Koen Middendorp

• zondag 4 april 2021 om 10:05

Op de dag van de Ronde van Vlaanderen klopt het hart van de gemiddelde wielerliefhebber toch net een tikkeltje sneller. Op zondag 4 april komt het Vlaamse voorjaar tot een climax met Vlaanderens Mooiste. Wie maakt zichzelf onsterfelijk door de 105e editie van De Hoogmis te winnen? We blikken uitgebreid vooruit op De Ronde!

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Briek Schotte. Geen renner die zo onlosmakelijk is verbonden met de Ronde van Vlaanderen als de in 2004 overleden West-Vlaming. De in Kanegem geboren Schotte was tot in zijn haarvaten een ‘Flandrien’, de alom bekende bijnaam voor noeste kasseienvreters uit de beginjaren van de wielersport. Briek Schotte was volgens velen de laatste échte Flandrien, een harde werker uit het rauwe arbeidersmilieu die er op de fiets in slaagde om zich te onttrekken aan het zware alledaagse bestaan. Briek Schotte was de belichaming van de gewone Vlaming, die nooit maar dan ook nooit opgaf.

De in 1919 geboren Schotte was een kind van net na de Eerste Wereldoorlog (1914-1918), toen Vlaanderen nog moest opboksen tegen een superieur Wallonië, met zijn succesvolle metaal- en textielbedrijven. Schotte schopte het in 1939 tot prof en gaf Vlaanderen na de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) weer wat kleur op de wangen. “De echte Flandrien is weggegaan van de boerderij van zijn ouders om zijn brood op de fiets te verdienen. Hij is een harde werker, die het Vlaanderen na de Tweede Wereldoorlog weer tot bloei heeft gebracht”, zo staat te lezen in het boek De Klassiekers.

Briek Schotte wordt in het zonnetje gezet – foto: Cor Vos

Twintig keer stond hij aan de start van ‘zijn’ Ronde van Vlaanderen. De eerste keer was hij de jongste deelnemer, aan het einde van de jaren vijftig was hij bij zijn laatste deelname de oudste renner aan het vertrek. In 1942 en 1948 kwam de arbeiderszoon als eerste over de streep. Hij was ook nog tweemaal tweede én vier keer derde. De renners werden in ’42 overigens over zijwegen gestuurd, aangezien de Vlaamse hoofdwegen werden bezet door tanks. In oorlogstijd waren slechts een handvol Belgen en Fransen afgezakt naar Vlaanderen om mee te doen aan de wielerkoers.

Na zijn afscheid als beroepswielrenner werd Schotte, die tijdens zijn carrière ook nog twee wereldtitels wist te veroveren in respectievelijk Valkenburg en Moorslede, nog een succesvol ploegleider. Zo wist hij als zwijgzame maar gerespecteerde sportdirecteur in de jaren zeventig van de vorige eeuw zijn protégé Eric Leman naar drie zeges in de Ronde van Vlaanderen te leiden. Op 4 april 2004 overleed Briek Schotte op 84-jarige leeftijd in het ziekenhuis van Kortrijk. De Vlaamse wielerheld blies zijn laatste adem uit, hoe kan het anders, op de dag van Ronde van Vlaanderen…

Historie

Voor de allereerste editie van de Ronde van Vlaanderen moeten we terug naar het begin van de twintigste eeuw. Op zondag 23 mei 1913 sprak oprichter Karel Van Wijnendaele de gevleugelde woorden ‘Heeren, vertrekt’ en begon een peloton van amper 37 coureurs op de Koornmarkt in Gent aan een tocht van 324 kilometer over slechte steenwegen richting de wielerbaan in Mariakerke. Van Wijnendaele, redacteur en baas van de nieuwe krant De Sportwereld, was op zoek naar hogere oplagecijfers en dus moest een heroïsche wedstrijd als Vlaanderen dienen als publiciteitsstunt.

De dappere deelnemers werden die dag tot het uiterste gedwongen en bereikten pas na meer dan twaalf uur koers de verlossende witte eindstreep. Met de in Rekkem geboren Paul Deman won een lokale favoriet de eerste editie van de Ronde van Vlaanderen. Het bleek de geboorte van een klassieker die zou uitgroeien tot een van de grootste wedstrijden op de (internationale) wielerkalender, maar dat konden winnaar Deman en de lokale notabelen uit de streek toen nog niet bevroeden. Door de jaren heen was de Ronde onderhevig aan stevige gedaantewisselingen.

Eric Vanderaerden en Sean Kelly op de Muur van Geraardsbergen – foto: Cor Vos

In de begindagen van de Ronde van Vlaanderen telde het parcours nauwelijks hellingen. Kasseien waren er wel in overvloed, maar verdwenen ook net zo snel weer, zeker tijdens de grote heropbouw na de Tweede Wereldoorlog. De organisatie kwam al vrij snel tot het besef dat de lange rechte asfaltwegen tussen de grote Vlaamse steden voor weinig spankracht zorgden en dus besloot men buiten de gebaande paden te treden en de kronkelende plattelandswegen op te zoeken. Beetje bij beetje werd het zwaartepunt van de koers verplaatst naar de Vlaamse Ardennen.

Tot aan de jaren vijftig was er enkel maar plek voor de Kluisberg, Kwaremont, de Kruisberg en de Edelare, maar steeds vaker kwam de organisatie met een nieuwe (kassei)klim op de proppen. Zo werd in 1950 voor het eerst de Muur van Geraardsbergen op de Oudenberg beklommen, al kreeg de kasseienhelling richting het kappelletje pas vanaf 1970 een vaste plek in de eregalerij van de Ronde van Vlaanderen. In de jaren zeventig bracht de koers ook voor het eerst bezoekjes aan de Oude Kwaremont (vanaf 1974) en de nog immer gevreesde Koppenberg (1976).

Wereldkampioen Freddy Maertens moet te voet verder op de Koppenberg – foto: Cor Vos

Voor heel wat coureurs is het een jongensdroom om de Ronde van Vlaanderen te winnen, maar het is maar voor weinig renners weggelegd om ook als eerste over de streep te komen in Gent, Meerbeke of nu Oudenaarde. De Ronde van Vlaanderen is een verdraaid lastige koers om te winnen. Achiel Buysse (1940, 1941 en 1943), Fiorenzo Magni (1949, 1950 en 1951), Eric Leman (1970, 1972 en 1973), Johan Museeuw (1993, 1995 en 1998), Tom Boonen (2005, 2006 en 2012) en Fabian Cancellara (2010, 2013 en 2014) zijn tot op heden de recordhouders met ieder drie overwinningen.

Vraag maar aan Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck hoe moeilijk het is om in Vlaanderens Mooiste als overwinnaar uit de strijd te komen. Kannibaal Merckx won in zijn duizelingwekkende carrière liefst zeven keer Milaan-San Remo, maar slechts tweemaal de Ronde van Vlaanderen. De Vlaeminck was vier keer de beste in Parijs-Roubaix, maar zijn naam vinden we slechts één keer terug op de erelijst van De Ronde. En dat gebeurde ook nog eens na een veelbesproken finale, aangezien wereldkampioen en rivaal Freddy Maertens werd gediskwalificeerd na een omstreden fietswissel.

Als we tot slot eens kijken naar de volledige erelijst, dan zien we dat België het lijstje topt met maar liefst 69 overwinningen. Dat is allerminst verrassend, maar wat wel opvalt is dat Nederland en Italië gedeeld tweede staan. Beide landen wisten in al die jaren elf keer een winnaar af te leveren. Wim van Est, Jo de Roo, Evert Dolman, Cees Bal, Jan Raas (in 1979 en 1983), Hennie Kuiper, Johan Lammerts, Adrie van der Poel, Niki Terpstra en Mathieu van der Poel zorgden voor Nederlands succes in Vlaanderen. Het is niet ondenkbeeldig dat we ook dit jaar weer een Nederlandse winnaar krijgen.

Laatste tien winnaars Ronde van Vlaanderen
2020: Mathieu van der Poel
2019: Alberto Bettiol
2018: Niki Terpstra
2017: Philippe Gilbert
2016: Peter Sagan
2015: Alexander Kristoff
2014: Fabian Cancellara
2013: Fabian Cancellara
2012: Tom Boonen
2011: Nick Nuyens

Vorig jaar

De Ronde van Vlaanderen is normaal gesproken een waar volksfeest, maar de editie van 2020 werd in sobere omstandigheden afgewerkt. Organisator Flanders Classics was in het voorjaar genoodzaakt om De Hoogmis uit te stellen vanwege de strenge coronamaatregelen, maar op zondag 18 oktober bleek het wel mogelijk om de 104e editie van de wedstrijd te laten plaatsvinden. Zonder publiek langs de kant en op de hellingen, dat dan weer wel.

En dus reden de renners vorig jaar niet tussen een zee van mensen over de Oude Kwaremont, Koppenberg en Paterberg. Ook bij de start in Antwerpen was het rustig, zeer rustig, en begonnen de renners vroeg in de ochtend aan een hertekend traject met in totaal zeventien hellingen. Na een razendsnelle openingsfase formeert zich de traditionele vroege vlucht met enkele Vlaamse favorieten, buitenlandse rasaanvallers en één Nederlandse gelukszoeker.

De renners vertrekken vanuit Antwerpen – foto: Cor Vos

Danny van Poppel slaagt er samen met Dimitri Peyskens, Gijs Van Hoecke, Fabio Van den Bossche, Oostenrijker Gregor Mühlberger en de Italiaan Samuele Battistella in om enkele minuten bij het peloton weg te rijden, maar deze vlucht is geen lang leven beschoren en wordt dan ook op tijd onschadelijk gemaakt door de ploegen van de grote favorieten. Voor de finale wordt de koers een eerste keer écht opgeschrikt door een valpartij van Wout van Aert.

De absolute kopman van Jumbo-Visma duikelt de graskant in, net voor het opdraaien van de Kortekeer. Ook Tim Wellens staat langs de kant van de weg met een kapotte fiets, maar de twee Belgen kunnen zonder problemen weer door en sluiten op tijd weer aan in het peloton. Op de Kortekeer, Leberg en de Valkenberg is het onrustig in de grote groep, maar aanvalspogingen van onder meer Edvald Boasson Hagen worden al snel weer in de kiem gesmoord.

De mannen met winstambities houden zich dan nog koest, in de wetenschap dat in de verte de Koppenberg lonkt. Op deze ultrasteile kasseienklim, waar al zoveel heroïsche duels zijn uitgevochten, roeren de grote favorieten zich voor het eerst. Wereldkampioen Julian Alaphilippe heeft in zijn eerste Ronde van Vlaanderen duidelijk geen last van plankenkoorts en versnelt als een volleerd kasseienvreter in het gootje. Twee toppers ruiken het gevaar en springen naar zijn achterwiel.

Alaphilippe botst vol op een motard – foto: Cor Vos

Mathieu van der Poel en Wout van Aert reageren als door een wesp gestoken en op de top van de Koppenberg zien we voor het eerst ‘De Grote Drie’ nadrukkelijk aan de kop van de wedstrijd. In de kilometers tussen de Koppenberg en de Taaienberg, de volgende belangrijke hindernis van de dag, smelten er wat groepjes samen en is het wachten op een volgende explosie. Die komt er vlak voor het opdraaien van de Taaienberg, en het is opnieuw Alaphilippe die zich niet kan inhouden.

De Fransman van Deceuninck-Quick-Step schuwt de risico’s in aanloop naar de Taaienberg niet en pakt een paar meters. Een attente Van der Poel jumpt vrijwel gelijk naar het achterwiel, Van Aert is iets later in zijn reactie en moet op de kasseien van de Taaienberg een serieuze inspanning leveren om het laatste gaatje te dichten. De overige semifavorieten zijn gezien en zien de kop van de koers ook niet meer terug. De drie wereldtoppers zijn los richting de Oude Kwaremont.

Van der Poel vs. Van Aert in de Ronde – foto: Cor Vos

De wielerliefhebbers kijken reikhalzend uit naar het duel tussen de drie kleppers, maar op 35 kilometer van de meet spat de droom van Alaphilippe uiteen. Een motard besluit aan de rechterkant van de weg zijn snelheid te minderen en net op dat moment klapt de Fransman vol op het voertuig. De wereldkampioen ligt languit op de grond en schreeuwt het uit van de pijn. Niet veel later wordt de ongelukkige Alaphilippe afgevoerd naar het ziekenhuis van Ronse.

De Ronde van Vlaanderen is plots een smaakmaker kwijt en zonder Alaphilippe trekken Van der Poel en Van Aert gezamenlijk over de laatste twee hellingen van de dag, de Oude Kwaremont en Paterberg, richting de laatste rechte lijn in Oudenaarde. In Oudenaarde komt Van Aert niet meer uit het wiel van zijn tegenstrever, maar de Nederlandse kampioen blijft ijzig kalm en wacht bijzonder lang met zijn, wat later blijkt, winnende sprint.

Van der Poel zet op een krachtige manier aan en Van Aert slaagt er niet in om de Nederlander nog te remonteren. Het verschil aan de streep is bijzonder klein, maar voor Van der Poel groot genoeg om de Ronde van Vlaanderen te winnen. Na de streep is de ontlading groot bij de renner van Alpecin-Fenix. “Dit is echt een onbeschrijfelijk gevoel.” In 1986 was Adrie van der Poel de beste in Vlaanderen, 34 jaar later is zoonlief Mathieu aan de beurt.

Uitslag Ronde van Vlaanderen 2020
1. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix)
2. Wout van Aert (Jumbo-Visma) z.t.
3. Alexander Kristoff (UAE Emirates) op 8s
4. Anthony Turgis (Total Direct Energie) z.t.
5. Yves Lampaert (Deceuninck-Quick-Step) z.t.

Het verschil is zeer klein – foto: Cor Vos

Parcours

Aan het parcours van de Ronde van Vlaanderen is weinig gesleuteld in vergelijking met voorgaande jaren. Zo vertrekken de renners ook ditmaal weer vanuit Antwerpen, blijft de gevreesde Koppenberg een kritiek punt in de koers en blijft de finale intact met het inmiddels bekende duo Oude-Kwaremont-Paterberg. De renners krijgen dit jaar wel twee extra beklimmingen voorgeschoteld, waardoor we in totaal aan negentien hellingen komen.

De ploegvoorstelling van de Ronde van Vlaanderen brengt normaal heel wat mensen op de been, maar van een volksfeest is ook dit jaar geen sprake. Toeschouwers zijn vanwege het coronavirus niet welkom in Antwerpen, net als aan de finish in Oudenaarde en op alle hellingen en kasseistroken. Het publiek wordt zoveel mogelijk opgeroepen voor de televisie te gaan kijken, maar gelukkig zijn vanaf de start de beelden rechtstreeks te zien.

Terpstra voert de forcing op de Oude Kwaremont, 2015 – foto: Cor Vos

Na de start volgt een lange en vlakke aanloop van een kilometer of tachtig langs bekende wielerplekken- en steden als Beveren, Sint-Niklaas, Dendermonde en Zottegem. In de eerste koersuren is het vaak een gevecht om in de vlucht van de dag te zitten. De eerste kasseistroken volgen na ruim tachtig kilometer met de Lippenhovestraat en de Paddestraat, goed voor zo’n drie kilometer dokkeren over toch wel vervelende keitjes.

Voor de eerste échte helling in deze Ronde van Vlaanderen moeten de coureurs nog tien kilometer verder doorrijden, om vervolgens te beginnen aan de Katteberg, een verder niet al te lastige helling van 800 meter. Als het peloton over de Kanarieberg is gereden en de Schelde afdraait, volgen de beklimmingen elkaar in rap tempo op met een eerste passage over de Oude Kwaremont, vaak het sein voor een nerveus intermezzo richting een resem Vlaamse klimmetjes.

In een straal van 35 kilometer volgen de Kortekeer, het duo Eikenberg-Wolvenberg, de kasseien van de Holleweg, Karel Martelstraat en Jagerij, de beklimming van de Molenberg, Marlboroughstraat, de Berendries en tot slot de Valkenberg. De Marlboroughstraat is nieuw in het parcours van de Ronde van Vlaanderen. Het is een helling van een tweetal kilometer in Brakel, het dorp van tweevoudig Rondewinnaar Peter van Petegem, aan goed 3%.

Miserie op de Koppenberg – foto: Cor Vos

Na de top van de Valkenberg is het nog 88 kilometer tot de finish en de vraag is wie dan al de knuppel in het hoenderhok wil gooien. Misschien toch nog even wachten op de tweede ravitaillering, om na de laatste bevoorradingsronde te versnellen op Berg Ten Houte of de Kanarieberg, de volgende twee hellingen op het parcours. Eenmaal over de Kanarieberg gaat het voor de tweede keer naar de Oude Kwaremont en vervolgens de Paterberg.

Na de eerste passage van de Paterberg zal de nervositeit een kookpunt bereiken, zeker als de renners in de verte de Koppenberg zien liggen. Het is en blijft een mythische klim vanwege zijn slecht liggende keien (al is het niet meer zo erg als in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw) en maximaal stijgingspercentage van 22%. Een kleine hapering kan leiden tot een opstopping, met alle gevolgen van dien. Het is echter ook een ideale klim om het verschil te maken.

Na de o zo gevreesde Koppenberg zal de koers niet meer stilvallen. Al vrij snel volgt de laatste vlakke kasseistrook van de dag met de 2.400 meter lange Mariaborrestraat, gevolgd door de Steenbeekdries en Taaienberg. Die laatste met kasseien bezaaide helling is onlosmakelijk verbonden met Tom Boonen. Na de Taaienberg gaat het in gestrekte draf naar de Kruisberg. Vanaf die klim is het nog ongeveer tien kilometer naar de laatste passage van de Oude Kwaremont.

Pozzato, Ballan en Boonen op de Paterberg, 2012 – foto: Cor Vos

Op deze ruim twee kilometer lange hindernis is het mogelijk om als sterkste man weg te rijden. Vraag dat maar aan Alberto Bettiol, die in de Ronde van 2019 verantwoordelijk was voor een dergelijk huzarenstukje. Na deze kuitenbijter rest enkel nog de Paterberg voor een laatste krachtsexplosie bergop. Op de Oude Kwaremont gaat het vooral om kracht, de Paterberg is vanwege zijn lengte van nog geen 400 meter veel meer een helling voor de springveren.

Eenmaal op de top van de Paterberg draaien de coureurs rechtsaf en beginnen ze aan de vlakke finale richting Oudenaarde. Een solist moet dan nog dertien kilometer afzien over relatief vlakke Vlaamse wegen. Op dit stuk kan een achtervolgende groep nog samenwerken en ligt een hergroepering altijd op de loer. Als de koploper eenmaal de Minderbroedersstraat opdraait, kan hij de verlossende eindstreep zien liggen.

Zondag 4 april, Antwerpen – Oudenaarde (254,3 kilometer)

Start: 10.00 uur in Antwerpen
Finish: tussen 15.57 en 16.49 uur in Oudenaarde
Met neutralisatie: 263,7 kilometer

Routekaartje van de finale richting Oudenaarde

Alle hindernissen in de Ronde van Vlaanderen 2021

Beklimmingen
1. Katteberg (800 meter aan 6%)
2. Oude Kwaremont (2.200 meter aan 4%)
3. Kortekeer (1.000 meter aan 6,2%)
4. Eikenberg (1.200 meter aan 5,2%)
5. Wolvenberg (645 meter aan 7,9%)
6. Molenberg (463 meter aan 7%)
7. Marlboroughstraat (2.000 meter aan 3%)
8. Berendries (940 meter aan 7%)
9. Valkenberg (540 meter aan 8,1%)
10. Berg Ten Houte (1.100 meter aan 6%)

De Taaienberg is altijd een belangrijk en gevaarlijk punt in de wedstrijd – foto: Cor Vos

11. Kanarieberg (1.000 meter aan 7,7%)
12. Oude Kwaremont (2.200 meter aan 4%)
13. Paterberg (360 meter aan 12,9%)
14. Koppenberg (600 meter aan 11,6%)
15. Steenbeekdries (700 meter aan 5,3%)
16. Taaienberg (530 meter aan 6,6%)
17. Kruisberg-Hotond (2.500 meter aan 5%)
18. Oude Kwaremont (2.200 meter aan 4%)
19. Paterberg (360 meter aan 12,9%)

Kasseistroken
1. Lippenhovestraat (1.300 meter)
2. Paddestraat (1.500 meter)
3. Holleweg (1.500 meter)
4. Karel Martelstraat (2.400 meter)
5. Jagerij (800 meter)
6. Mariaborrestraat (2.400 meter)

Ludwig Willems en Johan Museeuw in actie op de Paddestraat – foto: Cor Vos

Favorieten

De Ronde van Vlaanderen is een WorldTour-wedstrijd en dus staan alle ploegen van het hoogste niveau aan het vertrek. Ook Alpecin-Fenix en Arkéa-Samsic waren, als beste ProTeams van 2020, al zeker van deelname. De wildcards gaan naar B&B Hotels, Total Direct Energie, Bingoal Pauwels Sauces WB en Sport Vlaanderen-Baloise.

Wout van Aert – foto: Cor Vos

Het is inmiddels een begrip in het wielerpeloton: De Grote Drie. Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Julian Alaphilippe. Het zijn de drie topfavorieten voor de komende Ronde van Vlaanderen. Als we kijken naar de laatste klassiekers, dan was Milaan-San Remo de enige koers waar ze allemaal aan de start stonden. Dat was niet het geval voor de E3 Saxo Bank Classic, Gent-Wevelgem en Dwars door Vlaanderen, maar zondag is het weer tijd om de degens te kruisen.

Als we dan toch een topfavoriet moeten aanwijzen, dan komen we toch iets sneller uit bij Wout van Aert. De Belg van Jumbo-Visma kende een vlekkeloze voorbereiding richting de Ronde en wist in Gent-Wevelgem nog wat vertrouwen te tanken door op een overtuigende manier naar zijn eerste zege in een Vlaamse (top)klassieker te sprinten. Na afloop werd Van Aert al voorzichtig in de favorietenrol voor de Ronde van Vlaanderen geduwd.

“Ach ja. Ik ben hier ook de voorbije twee jaar al vertrokken als topfavoriet voor de Ronde, maar toen zonder overwinning. Dan is deze situatie veel leuker”, zo reageerde hij na afloop van Gent-Wevelgem. “Ik ben nu ook topfavoriet, en dat ben ik wel meer… Daar moet ik mee leren om te gaan.” Aan zelfvertrouwen geen gebrek dus bij Van Aert. Nu nog hopen dat hij op de kritieke momenten kan rekenen op steun van de ploeg. In Gent-Wevelgem liet Nathan Van Hooydonck zien hoe het moet.

Kan Van der Poel zich revancheren voor zijn mindere dag in Dwars door Vlaanderen? – foto: Cor Vos

Wie het over Wout van Aert heeft, komt al snel uit bij Mathieu van der Poel. De twee eendagsspecialisten zijn gezworen rivalen, al van jongs af aan, zowel op de crossfiets als nu in het wegpeloton. Van der Poel begon spetterend aan zijn voorjaar met winst in Strade Bianche en ook in Tirreno-Adriatico was hij bij momenten niet te stoppen. In Milaan-San-Remo en de E3 Classic moest de Nederlandse kampioen het echter doen met een dichte ereplaats.

Afgelopen woensdag wilde Van der Poel zijn benen nog eens testen in Dwars door Vlaanderen. En een test was het zeker voor de renner van Alpecin-Fenix, al had hij ongetwijfeld gehoopt op een andere uitkomst. “Nee, ik speelde geen verstoppertje. Ik had de benen niet”, was zijn eerste reactie in Waregem. “Het draaide in het begin al niet goed. Het was echt niet mijn dag. Ik stak vandaag wat geld in de parkeermeter”, kon hij er zelfs nog om lachen.

Van der Poel, die naar eigen zeggen last had van de warmte, wilde na zijn mindere dag echter geen al te sterke conclusies trekken. “Ik kan zoiets ondertussen wel plaatsen. Waarom zou mijn mindere presteren van vandaag een voorbode zijn voor zondag? Zelf heb ik wel het gevoel dat het niet meer zo super gaat als in het Italiaanse blok. Maar misschien sta ik er zondag terug in goede vorm”, zo liet Van der Poel vrijdag weten op een persconferentie.

Julian Alaphilippe is uit op sportieve revanche – foto: Cor Vos

Van Aert en Van der Poel zijn op papier de sterkste renners, maar moeten het ook in de Ronde van Vlaanderen weer opnemen tegen het blok van Elegant-Quick-Step. Zeker nu Julian Alaphilippe de ploeg van Patrick Lefevere van extra elan voorziet. De Franse wereldkampioen maakte vorig jaar zijn debuut in Vlaanderens Mooiste, maar dat weerhield Alaphilippe er niet van om de koers van extra peper en zout te voorzien, tot een valpartij zijn droom aan diggelen sloeg.

Alaphilippe zal, met andere woorden, op revanche belust zijn en dat maakt de explosieve renner een zeer gevaarlijke klant voor de Ronde. De Fransman is in staat om de koers al vroeg open te breken, maar kan eventueel ook wachten op de laatste keer Oude Kwaremont-Paterberg. Hij kan ook profiteren van de sterkte van zijn ploeg, aangezien Deceuninck-Quick-Step meerdere pionnen heeft om mee te spelen en ook een overtalsituatie kan uitspelen.

Kasper Asgreen won met verve de E3 Classic – foto: Cor Vos

Dat zagen we bijvoorbeeld in de voorbije E3 Classic, waar Kasper Asgreen een dominant optreden van Deceuninck-Quick-Step met verve wist af te ronden. De Deense hardrijder werd toen gesteund door Zdeněk Štybar en Florian Sénéchal, maar was misschien ook wel de beste man in koers. Het is niet ondenkbeeldig dat we zondag eenzelfde scenario te zien krijgen, met misschien wel Asgreen of Yves Lampaert als winnaar van de dag.

Ook Zdeněk Štybar werd vooraf tot de favorieten gerekend, maar de ervaren renner kreeg na Gent-Wevelgem last van hartritmestoornissen en voelde hij zich onwel. Woensdag is een geslaagde ablatie uitgevoerd, maar Štybar heeft na overleg met de ploeg uiteindelijk besloten om de klassieker te skippen en het wat rustiger aan te doen. Het is een bittere pil voor Štybar en zijn Belgische werkgever, gezien de uitstekende vorm van de Tsjech.

Peter Sagan is een gevaarlijke klant – foto: Cor Vos

De meeste ogen zullen gericht zijn op eenlingen Van Aert en Van der Poel en natuurlijk Elegant-Quick-Step, maar er zijn nog meer renners die op een goede dag de Ronde van Vlaanderen kunnen winnen. We denken dan spontaan aan Dylan van Baarle, die op een indrukwekkende manier Dwars door Vlaanderen wist te winnen. Wie gaat de renner van INEOS Grenadiers terughalen, als Van Baarle op een kilometer of vijftig van de meet besluit om te versnellen?

Een renner die we nooit mogen uitvlakken, is Peter Sagan. De Slowaak koos na een coronabesmetting voor een alternatieve aanloop naar de Ronde van Vlaanderen. Waar jongens als Van der Poel en Van Aert zich uit elkaar trokken in koersen als de E3 Classic en Gent-Wevelgem, besloot Sagan in de Ronde van Catalonië verder te schaven aan zijn conditie. In de voorlaatste etappe naar Mataró was het raak voor de Slowaak, wat voor vertrouwen zal zorgen richting de Ronde.

De grote vraag is of de renner van BORA-hansgrohe nu al sterk genoeg is om met jongens als Van der Poel en Van Aert te wedijveren in de finale van een koers als de Ronde van Vlaanderen. Als we één ding weten van Sagan, dan is het wel dat hij op de gekste momenten iets geniaals kan doen. Toch maar noteren, die naam.

Matteo Trentin – foto: Cor Vos

Trek-Segafredo komt ook met een sterke ploeg aan de start, met Mads Pedersen en Jasper Stuyven als belangrijkste gegadigden voor de overwinning. Pedersen wist maar weinig indruk te maken in de voorbije klassiekers, maar Stuyven is al het hele voorjaar uitstekend op dreef. Met zijn zege in Milaan-San Remo als absoluut orgelpunt. Ook in Dwars door Vlaanderen, de laatste test richting de Ronde, maakte hij een kwieke indruk.

Oliver Naesen en Greg Van Avermaet zijn de vooruitgeschoven pionnen bij AG2R Citroën. Naesen maakte een solide indruk in de E3 Classic, maar zal toch moeten anticiperen om kans te maken op de overwinning. Van Avermaet kan wat meer gokken op zijn sprint en heeft al heel wat mooie klassiekers op zijn palmares staan. Maar de Ronde van Vlaanderen, die ontbreekt nog op zijn erelijst. Is het zondag dan eindelijk raak voor de olympische kampioen?

UAE Emirates rekent zondag op Matteo Trentin en Alexander Kristoff. De Italiaan reed een sterke Gent-Wevelgem, terwijl Kristoff vorig jaar nog derde werd in de Ronde van Vlaanderen. BikeExchange zal dan weer hopen op een goede uitslag van Michael Matthews. Bij Team DSM wordt gekeken naar Tiesj Benoot en Søren Kragh Andersen. En wat kunnen de sterke Stefan Küng en Valentin Madouas in dienst van Groupama-FDJ?

Søren Kragh Andersen – foto: Cor Vos

Er staan maar weinig Spanjaarden aan de start in Antwerpen, maar Iván García (Movistar) zal ongetwijfeld weer een rol van betekenis spelen in de finale. INEOS Grenadiers kan in een finale, naast Van Baarle, eventueel ook nog terugvallen op de jonge Tom Pidcock en de ervaren hardrijder Luke Rowe. Let verder ook op Christophe Laporte (Cofidis), Sonny Colbrelli (Bahrain Victorious) en Warren Barguil namens Arkéa-Samsic.

Bij EF Education-Nippo wordt gekeken naar het driemanschap Michael Valgren, Sebastian Langeveld en Alberto Bettiol. Bettiol, twee jaar geleden nog winnaar van Vlaanderens Mooiste, kwakkelt echter met zijn gezondheid en we mogen van de Italiaan dan ook geen wonderen verwachten. Sep Vanmarcke zal waarschijnlijk ook geen wonderen verrichten over de Vlaamse wegen, aangezien de kasseispecialist van Israel Start-Up Nation al een tijdje niet fit is.

Andere namen om op te letten zijn die van Anthony Turgis en oud-winnaar Niki Terpstra (Total Direct Energie), Bryan Coquard (B&B Hotels), Nils Politt (BORA-hansgrohe), Tim Wellens en John Degenkolb (Lotto Soudal), Arjen Livyns (Bingoal Pauwels Sauces WB), Gianni Vermeersch (Alpecin-Fenix) en Florian Vermeersch in dienst van Lotto Soudal.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Wout van Aert
*** Mathieu van der Poel, Julian Alaphilippe
** Dylan van Baarle, Kasper Asgreen, Jasper Stuyven
* Peter Sagan, Greg Van Avermaet, Yves Lampaert, Michael Matthews

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en TV

Zondag wordt het zeker geen vervelend koersweer. Zo warm als woensdag tijdens Dwars door Vlaanderen zal het niet worden. Toch zal het kwik stijgen tot een graad of veertien en verder blijft het droog. De wind is matig tot zwak en komt met windkracht 2 à 3 uit het noordoosten.

De Ronde van Vlaanderen is vanaf het begin live te volgen via Sporza op Eén. Zo blikken Karl Vannieuwkerke en zijn gasten al vanaf 9.15 uur vooruit naar de 105e editie van de klassieker, direct gevolgd door livebeelden. Rond het VRT Journaal wordt even uitgeweken naar Canvas. Eurosport is er ook bij vanaf het begin. De NOS zendt de wedstrijd vanaf 13.10 uur uit.