Na een veelbesproken Omloop Het Nieuwsblad en de daaropvolgende klassiekers van het Hageland en Le Samyn, trekt de top van het internationale vrouwenpeloton naar Siena voor een koers die doet denken aan de tijd van Alfonsina Strada. Wie kan er na enkele uren stofhappen in Toscane de opvolger worden van Lotte Kopecky in de Strade Bianche? WielerFlits kijkt vooruit.

Historie

• 

  4 jan

  Lees ook Enkel de groten der aarde zegevieren in de Strade Bianche voor vrouwen

  4 jan

Laatste editie

Een wedstrijd als de Strade Bianche krijg je nooit helemaal op een presenteerblaadje aangeboden. Daarvoor is-ie te zwaar. Desalniettemin leek het alsof wereldkampioene Lotte Kopecky geen duimbreedte in de weg werd gelegd door Elisa Longo Borghini, met wie Kopecky in de slotfase op avontuur was gegaan.

• 

  2 mrt

  Lees ook Wereldkampioene Lotte Kopecky zegeviert voor de tweede keer in Strade Bianche

  2 mrt

Parcours

Never change a winning team, maar een route van een wielerwedstrijd kun je best nog even aanpassen om het nog iets mooier te maken. De voornaamste aanpassing ten opzichte van vorig jaar zien we op het zuidoosten van het traject. Daar gaat het namelijk niet langer over de doorgaande weg, maar over een nieuwe onverharde strook van liefst 9.300 meter. Het is een schitterende strook die geheel voldoet aan het Toscaanse ideaalbeeld: golvend, mooie vergezichten, langs cipressen en hier en daar een verdwaalde agriturismo. Je zou er zo een slechte Nederlandstalige speelfilm op kunnen nemen. Maar of de rensters daar ook zo over denken..?

De langste onverharde strook van allemaal ligt vlak na deze sector, halverwege de koers: eentje van 9,5 kilometer dwars door de Crete Senesi, misschien wel het mooiste stuk van het parcours. De strook van San Martino in Grania golft voortdurend en ze eindigt met een stevig potje klimmen.

Daarna is er kort even de gelegenheid om de benen te strekken, en dat zullen veel rensters met het oog op de laatste vijftig kilometer ook best wel lekker vinden. Want het gaat moeilijk zijn om daar nog een stukje vlakke weg te vinden. En waar er in eerdere edities nog maar drie stroken op het programma stonden, zijn het er nu nog liefst zeven. Want de finale is dus aardig onder handen genomen. Het ommetje bij Castelnuovo Berardenga is uit de route gehaald, in plaats daarvan gaan rensters vanuit Arbia linea recta naar de strook van Monteaperti.

Rensters die voorgaande edities hebben meegedaan, zullen u dan kunnen vertellen dat na Monteaperti de Colle Pinzuto en Le Tolfe volgen. Daarna was het lange tijd direct doorcrossen richting de finish, maar sinds vorig jaar moet er nog een extra lusje worden afgewerkt. Via de Strada del Castagno en de Montechiari komen we weer uit bij Colle Pinzuto en Le Tolfe om daarna echt richting Siena te gaan.

Siena is een eindeloos fascinerende finishplaats met een enorm rijke historie, veel rijker dan we in welke voorbeschouwing dan ook kunnen tonen. De Strade Bianche heeft wel wat met paarden, maar Siena heeft dat ook zeker. De finish ligt immers op de vermaarde Piazza del Campo, twee keer per jaar het decor van de Palio. Deze legendarische paardenrace is veel meer dan drie rondjes over het schelpvormige plein denderen. Het is een al eeuwen durende strijd tussen de zeventien wijken van de stad, de contrade. Een strijd vol curieuze tradities, spanning, corruptie, sensatie, verraad, geluk en intrige.

Echt iets voor koersliefhebbers dus.

In de Nobile Contrada dell’Oca (de wijk van de gans) wacht nog een toetje in de vorm van een zeer nijdige helling. Zodra de rensters onder de dertiende-eeuwse Porta di Fontebranda en langs de Fontebranda-fontein rijden loopt het al lekker omhoog, maar op de plavuizen van de Via Santa Caterina (vernoemd naar de in Siena geboren beschermvrouwe van Italië) wordt het pas echt voor de allerlaatste keer goed steil. Het maximale stijgingspercentage bedraagt 16%.

En eenmaal boven ben je er nog niet helemaal, want het is dan nog een goede halve kilometer tot de streep. De listige laatste bocht ligt op iets meer dan honderd meter van de meet, op de grens tussen de wijken Civetta (uil), Leocorno (eenhoorn) en Torre (toren). Wie hier als eerste doorheen komt, wint normaliter de koers. Behalve in 2023 dan, maar zeg nu zelf: wat was er toen normaal aan Strade Bianche?

Zaterdag 8 maart: Siena – Siena (136 km)
Start: 09.45 uur
Finish: tussen 13.30 en 14.00 uur

Favorieten

Op het moment van publiceren was er nog geen complete deelnemersveld bekend. Bij het verschijnen van de definitieve deelnemerslijst, zullen er mogelijkerwijs nog wijzigingen worden aangebracht.

Ook na de wonderlijke Omloop van een week eerder blijft Demi Vollering de te kloppen vrouw. Het Toscaanse traject moet haar ook nog beter liggen en met haar kwaliteiten moet ze in staat zijn om alles en iedereen te kunnen lossen. Normaliter zal ze dat een eind voor de Via Santa Caterina proberen, maar ook daar kan ze best nog een en ander bewerkstelligen. De zege is allerminst zeker, want er zijn genoeg vrouwen die ook azen op een overwinning in La Classica del Nord più a Sud d’Europa.

Katarzyna Niewiadoma bijvoorbeeld, die sinds kort ook ‘Phinney’ in haar achternaam voert. Zij is de ongekroonde prinses van de Strade Bianche met negen toptienklasseringen en vier podiumplaatsen, maar nul overwinningen. Gaat het haar eindelijk lukken? Voorlopig is het allemaal nog niet reuze overtuigend wat ze laat zien. Dat geldt ook voor ploeggenoot Cecilie Uttrup Ludwig. Strade Bianche zal een goede test voor ze zijn als duo, of krijgen rensters als Neve Bradbury misschien de kans om voor succes te gaan?

Maar als we aan superkanshebbers denken voor de zege, hebben we het vooralsnog toch eerder over Elisa Longo Borghini. De overstap naar UAE Team ADQ vanuit Lidl-Trek verloopt voor haar voorlopig zeer bevredigend en ook Silvia Persico lijkt het daar wel te bevallen. Natuurlijk zeggen hun prestaties in de zandbak niet alles, maar het is duidelijk dat ze goed aan het seizoen zijn begonnen. Het maakt van dit duo een niet te onderschatten tandem, met ELB als waarschijnlijkste spits.

Elisa Longo Borghini was al succesvol in het Midden-Oosten – foto: Cor Vos

Tjonge, vier rensters al onderstreept en SD Worx-Protime is de revue nog niet eens gepasseerd. Het kan verkeren. Dit komt deels omdat Lotte Kopecky dit jaar niet meedoet (zij begint er ‘pas’ volgende week aan), anderzijds vanwege het vertrek van Vollering en Reusser. Toch verdient Anna van der Breggen zeker een plek in de favorietenlijst. Ze komt nog wel wat tekort ten opzichte van haar voormalige trainingspupil, desondanks is ze lekker begonnen aan haar terugkeer, beter dan verwacht zelfs. Een overwinning in een koers die ze al eens op haar naam schreef, zou het sprookje afmaken. Zover lijkt het nog niet, al zal niemand raar opkijken als ze in de finale nog onderdeel is van het koersverloop.

Toch lijkt de grootste Nederlandse concurrentie voor Vollering van Puck Pieterse te komen. Zij kon als enige mee op de Muur van Geraardsbergen, dat moet toch vertrouwen geven. Kan ze na twee achtereenvolgende vierde plaatsen in wegkoersen nu de weg naar het podium vinden? Dan zal ze wel ook moeten afrekenen met een renster als Thalita de Jong, die binnen Human Powered Health niet de enige is waar op gelet dient te worden. Hoewel ze meer een klassementsvrouw is, heeft Barbara Malcotti ook al uitstekende dingen laten zien dit jaar, wat nieuwsgierigheid wekt voor deze koers.

Van der Breggen won in 2018 een epische en vooral ijzig koude editie – foto: Cor Vos

De nog behoorlijk onbekende, maar talentvolle Malcotti heeft in ieder geval meer laten zien dan iemand als Pauline Ferrand-Prévot, die van Strade Bianche een eerste doel heeft gemaakt. Na haar debuut voor Visma | Lease a Bike in de UAE Tour zal er niet gelijk paniek zijn ontstaan, maar ze blies ook zeker nog niet iedereen weg, waar velen wel op hadden gehoopt. Op Jebel Hafeet moest ze er zelfs behoorlijk vroeg af. Benieuwd of haar trainingen op de Teide de afgelopen weken vruchten hebben kunnen afwerpen. Dan weet je het maar nooit. Desondanks kijken we voor de favorietenlijst eerder naar een renster als de ongelooflijke allrounde Kim Le Court (AG Insurance-Soudal).

Iemand die je verwacht in deze wedstrijd is olympisch kampioene Kristen Faulkner. Zij vulde haar najaar en winter met aanschuiven in podcasts, het geven van presentaties en andere inspiratiesessies. En groot gelijk heeft ze. De Amerikaanse heeft natuurlijk wel gefietst, maar ze geeft al wel aan dat ze niet gelijk bij haar seizoensdebuut in supervorm zal zijn. Dat zal nog niet in Strade Bianche zijn. Faulkner wil zich namelijk als klassementsvrouw ontplooien, en dat is nog een reden voor haar om iets later te beginnen. Benieuwd of een renster als Cédrine Kerbaol dit op kan vangen.

Marlen Reusser heeft wel al heeft laten zien dat ze in vorm is. Zij kan aanvallen, wetende dat springveer Liane Lippert eventueel nog wat kan doen op de slotmuur. Maar of deze combinatie in staat is op te boksen tegen de rest?

Riejanne Markus had na de UAE Tour ook nog wat te wensen over, desalniettemin kan de nieuwe Nederlandse bij Lidl-Trek normaliter prima uit de voeten op een parcours als de Strade Bianche. Ook de taaie Mavi Garcia, vermoedelijk bezig aan een laatste profjaar, maar daar moet nog een klap op worden gegeven, is nooit helemaal uit te sluiten.

Kim Le Court won een rit in de voorbije Giro – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Demi Vollering
*** Puck Pieterse, Elisa Longo Borghini
** Kim Le Court, Anna van der Breggen, Katarzyna Niewiadoma
* Marlen Reusser, Liane Lippert, Silvia Persico, Thalita de Jong

[unibet id=”1023027098″ link=”https://b1.trickyrock.com/redirect.aspx?pid=94859707&bid=37517&unibetTarget=/betting/sports/event/1023027098″ title=”Wie wint Strade Bianche 2025″]

Website organisatie

Weer en TV

Het belooft aangenaam koersweer te worden ten zuiden van Valencia. Weeronline gaat uit van een graadje of zestig maximaal, zonder dat er ook maar een spatje regen kan vallen. Ook de wind die er staat, zal aan windkracht twee als vrij aangenaam worden gezien.

De koers is vanaf 11.45 te zijn bij zowel de diverse digitale als de TV-kanalen van Sporza en Eurosport.