Voorbeschouwing: Ronde van Romandië 2023 – Laatste test richting de Giro?
foto: Cor Vos
Koen Middendorp
dinsdag 25 april 2023 om 13:30

Voorbeschouwing: Ronde van Romandië 2023 – Laatste test richting de Giro?

Het klassieke voorjaar zit er na Luik-Bastenaken-Luik definitief op, maar niet getreurd. Met de Giro d’Italia staat namelijk de eerste grote ronde alweer voor de deur. In aanloop naar de drieweekse rittenkoers is er in de Ronde van Romandië (25-30 april) nog de kans om de puntjes op de i te zetten. WielerFlits blikt vooruit op de Zwitserse ronde!

Historie

Voor de allereerste editie van de Ronde van Romandië moeten we bijna tachtig jaar terug in de tijd, naar 1947, naar de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog. Het nog grotendeels in puin liggende Europa begon langzaam aan de wederopbouw en ook de wielersport kwam weer tot leven. Op initiatief van de Zwitserse journalist Max Girardet zag een meerdaagse wielerronde in Romandië, het Franstalige gedeelte van Zwitserland, het levenslicht. Met deze nieuwbakken rittenkoers wilde Girardet de Zwitserse wielerbond in het zonnetje zetten, die in 1947 zijn vijftigste verjaardag vierde.

En zo geschiedde, al werd de eerste editie van de Ronde van Romandië gewonnen door een Belg. De uit Anderlecht afkomstige Désiré Keteleer (1920-1970) eindigde na vier etappes en 755 kilometer als eerste in het algemeen klassement, voor twee absolute wielergrootheden: Gino Bartali en thuisfavoriet Ferdi Kübler. Om de prestatie van Keteleer op waarde te schatten: Bartali won in zijn carrière de Giro d’Italia (3x), Tour de France (2x) en vele topklassiekers, Kübler kroonde zich in 1950 tot de eerste Zwitserse winnaar van de Ronde van Frankrijk, werd wereldkampioen in Varese en won twee keer Luik-Bastenaken-Luik.

Chris Froome, winnaar in 2013 en 2014 – foto: Cor Vos

Kübler en Bartali moesten in 1947 dus nog hun meerdere erkennen in die dekselse Keteleer, maar de sportieve revanche liet niet lang op zich wachten. Kübler kroonde zich in 1948 voor de eerste keer tot eindwinnaar, Bartali volgde een jaar later. Om nog even terug te komen op Kübler: de in 2016 overleden Zwitser – die vanwege zijn onvoorspelbare koerstactiek bekend stond als Dolle Ferdi – won in 1951 voor een tweede en laatste keer zijn thuiskoers.

Kübler is één van de negen Zwitsers op de erelijst van de Ronde van Romandië. De andere namen zijn de al even legendarische Hugo Koblet (1953), René Strehler (1955), Kurt Gimmi (1959), Rolf Maurer (1964), Jorg Müller (1985), Tony Rominger (1991 en 1995), Pascal Richard (1993 en 1994) en Laurent Dufaux (1998).

Primož Roglič won de ronde in 2018 en 2019 – foto: Cor Vos

Thuisland Zwitserland is met twaalf eindoverwinningen zeer succesvol, maar het Alpenland prijkt daarmee (nog) niet bovenaan de lijst. Die eer is weggelegd voor Italië, dat in al die jaren dertien eindwinnaars wist af te leveren. Het begon in 1949 met de eerder genoemde Bartali, de voorlopig laatste winnaar met Italiaans bloed is Dario Frigo, die in 2002 zijn tweede en laatste eindzege wist te boeken.

En wat met Nederland en België? Keteleer (1947), Willy Bocklant (1963), Eddy Merckx (1968), Wilfried David (1973), Johan De Muynck (1976) en Claude Criquielion (1986) zorgden voor de Belgische triomfen, Wout Wagtmans (1952), Joop Zoetemelk (1974) en Johan van der Velde (1978), Gerard Veldscholten (1988) en Thomas Dekker (2007) zijn de Nederlandse winnaars. Met Veldschoten spraken we vorig jaar nog uitgebreid, over zijn leven, carrière en – vooral – die ene week in mei ’88.

De recordhouder met drie eindzeges is overigens geen Zwitser, Italiaan, Belg of Nederlander, maar een Ier. Stephen Roche trok in 1983, 1984 en zijn wonderjaar 1987 aan het langste eind. Niemand doet beter. Als we tot slot nog even kijken naar de laatste tien jaar, dan kunnen we niet anders dan concluderen dat er uitsluitend grote namen op de erelijst prijken. Chris Froome, Nairo Quintana, Richie Porte, Primož Roglič, Geraint Thomas en Aleksandr Vlasov. De organisatie mag niet klagen.

Laatste winnaars Ronde van Romandië
2022: flag-ru Aleksandr Vlasov
2021: flag-gb Geraint Thomas
2020: Afgelast i.v.m. coronacrisis
2019: flag-si Primož Roglič
2018: flag-si Primož Roglič
2017: flag-au Richie Porte
2016: flag-co Nairo Quintana
2015: flag-ru Ilnur Zakarin
2014: flag-gb Chris Froome
2013: flag-gb Chris Froome


Laatste editie

Vorig jaar ging de Ronde van Romandië van start in Lausanne. In de op een na grootste stad aan het Meer van Genève was een proloog van net iets meer dan vijf kilometer uitgetekend, die werd gewonnen door Ethan Hayter. De veelzijdige Brit raasde met een gemiddelde snelheid van 52,364 kilometer per uur over het parcours en bleek vier seconden sneller dan de nummer twee, Rohan Dennis. Felix Großschartner uit Oostenrijk eindigde op tien seconden als derde.

Met Hayter in de leiderstrui kregen de renners op dag twee een verraderlijke heuvelrit voorgeschoteld naar Romont. Het bleek een dag voor de puncheurs en klimmers met een goed eindschot, al wist allrounder Dennis de tegenstand nog bijna te verrassen met een vroege uitval op het slotklimmetje. De Australiër van Jumbo-Visma leek op weg naar de overwinning, maar werd in de laatste meters nog voorbijgereden door de opkomende Dylan Teuns, die de rit wist te winnen.

Renners trekken door het ‘Romandische’ landschap – foto: Cor Vos

Dennis bleef echter niet met lege handen achter, want de tweevoudige wereldkampioen tegen de klok nam de leiderstrui over van Hayter. Dennis wist de trui in de daaropvolgende ritten – die eindigden in een groepssprint – vast te houden. De derde etappe was een prooi voor Hayter, rit vier ging naar Nieuw-Zeelander Patrick Bevin. Na twee sprintintermezzo’s was het woord aan de klimmers, al baarde de voorlaatste rit naar Zinal vooral een muis. Echte verschillen bleven uit: Sergio Higuita won de sprint van een vijftiental favorieten, een op de tanden bijtende Dennis behield zijn leidende positie in het klassement.

En dus moest de afsluitende klimtijdrit van Aigle naar Villars beslissen over winst en verlies. Dennis begon met de beste papieren aan de tijdrit, maar kon zijn winstambities al snel opbergen. De Australiër verloor bijzonder veel tijd in de 15,8 kilometer lange klimtijdrit en maakte een duikeling in de stand. Wie er dan wel met de eindzege vandoor ging? Aleksandr Vlasov bleek oppermachtig in de race tegen de klok, zette veruit de snelste tijd neer en bleef zo thuisfavoriet Gino Mäder en Simon Geschke voor in het klassement.

Eindklassement Ronde van Romandië 2022
1. flag-ru Aleksandr Vlasov (BORA-hansgrohe)
2. flag-ch Gino Mäder (Bahrain Victorious) op 50s
3. flag-de Simon Geschke (Cofidis) op 55s
4. flag-es Juan Ayuso (UAE Emirates) op 1m22s
5. flag-au Ben O’Connor (AG2R Citroën) op 1m47s


Parcours

Het etappeschema van de Ronde van Romandië 2023 oogt klassiek. De organisatie houdt vast aan de indeling waar ze vaak voor kiest: een proloog, wat heuvelachtige/sprintetappes, een serieuze aankomst bergop en een rit tegen de klok. Wat wel het vermelden waard is: de tijdrit staat deze keer niet gepland op de slotdag. Dit jaar volgt er na de langere tijdrit nog een serieuze bergrit en een wat vlakkere slotetappe, wat wellicht voor een andere koersdynamiek kan zorgen.

In totaal krijgen de renners 691,5 kilometer voor de wielen tussen start- en finishplaatsen Port-Valais en Genève. De langste etappe volgt op dag twee met een rit van 170 kilometer van Crissier naar Vallée de Joux, de kortste rit is – de twee tijdritten uitgezonderd – 161,6 kilometer. Dat is wel meteen de zwaarste opdracht voor de renners, met onderweg twee beklimmingen van eerste categorie en een bergop aankomst richting skioord Thyon.

Tour de Romandie (25-04 t/m 30-04)


Dinsdag 25 april, Etappe 1/Proloog: Le Bouveret – Le Bouveret (6,82 km, ITT)

De Ronde van Romandië begint ook dit jaar weer met een proloog, dit keer eentje van 6,8 kilometer in en rond Le Bouveret, dat valt onder de gemeende Port-Valais. Le Bouveret is een bescheiden plaatsje, gelegen in het kanton Wallis, zo’n tachtig kilometer ten zuidwesten van de Zwitserse hoofdstad Bern. Over het parcours valt weinig te zeggen. De wegen zijn biljartvlak en er zijn maar weinig verraderlijke punten in de vorm van scherpe bochten of smalle passages.

We tellen van start tot finish drie haakse bochten, maar verder rijden de renners over kaarsrechte wegen, waar de grote plaat zal worden bovengehaald. De Ronde van Romandië opent overigens al jaren met een proloog. Vorig jaar ging de zege in deze specifieke discipline binnen de wielersport naar Ethan Hayter en in een verder verleden begonnen ook renners als Rohan Dennis (2021), Jan Tratnik (2019) en Chris Froome (2013) met een proloogzege aan de ronde.

Start: 14.50 uur (eerste renner)
Finish: rond 17.30 uur (laatste renner)


Woensdag 26 april, Etappe 2: Crissier – Le Sentier/Vallée de Joux (170,9 km)

De eerste rit-in-lijn van de Ronde van Romandië kent twee gezichten. Onderweg staan er de nodige hoogtemeters op het programma en trekken de coureurs over enkele lastige beklimmingen, maar de finale is voor Romandië-begrippen zo goed als vlak. Na een niet al te lastige openingsfase doemt er een pittige tweetrapsraket op met de beklimmingen naar Fontanezier (4,6 km aan 7,8%) en Mauborget (5,5 km aan 7,9%), waar het kaf van het koren kan worden gescheiden.

Een belangrijke kanttekening: eenmaal in Mauborget, is het nog bijna honderd kilometer tot de streep. Dit is niet echt uitnodigend voor aanvalslustige renners. Die zullen wellicht wachten op de laatste klim van de dag, de Col Mont d’Orzeires (3,8 km aan 6,9%), al volgt er dan nog wel een vlakke finale van een zestigtal kilometer richting de finish in Le Sentier. De sprinters zullen deze rit met andere woorden ook met rood omcirkelen in hun agenda.

Start: 13.20 uur
Finish: tussen 17.20 en 17.40 uur


Donderdag 27 april, Etappe 3: Morteau – La Chaux-de-Fonds (162,7 km)

Op de derde dag is het opnieuw klimmen geblazen, maar nu zit het venijn hem ook zeker in de staart. Op papier ziet het er allemaal erg aantrekkelijk uit voor de puncheurs. In de eerste koersuren valt het nog goed mee qua hoogtemeters, maar op ruim negentig kilometer van de streep begint de pret (of ellende) met de klim naar Basset (7,7 km aan 7,6%) van tweede categorie en een klimmetje van derde categorie (1,7 km aan 7,6%) richting Le Communal.

De renners krijgen nauwelijks meer de tijd om op adem te komen, want in de laatste vijftig kilometer volgen met de Col de la Vue des Alpes (5,4 km aan 4,6%), Col de la Tourne (4,6 km aan 7,1%) en een nieuwe passage naar Le Communal (1,7 km aan 7,6%) nog drie potentiële scherprechters. Eenmaal op de top van de laatste helling, moeten de renners nog tien kilometer afleggen naar La-Chaux-de-Fonds, na Davos de hoogst gelegen stad van Zwitserland.

Start: 13.25 uur
Finish: tussen 17.15 en 17.35 uur


Vrijdag 28 april, Etappe 4: Châtel-Saint-Denis – Châtel-Saint-Denis (18,75 km, ITT)

Voor de tweede keer in deze Ronde van Romandië moeten de renners hun tijdritfiets van stal halen. De organisatie heeft op dag vier namelijk een individuele tijdrit van net geen negentien kilometer uitgetekend in skigebied Châtel-Saint-Denis. Het is een tijdrit met niet twee, maar drie gezichten. De eerste zeven kilometer zijn behoorlijk vlak, maar dan loopt de weg voor een zestal kilometer flink omhoog (aan goed 5%) naar 1.121 meter hoogte.

De vraag is of renners ervoor opteren om aan de voet van de beklimming van fiets te wisselen, aangezien het richting de top toch een inspanning is van ruim tien minuten. Vervolgens dalen de renners – via een korte passage door het dorpje Les Paccots – weer naar Châtel-Saint-Denis. Wat ook nog wel het vermelden waard is: na iets meer dan negen kilometer volgt het eerste en ook enige tussenpunt, waar we een eerste indicatie krijgen van de verhoudingen tussen de favorieten.

Start: 14.11 uur (start eerste renner)
Finish: rond 17.30 uur (finish laatste renner)


Zaterdag 29 april, Etappe 5: Sion – Thyon 2000 (161,6 km)

Na een proloog, tijdrit en pittige heuveletappe zal het algemeen klassement ongetwijfeld al in een eerste plooi liggen, maar in de voorlaatste rit zullen de kaarten definitief worden geschud. De koninginnenrit voert de renners van Sion naar Thyon 2000, de oostelijke toegangspoort tot skigebied 4 Vallées. De etappe is bijna een blauwdruk van die van twee jaar geleden, toen Michael Woods in beestenweer wist af te rekenen met latere eindwinnaar Geraint Thomas.

In de eerste helft van de etappe volgt met de klim naar Anzére (14,5 km aan 7%) al een serieuze hindernis, maar het zwaartepunt ligt toch echt in de finale. Met nog goed 55 kilometer te gaan, begint de beklimming naar Suen (13,6 km aan 6,8%). De afdaling gaat in twee trappen naar de voet van de slotklim, die van Thyon 2000. Deze 21 kilometer lange berg, aan een gemiddeld stijgingspercentage van 7,6% en met stroken tot 11%, leidt de renners naar 2.090 meter boven zeeniveau.

Start: 10.55 uur
Finish: tussen 15.40 en 16.05 uur


Zondag 30 april, Etappe 6: Vufflens-la-Ville – Genève (170,8 km)

In de slotetappe trekt het peloton over een afstand van iets meer dan 170 kilometer van Vufflens-la-Ville naar Genève. We verwachten niet meteen een laatste omwenteling in het klassement, al moet je in de koers altijd met twee woorden spreken. De nog aanwezige sprinters krijgen wellicht nog een kans om te shinen, al is dit ook wel een etappe voor de vluchters. Onderweg volgen er namelijk nog aardig wat hoogtemeters, en dus potentiële valkuilen voor de rappe mannen.

Startplaats Vufflens-la-Ville ligt op amper zestig kilometer van Genève, maar de renners maken nog een flinke omweg, over de beklimmingen naar Grand Fuey (5,8 km aan 7,4%) en Le Molard (3,7 km aan 6,3%). Het zwaarste is dan ook wel achter de rug, al volgt er met nog vijftien kilometer te gaan nog een korte maar wel steile helling. Is dit voor aanvallers nog een ideale springplank om iets te ondernemen richting de finish, om zo de sprinters in verlegenheid te brengen?

Start: 11.55 uur
Finish: tussen 15.50 en 16.10 uur


Favorieten

De Ronde van Romandië is de laatste echte voorbereidingskoers in aanloop naar de Ronde van Italië, maar de meeste Giro-pretendenten kiezen voor een alternatieve voorbereiding op de eerste grote ronde van het seizoen. De Tour of the Alps is de laatste jaren erg in trek en voor sommige renners is Luik-Bastenaken-Luik nog een ideale laatste wedstrijdprikkel. En dan heb je nog de alternatievelingen als Primož Roglič, die zich uitsluitend op hoogte proberen klaar te stomen voor La Corsa Rosa.

Adam Yates – foto: Cor Vos

Vele wegen leiden kortom naar Fossacesia Marina, de startplaats van de 106e Giro d’Italia, maar er zijn nog wel coureurs die zweren bij de Ronde van Romandië als ideale ‘opwarmronde’ richting de Giro. Onze topfavoriet voor de Zwitserse rittenkoers, Adam Yates, valt niet in deze categorie. De Britse klimmer van UAE Emirates staat op de rol voor de Tour de France en hoeft zich de komende week dus niet in te houden. Het maakt van Yates een zeer gevaarlijke klant voor de eindoverwinning, gezien zijn intrinsieke klasse en al verzamelde adelbrieven in het rondewerk. Een goede Yates hoeft voor niemand schrik te hebben.

Ook die andere Yates, dan doelen we natuurlijk op Simon Yates, zal zijn opwachting maken in de Ronde van Romandië. De kopman van Jayco AlUla begon het jaar met ritwinst in de Tour Down Under, maar holde in Parijs-Nice (4e) en de Ronde van het Baskenland (9e) een beetje achter de feiten aan. De Brit was zeker niet slecht, verre van, maar van een topper als Yates verwachten we nu eenmaal meer. Zien we in Romandië weer de allerbeste Yates? Misschien krijgen we wel een echte broedertwist voor de eindoverwinning. Het zou de Ronde van Romandië zeker nog een extra dimensie geven.

Sergio Higuita – foto: Cor Vos

Of zien we straks een Colombiaan op het hoogste schavotje van het eindpodium? We sluiten het zeker niet uit, met Sergio Higuita aan de start. De 25-jarige pocketklimmer liet de voorbije weken zien in uitstekende vorm te verkeren met een tweede plek in de GP Miguel Induraín en ritwinst in de Ronde van het Baskenland, al was zijn Ardennencampagne geen succes. Higuita reed vorig jaar al een keer de Ronde van Romandië en won toen de koninginnenrit naar Zinal. Voor Higuita is het zaak om de schade te beperken in de twee tijdritten, om dan vervolgens toe te slaan in de zwaardere etappes.

Wie we nog meer in de gaten moeten houden? We denken meteen aan Alexey Lutsenko, De Kazach deelde in de eerste koersmaanden mee in de malaise van zijn ploeg Astana Qazaqstan, maar heeft inmiddels weer de goede vorm te pakken. Dit resulteerde al in een zeer succesvolle Giro di Sicilia (ritwinst + het eindklassement), gevolgd door een vijfde plek in de Amstel Gold Race. Lutsenko is geen pure klimmer, maar heeft van die dagen dat hij ook in het hooggebergte kan uithalen. Daar komt nog eens bij dat hij een goede tijdrit in de benen heeft, om nog maar te zwijgen over zijn kwaliteiten in het middengebergte.

Alexey Lutsenko – foto: Cor Vos

De Zwitserse wielerfans zullen dan weer hopen op een uitschieter van Gino Mäder, de nummer twee van vorig jaar. De renner van Bahrain Victorious moest toen zijn meerdere erkennen in Aleksandr Vlasov, maar de Russische klimmer zal zijn titel niet verdedigen. Ligt de weg naar eeuwige roem open voor Mäder? Dan zal hij wel eerst moeten afrekenen met toppers als Adam en Simon Yates en Higuita, maar wellicht dat de dolenthousiaste supporters Mäder een extra zetje kunnen geven richting eindwinst. Mäder, dit jaar al vijfde in Parijs-Nice, beschikt in elk geval over het totaalpakket om de ronde te winnen.

Dan over naar de Franse ploegen Groupama-FDJ, Arkéa-Samsic en Cofidis. Ook bij deze teams zien we enkele kandidaat-eindwinnaars. Groupama-FDJ kan terugvallen op Thibaut Pinot, die de laatste weken uitstekend op dreef is. De aanvalslustige klimmer wacht nog op zijn eerste zege van het seizoen, maar dat lijkt een kwestie van tijd. Kévin Vauquelin, de kopman van Arkéa-Samsic, won onlangs al op knappe manier de Tour du Jura. De beloftevolle allrounder is bezig aan een uitmuntend seizoen en is dan ook onze dark horse voor de eindzege. Cofidis mag met Ion Izagirre, dit jaar winnaar van de GP Miguel Induraín en derde in de Ronde van het Baskenland, dromen van winst.

Egan Bernal – foto: Cor Vos

Primož Roglič, de kopman van Jumbo-Visma in de aankomende Giro d’Italia, zal niet van start gaan in de Ronde van Romandië. Dit wil echter niet zeggen dat de Nederlandse formatie geen ambities heeft voor het algemeen klassement. Met Steven Kruijswijk, Tom Gloag en Tobias Foss heeft het nog heel wat ijzers in het vuur. Foss is misschien wel de man met de beste papieren, gezien zijn klimcapaciteiten en tijdritkwaliteiten. De regerend wereldkampioen tegen de klok is bezig aan zijn laatste maanden in dienst van Jumbo-Visma en zal de ploeg nog een mooi afscheidscadeau willen bezorgen.

Nog een ploeg om rekening mee te houden: INEOS Grenadiers. Met Egan Bernal als belangrijkste speerpunt, trekt de formatie met een – op papier althans – sterke selectie naar Romandië. We kunnen echter moeilijk inschatten of de Colombiaan al klaar is om te schitteren in de meerdaagse wielerronde. Bernal is nog altijd in opbouw na zijn zware trainingsongeval in januari 2022. Bovendien kreeg hij dit seizoen al af te rekenen met fysieke problemen (een knieblessure na een val in de Vuelta a San Juan) en pech (valpartij in de Ronde van Catalonië) en dus verwachten we niet meteen een wonder van de Tourwinnaar van 2019.

Verder staan er de nodige toppers aan het vertrek van de Ronde van Romandië. Zo rekent BORA-hansgrohe, naast Higuita, op Cian Uijtdebroeks en Bob Jungels. EF Education-EasyPost hoopt met Simon Carr en Mark Padun de bergen onveilig te maken en Intermarché-Circus-Wanty heeft met Louis Meintjes, Rui Costa en Rein Taaramäe drie interessante renners in de gelederen. Romain Bardet is dan weer de kopman van Team DSM, terwijl Israel-Premier Tech rekent op Michael Woods. Fausto Masnada en James Knox zijn dan weer de klassementstroeven van Soudal Quick-Step.

De rentree van Juan Ayuso is eindelijk daar – foto: Cor Vos

Tot slot noteren we de namen van Geoffrey Bouchard (AG2R Citroën), Damiano Caruso (Bahrain Victorious), Simon Geschke (Cofidis), Lenny Martinez (Groupama-FDJ), Matteo Jorgenson (Movistar), Eddie Dunbar en Matteo Sobrero (Jayco AlUla), Sébastian Reichenbach (Tudor Pro Cycling) en Juan Ayuso (UAE Emirates). Voor die laatste is het pas zijn eerste koers van het seizoen na een hardnekkige peesontsteking. Is de nummer drie van de voorbije Vuelta a España nu al klaar om een glansrol te vertolken?


Sprinters

De rappe mannen krijgen wellicht twee kansen om voor de overwinning te sprinten, en dus zien we toch de nodige sprinters aan het vertrek. Fernando Gaviria is intrinsiek misschien wel de snelste renner in dit Romandië-peloton. De Colombiaan van Movistar won dit seizoen al een rit in de Vuelta a San Juan en snelde naar ereplaatsen in de UAE Tour, Tirreno-Adriatico en Milaan-Turijn, maar is wel weer toe aan een nieuwe zegeruiker.

Fernando Gaviria – foto: Cor Vos

Gaviria zal dan wel moeten afrekenen met Mark Cavendish, die in de Ronde van Romandië de puntjes op de i wil zetten in aanloop naar de Giro d’Italia. De Brit kende een zeer matig begin van het seizoen, maar lijkt zich langzaam weer in vorm te fietsen. Eerder deze maand werd hij nog derde in de Scheldeprijs. Een andere gevaarlijke sprintklant is Niccolò Bonifazio namens Intermarché-Circus-Wanty, onlangs nog succesvol in de Giro di Sicilia.

Andere renners die zich willen en zullen mengen in het sprintgeweld zijn Ethan Hayter en Elia Viviani (INEOS Grenadiers), Ethan Vernon (Soudal Quick-Step), Dusan Rajović en Nikias Arndt (Bahrain Victorious), Magnus Cort (EF Education-EasyPost), Giacomo Nizzolo (Israel-Premier Tech), Luca Mozzato (Arkéa-Samsic), Alberto Dainese (Team DSM), Marc Brustenga en Thibau Nys (Trek-Segafredo), Milan Menten (Lotto Dstny), Lionel Taminiaux en Kristian Sbaragli (Alpecin-Deceuninck) Clément Venturini (AG2R Citroën) en Alexander Kamp (Tudor Pro Cycling).


Favorieten volgens WielerFlits
**** Adam Yates
*** Simon Yates, Gino Mäder
** Alexey Lutsenko, Ion Izagirre, Thibaut Pinot
* Sergio Higuita, Kévin Vauquelin, Tobias Foss, Romain Bardet

Website organisatie
Deelnemerslijst


Weer en TV

Van echt prettig lenteweer is de komende week geen sprake in Romandië. De renners mogen zich opmaken voor wisselende weersomstandigheden, al lijkt het toch wel vaak te gaan regenen. De gemiddelde temperatuur zal schommelen rond de vijftien graden Celsius, al zal de gevoelstemperatuur een stuk lager liggen, helemaal op hoogte. Voor eventuele waaiers hoeven de renners niet te vrezen: er waait een matige tot zwakke wind.

De Ronde van Romandië is ook dit jaar weer live te volgen via Eurosport. Eurosport 1 zal de wedstrijd live in de huiskamers brengen, maar de wedstrijd is natuurlijk ook te zien via de online kanalen van Eurosport.nl, Discovery+ en GCN+.


RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.