Na de weergaloze zege van Niki Terpstra in de Ronde van Vlaanderen voor profs van afgelopen zondag, is het komende zaterdag de beurt aan de beloften. Ook daar heeft Nederland kanshebbers, al huist de topfavoriet bij afwezigheid van Pascal Eenkhoorn bij een ander land. Wie dat is en wat je kunt verwachten, lees je in deze voorbeschouwing van WielerFlits.

Historie
De Ronde van Vlaanderen voor beloften is een van de oudste koersen voor deze leeftijdscategorie. Tot voor 1996 was het een wedstrijd voor amateurs. Roger Decock was in 1952 de eerste die zowel de Ronde van Vlaanderen voor elite, als de Ronde van Vlaanderen voor amateurs (editie van 1948) op zijn palmares had. De enige buitenlandse winnaar van de amauteurversie noteerde de organisatie in 1954. Haarlemmer Wim Rusman wist in dat seizoen namelijk de zege voor zich op te eisen. Met Eric Vanderaerden (1981) en Edwig Van Hooydonck (1986) sieren twee grote namen de erelijst.

De UCI riep in 1996 de U23-categorie in het leven. Sinds dat jaar is de amateurwedstrijd omgedoopt in de Ronde van Vlaanderen U23. Ludovic Capelle ging bij de invoering met de zege aan de haal en was ook in 1997 primus. Tot nu toe is de Belg de enige renner in de geschiedenis van deze wedstrijd die de koers twee keer wist te winnen. Hij is daarmee dus recordhouder. Na zijn overwinningen mochten ook coureurs als Bobbie Traksel, Nick Nuyens, Giovanni Visconti, Salvatore Puccio, Rick Zabel en Dylan Groenewegen de zegeruikers mee naar huis nemen.

In de editie van 2017 was het een onmogelijke opgave om een vroege vlucht op poten te zetten. Het tempo lag daarvoor namelijk veel te hoog. Pas in de laatste vijftig kilometer konden de sterkste beloften zich loswrikken, al waren alle aanvalspogingen geen lang leven beschoren. Ronderenner Tobias Foss probeerde het in de finale voor een tweede keer. Hij kreeg Edward Dunbar met zich mee. De Noor moest al snel passen, waarna Alexys Brunel vanuit het peloton de oversteek maakte naar Dunbar. De Fransman moest op de Eikenberg zijn inspanning bekopen, waarna de sterke Ier naar de zege soleerde.

Laatste tien winnaars Ronde van Vlaanderen U23
2008: Gatis Smukulis
2009: Jan Ghyselinck
2010: Marko Kump
2011: Salvatore Puccio
2012: Kenneth Vanbilsen
2013: Rick Zabel
2014: Dylan Groenewegen
2015: Alexander Edmondson
2016: David Per
2017: Edward Dunbar

Parcours
Het parcours van de editie in 2018 is nagenoeg gelijk aan die van vorig jaar. In de finale is alleen de Eikenberg geschrapt, waardoor er zeventien hellingen overblijven en de koers een dikke twee kilometer is ingekort. Desalniettemin staat er het nodige sloopwerk op het programma en zal de winnaar geen koekenbakker zijn. Zeker gezien de deelname van een aantal profs, ligt het niveau hoog. Vrijwel alle iconische beklimmingen en lekkerbekkende kasseistroken zijn van de partij.

Nadat de kruitdampen van zondag zijn opgetrokken, mag Oudenaarde zich opnieuw opmaken voor de koers. Het startschot van de Ronde van Vlaanderen U23 klinkt zaterdag om 12.30 uur. Na amper vijftien kilometer doemt de Lange Munte al op, waar bijna twee en een halve kilometer aan kasseien liggen. Na zo’n 35 kilometer dokkeren de coureurs vervolgens over de Paddestraat en de Lippenhovestraat, goed voor in totaal 2,8 kilometer aan kasseien.

Na dik vijftig kilometer koers ligt de Haaghoek op de route. Daarna volgen er met de Leberg, de Berendries en Tenbosse de eerste drie klimmetjes, vooraleer de beloften zich wagen aan de mythische Muur van Geraardsbergen-Kapelmuur. Dat vindt allemaal nog plaats voor halfweg koers. Met de Pottelberg en de Kanarieberg volgen daarna de vijfde en zesde helling van de dag. De resterende elf beklimmingen liggen vervolgens allemaal in de loodzware laatste vijftig kilometer.

Het tweeluik Oude Kwaremont-Paterberg luidt de finale in. Daarna volgen kort na elkaar de Kortekeer, Mariaborrestraat (de laatste kasseistrook, twee kilometer lang), Steenbeekdries en de Taaienberg. Daarna volgt met de Eikenberg de laatste helling met kasseien. Na de afdaling van die klim, komen de renners op de finaleomloop. Tegen de klok in volgen dan de Boigneberg en de Wolvenberg, vooraleer ze de streep voor de eerste keer passeren in Oudenaarde. Daarna volgt de Achterberg, waarna de renners de Boigneberg en de Wolvenberg nog eens moeten bedwingen. Na de top van de laatste helling, is het nog 6,2 kilometer na de finish.

Beklimmingen (volgens Climbbybike)

1. Leberg (0,7 km aan 5,6%) – na 56 km
2. Berendries (0,9 km aan 7,2%) – na 60 km
3. Tenbosse (0,5 km aan 6,9%) – na 65 km
4. Muur-Kapelmuur (1 km aan 6,8%) – na 76 km
5. Pottelberg (1,3 km aan 6,5%) – na 95 km
6. Kanarieberg (1 km aan 9%) – na 100 km
7. Oude Kwaremont (2,2 km aan 4,2%) – na 115 km
8. Paterberg (0,4 km aan 13,7%) – na 119 km
9. Kortekeer (1 km aan 6,6%) – na 124 km
10. Steenbeekdries (0,7 km aan 5,3%) – na 127 km
11. Taaienberg (0,8 km aan 5,6%) – na 130 km
12. Eikenberg (1,2 km aan 5,6%) – na 134 km
13. Boigneberg (1 km aan 5,8%) – na 138 km
14. Wolvenberg (0,8 km aan 6,3%) – na 141 km
15. Achterberg (1,5 km aan 4,3%) – na 151 km
16. Boigneberg (1 km aan 5,8%) – na 157 km
17. Wolvenberg (0,8 km aan 6,3%) – na 160 km

Favorieten
De Ronde van Vlaanderen U23 viert in 2018 het tienjarig bestaan in de UCI Nation’s Cup U23. In 2008 was de Vlaamse koers namelijk voor het eerst opgenomen in het regelmatigheidsklassement voor landenteams. Nog een opvallend feit: sinds deze wedstrijd tot het U23-circuit behoort, zijn alle winnaars vanaf 1996 uiteindelijk uitgegroeid tot profs. De laatste tien jaar is het zelfs zo dat de laureaat het jaar erop beroepsrenner is. Om maar aan te geven hoeveel er op het spel staat komende zaterdag.

De topfavoriet huist net als in Gent-Wevelgem/Kattekoers U23 in België. Toen kon Jasper Philipsen het niet waarmaken, maar de Ronde van Vlaanderen moet hem nóg beter liggen. De 20-jarige prof van Hagens Berman Axeon won afgelopen weekend voor het tweede jaar op rij Le Triptyque des Monts et Châteaux, waar hij de eerste twee van in totaal vier ritten wist te winnen. Vorig jaar bleek dat een opmaat naar een tweede plek in Oudenaarde. Nu Dunbar niet meer ten tonele verschijnt, lijkt de weg vrij voor Philipsen.

Hij kan binnen de selectie van de Belgen rekenen op de steun van sprinter Gerben Thijssen, die ook de Vlaamse Ardennen kan overleven en Philipsen van dienst kan zijn. Datzelfde geldt voor Rune Herregodts, die vorige maand nog tweede werd in de Dorpenomloop Rucphen. Er starten ook twee regionale selecties. Namens West-Vlaanderen is het uitkijken naar Stan Dewulf. Hij won eveneens twee ritten in Le Triptyque en eindigde als tweede in het eindklassement. Hij moet dit soort wedstrijden aan kunnen en is in vorm.

De grootste concurrentie van België komt uit het kamp van Frankrijk. Les Bleus komt met een ontzettend sterk team naar Vlaanderen, eentje om duimen en vingers bij af te likken. Hun grootste troef luistert naar de naam Damien Touzé. Dat de 21-jarige coureur nog geen prof is, mag gerust een wonder heten. Hij was in 2016 in de Ronde van Vlaanderen al dertiende en verzamelde vorig jaar legio top 20-noteringen in Franse profkoersen. Hij koos zelf echter voor een langer verblijf bij het continentale St. Michel-Auber 93. De 19-jarige prof Tanguy Turgis (Vital Concept) is een heel gevaarlijke outsider. Hij werd dit jaar al achtste in Handzame Classic en afgelopen weekend dertiende in de Volta Limburg Classic.

De nog altijd maar 19-jarige Alexys Brunel is misschien wel de grootste dark horse. Vorig jaar toonde hij zich al in de finale en dat zou nu zo maar weer kunnen gebeuren. In Gent-Wevelgem/Kattekoers U23 kon hij zijn goede benen niet omzetten in een goed resultaat. Zijn elfde plek in deze koers vorig jaar toont aan dat men zeker rekening met hem moet houden. De 20-jarige spurter Pierre Barbier moet bewijzen dat hij de hellingen aan kan, maar neem hem niet mee naar de streep. Kévin Geniets – Luxemburger, normaal in dienst van de opleidingsploeg van AG2R La Mondiale – kan als aanvalspartner van de Fransen optreden. Hij werd vorig jaar zesde en moet ook niet met Philipsen naar de meet rijden.

In de beloftencategorie is het altijd uitkijken naar de Scandinaviërs. Al jaar en dag blinken zij uit in dit circuit, maar hetzelfde presteren bij de profs lijkt o zo lastig. Mads Pedersen lijkt in ieder geval korte metten te maken met deze mythe, gezien zijn tweede plek in de Ronde afgelopen weekend. Zijn landgenoot Mikkel Frøhlich Honoré is zaterdag de man waar het om draait. De 22-jarige renner van Virtu kende in Gent-Wevelgem/Kattekoers een ijzersterk optreden. Hij wist in de finale de oversteek te maken van het peloton naar de koplopers. Hij zou uiteindelijk als vijfde eindigen. Vorig jaar was hij in Vlaanderen al achtste, dus de concurrentie weet wat het te doen staat.

De Denen kunnen sowieso terugvallen op een sterke ploeg, zelfs bij afwezigheid van toptalent Mikkel Bjerg. Met de 19-jarige Andreas Kron hebben ze ook de nummer vier van Gent-Wevelgem/Kattekoers in hun rangen. Sprinter Andreas Stokbro is eveneens iemand om in de gaten te houden, net als de juniorenwereldkampioen van Doha (2016) Jakob Egholm. De Noren hopen op een uitschieter van Tobias Foss, die de interesse van LottoNL-Jumbo geniet. Ook Håkon Lunder Aalrust geldt als een outsider. De 20-jarige Noor werd zesde in Gent-Wevelgem/Kattekoers. Zweden rekent dan weer op Lucas Eriksson, die in alle drie zijn eerdere deelnames bij de eerste 35 eindigde.

Groot-Brittannië brengt twee renners aan de start die in goede vorm steken. Gabriel Cullaigh is voor hen de man die het hier moet doen. De 21-jarige renner gedijt goed op de Vlaamse hellingen en kasseistroken. Hij kan bovendien rekenen op een sterk eindschot; een echt klassieker-type en de nummer negen uit Gent-Wevelgem/Kattekoers. Cullaigh hoeft niet alleen aan te komen om te winnen, maar zal er niet op gokken om met Philipsen naar de streep te rijden. Datzelfde geldt voor de pas 18-jarige Jake Stewart. Ondanks een tweede plek in Gent-Wevelgem/Kattekoers, een derde stek in de Trofeo PIVA en razendsnelle benen, lijkt hij nog niet opgewassen tegen de Belgische topfavoriet.

Waar Australië de laatste jaren niet alle Nation’s Cup-koersen afwerkt, doen ze in Vlaanderen mee voor de winst. Zij brengen namelijk Cyrus Monk en Robert Stannard aan het vertrek. De 19-jarige van origine Nieuw-Zeelander is een ware alleskunner en geldt als toptalent. Dat is ook Mitchelton-Scott opgevallen, want zij hebben Stannard al ingelijfd voor komend jaar. De afgelopen week werd hij tweede in de Trofeo PIVA en won hij de heuvelachtige Giro del Belvedère. Eerder dit jaar werd hij ook negende in Gravel and Tar, de Australische variant van Strade Bianche. Zijn voormalig landgenoot James Fouche (Nieuw-Zeeland) en de in vorm stekende Amerikanen Ian Garrison en Sean Bennett zijn outsiders voor de winst.

Niet alleen de Angelsaksische landen brengen enkele sterke renners aan het vertrek. Ook de grootste talenten uit Oost-Europa komen piepen in Oudenaarde. Vooral Slovenië trekt met enkele pareltjes naar België. Een van de meest getalenteerde renners uit het beloftencircuit, is Tadej Pogačar. De 19-jarige renner heeft al een aanbod van UAE Emirates op zak en dat is niet voor niets. De Sloveen blinkt uit in het rondewerk met de nodige hoogtemeters en het zwaardere eendagswerk. Hij steekt in blakende vorm getuige de vele ereplaatsen die hij de eerste maanden van dit jaar al behaalde. Pakt hij in Vlaanderen zijn eerste zege van het seizoen?

De aanwezigheid van Pogačar is een voordeel voor zijn andere talentvolle landgenoten. Zo profiteerde Žiga Jerman daar optimaal van in Gent-Wevelgem/Kattekoers. De eveneens 19-jarige Sloveen stak namelijk zijn handen in de Ieperse lucht. De Poolse keuzeheer kiest niet voor de jeugdigheid zoals zijn Sloveense collega dat wel doet. Polen neemt namelijk een aantal profs mee, waaronder sprinttalent Alan Banaszek. Hij liet in 2017 zien mee te kunnen in wedstrijden als Nokere Koerse (negende) en Handzame Classic (elfde). Als hij in Vlaanderen kan overleven, zou hij in staat moeten zijn om Philipsen te vloeren. Rusland schuift Aleksandr Vlasov naar voren, prof bij Gazprom-RusVelo.

Zwitserland komt ook andermaal met een sterke selectie naar België. De speerpunten zijn, net zoals in Gent-Wevelgem/Kattekoers, Patrick Müller (21) en Marc Hirschi (19). Vital Concept-prof Müller reed afgelopen zondag de Ronde van Vlaanderen voor elite uit; hij eindigde als 71^ste op ruim negen minuten van Terpstra. Vorig jaar eindigde de Zwitser in de beloftenversie als vierde. De twee jaar jongere Hirschi kon twaalf maanden geleden ook mee en eindigde als zevende. Hij lijkt iets beter in orde te zijn dan Müller – die over een redelijk eindschot beschikt – op dit moment, maar die rollen kunnen zaterdag zo maar omgedraaid zijn. Hirschi moet alleen wel maken dat hij wegkomt.

Onze oosterburen hebben op dit moment een talentvolle lichting. Wielrennen staat in Duitsland weer meer en meer op de kaart. Als de jonge talenten allemaal tot wasdom komen, zou dat ook zo maar eens kunnen blijven. Max Kanter is hun grootste troef, met kort daarachter Niklas Märkl. De 20-jarige Kanter is een sterke sprinter die het Vlaamse werk kan overleven. Vorig jaar werd hij in deze koers nog achttiende en ook de laatste weken is hij in vorm. In Gent-Wevelgem/Kattekoers was hij de beste van het peloton en strandde hij op plek acht. Eerstejaars belofte Märkl gaf daar ziek op, maar loopt over van het talent.

Ook Nederland kan meedoen om de zege. Piepjonge talenten Maikel Zijlaard (18, vorig jaar winnaar van de Ronde van Vlaanderen voor junioren), Daan Hoole (19) en Jarno Mobach (19) kunnen hun partij meeblazen. Nils Eekhoffs resultaat in Gent-Wevelgem/Kattekoers viel tegen, maar in Le Triptyque liet hij weer mooie prestaties zien. Marten Kooistra won onlangs nog de Ronde van Zuid-Holland en is dus ook in goeden doen. Het is echter vooral uitkijken naar Julius van den Berg. Hij heeft een sterke Tour de Normandie achter de rug, met ritwinst en het jongerenklassement op zak. De Noord-Hollander had al prof kunnen zijn, maar besloot om nog een jaar door te groeien als belofte. Om te winnen moet Van den Berg solo aankomen. Met zijn tijdritcapaciteiten is dat geen onmogelijke opgave.

Last but not least: Italië. Een individuele favoriet heeft de Squadra Azzurra niet. Toch beschikt het land over een sterk collectief, waardoor vier van haar renners in aanmerking komen om als outsider de Ronde van Vlaanderen U23 te winnen. Edoardo Affini en Filippo Rochetti zijn renners die het moeten hebben van een zware koers. Zij zijn sterk genoeg om de klus solo te klaren. De in supervorm verkerende Matteo Moschetti – hij won al vijf UCI-koersen dit seizoen – hoeft alleen maar mee te schuiven en kan vervolgens rekenen op zijn sprintersbenen. Hij tekende onlangs voor komend seizoen een contract bij Trek-Segafredo. Tot slot hebben zij nog Michele Gazzoli. De eerstejaars belofte is katterap en werd vorig jaar tweede in de juniorenversie van Vlaanderens Mooiste.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Jasper Philipsen
*** Damien Touzé, Mikkel Frøhlich Honoré
** Gabriel Cullaigh, Robert Stannard, Tadej Pogačar
* Julius van den Berg, Max Kanter, Marc Hirschi, Kévin Geniets

Website organisatie
Voorlopige deelnemerslijst (FirstCycling)

Weer & tv
Er staat de beloften komende zaterdag prachtig weer te wachten. Het kwik stijgt naar achttien graden Celsius. Er waait een zuidenwind aan drie Beaufort. Hoewel het bewolkt is, is de kans op neerslag klein. Geen al te zware omstandigheden dus, waardoor de lijst met kanshebbers niet direct slinkt. De koers is niet op tv te zien. Wel kun je het wedstrijdverloop bespreken middels een Volg Hier op WielerFlits.

[poll id=”767″]