Voorbeschouwing: Strade Bianche voor vrouwen 2022
foto: Cor Vos
zaterdag 5 maart 2022 om 08:00

Voorbeschouwing: Strade Bianche voor vrouwen 2022

Een week na de Omloop Het Nieuwsblad is de Italiaanse wittewegenkoers Strade Bianche de eerste Women’s WorldTour-wedstrijd van het wielerseizoen. Fans kunnen zich verlekkeren aan een prachtige wedstrijd in een misschien nog wel mooier decor, terwijl het voor de deelnemers niets dan afzien zal worden. Ook dit jaar zal de wedstrijd heel wat stof doen opwaaien, letterlijk en figuurlijk. Om maar eens met het figuurlijke te beginnen stellen we de vraag: wie wordt de opvolgster van Chantal van den Broek-Blaak?

Historie

Het is allerminst een straf om door het Italiaanse land te mogen fietsen, dat weten lezers van Fietstoerisme en RIDE Magazine maar al te goed. En de regio van de Strade Bianche is misschien wel de mooiste regio van allemaal. Misschien, want het is eigenlijk geen doen om een keuze te maken. Daarbij, de tijd die aan de discussie wordt besteed kan beter worden gevuld met het geselen van pedalen. Hup, naar buiten, lekker zwoegen.

En als je dan onder je het zand hoort knarsen terwijl je je laaft aan de Italiaanse zon, denk dan gerust eens aan iedereen die er al eens eerder overheen heeft gereden. Zou Gino Bartali hier ooit met een stel identiteitsbewijzen in zijn frame hebben rondgereden? En hoe zou Alfonsina Strada dit landschap hebben beleefd? Zou ze oog hebben gehad voor de ontelbare cipressen en de fraaie vergezichten?

Ook meenemen op de mentale bagagedrager: de legendarische Eroica-toertocht, misschien wel de oermoeder van de gravelrenaissance. Veel romantischer gaat de toch al behoorlijk romantische wielersport niet worden: denk aan klassieke fietsen, wollen truien en worstenhelmen. Dat werk. De Eroica heeft het allemaal. De tocht is nog altijd een groot succes. En het inspireert organisatoren om in 2007 voor het eerst sinds tijden weer een grote UCI-koers over de stoffige sterrati te sturen.

foto: Cor Vos

Met dank aan de Banca Monte dei Paschi di Siena, de oudste bank ter wereld, wordt de wedstrijd opgetuigd. Alexander Kolobnev won de eerste editie. Een vrouweneditie komt er voor het eerst in het voorjaar van 2015. Beter laat dan nooit… Na 103 heuvelachtige kilometers kwam de Amerikaanse Megan Guarnier solo als eerste aan op het befaamde Piazza del Campo in het hart van Siena.

Met haar zege maakte Guarnier gelijk duidelijk dat deze wedstrijd enkel voor de groten der aarde is weggelegd. Dat blijkt ook uit de rest van de erelijst: Lizzie Deignan, Elisa Longo Borghini, Anna van der Breggen en Chantal van den Broek-Blaak wonnen de wedstrijd net als Guarnier één keer. Annemiek van Vleuten won twee edities op rij en daarmee is ze recordhoudster.

Laatste winnaressen Strade Bianche
2021: flag-nl Chantal van den Broek-Blaak
2020: flag-nl Annemiek van Vleuten
2019: flag-nl Annemiek van Vleuten
2018: flag-nl Anna van der Breggen
2017: flag-it Elisa Longo Borghini
2016: flag-gb Elizabeth Deignan
2015: flag-us Megan Guarnier


Vorig jaar

Jaloersmakend is het, de wijze waarop Chantal van den Broek-Blaak haar wedstrijden wint. In de lange lijst met Nederlandse wereldtoppers is ze één van de velen. Daarmee doen we haar echter flink tekort. Nee, haar prijzenkast zal nooit zo gaan uitpuilen als die van Marianne Vos, maar ze is en blijft een renster van monumentale klasse.

We kunnen flink debatteren over ‘de monumenten voor het vrouwenpeloton’, maar dat de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold Race, Gent-Wevelgem en de Ronde van Drenthe behoorlijk grote koersen zijn staat vast. Niet geheel toevallig zijn het wedstrijden die op het adembenemende palmares van Blaakie staan.

En die erelijst – verder gevuld met wat nationale titels, een paar wereldtitels, tweemaal de Holland Ladies Tour en nog legio andere koersen – werd op zaterdag 6 maart 2021 opnieuw een stukje mooier. Ze had haar kruit allerminst drooggehouden in de 136 kilometer lange wedstrijd; de koersradio had haar naam al ettelijke malen genoemd. En op 6.249 meter van de finish ging ze nog een keer op de pedalen staan.

foto: Cor Vos

Ze kreeg Elisa Longo Borghini, de winnares van 2017, mee op het wiel. Ploeggenotes Anna van der Breggen, Demi Vollering en Ashleigh Moolman-Pasio geloofden er zeker in, maar Van den Broek-Blaak moest nog wel een list verzinnen om de klus te klaren: “Elisa had ik normaal gesproken nooit kunnen volgen op die laatste klim, dus ik was wel echt bang voor haar – ook omdat ze heel erg naar deze wedstrijd toe had gewerkt.”

De list kwam er: “Met nog een kilometer te gaan voelde ik dat ze brak, terwijl ik nog wat over had in de tank.” Het laatste restje energie werd op de plavuizen van de steile Via Santa Caterina uit het lichaam gewrongen. En met succes. Longo Borghini werd gelost en Blaak won, zoals vaker, op een verwacht onverwachte manier een topwedstrijd.

Uitslag Strade Bianche 2021
1. Chantal van den Broek-Blaak (Team SD Worx) in 3u54m40s
2. Elisa Longo Borghini (Trek-Segafredo) op 7s
3. Anna van der Breggen (SD Worx) op 9s
4. Annemiek van Vleuten (Movistar) op 11s
5. Cecilie Uttrup Ludwig (FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope) z.t.

foto: Cor Vos


Parcours

Het Toscaanse landschap speelt de hoofdrol in menig vijfstuiverroman, maar lieflijk is het parcours allerminst. Op het 136 kilometer lange traject, waarvan ruim dertig onverhard, moet je zeker in de tweede helft van de koers bijzonder goed zoeken naar een stukje vlakke weg. De meeste onverharde stroken liggen in deel één. Die worden niet op TV uitgezonden, maar daar zal het echt al flink tekeer gaan.

Net na de ravitaillering start de langste onverharde strook van allemaal: eentje van 9,5 kilometer dwars door de Crete Senesi, misschien wel het mooiste stuk van het parcours. De strook van San Martino in Grania golft voortdurend en ze eindigt met een stevig potje klimmen. Daarna is er even de gelegenheid om de benen te strekken, maar in de laatste 35 kilometer van de wedstrijd wachten er nog drie kortere stroken.

Het is niet dat de wegen niet worden onderhouden, maar het is soms toch flink schuiven en bonken op weg naar het schelpvormige kloppende hart van Siena. O ja, vlak zijn ook deze stoffige straten niet. Na de laatste strook van Le Tolfe is het nog zo’n tien golvende kilometers naar de binnenstad van Siena.

In de eindeloos fascinerende finishplaats wacht nog een toetje in de vorm van een zeer nijdige helling. Zodra de rensters onder de dertiende-eeuwse Porta di Fontebranda rijden loopt het al lekker omhoog, maar op de Via Santa Caterina wordt het pas echt steil. Het maximale stijgingspercentage bedraagt 16%. Geen wonder dat hier vaak de beslissing valt.

Zaterdag 5 maart: Siena – Siena (136 km)
Start: 09.10 uur
Finish: tussen 13.00 en 13.30 uur

Belangrijkste passages:

  • Settore Sterrato 1: Vidritta (2,1 kilometer)
  • Settore Sterrato 2: Bagnaia (5,8 kilometer)
  • Settore Sterrato 3: Radi (4,4 kilometer)
  • Settore Sterrato 4: La Piana (5,5 kilometer)
  • Settore Sterrato 5: San Martino in Grania (9,5 kilometer)
  • Settore Sterrato 6: Monteaperti (0,8 kilometer)
  • Settore Sterrato 7: Colle Pinzuto (2,4 kilometer)
  • Settore Sterrato 8: Le Tolfe (1,1 kilometer)
  • Totaal onverharde stroken: 31,4 kilometer

Favorieten

Vanzelfsprekend zullen de ogen worden gericht op Annemiek van Vleuten. De logica zelve. Ze is al recordhoudster in deze wedstrijd en na haar voortreffelijke optredens in de Valenciaanse Wielerweek en de Omloop Het Nieuwsblad zullen de verwachtingen er niet minder op zijn geworden voor de Movistar-kopvrouw.

Geluk voor de concurrentie: de topfavoriet wint lang niet altijd. Een lekke band heb je maar zo op de witte wegen en ook valpartijen liggen continu op de loer. Strade Bianche is daarnaast dermate zwaar dat je bij een slechte dag weinig te verbergen hebt. En ook als ze in goeden doen is en geen panne heeft, is Van Vleuten te kloppen. De vraag is alleen: door wie?

Veni, vidi, Van Vleuten? – foto: Cor Vos

Elisa Longo Borghini (Trek-Segafredo) is een logische eerste naam om te noemen. Dat blijkt wel uit de statistieken. Zes keer reed ze deze wedstrijd al en slechts twee keer eindigde ze niet op het podium. Haar uitslagen: 3-4-1-3-5-2. Nu jullie weer. Haar ploeggenote Lucinda Brand, toch een veelwinnares in wielerwedstrijden over onverhard terrein, schrijven we ook op. Wie ontbreekt bij Trek-Segafredo is Europees kampioene Ellen van Dijk, die de voorkeur geeft aan de Bloeizone Fryslân Tour.

Nu we het toch over prima statistieken hebben.. Katarzyna Niewiadoma kan er ook wat van: 6-2-2-2-3-DNF-9. De voorbije jaren was het net even iets minder, maar dat neemt niet weg dat de Poolse van Canyon-SRAM prima uit de voeten kan in deze prachtkoers. We schrijven haar dan ook zeker op voor een mooie klassering.

Op de Italiaanse driekleur moeten we zeker letten – foto: Cor Vos

Demi Vollering (SD Worx) kan zulke uitslagen nog niet voorleggen, maar desondanks moeten we haar eveneens in de gaten houden. Ze is immers ook best goed in het rijden op onverharde paden. Tijdens de Omloop Het Nieuwsblad wist ze Annemiek van Vleuten te volgen op de hellingen, wat al een prestatie op zich is. Het uiteindelijke resultaat was niet wat ze ervan had gehoopt, maar Vollering kennende zal de teleurstelling niet al te lang de overhand hebben gehad.

Ze weet maar al te goed dat Strade Bianche een nieuwe mogelijkheid is op succes, al zal de concurrentie er nog wat talrijker zijn. Onder meer in eigen formatie van SD Worx. Ashleigh Moolman-Pasio begon haar afscheidstournee met een vierde plaats op het WK eSports. Haar afscheidsjaar zou ze graag opluisteren met een zege in een wedstrijd als deze. Geen sinecure, maar ook niet onmogelijk, zeker niet met een sterke ploeg in steun.

En dan zouden we bijna titelverdedigster Chantal van den Broek-Blaak vergeten. Bijna. Als Assassin’s Creed ooit nog eens een gezellige wielergame wordt (hetgeen een hele verbetering zou zijn, dat begrijpt u), dan kan zij als het op koerskwaliteiten aankomt zo als hoofdpersoon fungeren. Vanuit de schaduw opereren, slim rijden en pats, keihard toeslaan op het juiste moment – op het verwachte, onverwachte moment.

Houd Demi Vollering in de gaten – foto: Cor Vos

Geen werk in de schaduw voor Marianne Vos. Van haar wordt het immers ‘gewoon’ verwacht, hoewel het natuurlijk volstrekt ongewoon is wat ze telkens weer laat zien. Ze heeft een paar weken kunnen genieten van haar achtste triomf op het WK veldrijden en in Toscane begint ze aan haar voorjaar. In Strade Bianche, voor sommigen de mooiste veldrit van het jaar, reed ze nog nooit bij de eerste vijf. Het is altijd een beetje koffiedik kijken, maar het zou stom zijn om de kopvrouw van Jumbo-Visma niet op te schrijven.

Liane Lippert (Team DSM) maakte al een behoorlijke indruk in het openingsweekend. Ze was aardig bij de pinken en Strade Bianche is een wedstrijd die haar nog een stuk beter zou moeten liggen. Mavi García is de heldin van de editie van 2020, waarin ze Annemiek van Vleuten werkelijk tot het uiterste dwong. Haar seizoensstart was nog niet geweldig, maar we achten de Spaanse van UAE Team ADQ desondanks in staat tot mooie dingen. Dat moet dan wel gebeuren middels een ‘hail mary’ zoals ze in het American Football zeggen. Of zeggen we in dit geval: ‘hail Mavi’?

Marianne Vos opent in Strade Bianche haar voorjaar – foto: Cor Vos

En dan zijn we er natuurlijk nog niet, wat betreft de kanshebbers. De namen Amanda Spratt, Marta Bastianelli, Soraya Paladin, Mikayla Harvey, Grace Brown en Lotte Kopecky zijn helemaal nog niet genoemd. De Belgische leek vorig jaar goed op weg naar een mooie klassering, maar een malheur aan de fiets op een slecht moment gooide roet in het eten. Benieuwd of het ditmaal een beetje meezit, dan zou de Belgisch kampioene met haar snedige punch echt een eind moeten kunnen komen.

De plekken in de sterrenverdeling zijn echter schaars en dus moeten we harde keuzes maken. Cecilie Uttrup Ludwig (FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope) krijgt net even de voorkeur boven de hiervoor genoemde rensters. Ze is al jaren een constante factor in deze wedstrijd, en met haar steeds sterkere ploeg hoeft ze ook niet alles meer alleen op te knappen. Opboksen tegen de Van Vleutens van deze wereld blijft een uitdaging voor haar, maar de Deense gaat het zonder meer proberen.

Deze favorietenlijst is opgesteld op basis van de voorlopige deelnemerslijst. Er kunnen dus nog wijzigingen worden aangebracht.


Favorieten volgens WielerFlits
**** Annemiek van Vleuten
*** Elisa Longo Borghini, Demi Vollering
** Marianne Vos, Katarzyna Niewiadoma, Lucinda Brand
* Ashleigh Moolman-Pasio, Cecilie Uttrup Ludwig, Liane Lippert, Mavi García

Website organisatie
Deelnemerslijst


Weer en TV

De rensters zullen met een temperatuur van ongeveer vier graden vertrekken. Gedurende de wedstrijd kan het kwik volgens de meeste voorspellingen maximaal acht graden aantikken. Hoewel het dus een frisse koers wordt, zal het er wel een zijn met flink wat zonlicht.

De TV-uitzending via Sporza op Eén, Eurosport, Eurosport Player en GCN begint omstreeks 11.15 uur. Uitgaande van het snelste schema in de technische gids zou dat betekenen dat we het staartje van de strook van San Martino in Grania misschien meepakken. Een significante verbetering ten opzichte van voorbije edities, toen we enkel de absolute finale in beeld kregen.


RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.