning spurten. Antwan Tolhoek mocht het zoet der overwinningen vorig jaar al bijna proeven. Toen eindigde hij op een vierde plaats in een groepje van vier dat om de overwinning mocht spurten. Dit jaar heeft de Zeeuw opnieuw een stap in zijn ontwikkeling gezet. Jack Haig is een renner van het kaliber Tolhoek en zal van zijn ploeg Mitchelton-Scott de volledige support krijgen zondag.

Als er weer teruggegaan wordt naar de sprinters, dan komt een ploeggenoot van Fabio Felline automatisch bovendrijven. John Degenkolb nadert na zijn ongeluk met de Giant-Alpecin-ploeg in 2016 bijna weer zijn allerbeste vorm. Met zijn zege in de kasseienrit in de Tour de France zou je kunnen zeggen dat zijn comeback voltooid is. Alberto Bettiol eindigde al vaak kort, maar won nog nooit een profkoers. Is de tijd nu eindelijk daar?

John Degenkolb – foto: ASO

Met veel bombarie werd hij binnengehaald bij Sunweb, maar Nicolas Roche moet nog altijd zijn laatste wedstrijd bij BMC rijden. Sluit niet uit dat de Ier in zijn laatste koers voor de Amerikaanse ploeg een zege boekt: Roche is namelijk prima in vorm. In Turkije werd hij vijfde op een steile aankomst, terwijl hij ook in de Vuelta veelvuldig in de aanval was. Kan hij de rookies Tolhoek en Haig lossen? Als hem dat gelukt is, moet hij ook Robert Power zien kwijt te raken. Power werd dit jaar zesde in de Strade Bianche en kan goed klimmen. Volgend jaar zal ook hij in het Sunweb-treintje te bewonderen zijn.

De 26-jarige Marco Tizza kende een sterk seizoen dit jaar, maar wist dat niet te belonen met een WorldTour-contract. De renner van Nippo-Vini Fantini-Europa Ovini werd tweede in de Volta Limburg Classic, derde in de Trofeo Matteotti en eindigde meermaals kort in de Vuelta a Burgos. Bewijst hij met winst in de Japan Cup het ongelijk van de WorldTour-ploegen?

De laatste twee favorieten zijn twee coureurs die het klappen van de zweep kennen. Marco Canola en Benjamin Prades doen het al jaren goed in de Japan Cup. Canola won vorig jaar de Japan Cup in een sprint, terwijl hij ook al drie etappes in de Tour of Japan won. Prades is nog niet bekend met het winnen van de Japan Cup, hij werd vorig jaar tweede. Tal van andere Aziatische koersen won hij echter wel, zoals de Tour de Taiwan.

Marco Canola – foto: Sirotti

Outsiders
Gaat het Achterhoekse powerduo Robert Gesink en Koen Bouwman ervoor zorgen dat LottoNL-Jumbo nog eenmaal kan høken? Beide coureurs hebben het absoluut in zich. Gesink bewees in Il Lombardia dat hij zich de pis niet lauw loat maken door zich na een razendsnel herstel van zijn sleutelbeenbreuk op de Madonna del Ghisello andermaal te laten zien aan de wielerwereld. Bouwman maakte dit seizoen indruk in de Settimana Internazionale Coppi e Bartali én in de Giro d’Italia, maar een overwinning zat er tot dusver nog niet in. De Achterhoeker heeft het echter wel in zich om iedereen de mäöltjen op de latten te geven.

Robert Gesink – foto: Sirotti

Een andere coureur die tot een mooi resultaat kan komen is Joe Dombrowski, die inmiddels zijn contract bij EF Education First-Drapac met een jaar verlengd heeft en vijfde werd in de Colorado Classic en zesde in de Tour of Utah. Andere interessante namen zijn Tadej Pogačar – de winnaar van de Tour de l’Avenir en volgend jaar prof bij UAE Emirates – én Nicola Bagioli, die in de Vuelta a Burgos al naar een aantal ereplaatsen sprintte.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Fabio Felline
*** Antwan Tolhoek, Jack Haig
** John Degenkolb, Nicolas Roche, Alberto Bettiol
* Robert Power, Marco Canola, Marco Tizza, Benjamin Prades

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en TV
De weersomstandigheden zijn zondag erg aangenaam. Met een temperatuur van twintig graden Celsius en een gebrek aan neerslag en wind kunnen de renners hun korte mouwtjes aan en zullen zij niet oververhit raken. De wedstrijd wordt niet live op televisie uitgezonden.