Voorbeschouwing: Japan Cup 2019
foto: A.S.O/Pauline Ballet
zaterdag 19 oktober 2019 om 20:00

Voorbeschouwing: Japan Cup 2019

Zondag staat de Japan Cup op het programma. De eendagskoers is al jarenlang een van de afsluiters van het wielerseizoen. In het land van de rijzende zon zijn de fans vaak razend enthousiast. Bovendien kunnen ploegen nog UCI-punten verdienen. Daarom reizen Europese teams graag af naar Japan. Wie volgt Robert Power op? WielerFlits blikt vooruit!

Historie

De Japan Cup staat sinds 1992 jaarlijks op de UCI-kalender. Deze wedstrijd werd eerst georganiseerd als een herinnering aan het wereldkampioenschap wielrennen van 1990, welke in het Japanse Utsonomiya (gewonnen door Rudy Dhaenens) werd gehouden. De Belg Hendrik Redant is de eerste naam die op de erelijst van de Japan Cup staat. Tot en met 2007 had deze koers een UCI 1.1-status. Daarna is de gradatie opgeschaald naar een 1.HC-niveau. In 1996 maakte de koers één jaar deel uit van de Wereldbeker. Dat jaar won Mauro Gianetti, tegenwoordig de grote baas bij UAE-Emirates. De koers is dit jaar aan haar 28ste editie toe.

De laatste jaren schreven verschillende renners de Japanse wedstrijd op hun naam. Denk daarbij aan Claudio Chiappucci (drievoudig winnaar en daarmee recordhouder, tezamen met Sergio Barbero), Gilberto Simoni, Damiano Cunego (tweemaal winnaar), Ricardo Riccò, Daniel Martin en Ivan Basso. Maar liefst vijftien keer ging er een Italiaan met de winst naar huis. Waar de Italianen domineren in deze koers, moet Nederland het doen met één zege. In 2015 ging Bauke Mollema er met de winst vandoor. Hij klopte in een sprint met vier Diego Ulissi, thuisrijder Yukiya Arashiro en landgenoot Floris Gerts.

Laatste tien winnaars flag-jp Japan Cup
2009: flag-dk Chris Anker Sørensen
2010:  flag-ie Daniel Martin
2011:  flag-au Nathan Haas
2012:  flag-it Ivan Basso
2013:  flag-nz Jack Bauer*
2014:  flag-au Nathan Haas
2015:  flag-nl Bauke Mollema
2016:  flag-it Davide Villella
2017:  flag-it Marco Canola
2018: flag-au Robert Power
* Michael Rogers won die editie. Na afloop testte hij positief op clenbuterol. Dat was te wijten aan het eten van vervuild vlees in China. De UCI legde Rogers na zijn verweer geen sanctie op, maar de zege in de Japan Cup moest hij wel inleveren.


Vorig jaar

Vorig jaar schreef de Australiër Robert Power de Japan Cup op zijn naam. Vooraf werd er veel gekeken naar Marco Canola, de winnaar van 2017. Ook LottoNL-Jumbo stond met een sterk collectief aan de start. Het waren de geel-zwarten die de koers in handen namen. De ploeg legde het tempo dusdanig hoog dat er in de finale nog maar een klein groepje om de winst streed.

Op de beklimming van het circuit in Utsonomiya waren het Power en Antwan Tolhoek die de sterksten bleken. De Zeeuw leek in de ideale positie te zitten, maar moest uiteindelijk het hoofd buigen in een sprint-à-deux. Achter de twee was het de inmiddels gestopte Deen Matti Breschel (EF Education First-Drapac) die naar de derde en laatste podiumplaats spurtte.

flag-jp Japan Cup Cycle Road Race 2018
1. flag-au Robert Power (Mitchelton-Scott) in 3u44m00s
2. flag-nl Antwan Tolhoek (LottoNL-Jumbo) z.t.
3. flag-dk Matti Breschel (EF Education First-Drapac) + 40s
4. flag-ie Nicolas Roche (BMC) z.t.
5. flag-it Ivan Santaromita (Nippo-Vini Fantini-Europa Ovini) + 42s
Volledige uitslag


Parcours

De renners rijden tijdens de Japan Cup over hetzelfde circuit als dat de coureurs dat deden tijdens het WK van 1990. Het Utsunomiya City Forest Park Circuit beschikt over één lange beklimming. Omdat de start-finishlijn halverwege de klim ligt, lijkt het op het profielkaartje alsof er twee hellingen zijn. Maar dat is dus niet het geval als je het profielkaartje achter elkaar aanplakt. De totale afstand van het rondje bedraagt 10,3 kilometer. De renners moeten deze veertien keer verteren, goed voor een koers van 144,2 kilometer.

Het peloton legt zijn rondjes af rond het beboste gebied van de Akagawa-dam. De omloop begint dus meteen met de laatste twee kilometer van Mt. Kogashiyama, met pieken tot 10%. De totale beklimming is vijf kilometer lang, met een gemiddelde stijging van 3,4%. Twee kilometer na de start, begin vervolgens de afdaling. Na vijf kilometer zijn ze beneden en volgt een aanloop van dik twee kilometer naar de voet. Het eerste deel van de beklimming – en dus het laatste stuk van het circuit – is iets gemakkelijker dan het slotstuk. Gemiddeld is dat deel 3%.

De coureurs die niet durven te wachten op een sprint, doen er goed aan om op één of twee rondes van het einde hun aanval te plaatsen. Op de top van de laatste keer Mt. Kogashiyama is het nog acht kilometer tot de laatste passage van de lijn. Lukt het solisten niet om daar weg te rijden, dan zullen de sterkere mannen met een sprint in het voordeel zijn. Omdat de finishstrook dus oploopt, is timing belangrijk. De renner met de meeste macht in de benen zal uiteindelijk zegevieren. Want na zo’n koers is het niet de vraag wie het snelst is, maar wie het meeste overheeft en dus nog het hardst kan fietsen.
Totale afstand: 144,2 kilometer
Start:
 flag-jp 10.00 uur / flag-nl 03.00 uur
Finish: flag-jp rond 13.44 uur / flag-nl rond 06.44 uur


Favorieten

Een omloop met een pittige klim daarin. Welke renner kan dat het beste verteren? Ondanks de ferme helling, zijn het niet louter klimmers die er met de winst vandoor gaan. Door de jaren heen gingen ook sterke sprinters met de winst lopen. Maar wie maken dan de meeste kans? En welke tactieken kunnen de verschillende ploegen gebruiken om de concurrentie de pas af te snijden.

Denk dan aan de Italiaan Sonny Colbrelli van Bahrain Merida. Colbrelli is in vlakke massasprint niet kansloos. Maar als de laatste rechte lijn bergop loopt, is hij altijd een van de favorieten. De Italiaan geldt vaak als outsider in koersen als de Amstel Gold Race en de Brabantse Pijl. Dat komt omdat er met mannen als Peter Sagan, Michael Matthews en sinds dit jaar ook Mathieu van der Poel, vaak sterkere renners aan de start staan. Zij zijn er in Japan niet bij en dus komt Colbrelli automatisch bovendrijven als een van de topfavorieten. Met aanvaller Damiano Caruso kan Bahrain Merida ook een andere kaart spelen.

Sonny Colbrelli – foto: Cor Vos

Maar op deze omloop mag je de klimmers zeker niet uitvlakken. Zij zullen het verschil moeten maken op de beklimming. Een renner die heeft laten zien dat het mogelijk is, is Bauke Mollema. Hij bleef destijds met vier vluchtmakkers over, waarna hij Diego Ulissi – toch niet de eerste de beste op dit soort aankomsten – te snel af was. De Nederlander van Trek-Segafredo won de Japan Cup dus al in 2015 en verkeert in topvorm, getuige zijn overwinning in de Ronde van Lombardije van vorige week.

Een andere renner die bergop sterk is en beschikt over een goed eindschot is de Canadees Michael Woods. De renner van EF Education-First kent een sterk einde van zijn seizoen. Zo won hij vorige week nog de Italiaanse eendagskoers Milaan-Turijn, werd hij tweede in de Giro d’Emilia en eindigde als vijfde in Lombardije. Een geduchte tegenstander voor Mollema, zeker wanneer hij de Canadees er niet af krijgt. In Milaan-Turijn rekende Woods namelijk nog af met Alejandro Valverde.

Bauke Mollema – foto: Cor Vos

Naast Colbrelli zijn er nog andere sprinters aanwezig die goed omhoog rijden. Zo staat ook Marco Canola aan de start. De Italiaan van Nippo Vini Fantini weet hoe je de Japan Cup op je naam moet schrijven. Canola won de koers al eens in 2017 en behoort ook dit jaar weer tot de favorieten. In de finale zal hij er meer dan waarschijnlijk wel alleen voor staan, aangezien zijn ploeggenoten niet te boek staan als hoogvliegers.

Dion Smith is eveneens een snelle man om in de gaten te houden. De Nieuw-Zeelander van Mitchelton-Scott is een renner die de Amstel Gold Race ook goed verteerd. Hij kan dus een heuvel op en heeft een goed eindschot in de benen. Zijn ploeg is titelverdediger en heeft met de piepjonge Robbert Stannard ook een dark horse voor de zege. Vorig jaar werd de Australiër – toen gevangen in het ploegenspel – achtste. Hij is een sterke allrounder die goed omhoog gaat en snel aan de meet is.

Marco Canola – foto: Cor Vos

Voor Sepp Kuss is het zaak om op de klim het verschil te maken. De Amerikaan van Jumbo-Visma maakte bergop veel indruk tijdens de Ronde van Spanje. Zo won Kuss een etappe na een indrukwekkende solo op de slotklim naar Santuario del Acebo. De talentvolle klimmer uit Durango trok afgelopen week naar Italië in dienst van zijn kopman Primož Roglič en krijgt in de Japan Cup de kans om vrij te koersen.

Een andere renner van Trek-Segafredo die aan de start verschijnt is Giulio Ciccone. De Italiaan kent een sterk seizoen met etappewinst in de Giro d’Italia (waar hij ook het bergklassement op zijn naam bracht) en mocht-ie tijdens de Tour de France twee dagen de gele trui dragen, nadat hij tweede werd op La Planche des Belles Filles achter Dylan Teuns. Ciccone zal wel weg moeten rijden, zo dan niet alleen of met een klein groepje, om voor de winst te kunnen strijden.

Robert Gesink – foto: Cor Vos

Naast Mollema is ook Robert Gesink een kanshebber voor de Japan Cup. De renner uit Varsseveld heeft zich de laatste jaren ontpopt tot knecht en rittenkaper. Dit jaar hielp hij Primoz Roglic aan de eindwinst in de Vuelta. In de Italiaanse eindeseizoenskoersen was Gesink goed. In de Giro d’Emilia kwam hij als dertiende over de streep en ook in Lombardije ging de renner van Jumbo-Visma lang mee. De 33-jarige renner is niet kansloos als hij met een select groepje naar de streep rijdt. Gesink beschikt namelijk over een aardig eindschot als het bergop loopt.

Benjamin Dyball – foto: Cor Vos

Voor menig wielervolger is Orluis Aular waarschijnlijk een onbekende naam. Maar hij is na Dylan Groenewegen, Sam Bennett en Roglič degene met de meeste UCI-zeges dit jaar. De Venezolaan kwam dit seizoen uit voor het Japanse Matrix-Powertag. Na vijf etappezeges en de eindwinst in de Ronde van Venezuela, de nationale titel tijdrijden en tal van andere succes op vooral Zuid-Amerikaans en Japans grondgebied, verzilverde hij voor 2020 een profcontract bij Caja-Rural-Seguros RGA. Aular zal weg moeten rijden op de klim wil hij de Japan Cup op zijn naam schrijven.

De Australiër Benjamin Dyball is een andere enigszins onbekende renner. Dyball komt uit voor het Maleisische team Sapura Cycling. Hij schreef dit jaar onder andere de Ronde van Langkawi bij op zijn palmares. Daarnaast won hij het continentale kampioenschap van Oceanië, een rit in de Tour of Qinghai Lake en behaalde hij een derde plaats in het eindklassement van de laatstgenoemde koers. De Australiër staat te boek als een klassementsman. Door zijn uitslagen heeft Dyball een contract in de WorldTour versiert. Hij zal volgend jaar uitkomen voor Team NTT (nu nog Dimension Data). De 30-jarige renner zal net als Aular het verschil moeten maken op de klim.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Sonny Colbrelli
*** Bauke Mollema, Michael Woods
** Marco Canola, Dion Smith, Sepp Kuss
* Giulio Ciccone, Robert Gesink, Orluis Aular, Benjamin Dyball

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)


Weer en TV

De weersverwachtingen zien er gunstig uit met een temperatuur van 25 graden Celsius en geen voorspelde neerslag. Verder staat er bijna geen wind, maar is er wel een hoge luchtvochtigheid. De wedstrijd wordt niet live uitgezonden.

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.