Niels Bastiaens

• woensdag 23 maart 2022 om 07:30

Sprinters boven in de Minerva Classic Brugge-De Panne. Het traject tussen het iconische Brugge en kuststad De Panne staat nu al een paar jaar volledig in het teken van de snelle mannen, die alleen het waaiergevaar bij de passages door De Moeren moeten vrezen. Mark Cavendish, Tim Merlier of titelverdediger Sam Bennett? WielerFlits blikt vooruit.

Historie

Allicht kent u de Minerva Classic Brugge-De Panne beter als de Driedaagse van De Panne-Koksijde, maar wist u dat de wedstrijd begon als een vierdaagse? De toenmalige organisatie had namelijk de mosterd gehaald bij de Vierdaagse van Duinkerke, die nog geen vijftien kilometer verderop plaatsvindt.

De Kempense sponsor IJsboerke, dat met de gelijknamige profploeg dikwijls op hotel zat in De Panne tijdens de nabijgelegen Vierdaagse van Duinkerke, zette haar armen onder het project. In samenwerking met de Koninklijke Veloclub De Panne Sportief kwam in 1977 de eerste ‘Vierdaagse van De Panne’ tot stand, met vier ritten tussen Tielen, de thuishaven van de ijsjesfabrikant, en de meest westelijke kuststad van Vlaanderen: De Panne. Het programma? Een ploegentijdrit, een etappe tussen De Panne en Tielen, een ritje in de omgekeerde richting en een afsluitende tijdrit. Vooral de aanwezigheid van Primavera-laureaat Jan Raas en Tourwinnaar Lucien Van Impe maakte die allereerste editie in een succes.

Vaak gezien in De Panne: Filippo Pozzato wint de heuvelrit richting Zottegem, maar geeft op voor de tijdrit, waardoor nummer twee Frederik Willems (links) het klassement mag winnen – foto: Cor Vos

Door financiële problemen binnen de organisatie werd er de jaren nadien toch maar gekozen voor een driedaagse, met een naamsverandering als gevolg. Ook het parcours werd meer divers. Zo zagen we vanaf de jaren 80 echte wielersteden als Herzele en Zottegem regelmatig hun intrede maken als start- of aankomstplek. Pas vanaf de jaren 90 kwam er een vaster patroon in het rittenschema. De ploegentijdrit ging op de schop, en in de plaats kwam Koksijde zich met de debatten bemoeien.

Gezien de Driedaagse op de dinsdag, woensdag en donderdag voor de Ronde van Vlaanderen werd verreden, zocht organisator Bernard Van de Kerckhove in de eerste rit vaak een gelijkaardig terrein op in de Vlaamse Ardennen, zodat de renners nog die laatste competitieprikkel konden opzoeken voor Vlaanderens Mooiste. Op dag twee konden de sprinters hun hartje ophalen in afwisselend Koksijde of deelgemeente Oostduinkerke, om op de laatste dag nog zowel een sprintcriterium in De Panne en een tijdrit over onder andere de Zeedijk op het programma te zien staan. Het algemeen klassement werd in die tijdrit vaak in een beslissende plooi gelegd.

Toen bleek dat de toprenners steeds minder voor de Driedaagse kozen als aanloop richting de Ronde van Vlaanderen, werd er geopteerd om de wedstrijd vanaf 2018 om te dopen tot eendaags event. De kalender was intussen ook wat gewijzigd, waardoor semiklassieker Dwars door Vlaanderen plots de plek van ultieme voorbereiding op De Ronde kreeg toegewezen.

Ook Peter Sagan was kind aan huis in de Driedaagse – foto: Cor Vos

De Minerva Classic Brugge-De Panne (voorheen: OxyClean) moest op zoek naar een nieuwe identiteit en vond die de woensdag na Milaan-San Remo: een sprintkoers met de spectaculaire waaierpassage door De Moeren als hoogtepunt en scherprechter. Golazo is intussen trouwens betrokken bij de organisatie, wat ertoe leidde dat Brugge-De Panne sinds 2019 tot de UCI WorldTour behoort.

Nemen we de erelijst erbij, dan valt meteen het ‘vier op een rijtje’ van Eric Vanderaerden tussen 1986 en 1989 op. Vanderaerden zag de Driedaagse als de ideale voorbereiding op de klassiekers en is dankzij zijn vijfde zege in 1993 zelfs recordhouder. Ook qua etappezeges (13) blijft de VIP-chauffeur van Alpecin-Fenix zijn dichtste belagers (Alexander Kristoff met 7 ritzeges) ruim voor. Andere mooie namen op de erelijst: Sean Kelly, Michele Bartoli, Johan Museeuw, Peter Van Petegem en Alessandro Ballan.

Laatste tien winnaars Minerva Classic Brugge-De Panne
2021: Sam Bennett
2020: Yves Lampaert
2019: Dylan Groenewegen
2018: Elia Viviani
2017: Philippe Gilbert
2016: Lieuwe Westra
2015: Alexander Kristoff
2014: Guillaume Van Keirsbulck
2013: Sylvain Chavanel
2012: Sylvain Chavanel

Vorig jaar

Even na de klok van twaalf werd het startsein gegeven voor de 45e editie. In de snelle openingsfase kwam in eerste instantie niemand weg en pas na een halfuur koers werd een vlucht met zes man gevormd. De ervaren Alexis Gougard sloeg de handen ineen met een batterij jonge renners zoals Gerben Thijssen, Barnabás Peák, Ruben Apers, Erik Resell Nordsetter en ook Wout van Elzakker. In aanloop naar de drie plaatselijke ronden rond De Panne, van elk 45 kilometer, reden ze zo’n vier minuten weg.

Eenmaal op de plaatselijke ronde werd het tempo in het peloton opgevoerd en nam de nervositeit, met het oog op De Moeren, toe. Bij de eerste passage door de beruchte polder kwamen verschillende renners in de problemen. De rust keerde terug, maar de toon was gezet. Door die versnelling had de kopgroep bij het ingaan van de tweede ronde nog maar een minuut voorsprong. Bij de tweede passage van De Moeren bundelden Deceuninck-Quick-Step en Jumbo-Visma de krachten, waardoor op 76 kilometer van de streep de kopgroep was ingelopen.

Altijd opletten voor waaiers in De Moeren – foto: Cor Vos

Net als na de eerste passage door De Moeren, keerde de windstilte snel terug. Bij de laatste passage door deze polder nam Lotto Soudal de kop. De formatie van Herman Frison trok het tempo stevig omhoog, maar je zag ook weer hetzelfde beeld als bij de vorige passages: het peloton kraakte, maar scheurde niet.

Toen de meute De Moeren voorbij was, vielen Davide Martinelli van Astana en Lluís Mas (Movistar) aan. Tegen zo’n omvangrijk peloton waren de twee echter niet opgewassen. Met nog iets meer dan twintig kilometer voor de wielen, was Brent Van Moer de volgende aanvaller. Van Moer reed een tijdje voor het peloton uit, maar werd met nog elf kilometer te gaan toch weer gegrepen.

Op de smalle paadjes van het natuurreservaat Hoge Blekker was het opletten voor de sprintersploegen dat ze hun snelle man niet kwijtraakten, maar eenmaal op de brede weg keerden de treintjes van onder anderen Deceuninck-Quick-Step en DSM terug vooraan. Bij het ingaan van de laatste vier kilometer kwamen ook Groupama-FDJ en Jumbo-Visma naar voren. Het peloton wrong zich door de laatste twee kilometer in De Panne naar de vod, om daarna te gaan sprinten. Michael Mørkøv gaf Sam Bennett een ideale lead-out, die de Ier bekroonde met de overwinning.

Het eindpodium – foto: Cor Vos

Eindklassement Driedaagse Brugge-De Panne 2020
1. Sam Bennett (Deceuninck-Quick-Step)
2. Jasper Philipsen (Alpecin-Fenix) in z.t.
3. Pascal Ackermann (BORA-hansgrohe)
4. Giacomo Nizzolo (Qhubeka-ASSOS)
5. Timothy Dupont (Bingoal-Wallonie Bruxelles)

Parcours

De Minerva Classic Brugge-De Panne houdt zich dit jaar vast aan haar DNA dat het de voorbije jaren heeft opgebouwd. Dat betekent géén passage over de lastige Kemmelberg meer, wél een echte sprintkoers met de passage door De Moeren als hoogtepunt.

Starten doen we naar goede gewoonte in Brugge, dat nadat het de start van de Ronde van Vlaanderen kwijtspeelde in 2017 een nieuwe uitdaging in de wielersport zocht. Daar beginnen de renners aan een tocht van 207,9 kilometer, een viertal kilometers meer dan vorig jaar.

In de eerste 55 kilometer gaat het voornamelijk in zuidwestelijke richting. West-Vlaamse dorpjes zoals Loppem, Heidelberg, Eernegem, Zedelgem, Koekelare, Gistel, Middelkerke, Nieuwpoort en Pervijze krijgen hun passages mee, alvorens het plaatselijke parcours in en rond De Panne opdoemt.

De plaatselijke omloop is met zijn 45,1 kilometer quasi identiek aan dat van vorig jaar, en moet 3,5 keer worden afgewerkt. Vanuit de aankomstlijn in de Veurnestraat in De Panne, gaat het langs onder andere Plopsaland richting Adinkerke en de gevreesde passage langs de poldervlakte van De Moeren. Daar kunnen de waaierspecialisten hun hartje ophalen en trachten het peloton in meerdere stukken te doen scheuren, al bleek vorig jaar dat dit geen sinecure is.

Na De Moeren kronkelt het peloton naar Veurne en haar deelgemeenten, om vervolgens via de Koninklijke Baan langs Oostduinkerke en Koksijde richting De Panne te rijden voor – allicht – een massasprint. Gelukkig is de streep niet meer gelegen na een scherpe bocht in de Zeelaan, zoals in de ochtendrit van de Driedaagse van De Panne vaak het geval was. Dat leverde vaak gevaarlijke taferelen op. Nu rijden de renners de Zeelaan in omgekeerde richting, om na een linkse bocht op de Veurnestraat uit te komen voor een lange, brede aankomstlijn van 800 meter.

Woensdag 23 maart: Brugge-De Panne (207,9 km)
Start: 11.55 uur
Finish: tussen 16.52 en 17.34 uur

Favorieten

Snelle mannen bij de vleet in de Minerva Classic. Misschien is dit wel de wedstrijd die het meest op het lijf geschreven is van de pure sprinters in het hele voorjaar, dus willen zij deze kans graag grijpen. Alle WorldTeams, op AG2R Citroën en INEOS Grenadiers na, zijn dan ook present, net als ProTeams Alpecin-Fenix, Bingoal Pauwels Sauces WB, B&B Hotels-KTM, Bardiani-CSF-Faizane, Sport Vlaanderen-Baloise, TotalEnergies en Uno-X.

Mark Cavendish kon in de voorbije week juichen in Milaan-Turijn – foto: Cor Vos

Fabio Jakobsen leek aan de hand van de eerste startlijsten de grote favoriet voor de Minerva Classic Brugge-De Panne, maar de sprinter ontbreekt in de definitieve selectie van Quick-Step Alpha Vinyl. “Dat Fabio er niet bij is, is een logische keuze. Omdat Milaan-San Remo aan zijn programma werd toegevoegd, kozen we ervoor om in de Minerva Classic Brugge-De Panne de kans te geven aan Mark Cavendish”, lichtte ploegleider Wilfried Peeters toe aan WielerFlits.

Ook met Mark Cavendish heeft de Belgische ploeg nog een belangrijke kaart in de hand als de koers op een sprint uitdraait. In de voorbije week beschikte de 36-jarige Brit nog over het beste eindschot in de vlakke editie van Milaan-Turijn. Eerder won hij al een rit in de Tour of Oman en de UAE Tour. Aan Minerva Classic Brugge-De Panne heeft hij goede herinneringen. In de tijd dat de koers nog een meerdaagse ronde was, won hij vijf ritten. En hij beschikt met Michael Mørkøv bovendien over de beste lead out ter wereld.

In afwezigheid van de nog altijd zieke Caleb Ewan, hebben ze bij de Lottoploeg nog de 20-jarige Arnaud De Lie, die zit te popelen om zijn kans te gaan. Het is een plezier om de Waal dit seizoen bezig te zien, maar je merkt ook dat hij op bepaalde momenten nog ervaring mist. Waar hij in de GP Monseré nog perfect gebracht werd door Jasper De Buyst, moest hij in Nokere alleen zijn weg vinden. De Lie miste het instinct om meteen het wiel van Merlier te volgen en te speculeren op diens vroege aanzet, maar het is zeker dat de Waal daar uit zal leren voor de volgende kansen.

Tim Merlier is altijd goed in eigen provincie – foto: Cor Vos

Die Tim Merlier verkoos vorig jaar nog Gent-Wevelgem boven Brugge-De Panne, maar is nu weer present. Slimme keuze, want zelfs bij de lastige waaiereditie van 2020 stond de voormalige Belgische kampioen hier op het podium. Merlier krijgt hier zijn vaste pion Jonas Rickaert met zich mee en moet zich daarom kunnen meten met Mark Cavendish. Zijn eerste seizoenszege in de Tirreno-Adriatico heeft Merlier trouwens zichtbaar deugd gedaan: in Nokere Koerse zette hij vol vertrouwen en in zijn kenmerkende stijl al van ver aan, om iedereen met veel overschot achter zich te laten. Een voorbode?

Mads Pedersen lijkt qua sprintsnelheid dit jaar weer een stapje vooruit gezet te hebben. De manier waarop hij Wout van Aert tot twee keer toe lik op stuk gaf in Parijs-Nice was ronduit indrukwekkend, maar vooral ook deugddoend voor Trek-Segafredo, dat dit seizoen dat tikkeltje te veel pech kent. Het was ook mooi om te zien hoe Pedersen in Milaan-San Remo tot aan het bittere eind vol voor de overwinning bleef gaan, al kostte hem dat uiteindelijk wel een podiumplek. Hier kan hij hopelijk rekenen op Edward Theuns en Matteo Moschetti.

Update: Mads Pedersen staat niet aan de start van Brugge-De Panne. Jasper Stuyven doet wel mee.

Al zal ook Dylan Groenewegen een topuitslag ambiëren. Na twee moeilijke jaren ten gevolge van de incidenten in de Ronde van Polen in 2020, lijkt de Nederlander bij BikeExchange-Jayco weer op zijn niveau van weleer te komen. Parijs-Nice was ronduit slecht, maar in de Saudi Tour hield bij momenten wel knap mannen als Caleb Ewan, Daniel McLay en Fernando Gaviria af. BikeExchange-Jayco zou de UCI-punten in een eendagskoers van WorldTour-niveau als deze goed kunnen gebruiken, want de Australische formatie ziet de degradatie steeds dichterbij komen.

Is Pascal Ackermann weer de oude? – foto: Cor Vos

In de Bredene Koksijde Classic ontpopte Pascal Ackermann zich tot favoriet. Het was alweer even geleden dat de Duitser van UAE-Emirates zich op het voorplan kon tonen, na een enorm sterk 2019. Maar wie Merlier te snel af kan zijn, is helemaal terug. Ook van Giacomo Nizzolo verwachten we veel. Bij zijn vorige beurt was de kattenrappe Italiaan van Israel-Premier Tech al vierde. En wat dan te zeggen van Heinrich Haussler (Bahrain-Victorious), die eigenlijk altijd wel kan verrassen. Ook Arnaud Démare (Groupama-FDJ), zeer sterk in San Remo, Alex Aranburu (Movistar), Nacer Bouhanni (Arkea-Samsic) en Cees Bol (DSM) staan bij de outsiders.

Vergeet ook titelverdediger Sam Bennett (BORA-hansgrohe) niet. Oké, de 31-jarige Ier haalt voorlopig nog niet zijn niveau van bij Deceuninck-Quick-Step en mist allicht ook een lead out als Michael Mørkøv, die eigenlijk onvervangbaar is. Ook bij Jumbo-Visma staat met Olav Kooij een interessante pion op de deelnemerslijst. In de Tirreno-Adriatico was het vaak net niet, maar de Nederlander bewees er wel voor het eerst tot de wereldtop te behoren.

Ook België levert nog een aantal snelle mannen af. Denk maar aan Jordi Meeus (BORA-hansgrohe), juist terug hersteld van ziekte. Of Gerben Thijssen (Intermarché-Wanty-Gobert), Jens Keukeleire (EF Education-EasyPost), Timothy Dupont (Bingoal Pauwels Sauces WB) en Arne Marit (Sport Vlaanderen-Baloise).

Favorieten volgens WielerFlits
**** Tim Merlier
*** Mads Pedersen, Mark Cavendish
** Dylan Groenewegen, Pascal Ackermann, Arnaud De Lie
* Arnaud Démare, Sam Bennett, Olav Kooij, Nacer Bouhanni

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en TV

Een windfestijn in en rond De Panne? Reken er maar niet te hard op. De wind blaast volgens Meteovista amper aan een kracht van drie Beaufort en komt uit het noordoosten. De renners rijden verder onder een aangename lentezon, bij een maximale temperatuur van 15 graden Celsius.

Karl Vannieuwkerke en José De Cauwer nemen de kijker woensdag namens Sporza op Eén vanaf 14.50 uur mee op sleeptouw. De Eurosport Player is vanaf 15.00 uur present.