Voorbeschouwing: Luik-Bastenaken-Luik 2015
Met de 101e editie van Luik-Bastenaken-Luik staat zondag de laatste voorjaarsklassieker van het seizoen op het programma. La Doyenne staat te boek als een van de vijf ‘monumenten’ en is daarom de ideale gelegenheid om je voorjaar te redden of het juist nog wat extra glans te geven. Wie wordt de opvolger van Simon Gerrans, die vorig jaar als eerste Australiër zijn naam op de erelijst kreeg? WielerFlits blikt vooruit.
Historie
Voor de eerste editie van Luik-Bastenaken-Luik moeten we ver terug in de geschiedenis, om precies te zijn naar 1892. Nadat Parijs-Brest-Parijs en Bordeaux-Parijs (beide koersen zagen in 1891 het levenslicht) van de wielerkalender verdwenen, kreeg de Waalse klassieker officieel de bijnaam La Doyenne, wat letterlijk ouderdomsdeken betekent.
De wedstrijd was aanvankelijk slechts opengesteld voor amateurs en leek na de eerste drie edities (allemaal gewonnen door de Belg Léon Houa) een stille dood te sterven. Het duurde tot 1908 voordat de koers weer werd georganiseerd en deze keer waren ook profs welkom. De Fransman André Trousselier won, maar daarna ging decennia lang bijna altijd een Belg met de zege aan de haal. Het feit dat buitenlandse renners tot 1950 nauwelijks de moeite namen om naar de Ardennen af te reizen, hielp daarbij overigens aanzienlijk.
Hoewel Luik-Bastenaken-Luik vorig jaar zijn honderdste editie beleefde, werd er al 101 keer een winnaar gehuldigd. In 1957 mochten de Belgen Germain Derycke en Frans Schoubben de zege delen na een opmerkelijk incident. Derycke kwam als eerste over de streep, maar werd na een klacht van nummer twee Schoubben uit de uitslag geschrapt omdat hij bij een gesloten overweg over de spoorbomen was geklauterd. Schoubben kreeg daardoor de zege in zijn schoot geworpen, maar trok prompt op advies van zijn ploegleider zijn protest weer in. Met de woorden: “Bijzondere omstandigheden vragen om bijzondere beslissingen” riep de organisatie vervolgens beide renners maar tot winnaar uit.
Voor Nederlands succes moet behoorlijk diep in de geschiedenis worden gegraven. Adrie van der Poel, die in 1988 het zegegebaar mocht maken, is nog altijd de laatste landgenoot op de erelijst. Ab Geldermans en Steven Rooks gingen hem in respectievelijk 1960 en 1983 voor. Michael Boogerd was met zijn derde plaats in 2005 de laatste Nederlander op het podium. De Hagenaar flikte dat ook in 2004 (tweede), 2003 (derde) en 1999 (tweede), maar won zijn geliefde klassieker nooit.
Waar renners als Eddy Merckx (5x) en Moreno Argentin (4x) de wedstrijd in het verleden herhaaldelijk naar hun hand wisten te zetten, slaagt de laatste jaren niemand daar meer in. De afgelopen acht edities kenden allemaal een andere winnaar. Daniel Martin was vorig jaar weliswaar dicht bij zijn tweede zege op rij, maar in de laatste bocht ging de Ier in kansrijke positie lelijk onderuit. Gerrans was vervolgens in een sprintje te snel voor Alejandro Valverde en Michal Kwiatkowski.
Laatste tien winnaars Luik-Bastenaken-Luik:
2005: Alexandre Vinokourov
2006: Alejandro Valverde
2007: Danilo Di Luca
2008: Alejandro Valverde
2009: Andy Schleck
2010: Alexandre Vinokourov
2011: Philippe Gilbert
2012: Maxim Iglinsky
2013: Daniel Martin
2014: Simon Gerrans
Parcours
Ten opzichte van de jubileumeditie van vorig jaar zijn in het parcours wat kleine wijzigingen aangebracht. De Côte de Vecquée en de Côte des Forges zijn geschrapt en vervangen door de de Col du Rosier en de Col du Macquisard. Net als vorig jaar moeten er daardoor ook nu weer tien hellingen worden beklommen.
De totale afstand die wordt afgelegd is wat minder dan vorig jaar. Waar de renners in 2014 nog 262,9 kilometer voor hun kiezen kregen, is de finish nu na 253 kilometer getrokken.
Hellingen Luik-Bastenaken-Luik 2015:
1. na 79 km – Côte de La Roche-en-Ardenne (2,8 km à 6,2%)
2. na 125,5 km – Côte de Saint-Roch (1 km à 11%)
3. na 169 km – Côte de Wanne (2,7 km à 7,3%)
4. na 175.5 km – Côte de Stockeu (1 km à 12,2%)
5. na 181,5 km – Côte de la Haute-Levée (3,6 km à 5,7%)
6. na 194 km – Col du Rosier (4,4 km à 5.9%)
7. na 207 km – Col du Macquisard (2,5 km à 5%)
8 na 218.5 km – Côte de La Redoute (2,0 km à 8.8%)
9. na 234 km – Côte de la Roche-aux-Faucons (1,5 km à 9,3%)
10. na 248 km – Côte de Saint-Nicolas (1,2 km à 8.6%)
Zoals gebruikelijk kent de koers een relatief vlakke aanloop. Met de Côte de La Roche-en-Ardenne doemt pas bijna tachtig kilometer na de start in Luik de eerste hindernis op. Na de Côte de Wanne (op 169 kilometer) volgen de hellingen elkaar in hoog tempo op. De Côte de La Redoute was in het verleden vaak de plaats waar de finale losbarstte, maar na de top is het nu nog bijna 35 kilometer tot aan de finish. De Côte de la Roche-aux-Faucons is ook zwaar genoeg om het verschil te kunnen maken. De helling werd pas in 2008 geïntroduceerd en maakt sindsdien bijna jaarlijks deel uit van het parcours.
De favorieten kunnen er ook voor kiezen om hun kruit pas te verschieten op de Côte de Saint-Nicolas. Na deze ferme kuitenbijter moet er nog maar vijf kilometer afgelegd worden. Wie denkt dat het daarna een rechte lijn is naar de finish komt echter bedrogen uit. De laatste 1500 meter in Ans -de voorstad van Luik waar sinds 1992 de streep is getrokken- gaan nog verraderlijk omhoog. Vorig jaar sprong Giampaolo Caruso in de slotkilometer weg, om vervolgens in het zicht van de haven door Gerrans, Valverde en Kwiatkowski overvleugeld te worden.
Favorieten
Als de voortekenen niet bedriegen, is Alejandro Valverde zondag de te kloppen man. Afgelopen week in de Amstel Gold Race moest de kopman van Movistar nog genoegen nemen met de tweede plaats achter Michal Kwiatkowski, maar woensdag in de Waalse Pijl gaf hij op de Muur van Huy iedereen het nakijken. Eerder dit seizoen had hij met drie ritzeges in de Volta Ciclista a Catalunya ook al laten zien op bijna 35-jarige leeftijd nog lang niet versleten te zijn.
Wat extra in het voordeel van Valverde spreekt, is dat hij door zijn ervaring als geen ander weet wat hem zondag te wachten staat. Als enige renner op de startlijst wist hij Luik-Bastenkanen-Luik al twee keer te winnen (2006 en 2008). Bovendien stond de Spanjaard ook in 2007 (tweede), 2013 (derde) en vorig jaar (tweede) op het podium. Bij Movistar weet hij bovendien sterke luitenanten als José Herrada en Giro-winnaar Nairo Quintana aan zijn zijde.
De belangrijkste uitdager van Valverde is misschien wel Michal Kwiatkowski. De Pool van Etixx-Quick-Step liet met zijn goede prestaties in Parijs-Nice al zien zich van de ‘vloek van de regenboogtrui’ niets aan te trekken. Hij onderstreepte dat nog maar eens met winst zondag in de Amstel Gold Race. Zijn matige optreden in de Waalse Pijl was daarvan volgens Kwiatkowski een logisch gevolg. “Die zege was een erg belangrijk moment voor me en had zoveel impact dat ik er vandaag mentaal nog niet helemaal klaar voor was”, gaf hij als verklaring voor zijn 33e plaats.
Vorig jaar deed Kwiatkowski voor het eerst serieus mee in de finale in Ans, met een derde plaats als resultaat. Bij Etixx-Quick Step heeft de Pool een sterk team om zich heen. Julian Alaphilippe, een van de revelaties van dit seizoen, werd woensdag zelfs tweede in de Waalse Pijl. Het is echter de vraag of de pas 22-jarige debutant ook na bijna 250 kilometer nog in staat is om zijn kopman bij te staan. Ook Zdenek Stybar staat zondag voor het eerst in zijn carrière in Luik aan de start.
De hoop van de Belgische fans is zoals gewoonlijk gevestigd op Philippe Gilbert. De kopman van BMC is de enige thuisrijder die deze eeuw Luik-Bastenaken-Luik winnend afsloot. Dat deed hij in 2011, het jaar waarin praktisch alles dat hij aanraakte in goud veranderde. Hoe goed Gilbert zondag daadwerkelijk voor de dag komt, is echter maar de vraag. Zijn aspiraties liepen een flinke deuk op door een val in de Waalse Pijl, waardoor hij onder de schaafwonden de strijd moest staken. Op het moment van schrijven is het nog onzeker of hij kan starten, maar duidelijk is dat zijn voorbereiding verre van ideaal is. BMC heeft Samuel Sanchez (eveneens gevallen woensdag), Tejay van Garderen en Brabantse Pijl-winnaar Ben Hermans achter de hand.
Net als Gilbert kende ook Daniel Martin een slechte generale. De winnaar van 2013 smakte in de Waalse Pijl tegen een stoeprand en kneep snel daarna in de remmen. De Ier heeft zijn hele voorjaar afgestemd op de klimklassiekers, maar voldeed met een vijftiende plaats in de Amstel Gold Race al niet helemaal aan de verwachtingen. Schaduw-kopman bij Cannondale-Garmin is Tom-Jelte Slagter, die vorig jaar knap zesde werd. Bovendien liet de Nederlander met zijn negende plaats in de Waalse Pijl zien dat hij na een stroeve seizoenstart nu eindelijk de juiste vorm te pakken heeft.
Van de winnaar van vorig jaar mag normaal gesproken niet worden verwacht dat hij zijn titel met succes verdedigt. Simon Gerrans is pas net hersteld van een elleboogbreuk en nog absoluut niet in topvorm. Toch staat de Australiër met de nodige ambitie aan de start, net als zijn ploeggenoten Michael Albasini (derde in de Waalse Pijl) en Simon Yates. “We zullen zeker meespelen om de overwinning”, belooft ploegleider Matt White.
Joaquim Rodriguez behoort wel tot de uitgesproken favorieten. Purito houdt vooral van het explosieve werk, maar is ook prima in staat om in Luik-Bastenaken-Luik te pieken. In 2009 en 2013 was hij immers al dicht bij de zege, maar beide keren bleek de tweede plaats het hoogst haalbare. Met zijn winst in de Ronde van het Baskenland en de vierde plaats op de Muur van Huy hoeft er over zijn vorm niet getwijfeld te worden. Met ook nog Daniel Moreno en Giampaolo Caruso in de gelederen beschikt Katusha bovendien over een ijzersterk collectief.
Ook van Vincenzo Nibali mag het nodige verwacht worden. De Tourwinnaar boekte dit seizoen weliswaar nog geen aansprekende resultaten, maar na zijn trainingskamp op Tenerife is de vorm groeiende. Zowel in de Amstel Gold Race als de Waalse Pijl koos de Astana-renner voor de aanval en zondag in Luik-Bastenaken-Luik wil hij er echt staan. Hij weet in ieder geval dark horse Jakob Fuglsang aan zijn zijde.
Een van de hoofdrolspelers van vorig jaar was Domenico Pozzovivo. De Italiaan finishte als vijfde, na eerder al in de aanval te zijn geweest. De klimmer van AG2R La Mondiale, die momenteel de Giro del Trentino-Melinda rijdt en daar donderdag een etappe won, liet aan het begin van het seizoen al weten te dromen van een podiumplaats. Een andere gevaarlijke outsider is Rui Costa van Lampre-Merida. De oud-wereldkampioen was goed in de Amstel Gold Race en eindigde in La Doyenne al eens bij de beste tien.
Bij Sky zijn de ogen gericht op Sergio Henao. De Colombiaan was ijzersterk in de Ronde van het Baskenland en finishte in de Waalse Pijl als zevende. Ook Roman Kreuziger van Tinkoff-Saxo moet niet onderschat worden. De Tsjech, die nog altijd een flinke schorsing boven het hoofd hangt wegens verdachte bloedwaarden, komt deze week goed voor de dag. Hij krijgt de steun van onder anderen Rafal Majka.
Ook andere ploegen herbergen nog renners die een speciale vermelding verdienen. Wanty-Groupe Gobert heeft met Enrico Gasparotto een kopman die mogelijk mee kan tot in de finale. Europcar rekent op Pierre Roland, terwijl bij Lotto Soudal Jelle Vanendert, Tony Gallopin en Tim Wellens op dit parcours goed uit de voeten moeten kunnen.
De Nederlandse renners zullen zich in de laatste voorjaarsklassieker proberen te revancheren voor een teleurstellende Amstel Gold Race. Net als Slagter rekenen ook Bauke Mollema, Wilco Kelderman en Tom Dumoulin op een mooie klassering. Die laatste liet zelfs de Waalse Pijl schieten om zondag extra fris aan de start te staan. Dumoulin deelt het kopmanschap bij Giant-Alpecin met de Fransman Warren Barguil.
Mollema kwam er deze week nog niet echt aan te pas, maar een uitputtingsslag als Luik-Bastenaken-Luik moet de renner van Trek Factory Racing normaal gesproken beter liggen dan steile hellingen als de Cauberg en de Muur van Huy. Voor Kelderman en zijn ploeg LottoNL-Jumbo was de tiende plaats in de Waalse Pijl een leuke opsteker die smaakt naar meer. Bij Roompot Oranje Peloton is de stemming al goed na de 21e plaats in de Amstel Gold Race van Maurits Lammertink, de beste Nederlander in de einduitslag. Hij zal dat kunstje zondag ongetwijfeld willen herhalen.
Favorieten volgens WielerFlits:
**** Alejandro Valverde
*** Michal Kwiatkowski, Joaquim Rodriguez
** Vincenzo Nibali, Daniel Martin, Domenico Pozzovivo
* Rui Costa, Sergio Henao, Tom-Jelte Slagter, Philippe Gilbert
Weer
Na het relatief zonnige weer van de afgelopen dagen zijn de voorspellingen voor het weekend beduidend minder goed. Zaterdag trekt de regen het land in en deze is een dag later nog niet verdwenen. Zondag wordt er in Luik circa vijf millimeter regen verwacht, waardoor de omstandigheden wel eens pittig kunnen worden. Koud is het niet. Rond de middag wordt het ongeveer achttien graden.
TV
De televisiekijker hoeft zondag weinig te missen van de laatste voorjaarsklassieker. Zowel de NOS, Sporza als Eurosport zendt Luik-Bastenaken-Luik live uit. Rechtstreekse beelden uit de koers zijn vanaf ongeveer kwart over twee te zien.
Links
Website organisatie
Parcours
Deelnemerslijst
[poll id=”27″]
Valverde toch wel de grote favoriet maar als ik zie met wat voor grote groep ze vorig jaar naar Ans reden zie ik wel een stuk of 30 kanshebbers voor het podium.
Purito redde het in zijn terrein bij lange niet. Gilbert en Mirtin flink gevallen.
Kwiat, leek me woensdag verre van fit, en tijdens AGR klom hij ook niet heel sterk. Gerrans nog lang geen 100%.
Daartegenover zal staan dat Movistar flink aan de bak zal moeten, en misschien kan iemand daarvan profiteren.
Nibali heeft wel baat bij de regen denk ik, wie weet voor Mollema ook lekker. Valverde wederom de topfavoriet natuurlijk maar het is minder evident in deze koers.
Valverde de absolute topfavoriet, maar ik zie hem opnieuw op lullige wijze tekort komen in een monument.
1. Costa
2. Nibali
3. Valverde
ik verwacht helemaal niks van de Nederlanders….ze zijn gewoon allemaal stuk voor stuk te zwak om maar enige betekenis te spelen in LBL…..jammer het is helaas niet anders.
Lombarda - 24 april 2015 om 10:03
Ik verwacht heel veel van de Nederlanders… Ze worden allemaal stuk voor stuk steeds sterker en gaan zeker van betekenis zijn in LBL…. Mooi het is wel eens anders geweest.
@ de winnaars & Lombarda: haha twee precies tegengestelde reacties onder elkaar. Hoe krijgen jullie het voor mekaar.
Beide van jullie scenario's zouden overigens kunnen uitkomen. Met Mollema en Slagter weet je het niet. Ze kunnen zo onzichtbaar zijn als in de Amstel, of ze hebben ineens een opleving, zoals in de Pijl (een beetje)...
Stiekem hoop ik op een sterke Tommès Vandemolen, want ik denk dat van het Ardense drieluik deze hem het beste zou moeten liggen. De zwaarte van het parcours weegt hier het meeste door en geen steile beklimming in de laatste 3 kilometer.
Alleen Gilbert niet in opspraak geweest. Tenminste niet echt.