Voorbeschouwing: Tour of Utah 2018
maandag 6 augustus 2018 om 08:00

Voorbeschouwing: Tour of Utah 2018

De Clásica San Sebastián, Ronde van Polen, de Europese kampioenschappen en de Ronde van Burgos: de wielerliefhebbers hoeven zich niet te vervelen tussen de Tour de France en de Vuelta a España! Niet alleen op het Europese vasteland razen er tweewielers door het landschap. Vanaf maandag staat ook Utah in het teken van de koers, voor de gelijknamige Tour of Utah. Wie volgt de Canadees Rob Britton op? WielerFlits blikt vooruit!

Historie
Snowbird, Mount Nebo en Empire Pass. De doorgewinterde (Amerikaanse) wielerliefhebber kent de lastigheidsgraad van deze cols. Waar ze gelegen zijn? In Utah, dat sinds 1896 onderdeel uitmaakt van de Verenigde Staten van Amerika. Wielerminnend Europa is deze beklimmingen pas gaan kennen vanaf 2011, toen de Tour of Utah onderdeel ging uitmaken van de UCI America Tour.

Daarvoor genoot de rittenkoers een regionale status, wat de onbekende laureaten verklaard. De wedstrijd kreeg in 2006 een opwaardering door de internationale wielerunie, maar financiële problemen zorgden ervoor dat de ronde het jaar daarop geen doorgang kon vinden. De Tour of Utah ontstond in 2004, gebouwd op de grondvesten van de bekende lokale wedstrijd Thanksgiving Point Stage Race.

John Osguthorp en Andrew Bajadali: de eerste twee eindwinnaars hebben zich nooit weten te onttrekken aan het Amerikaanse circuit. In 2006 won oudgediende Scott Moninger. Voor de toen 40-jarige Amerikaan bleek het zijn laatste grote overwinning. Met meer dan tweehonderd profzeges – waaronder 25(!) rittenkoersen – is hij een van de meest succesvolle Amerikaanse wielrenner aller tijden.

Levi Leipheimer won tweemaal de Tour of Utah – foto: Sirotti

Na de eindwinst van Jeff Louder won in 2009 de eerste buitenlander: Francisco Mancebo. Voor Paco bleek dit het begin van een tweede – behoorlijk exotisch – carrière na een schorsing vanwege zijn betrokkenheid in Operación Puerto. Generatiegenoot Levi Leipheimer zegevierde in 2010 én 2011, gevolgd door eindzeges van Johann Tschopp, Tom Danielson (tweemaal), Joe Dombrowski en Lachlan Morton.

Leipheimer en Danielson zijn met twee eindzeges recordhouder. Vorig jaar trok Rob Britton aan het langste eind. De ervaren Canadees van Rally Cycling wist de basis voor zijn eindzege te leggen in – hoe kan het ook anders – de individuele (klim)tijdrit. Hij wist in de overige etappes aanvallen af te slaan van zijn naaste belagers Gavin Mannion en Serghei Tvetcov.

Laatste tien eindwinnaars
2008: flag-us Jeff Louder
2009: flag-es Francisco Mancebo
2010: flag-us Levi Leipheimer
2011: flag-us Levi Leipheimer
2012: flag-ch Johann Tschopp
2013: flag-us Tom Danielson
2014: flag-us Tom Danielson
2015: flag-us Joe Dombrowski
2016: flag-au Lachlan Morton
2017: flag-ca Rob Britton

Parcours
Net als de voorbije jaren heeft de organisatie een route voor de klimmers uitgetekend. Misschien nog wel meer dan vorig jaar, toen er een langere (klim)tijdrit in het parcours was opgenomen. Nu moet er alleen op de openingsdag tegen de klok worden gereden, en dat over een afstand van slechts vijf kilometer.

Mount Nebo, Snowbird en Empire Pass: de traditionele scherprechters zullen ook dit jaar weer met scherp schieten. De ronde zal worden beslist in het slotweekend, maar al in de eerste etappes kunnen dromen sneuvelen.

Maandag 6 augustus – Proloog: St. George-St. George (5,3 km)

De 14e editie van de Tour of Utah begint in St. George, gelegen in het zuidwesten van Utah. St. George telt bijna honderdduizend inwoners, en staat vanwege zijn vele musea en andere toeristische trekpleisters bekend als een cultureel centrum.

De renners zullen vooral hard moeten fietsen. En dat 5,3 kilometer lang, op een tijdritfiets. De proloog wordt gehouden op een interval-parcours. Direct na de start volgt er een eerste klimmetje, waarna een korte afdaling de renners brengt naar de tweede en laatste kuitenbijter van de dag. De laatste twee kilometer verlopen in dalende lijn. Wie mag de eerste leiderstrui aantrekken?

Dinsdag 7 augustus – Etappe 1: Cedar City-Cedar City (162 km)

De eerste rit in lijn belooft de nodige afwisseling. Cedar City heeft de eer om zowel als start- als aankomstplaats te fungeren. Na een relatief vlakke aanloopfase van veertig kilometer, beginnen de renners aan de eerste beklimming van deze Tour of Utah. En wat voor een beklimming!

De naar Parowan Canyon voerende klim is 24 kilometer lang, waarbij 1372 hoogtemeters worden overwonnen, goed voor een gemiddelde stijgingsgraad van bijna 6%. Maximale percentages van 15% worden echter niet geschuwd. Eenmaal op de top – het hoogste punt in deze Tour of Utah – liggen er nog honderd kilometer in het verschiet.

Na een passage langs de Mammoth Creek lava flows – een van de bekendste lavatunnels van Utah – gaat het naar de regelmatige beklimming naar Bristlecone, alwaar er nog veertig dalende kilometers naar Cedar City op het programma staan. Na drie lokale rondes rondom de aankomstplaats, finishen de renners voor de Southern Utah Museum of Art. Wie levert hier een kunstwerkje af?

Woensdag 8 augustus – Etappe 2: Payson City-Payson City (138 km)

Op dag drie duiken de renners het Wasatch-gebergte in, een bergketen dat zich in het zuiden van Utah uitstrekt tot de grens met Idaho en zelfs verbonden is met de Rocky Mountains. Na goed tachtig kilometer wordt het meest zuidelijke én hoogste punt opgezocht van het gebergte: Mount Nebo. Vernoemd naar de in Jordanië gelegen Mount Nebo, volgens de Tenach de plek waar Moses uitzicht had over het Beloofde Land.

Maar of het voor de renners ook het beloofde terrein is om aan te vallen? Voor de zesde keer in de geschiedenis klimmen de renners naar de top, gelegen op ruim 2700 meter. Alle voorgaande keren wist Lachlan Morton als eerste boven te komen. In 2016 won hij de etappe naar Payson, waarmee hij een eerste fundament wist te leggen voor zijn latere eindzege.

Mount Nebo is een bijzonder onregelmatige beklimming, maar kent zeer steile stroken. Na de top volgen er nog enkele uitlopers, afgewisseld met stroken bergaf. Na de laatste uitloper brengt een dertig kilometer lange – bij momenten zeer snelle en technische – afdaling de renners naar Payson. Krijgen we hier de eerste grote tijdsverschillen te zien?

Donderdag 9 augustus – Etappe 3: Antelope Island-Layton City (166,5 km)

Na het vuurwerk op Mount Nebo is er kans op verpozing in etappe drie richting Layton City. Alhoewel: het zou de Tour of Utah niet zijn als er toch niet enkele klimmetjes in het parcours waren opgenomen. De renners starten niet op het vasteland, maar op Antelope Island: één van de tien eilanden gelegen in het Great Salt Lake.

Op het schiereiland treft men een groot aantal watervogels en andere exotische dieren aan, zoals stekelvarkens, rode lynxen en coyotes. Na enkele kilometers op het eiland wordt de oversteek gemaakt naar het vasteland, via een speciaal aangelegde dijkweg, waarna men in gestrekte draf rijdt naar aankomstplaats Layton.

Halverwege de etappe krijgen de renners nog de steile klim naar Bountiful Bench voor de wielen geschoven, om af te sluiten met drie lokale rondes rondom de finishstad. De vraag is of we een sprint krijgen van een (uitgedunde) groep, gezien de drie korte klimmetjes in de finale.

Vrijdag 10 augustus – Etappe 4: Salt Lake City-Salt Lake City (109 km)

Voordat het allesbeslissende slotweekend begint, staat op vrijdag nog een lastige heuvelrit op het programma van en naar hoofdstad Salt Lake City. Een echte sportstad, dat onder meer bekendheid geniet als schaatsstad. De Utah Olympic Oval is traditioneel de thuishaven van vele wereldrecords, die door de hoge ligging boven zeeniveau bij de vleet worden geschaatst.

Salt Lake City is de geboortestad van voormalig renner en tijdritspecialist David Zabriskie. In totaal rijden de renners tien lokale rondes van elf kilometer. De lokale omloop wijkt iets af van die van voorgaande edities. Ditmaal is de start- en aankomst in Main Street, de belangrijkste straat van Salt Lake City. Vervolgens wordt er onder meer gekoerst langs de staatsuniversiteit en de zuid-tempel.

Naast een pittige klim halverwege de omloop, loopt de aankomst ook gevoelig bergop. Wie weet er met machtige lendenrukken naar de zege te sprinten? Vorig jaar won Marco Canola na een vergelijkbare finale.

Zaterdag 11 augustus – Etappe 5: Canyons Village-Snowbird (157 km)

In de voorlaatste etappe zal het klassement een eerste maal worden opgeschud. In de laatste vijftig kilometer staan er namelijk twee reuzen van beklimmingen op het menu. Vanuit Canyons Village gaat het de eerste honderd kilometer op en af, maar de lastigheidsgraad is te overzien.

Het peloton zal een eerste maal uiteen spatten op de Guardsmans Pass (11,4 km aan 7,1%), met zijn maximale percentages van 20%! Na de top volgt een 24 kilometer lange afdaling, alvorens de slotklim naar Snowbird aan te vatten. Ruim tien kilometer klimmen aan acht procent: alleen klimgeiten zullen hier zegevieren.

Kijk maar naar de winnaars van de voorbije jaren. Giulio Ciccone, Andrew Talansky, Joe Dombrowski, Cadel Evans en Chris Horner: niet slecht toch?

Zondag 12 augustus – Etappe 6: Park City-Park City (123,4 km)

Mochten de verschillen nog speelbaar zijn, eenmaal de kruitdampen zijn opgetrokken op de top van Snowbird, dan is er nog voldoende mogelijk in de slotetappe naar Park City! Deze rit is terug na een jaar afwezigheid, maar de vertrouwde contouren blijven zichtbaar.

Na vijftig oplopende kilometers beklimmen de renners een steile col van derde categorie, met pieken tot 15%. Na enkele uitlopers is er de duik naar beneden, naar de voet van de laatste beklimming van deze Tour of Utah: de Empire Pass.

Een brute klim, anders kun je de Empire Pass niet omschrijven. Voor een tiental kilometer zakt de gemiddelde stijgingsgraad niet onder de 10%, terwijl percentages van 20% geen zeldzaamheid zijn. Een kanttekening: de beklimming is sinds enkele maanden voorzien van een gloednieuwe laag asfalt, wat de lastigheidsgraad verminderd. De voorbije jaren moesten de renners namelijk ook afrekenen met het slechte, hobbelige wegdek.

Coureurs kunnen hun Waterloo vinden op de flanken van Empire Pass. Zo verloren Horner en Talansky er in 2013 en 2016 hun leiderstrui aan respectievelijk Danielson en Morton. Krijgen we dit jaar opnieuw een ultieme omwenteling te zien? Na de top wacht er nog een razendsnelle afdaling en de laatste vijfhonderd – flink oplopende – meters in Park City.

Favorieten
De Tour of Utah zit in de lift. Tot deze conclusie kom je althans, als je kijkt naar het deelnemersveld voor de veertiende editie van deze zevendaagse rittenkoers. Nu moet wel worden gezegd dat vorig jaar de bodem werd bereikt: met BMC stond er slechts één ploeg uit de WorldTour aan het vertrek.

Dit jaar wordt de Amerikaanse formatie vergezeld door Mitchelton-Scott, LottoNL-Jumbo, EF Education First-Drapac en Trek-Segafredo, wat het aantal teams uit het hoogste wielerechelon vergroot naar vijf. Het deelnemersveld wordt verder aangevuld met vijf ProContinentale formaties en zes ploegen van continentale makelij.

Kan Ben Hermans zijn tweede rittenkoers in korte tijd winnen? – foto: Sirotti

Koersen in Amerika brengt een geheel andere dynamiek met zich mee. De prijzen worden vaak verdeeld onder een select clubje renners, die nauwelijks uitvliegen naar het Europese vasteland. De Tour of the Gila, Tour de Beauce en de Joe Martin Stage Race. Wie in deze koersen meedoet voor de knikkers, dient ook te worden opgeschreven voor de Tour of Utah. Onze topfavoriet is echter ‘gewoon’ een Belg: Ben Hermans.

De 32-jarige renner sloeg aan het einde van 2017 zijn vleugels uit. Van het strakke stramien van BMC naar de vrijheid van Israel Cycling Academy. Na een moeizaam begin, heeft die overstap hem geen windeieren gelegd. Hij won enkele weken geleden namelijk met brille de Ronde van Oostenrijk, door onder meer uit te halen op de gevreesde Kitzbüheler Horn. Wie dit Oostenrijkse monster kan temmen, hoeft geen schrik te hebben van Snowbird of Empire Pass. Vier jaar geleden maakte Hermans al eens een uitstapje naar Utah. Niet geheel zonder succes, want hij werd toen knap vierde in het eindklassement. Kan hij dit jaar nog beter doen?

Robert Power lijkt de laatste maanden eindelijk door te breken – foto: Sirotti

In 2014 keek hij op het eindpodium van de Tour de l’Avenir naar boven. Robert Power zag zijn grote concurrent Miguel Ángel López in de gele leiderstrui worden gehesen als winnaar van de Toekomstronde. De Colombiaan is vier jaar na dat bewuste moment al toegetreden tot de wereldtop. Hij won op zijn 22e de Ronde van Zwitserland, en stond afgelopen mei op het eindpodium van de Giro d’Italia, zijn eerste top 3-klassering in een grote ronde. Hij zal de aankomende Vuelta a España beginnen als een van de topfavorieten voor eindwinst.

En Robert Power? Vier jaar na zijn tweede plaats in de Ronde van de Toekomst oogt zijn palmares een stuk kaler. Een zesde stek in Strade Bianche was lange tijd zijn meest in het oog springende resultaat. Vorige week boekte hij zijn eerste profzege in de Prueba Villafranca-Ordiziako Klasika. Het laat zien dat niet ieder toptalent meteen doorbreekt. Maar de laatste maanden lijkt de Mitchelton-Scott-renner eindelijk door te breken. Krijgen we in Utah dé definitieve doorbraak te zien van een van de grootste talenten van het voorbije decennium?

Tejay van Garderen weet hoe het is om torenhoge verwachtingen met zich mee te zeulen. De 29-jarige renner stapte in 2010 in het profmilieu als the next big thing. Als de nieuwe Tourwinnaar. En wie weet wel de opvolger van Greg Lemond. Zover is het nooit gekomen, maar de BMC-coureur is nog altijd een meer dan verdienstelijk ronderenner, die op goede dagen kan verrassen. En belangrijker: de Amerikaan kan in eigen land altijd net wat meer. Zo won hij in het verleden al de Tour of California en tweemaal de USA Pro Challenge. Komt daar een eerste eindzege in de Tour of Utah bij?

Michael Woods weet wat het is om te schitteren in Utah – foto: Sirotti

Iemand die ook goede herinneringen heeft van de Tour of Utah, is Michael Woods. De voor EF Education First-Drapac uitkomende Canadees won in 2015 een etappe, en werd daarnaast tweede in het eindklassement. Toen deed hij dat nog als vrijwel onbeschreven blad, die vooral furore had gemaakt als hardloper. Drie jaar later heeft hij ook in Europa naam gemaakt. Zo werd hij vorig jaar zevende in de Vuelta, terwijl hij de laatste editie van Luik-Bastenaken-Luik als tweede beëindigde. Komt hij drie jaar na dato terug om een gooi te doen naar eindwinst?

Hij zal het kopmanschap binnen zijn ploeg wel moeten delen met Joe Dombrowski, de renner die hij in 2015 nog moest laten voorgaan. Net als Power stond Dombrowski te boek als een van de grootste talenten van zijn tijd. Zo won hij als 21-jarige met overmacht de Giro d’Italia U23. De slungelige Amerikaan heeft echter nooit de stap weten te maken naar de absolute top, maar klimt bij momenten nog als een gems. Kan hij het laten zien in een voor hem vertrouwde omgeving?

Rob Britton stond vorig jaar op het hoogste schavot – foto: Sirotti

Het volledige podium van vorig jaar is er opnieuw bij. Eindwinnaar Rob Britton (Rally Cycling), runner-up Gavin Mannion en nummer drie Serghei Tvetcov (beiden UnitedHealthcare) hebben dit seizoen al aangetoond dat een evenaring van die prestatie mogelijk is. Zo won Britton dit jaar al de met bergen overladen Tour of the Gila, terwijl Mannion in diezelfde koers de lastige slotrit won. Tvetcov ging zijn succes een stuk verder zoeken: in de Tour of Korea om precies te zijn. De Roemeen won er het eindklassement, terwijl hij onlangs nog de Chrono Kristin Armstrong won.

De kans is aanwezig dat Mannion het dichtst bij de eindzege zal komen, gezien het ontbreken van een langere tijdrit. Juist: het terrein van Britton en Tvetcov. Beiden staan hun mannetje bergop, maar hebben een tijdrit nodig om een buffer op te bouwen op echte klimgeiten zoals Mannion.

Neilson Powless beleeft een moeilijk begin van zijn WorldTour-carrière – foto: Sirotti

Neilson Powless zal het ontbreken van een tijdrit eveneens betreuren. De nog altijd piepjonge Amerikaan barst van het talent, iets wat hij in de laatste editie van de Tour of Utah zien. Zo werd hij derde in de koninginnenrit naar Snowbird, maar ook zevende in de individuele tijdrit naar Big Cottonwood Canyon. Hierdoor eindigde hij op een knappe vierde plaats in het eindklassement. Dit seizoen wil het in zijn eerste seizoen bij LottoNL-Jumbo nog niet vlotten. Negende in de Wielerweek van Coppi e Bartali: dat is de schamele(?) oogst na zeven maanden WorldTour. Kan hij in Utah zijn seizoen een kickstart geven?

Tot slot hebben we nog een generatiegenoot van Powless die flink aan de weg timmert. De twee jaar oudere Niklas Eg staat te boek als een beloftevolle klimmer, wat hij dit jaar liet zien door vijfde te worden in de Ronde van Kroatië. Daarnaast klom hij in de Abu Dhabi Tour met de wereldtop omhoog. Hij reed in mei met de Giro d’Italia (93e) zijn eerste grote ronde uit, wat hem de nodige maturiteit moet geven. Kan hij zijn werkgever Trek-Segafredo een prestigieuze overwinning bezorgen?

Outsiders

Een goede Jack Haig kan ver komen in een klimkoers als Utah – foto: Sirotti

Naast Robert Power rekent Mitchelton-Scott op nog twee Australiërs: Jack Haig en neoprof Lucas Hamilton. De 24-jarige Haig beschikt over de kwaliteiten om te zegevieren, maar heeft sinds de Giro geen koers meer gereden. Hoe goed is zijn vorm? De 22-jarige Hamilton liet al enkele mooie dingen zien, maar kan hij in Utah ook voor de winst strijden? BMC heeft Brent Bookwalter – de nummer vijf van vorig jaar – nog achter de hand, net als de jonge Zwitser Kilian Frankiny. EF Education First-Drapac kan met de Britse klimmer Hugh Carthy nog een derde troef uitspelen.

Giro-revelatie Koen Bouwman maakt in Utah zijn comeback na een rustperiode. Kan de LottoNL-Jumbo-renner meedingen voor een goed klassement? Mocht de jonge Deen Eg door het ijs zakken, dan kan Trek-Segafredo nog rekenen op de ervaren Peter Stetina. Bij de Amerikaanse ProContinentale ploegen is het uitkijken naar de weggezakte Janier Acevedo (UnitedHealthcare) en Taylor Eisenhart (Holowesko-Citadel)

De continentale formaties hopen een vuist te maken met James Piccoli (Elevate-KHS Pro Cycling), Jack Burke en Lionel Mawditt (Jelly Belly p/b Maxxis) en Isaiah Newkirk (303Project). En wat kan voormalig Italiaans kampioen Ivan Santaromita (Nippo-Vini Fantini-Europa Ovini)?

Alleskunner Sean Bennett dienen we in de gaten te houden – foto: Hagens Berman Axeon

De Tour of Utah is ook een zeven dagen durende kennismaking met talentvolle stagiaires. Denk hierbij aan Alexander Evans (BMC), onze landgenoot Jan Maas (LottoNL-Jumbo) en Michel Ries (Trek-Segafredo). Tot slot mogen we Sean Bennett niet vergeten. De 22-jarige coureur van Hagens Berman Axeon is een alleskunner.  Sprinten, tijdrijden, klimmen: de jonge Amerikaan kan het allemaal. Laat hij zijn veelzijdigheid zien in Utah?

Sprinters

Jasper Philipsen is een van de snelle mannen aan het vertrek – foto: IsolaPress

Sprinten zullen we niet veel doen in deze Tour of Utah. Desondanks staan er flink wat snelheidsduivels aan het vertrek. De meest in het oog springende is Jasper Philipsen. De jonge Belg won dit jaar al meerdere mooie wedstrijden. Hij zal concurrentie krijgen van Amerikanen Kiel Reijnen (Trek-Segafredo), Ty Magner (Rally Cycling), Travis McCabe (UnitedHealthcare) en Jacob Rathe (Jelly Belly p/b Maxxis). Het Canadese Silber Pro Cycling kan verrassen met Pier-André Coté.

Niet alleen Noord-Amerika levert de nodige sprinters af. Midden- en Zuid-Amerika heeft met Mexicaan José Alfredo Rodríguez (Elevate-KHS Pro Cycling) Colombiaan Edwin Avila (Israel Cycling Academy) en Argentijn Lucas Sebastian Haedo (UnitedHealthcare) eveneens enkele troeven.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Ben Hermans
*** Tejay van Garderen, Robert Power
** Michael Woods, Rob Britton, Gavin Mannion
* Neilson Powless, Joe Dombrowski, Niklas Eg, Serghei Tvetcov

Deelnemerslijst 

Weer en TV
De renners mogen zich vanaf maandag opmaken voor bijzonder warme weersomstandigheden. Met een gemiddelde temperatuur van 35 graden Celsius is het zweten geblazen! De vele zweetdruppeltjes spoelen wellicht weg met het overtallige water, dat kan ontstaan door de voorspelde regenval.

De Tour of Utah zal net als vorig jaar live worden uitgezonden door Eurosport. De koers is vanaf 19.30 uur op het tweede kanaal te volgen.

[poll id=”904″]

RIDE Magazine
19 Reacties
Sorteer op:
4 augustus 2018 11:20
WF dank voor de mooie voorbeschouwing !
Wat een hoogtes (diverse etappes ruim boven de 3000m) moeten er door de renners beklommen worden in deze prachtige zware en qua landschap (Nationale parken) erg mooie Tour of Utah.
4 augustus 2018 11:25
@redactie

"Op dag drie duiken de renners het Wasatch-gebergte in, een bergketen dat zich in het zuiden van Utah uitstrekt tot de grens met Idaho en zelfs verbonden is met de Rocky Mountains."

Het Wasatch-gebergte strekt zich zeker niet uit in het zuiden van Utah (noorden en midden) en het is een bergketen die, niet een bergketen dat.
4 augustus 2018 11:48
Sepp Kuss zat er in de Dauphiné vaak lang bij als knecht van Tolhoek. Die zou ik hoger inschatten dan Powless.
4 augustus 2018 12:29
Tejay van Garderen tegen de rest
4 augustus 2018 12:53
Ik vind Haig eerlijk gezegd veel beter dan Power
4 augustus 2018 13:34
@fanny
Door welke nationale parken rijden ze dan? Geloof ik geen hoor?
Alsnog schitterende omgeving, hoop dat ik wat beelden mee kan pakken.
4 augustus 2018 14:18
@525
zie de site van Tour of Utah (https://www.tourofutah.com/)

Utah is a state of mind. Sculpted by wind, water and time, Utah's landscapes are perfect for your next adventure. From The Mighty 5® National Parks, Arches, Bryce Canyon, Canyonlands, Capitol Reef and Zion to the Wasatch Mountains' Greatest Snow on Earth® and all points in-between, Utah is the place where memories are made and experiences forged

Ze zullen vast niet alle parken aandoen maar een paar denk ik wel maar ik kan het mis hebben.
5 augustus 2018 12:02
Mooie ronde, zet mijn joker in op James Piccoli.
5 augustus 2018 12:10
Quote:
De renners zullen vooral hard moeten fietsen

Ah, okee.
5 augustus 2018 14:53
@r525 en Fanny, ze rijden door Cedar Breaks Nat. Monument (vlakbij Zion) en de laatste twee etappes door het Wasatch Unita Nat. Forest. Dus niet door de andere genoemde NP’s (is eerder als reclame bedoeld). Dit kun je zien op de Utah Tour Tracker App - aanrader. Twee jaar geleden startten ze in Zion, dat was geweldig, maar deze route levert ook mooie plaatjes!

On: benieuwd wat Van Garderen kan. Moet die zich in de kijker rijden nu BMC stopt/naar CCC gaat of heeft hij al/nog contract?
5 augustus 2018 20:57
Ik had Haig graag in de poll gezien en verwacht hem inderdaad ook beter dan Power. Haig zit al een paar weken op hoogte in de VS en heeft van dit rondje echt een doel gemaakt.
5 augustus 2018 21:09
Woods als hij de schade in de afdalingen kan beperken.
5 augustus 2018 22:39
Wat zijn de finish tijden (Nederlandse tijd)?
5 augustus 2018 22:52
Kan je deze ronde alleen op Eurosport 2 kijken ? Of heeft iemand streams ? ;)
5 augustus 2018 23:19
@chef en clairy: jullie worden op je wenken bediend door het team zelf. Haig is de kopman, zie: https://www.greenedgecycling.com/news/tour-of-utah-10228374
6 augustus 2018 07:15
Sepp kuss toch ook wellicht wel een outsider?
6 augustus 2018 08:21
Kuss heeft twee maanden geleden voor het laatst een serieuze wedstrijden gereden. Zijn vorm is momenteel gissen.

Wat betreft Powless lijkt er iets van overtraindheid in het spel(?). Ik verwacht niet bijzonder veel van hem gezien zijn recente resultaten. Weten iemand daad iets meer over?
6 augustus 2018 09:07
Beetje raar dat de redactie niets vermeld over de reden waarom de ontwikkeling van Power heeft stilgestaan.
6 augustus 2018 18:43
Koen Bouwman gaat ergens weer een stap zetten en leuk uitpakken, ...hopelijk

Om te reageren moet je ingelogd zijn.