De Ronde van Vlaanderen is niet zomaar een wielerwedstrijd. Het is een afspraak met de geschiedenis. In 2018 kreeg de toch al imposante erelijst van de Ronde van Vlaanderen voor vrouwen met de glorieuze triomf van Anna van der Breggen nog meer cachet. De grote vraag is nu: wie volgt haar op als winnares van Vlaanderens mooiste? WielerFlits blikt uitgebreid vooruit!

Historie

Volgens de overlevering krijgt Carolus Ludovicius Steyaert in 1912 de ingeving van zijn leven. Vanzelfsprekend gebeurt dat in een kroeg, daar ontstaan doorgaans de beste ideeën. Zittend in Café Cour du Commerce te Koolskamp schrijft de man, die wij beter kennen als Karel Van Wijnendaele, plaatsnamen op een bierviltje. Vervolgens verbindt hij deze plaatsnamen met elkaar, als een soort puntentekening. Van Gent gaat het schrijfgerei van Van Wijnendaele naar Sint-Niklaas, vervolgens naar Aalst, en dan naar Oudenaarde.

Een goede slok bier wordt gevolgd door het afmaken van de tekening. Kortrijk, Veurne, Oostende, Torhout, Roeselare, Brugge en weer terug naar Gent. Van Wijnendaele heft zijn hand op en kijkt naar het viltje. Hij ziet dat het goed is. Voor hem ligt-ie: het eerste parcourskaartje van de allereerste Ronde van Vlaanderen. Een historisch document om ‘u’ tegen te zeggen. Als we weten dat het briefje dat Ronald Koeman rond liet gaan tijdens het Nations League-duel tussen het Nederlands elftal en Duitsland onlangs €35.00 opbracht bij een veiling, voor hoeveel zou het ‘Viltje van Van Wijnendaele’ worden afgehamerd? Een ton? Twee ton? Een half miljoen? Er zullen ongetwijfeld vermogende koersliefhebbers zijn die er diep in de buidel voor zouden willen tasten.

25 mei 1913. 37 renners worden toegesproken voorafgaand aan de allereerste Ronde van Vlaanderen. Van Wijnendaele heeft het woord op de Korenmarkt in Gent. Hij zal vast meer tegen de deelnemers hebben gezegd, maar slechts twee woorden hebben de tand des tijds overleefd: “Heeren vertrekt.” Na 324 kilometer koers kwam na iets meer dan twaalf uur afzien Paul Deman als eerste over de streep in Gent. Herstel: Mariakerke. De plaatselijke wielerbaan werd immers gebruikt als aankomstplaats van de allereerste Ronde van Vlaanderen.

Pas zo’n negentig jaar later kon er pas eens “Vrouwen, vertrekt” worden geroepen. Vergist u zich niet, zelfs voor de eerste Ronde van Vlaanderen wordt er door vrouwen al kneiterhard tekeergegaan op fietsen. Het beste voorbeeld daarvan is Tillie Anderson. De in Zweden geboren Amerikaanse stond bekend als ‘De Verschrikkelijke’. Geen gekke bijnaam als je weet dat ze van 1897 tot 1902 praktisch elke wedstrijd won waar ze aan meedeed. Natuurlijk had ook zij, als ze de mogelijkheid had gekregen, graag een wielerwedstrijd zo groot als de Ronde willen betwisten. Dat geldt ook voor legendarische figuren als Alfonsina Strada, Keetie van Oosten-Hage, Beryl Burton, Elsy Jacobs en Yvonne Reynders: vermoedelijk hadden ook zij zich graag getoond op de macadamwegen, de kasseienstroken en de hellingen.

Toch wordt pas in 2004 de eerste Ronde van Vlaanderen voor vrouwen georganiseerd. Op de dag dat oerflandrien Briek Schotte het tijdelijke met het eeuwige verwisselde won Zulfia Zabirova de eerste Hoogmis voor vrouwen. In de koers over nog geen honderd kilometer aan Vlaamse heuvels en stuiterweggetjes reed ze op de Muur van Geraardsbergen iedereen uit het wiel. Ze kon haar hardrijderscapaciteiten aanspreken om de nummer twee vier seconden voor te blijven. Die nummer twee van toen komt overigens zondag ook weer aan de start. Quizvraag: weet u wie?

Zulfia Zabirova won de Ronde in het shirt van Let’s Go Finland – Cor Vos ©2004

Een jaar later konden we de eerste Nederlandse zege noteren. Na 112 kilometer en twaalf hellingen kwam Mirjam Melchers-Van Poppel als eerste aan te Meerbeke nadat ze in de finale op pad was gegaan met ploeggenote Susanne Ljungskog. De zege werd wellicht wat overschaduwd door de schertsvertoning die zich achter de Nederlands-Zweedse kopgroep afspeelde: de groep die om plaats drie streed werd in de laatste kilometers verkeerd gestuurd en dus overschreden ze de finishlijn in tegenovergestelde richting.

Een jaar later eiste Melchers-Van Poppel wel alle aandacht op. Ze leek na de Muur met een minuut voorsprong op weg naar de overwinning, maar dat was buiten Christiane Söder gerekend. De Duitse haalde de Nederlandse bij op twee kilometer van de Halsesteenweg. Ze kon haar comeback echter niet bekronen met een overwinning, daar Melchers-Van Poppel de beste was in de sprint-à-deux.

Bij de mannenwedstrijd staat het Koninkrijk België met 69 zeges ruim bovenaan in de tabel met de meeste overwinningen per land. Sterker nog: enkel als de komende zestig edities alleen maar Nederlanders of alleen maar Italianen winnen zal België van de troon worden gestoten. Maar bij de vrouwen ligt dit anders. Tot op heden slaagde er nog maar één Belgische in de Ronde te winnen. Haar naam? Grace Verbeke. De West-Vlaamse forceerde eigenhandig de beslissing op de Molenberg, op een goeie 45 kilometer van het einde. Ze kreeg na haar versnelling gezelschap van de Adrie Visser, maar op de Muur moest de Nederlandse passen. Een sterke groep achtervolgers kwam in de slotkilometers nog dichterbij, maar Verbeke hield stand.

Grace Verbeke houdt de Belgische eer hoog – foto: Cor Vos

2011 is ook voor vrouwen de laatste keer dat Meerbeke de finishplaats is. Tatiana Antoshina maakt na de Bosberg onderdeel uit van een kopgroep die om de zegebloemen strijdt, maar ze besluit de sprint niet af te wachten. De Russische hoopt alleen weg te rijden, maar dat feest gaat niet door. Als ze omkijkt ziet ze ene Annemiek van Vleuten in haar wiel zitten. Na pakweg 130 kilometer mogen Antoshina en Van Vleuten erom sprinten. Nu ja, sprinten..? De Wageningse maakt het met speels gemak af en ze bekroont zo het harde werk van haar ploeg. Nederland Bloeit!

Van Vleuten wint in 2011 ook de wereldbeker – foto: Cor Vos

In Oudenaarde wordt Judith Arndt de eerste winnares van de Ronde. Dankzij die overwinning mag de Duitse zich samen met Melchers-Van Poppel recordhoudster noemen, want ook in 2008 was ze de sterkste. 2013 en 2014 leveren weer Nederlandse zeges op (Marianne Vos maakte in 2013 haar prijzenkast nog maar eens wat voller en Ellen van Dijk pakte een jaar later uit met een solo van bijna dertig kilometer). Ook in de daaropvolgende namen winnen enkel grote namen. Logisch natuurlijk, de Ronde wordt nu eenmaal niet gewonnen door koekenbakkers.

Laatste tien winnaressen Ronde van Vlaanderen voor vrouwen
2018: Anna van der Breggen
2017: Coryn Rivera
2016: Lizzie Deignan
2015: Elisa Longo Borghini
2014: Ellen van Dijk
2013: Marianne Vos
2012: Judith Arndt
2011: Annemiek van Vleuten
2010: Grace Verbeke
2009: Ina-Yoko Teutenberg

Het moment waarop Van Dijk de Ronde in 2014 naar haar hand zet – foto: Cor Vos

Vorig jaar

Het derde lustrumfeestje van de Ronde van Vlaanderen voor vrouwen werd een dag om nooit meer te vergeten voor Anna van der Breggen. Op de Kruisberg werd het peloton flink uitgedund, en het was op het stuk valsplat richting Hotondberg waar AvdB haar slag sloeg.

Maar vlak voor de Muur van Geraardsbergen werd de koers voor het eerst echt opgeschud. De koersradio had al wat aanvallen doorgegeven, maar geen enkele aanval was een lang leven beschoren. Annemiek van Vleuten wilde de beroemde helling aangrijpen om aan te vallen, maar in plaats daarvan was ze betrokken bij een spooky valpartij, waarbij ze lang niet het enige slachtoffer was.

Haar schouder kon deze klapper niet waarderen – er bleek zelfs een scheurtje in te zitten – maar op karakter vocht Van Vleuten zich uiteindelijk nog naar een derde plaats. Toen Van der Breggen op 27 kilometer van de streep op de pedalen ging staan kon de Wageningse echter niet mee. Ellen van Dijk moest zich als laatste gewonnen geven. Zij moest als laatste het hoofd buigen voor de versnelling van de Olympisch kampioene.

Op de Oude Kwaremont en de Paterberg hield Van der Breggen keurig stand. De oppermachtige Nederlandse mocht in de laatste rechte lijn uitgebreid de tijd nemen om het feestje te vieren. Achter haar maakte Amy Pieters het feestje voor Boels-Dolmans compleet door de tweede plaats in de wacht te slepen.

1. Anna van der Breggen (Boels-Dolmans) in 4u08m46s
2.  Amy Pieters (Boels-Dolmans) + 01m08s
3.  Annemiek van Vleuten (Mitchelton-Scott) z.t.
4. Ashleigh Moolman-Pasio (Cervélo-Bigla) z.t.
5.  Chantal Blaak (Boels-Dolmans) z.t.

Van der Breggen heerst in het voorjaar van 2018 – foto: Cor Vos © 2018

Parcours

Bij de vrouwen bestaat de koers globaal gezien uit twee lussen: een vijftig kilometer lange opwarmlus ten noorden van Oudenaarde, en de allesbeslissende heuvelzone ten zuiden van de wandtapijtenstad.

In de ‘opwarmlus’ is het ook al oppassen geblazen. Wie nog met een enigszins slaperig hoofd in de rondte rijdt wordt na tien kilometer al goed wakker geschud door de kasseien van de Lange Munte. Het is een plek waar de koers volgens het cliché niet gewonnen kan worden, maar wel verloren. Goed twintig kilometer later staan met de Lippenhovestraat en de daaropvolgende Paddestraat nog twee stuiterstroken op het programma voor de rensters weer over de Markt in Oudenaarde komen.

Wat dan volgt is nog dik honderd kilometer afzien over de nijdige hellingen die Vlaanderens Mooiste zo karakteriseren. Via de Achterberg, de Haaghoek (stuitert u mee?), de Berendries en Tenbosse komen de rensters uit in Geraardsbergen, waar de Muur wacht.

De Muur zorgt altijd voor mooie plaatjes – foto: Cor Vos

Vorig jaar zette het internationale vrouwenpeloton na de gang langs de legendarische Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Oudenberg koers naar de Pottelberg, maar deze berg is ingeruild voor de Taaienberg. Deze vervelende kasseienhelling wacht na de Kanarieberg, waar ook menig wielertoerist zich al eens lelijk in heeft vergist. Op deze twee heuvels, die zeer kort na elkaar volgen, begint vermoedelijk de finale. Maar wordt het anticiperen of gaan de favorieten zich hier al roeren?

Het binnenrijden van Ronse luidde de afgelopen jaren de ultieme finale in. De venijnige tweetrapsraket ‘Kruisberg-Hotondberg’ bleek vorig jaar het punt waarop zowel de mannen- als vrouwenwedstrijd in een plooi werd gelegd. Wie daar nog poeier in de benen heeft kan daar zeker het verschil proberen te maken. Mocht die aanval niet succesvol blijken te zijn, dan kan er ook nog een schifting worden gemaakt op het befaamde slotduo Oude Kwaremont en Paterberg. De top van deze laatste klim ligt op dertien kilometer van de streep op de Minderbroedersstraat te Oudenaarde. Wie op die hellingen nog door de boter trapt heeft maar één opdracht.

Gaan.

Start: 10.10 uur
Finish: 13.45-14.10 uur

Favorieten

De Ronde van Vlaanderen past dit jaar niet in het programma van Anna van der Breggen. De winnares van vorig jaar is al wel weer terug van haar mountainbike-avontuur in Zuid-Afrika, maar pas in de Healthy Ageing Tour zal ze weer in actie komen. En dus moest Boels-Dolmans op zoek naar andere speerpunten. Gelukkig zijn die er nog altijd. Chantal Blaak bijvoorbeeld, die de Ronde van Vlaanderen altijd met rood in haar agenda omcirkelt.

Aan koersvernuft geen gebrek: je hoeft Blaak niet meer uit te leggen hoe je een koers moet winnen. Zeker als die races ook nog eens over steentjes voeren. Gent-Wevelgem, Ronde van Drenthe, Le Samyn en de Omloop Het Nieuwsblad: eigenlijk alle stuiterwedstrijden staan al op haar palmares. Behalve die ene dan. In de Ronde is ze zeker de afgelopen jaren een vaste waarde in de top van de uitslag. Het lijkt dus een kwestie van tijd voordat ook deze wedstrijd op het palmares van de Nederlands kampioene komt te staan.

Mocht dat ook dit jaar niet lukken, dan kan Boels-Dolmans ook nog altijd hopen op Amy Pieters, de runner-up van vorig jaar. De wereldkampioene koppelkoers heeft dan misschien op de weg nog niet raak geschoten, als ze in de finale van de Ronde haar karretje kan blijven aanhaken gaat ze in een sprint van een kleine groep zeker kans maken. Wellicht is zij de enige die met de volgende naam in onze favorietenlijst naar de streep zou willen rijden.

Met de Omloop Het Nieuwsblad heeft Blaak dit jaar al een kasseienkoers binnen – foto: Cor Vos © 2019

Op papier lijkt Marta Bastianelli nog maar eens de grote favoriet. In de afgelopen koersen maakte ze niet alleen indruk in de sprint, ook bergop kon ze met de besten mee. Dit demonstreerde ze bijvoorbeeld een week geleden op de Kemmelberg. Ondanks dat Kirsten Wild dankzij twee imponerende, achtereenvolgende WorldTour-zeges haar dicht naderde in de wereldranglijst mag de Italiaanse ex-wereldkampioene zondag aantreden in de paarse leiderstrui. De rensters weten dus op welk tenue ze hun koers mede kunnen afstemmen.

De kracht van Bastianelli is misschien gelijk ook wel haar zwakte. Ze gaat zo soepel met de besten mee omhoog en ze sprint zo hard aan het einde van een zware koers dat er maar weinig vrouwen graag met haar naar de meet zouden willen rijden. Daarnaast – met alle respect voor Anouska Koster, Sofia Bertizzolo en co. – haar ploeg is niet van dien aard dat ze in de ultieme finale waarschijnlijk nog veel voor de bijna 33-jarige kan betekenen. Om te winnen zal Bastianelli in de slotfase dus vermoedelijk een hoop zelf moeten oplossen. En het is maar de vraag hoe lang ze dat kan blijven volhouden.

Niemand wil met Marta Bastianelli naar de streep rijden – foto: Cor Vos

Ellen van Dijk won afgelopen woensdag de generale repetitie. In Dwars door Vlaanderen maakte ze met een puike demarrage en een daaropvolgende zestien kilometer lange tijdrit naar de meet kipkap van haar opponenten. Komende zondag is het andere koek: een hoop concurrenten waren woensdag niet van de partij en de wedstrijd is natuurlijk ook een stukje langer en zwaarder. Desondanks is het optreden een bevestiging dat het met de vorm wel goed zit. De vraag is alleen: kan ze van haar concurrenten afkomen?

Over haar ploeg, Trek-Segafredo, valt ook het een en ander te zeggen. Allereerst moeten we terugkomen op de quizvraag, want in deze formatie rijdt een dame die in 2004 tweede werd. Trixi Worrack heeft zonder twijfel de meeste ervaring van het hele vrouwenpeloton. Ze start namelijk al voor de veertiende maal in Vlaanderens Mooiste. Winnen is – zeker nu ze pas net is teruggekeerd van een sleutelbeenbreuk – wat veel gevraagd maar ze zal ongetwijfeld van goudwaarde kunnen zijn voor haar ploeggenoten.

Met Elisa Longo Borghini heeft Trek-Segafredo nog een oud-winnares aan het vertrek staan. De Italiaanse is natuurlijk gezien haar verleden een goede outsider, en net als Van Dijk is ze enkel zegezeker als ze alleen aankomt. De twee kopvrouwen hebben dus baat bij een harde koers en die lijken ze – zeker met de introductie van de Taaienberg – te kunnen krijgen.

Lotta Lepistö is een renster die ze bij Trek-Segafredo achter de hand kunnen houden. Als het 160 kilometer volle bak koers is zal het voor de Finse vermoedelijk te zwaar zijn, maar winnen à la Coryn Rivera is natuurlijk goed mogelijk. Als ze er aan de finish om mag sprinten houden we maar beter ernstig rekening met haar. Ook Audrey Cordon-Ragot en Ruth Winder zijn niet te onderschatten krachten. Het maakt Trek-Segafredo tot misschien wel de sterkste ploeg in koers.

Kan Van Dijk zondag ook het zegegebaar maken? – foto: Cor Vos

CCC-Liv heeft eveneens meerdere ijzers in het vuur. Marianne Vos is een logische kopvrouw met haar kwaliteiten, koersdrift, inzicht, vermogen tot afzien en haar wil om te winnen. Maar de oranje brigade van Jeroen Blijlevens heeft met Ashleigh Moolman-Pasio nog iemand die als afmaker kan fungeren. Tijdens de Trofeo Alfredo Binda leidde ze haar illustere ploeggenoot naar de overwinning, maar in Vlaanderen kan het net zo goed aan haar zijn.

Toegegeven, het 33-jarige Zuid-Afrikaanse lichtgewicht is niet direct de eerste persoon die je associeert met het flandrienschap, maar ze heeft desondanks wel degelijk wat te zoeken in de Ronde. Hiervan getuige bijvoorbeeld haar vierde plaats vorig jaar, maar ook haar manier van rijden de afgelopen weken. Dankzij een sterke omkadering mogen de twee speerpunten er vanuit gaan dat ze voor de finale begint niet nodeloos krachten hoeven te verspillen met het halen van bidons en het wegbrengen van overbodig geworden kledingstukken. Daarna kan één van twee wellicht anticiperen, waarna de ander mogelijk kan profiteren.

CCC-Liv stelt een gevaarlijk duo op – foto: Cor Vos © 2019

Iemand die in hetzelfde straatje als Moolman-Pasio past is Katarzyna Niewiadoma. Ze is niet gemaakt voor het kasseienwerk, maar die van de Ronde moeten nog net te doen zijn. Daarnaast kan ze op de heuvels haar kwaliteiten bergop uitspelen. Om te winnen zal ze haar collega’s moeten lossen, maar met één perfecte aanval is ze zeker in staat om met haar punch de tegenstanders te kraken. Lukt dat niet, dan is er voor Canyon-SRAM ook nog altijd geen vrouw overboord: Lisa Klein, Alexis Ryan en met name Elena Cecchini zouden de formatie ook aan een dichte ereplaats kunnen helpen.

Lucinda Brand beleeft nog niet haar meest succesvolle wegseizoen tot nog toe, maar afgelopen woensdag toonde ze in Dwars door Vlaanderen dat ze zich komende zondag niet zomaar bij een minder resultaat neer hoeft te leggen. Sterker: haar eerste podiumplaats van het seizoen zal haar het nodige vertrouwen geven. Daarnaast mogen ze bij Team Sunweb ook hopen op oud-winnares Coryn Rivera – voor wie het dit seizoen voorlopig vaak net niet is – en Floortje Mackaij (die haar wens om deze koers ooit te winnen nooit onder stoelen of banken heeft geschoven). Voorlopig delft de Nederlandse equipe vaak nipt het onderspit, maar het tij zouden ze in Oudenaarde zeker kunnen keren.

Lucinda Brand lijkt net op tijd in vorm voor de Ronde – foto: Cor Vos

Lotte Kopecky is de naam die in België rondzingt als mogelijke opvolgster van Grace Verbeke. Terecht ook, zeker als je haar uitslagen er eens bij pakt. Vijfde in Drenthe, derde in Nokere, derde in De Panne, zesde in Gent-Wevelgem. Ja, de kopvrouw van Lotto-Soudal kan met fris gemoed haar handtekening op het startblad zetten. Dat geldt overigens ook voor landgenote Sofie De Vuyst, die namens Parkhotel Valkenburg de laatste weken ook opvallend in de rondte rijdt. Toch geven we De Vuyst dankzij een minder goede sprint minder kans om haar naam op de erelijst van Vlaanderens Mooiste te zetten dan Kopecky.

Twee jaar geleden al vijfde, kan Kopecky het nu beter doen? – foto: Cor Vos

Voor Cecilie Uttrup Ludwig is er weinig hoop als ze in een groep naar de meet rijdt. Op karakter weet ze vaak nog wel een ereplaats uit de brand te slepen, maar daar blijft het dan ook wel bij. De Deense publiekslieveling moet offensief koersen als ze namens Bigla mee wil doen om de knikkers. Wellicht kan ze anticiperen zoals ze vorig jaar in La Course deed. Een totaal ander soort wedstrijd, maar toch. Misschien kan ze nu al aangaan op de Kanarieberg of de Taaienberg, en dan in haar kenmerkende stijl aanhaken als de favorieten achter haar op de pedalen gaan staan. Het is een tactiek die ook in de mannenwedstrijd vaak resultaat oplevert.

Cecillie Uttrup Ludwig moet het hebben van anticiperen – foto: Cor Vos

De laatste naam in het favorietenlijstje is nog een oud-winnares. En niet de minste. Annemiek van Vleuten zette Strade Bianche op weergaloze wijze naar haar hand, waarna ze zich een paar weken terugtrok op hoogte om zich voor te bereiden op de Ardennenklassiekers en deze wedstrijd. In de Ronde van Vlaanderen was haar laagste eindklassering de afgelopen zes jaar een zevende plaats. Verder maakte de tweevoudig wereldkampioene tijdrijden altijd onderdeel uit van de top vijf. Dikke kans dat dat nu ook weer het geval zal zijn.

Van Vleuten kan dankbaar gebruik maken van de steun die Mitchelton-Scott haar zal geven. Op iemand als Moniek Tenniglo kun je welhaast blind vertrouwen, Amanda Spratt heeft laten zien weer in vorm te zijn (hoewel een prestatie in deze koers minder voor de hand ligt) en Gracie Elvin kan prima als schaduwkopvrouw fungeren. Om maar te zeggen: Mitchelton-Scott gaat er staan.

Annemiek van Vleuten mikt op een tweede zege in Vlaanderens Mooiste – foto: Cor Vos

Nog niet genoemde outsiders: Sheyla Gutiérrez (die na veel blessureleed weer terug op niveau lijkt), Aude Biannic, Emilia Fahlin, Eugenia Buajk, Arlenis Sierra en vermoedelijk de grootste outsider: Lisa Brennauer (die onder meer Kirsten Wild als luitenant krijgt). De Duitse kende afgelopen weken vaak pech, waardoor een topuitslag tot op heden uit bleef. Misschien leveren al deze mindere generales wel een geweldig goede repetitie op? Met Brennauer weet je het maar nooit…

Favorieten volgens WielerFlits
**** Annemiek van Vleuten
*** Marianne Vos, Marta Bastianelli
** Ellen van Dijk, Chantal Blaak, Amy Pieters
* Katarzyna Niewiadoma, Cecilie Uttrup Ludwig, Lucinda Brand, Lotte Kopecky

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV