Tussen al het geweld van de klassiekers en de monumenten in, staan er ook een aantal iets minder bekende koersen op het programma. Een van die nog – min of meer – onontdekte parels is Tro-Bro Léon, die komende maandag op de kalender staat. Een wedstrijd met een schitterend parcours: zo’n eigen karakter verdient haast een WorldTour-status. Zelfs de prijs voor de winnaar spreekt tot de verbeelding: een biggetje! WielerFlits blikt vooruit!

Historie

De Franse eendagskoers bestaat sinds 1984, waardoor de Bretoense koers in 2019 toe is aan editie 36. Waar de aandacht voor een vergelijkbare koers als Strade Bianche ontzettend groot is, is dat bij Tro-Bro Léon een pak minder. Niet veel mensen zijn bekend met de prachtige onverharde stroken die deze koers rijk is. Die passages tekenen ook de zwaarte, want het is een wedstrijd op zich. Het is daarom niet raar dat sterke renners als Jaan Kirsipuu, Jo Planckaert, Jacky Durand en Baden Cooke deze koers al eens wisten te winnen.

Desondanks zijn het vooral de Fransen die deze koers domineren. Helemaal gek is dat ook niet, want Tro-Bro Léon maakt al jarenlang deel uit van de Coupe de France. Dat is een regelmatigheidsklassement verdeelt over vijftien Franse eendagskoersen van februari tot en met oktober. Liefst 29 keer stond een Fransman op het hoogste schavot in finishplaats Lanillis. De vermaarde Franse amateur Philippe Dalibard is met drie overwinningen de recordhouder. Nederlanders wonnen er nog nooit, Planckaert won als enige Belg.

Laatste tien winnaars Tro-Bro Léon
2018: Christophe Laporte
2017: Damien Gaudin
2016: Martin Mortensen
2015: Alexandre Geniez
2014: Adrien Petit
2013: Francis Mourey
2012: Ryan Roth
2011: Vincent Jérôme
2010: Jérémy Roy
2009: Saïd Haddou

Vorig jaar

In de openingsfase van de koers probeerden enkele continentale teams een vroege vlucht op poten te zetten. Dat lukte, maar op de onverharde stroken en grindpaden in Bretagne kwam al snel een elitegroep langszij zeilen. Damien Gaudin, Thomas Boudat, Christophe Laporte, Stijn Vandenbergh, Benjamin Thomas, Maxime Daniel, Gianni Marchand en Ole Forfang toonden zich in het peloton namelijk van hun beste kan. Alle grote teams hadden een mannetje mee, maar toch besloten Thomas’ ploeggenoten van Groupama-FDJ anders.

Zij haalden de mannen terug, waardoor twintig renners van voren begonnen aan de finale. Ondertussen kwam de regen met bakken uit de hemel, waardoor het niet makkelijker werd op de onverharde stroken. Noors kampioen Rasmus Tiller was de eerste die de knuppel in het hoenderhok smeet. Hij pakte een riante voorsprong, maar viel door een glijpartij terug in de achtervolgende groep. Sprinter Laporte was de volgende die het probeerde, met Gaudin enkele tientallen meters achter zich. Het bleef status quo, waardoor Laporte solo won.

Laporte – foto: Cor Vos (archief)

Tro-Bro Léon 2018
1. Christophe Laporte (Cofidis) in 5u12m07s
2. Damien Gaudin (Direct Energie) +4s
3. Jelle Mannaerts (Tarteletto-Isorex) +16s
4. Hugo Hofstetter (Cofidis) z.t.
5. Rasmus Tiller (Joker-Icopal) z.t.
Volledige uitslag

Parcours

De slogan van deze koers is al een paar jaar lang hetzelfde: a hell of a ride! Geen woord aan gelogen, want de Bretoense boerenlandweggetjes laten hun sporen achter in de gelaatsuitdrukkingen van de renners. Liefst 27 ribinoù zijn in het parcours opgenomen. En waar de start voorheen ook in de finishplek Lannilis was, ligt deze nu in het iets noordelijker nabijgelegen Ploeguerneau. Van daaruit trekt het peloton eerst in oostelijke richting, om daarna koers te zetten naar Brest. Uiteindelijk slaan ze ten noorden van die stad rechtsaf.

Een kenmerkend beeld uit Tro-Bro Léon: de vele ribinoù (onverharde paden) – foto: Henri Santing

Kort daarna staat – na ruim 55 kilometer koers – de eerste ribinoù op het menu. Meteen goed voor 2,3 kilometer aan onverharde wegen. Vervolgens trekt het peloton naar de Atlantische Zee-kust, waar ze hun weg naar het noorden beginnen in de richting van Lannilis. Wanneer de renners dat punt vervolgens naderen, hebben ze zo’n 130 kilometer in de benen en zeven onverharde stroken achter de kiezen. Dat betekent dat er nog zeventig kilometer voor de boeg ligt, maar ook niet minder dan twintig (!) ribinoù. De stroken liggen hier dichtbij elkaar.

Na iets meer dan 160 kilometer passeert het peloton voor een eerste keer de eindstreep. Vervolgens maken ze een groter rondje in de omgeving van Lannillis, waar zij negen onverharde stroken onder de wielen geschoven krijgen. Andermaal komen ze aan de finish voorbij, waarna er nog twee lokale ronden wachten van 4,7 kilometer. In die omloop ligt nog één ribinoù (die ze dus twee keer doen). Een bekende, want de strook Meshuel doen ze maandag in totaal vier keer. Bij het afdraaien van deze ribinoù is het nog drie kilometer naar de meet.

Start: 11.25 uur
Finish: 16.33 – 17.04 uur

Favorieten

Hugo Hofstetter – foto: Cor Vos

In deze schitterende, unieke koers doen de Franse equipes een wedstrijdje spierballen tonen. Cofidis heeft op voorhand de beste papieren. Ze hebben met Christophe Laporte de titelverdediger in huis. De snelle man won vorig jaar na een zenuwslopende solo, maar lijkt dit jaar iets minder goed in vorm. Hugo Hofstetter lijkt daarom dé man om naar uit te kijken bij de wit-roden. De 25-jarige Fransman is eveneens snel en hikt tegen zijn eerste grote overwinning aan. Vorig jaar was hij al vijfde. Met onder andere klassiekertalent Damien Touzé in steun, lijkt Cofidis de te kloppen ploeg.

Groupama-FDJ brengt een mix van jong en oud aan de start. Kopman met dienst is Marc Sarreau, na zeven van de vijftien wedstrijden de leider in de Coupe de France. De 25-jarige Fransman werd de afgelopen maand tweede in de GP de Denain (gewonnen door Mathieu van der Poel) en tweede in de Classique Loire Atlantique. Daartegenover staan zeges in Cholet-Pays de la Loire en de Route Adélie de Vitré. Sarreau is dus in uitstekende doen. Maar in tegenstelling tot generatiegenoot Hofstetter, beschikt Groupama-FDJ over een iets minder sterke ploeg in de breedte.

Bij Total Direct Energie hebben ze meerdere pionnen uit te spelen. Hun voornaamste renner voor deze koers is Damien Gaudin. De stoemper pur sang won deze koers twee jaar geleden (we kennen allemaal nog de grote vreugde toen hij won, zie de video hierboven) en dwong daarmee een transfer af naar zijn huidige ploeg. Vorig seizoen eindigde hij als tweede, nadat hij duizend doden was gestorven in de jacht op Laporte. Zijn vorm is in orde, ondanks dat zijn uitslagen anders doen vermoeden. Met de razendsnelle man Thomas Boudat hebben ze nog een troef in handen, als zal het in Lannilis niet in een sprint eindigen. Ook de sterke Lilian Calmejane tekent maandag het startblad.

Na zijn rit- en eindzege in Circuit Cycliste Sarthe, lijkt Alexis Gougeard er eindelijk weer te staan. Tro-Bro Léon past uitstekend binnen zijn profiel, al wist hij op de ribinoù nog nooit potten te breken. Maar met hem weet je het nooit. Deze koers is misschien wel het beste op het lijf geschreven van Quentin Jauregui. Hij heeft een achtergrond als crosser, werd in Strade Bianche 2017 al eens twaalfde en is de laatste weken goed in vorm. En dan heeft AG2R La Mondiale ook nog Samuel Dumoulin in de gelederen. Hij won eerder in 2003 en 2004 (!) en is bij winst na vijftien jaar mede-recordhouder.

Bram Welten – foto: Arkéa-Samsic

Doen er eigenlijk ook nog buitenlanders mee? Ja, zeker! Ook de 22-jarige Nederlander Bram Welten is prima aan 2019 begonnen. De rappe man van Arkéa-Samsic sprintte al naar diverse ereplaatsen. Op de onverharde stroken moet hij als oud-winnaar van Parijs-Roubaix voor junioren geen problemen ondervinden. Bovendien wordt hij goed omringd door een ervaren ploeg. Met Lauren Pichon heeft hij een uitstekende wegkapitein bij zich: in acht deelnames eindigde hij altijd bij de eerste zestien. Benoît Jarrier werd zelfs twee keer tweede en ook Roman Hardy is goed op dreef.

Een ander sterk blok aan het vertrek is de Belgische ProContinental-formatie Wallonie-Bruxelles. Sprinter Baptiste Planckaert komt de laatste weken goed voor de dag en hikt tegen zijn eerst seizoenszege aan. In 2016 deed hij hier mee in de finale, met een zevende plek als gevolg. Met de snelle Est Aksel Nõmmela en de sterke Let Emīls Liepiņš heeft het team meerdere opties. Vooral die laatste kwam al een aantal keren kort piepen in uitslagen. De jonge Lionel Taminiaux wist zich in zijn eerste maanden als prof ook al te onderscheiden en won meteen La Roue Tourangelle, ook een Coupe de France-koers.

Andrea Vendrame – foto: Cor Vos

Het is voor de Fransen ook opletten vanuit de Italiaanse hoek. Androni Giocattoli-Sidermec komt namelijk met Andrea Vendrame aan het vertrek. De 24-jarige Italiaan doet het al jaren erg goed in de wat kleinere eendagskoersen en kan rekenen op een sterk sprintje. Dit seizoen werd hij al derde in de GP Industria & Artigianato (1.HC), achter winnaar Maximillian Schachmann en ploeggenoot Mattia Cattaneo. Vendrame liet daarna ook een goede indruk achter in de Coupe de France-wedstrijden, waarin hij al vijf keer bij de eerste vijftien reed. Zaterdag was het zelfs bijna raak: de Italiaan werd tweede in de Tour du Finistère.

Mochten de grote ploegen het maandag laten afweten, dan neemt Natura4Ever-Roubaix Lille Métropole graag de honneurs waar. Zij hebben met Pierre Barbier een leuk talent in huis, die vorig jaar al af en toe zijn neus aan het venster stak. De 21-jarige Fransman komt bovendrijven in het eendagswerk en kan net als broer Rudy (die hier ook koerst, maar dan voor Israel Cycling Academy) rekenen op een voortreffelijk eindschot. Neem je Barbier mee in een late aanval, dan moet je die snel afkappen. Met de 25-jarige Belg Emiel Vermeulen heeft het Continental-team nog een leuke outsider in de rangen.

Dupont (rechts) mocht mee op het podium met Sarreau en Van der Poel na GP de Denain – foto: Cor Vos

Die vind je ook bij Wanty-Groupe Gobert. De formatie van ploegleider Hilaire Van der Schueren heeft met Timothy Dupont een goede renner in het gelid, die na een zware koers ook nog een spurtje in de benen heeft. Maar ook Aimé De Gendt zal zich hier willen bewijzen. De 24-jarige Belg werd heel knap tweede in Le Samyn, maar de resultaten bleven in de weken ernaar uit. Haalt hij zijn gram in Bretagne? En dan is er ook nog Frederik Backaert. Hij werd hier vorig jaar twaalfde, maar deed het een seizoen daarvoor nog beter. Toen eindigde namelijk alleen Gaudin voor hem.

Tot slot passeren nog een aantal outsiders de revue, waarmee men zeker rekening dient te houden. Est kampioen Mihkel Räim (Israel Cycling Academy) bijvoorbeeld. Maar ook Jonas Van Genechten (Vital Concept-B&B Hotels), Julien El Fares (Delko-Provence Marseille), Kévin Le Cunff (St. Michel-Auber93), Ronde van Vlaanderen U23-winnaar Andreas Stokbro (Riwal-Readynez), nummer drie van vorig jaar Jelle Mannaerts (Tarteletto-Isorex) en de snelle Brit Jacob Hennessy (Canyon dhb). Bij EvoPro hebben ze naast Cyrus Monk ook Luke Mudgway (22) in de ploeg. Hij won in januari de Gravel and Tar Classic, de Nieuw-Zeelandse kruising tussen Strade Bianche en deze koers. Misschien is Mudgway wel de grootste dark horse.

Andreas Stokbro wint de Ronde van Vlaanderen voor beloften – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Hugo Hofstetter
*** Marc Sarreau, Christophe Laporte
** Damien Gaudin, Andrea Vendrame, Baptiste Planckaert,
* Bram Welten, Alexis Gougeard, Pierre Barbier, Quentin Jauregui

Deelnemerslijst
Website organisatie

Weer en tv

De weergoden zijn de renners in Bretagne maandag goed gezind. Het kwik stijgt in de middaguren tot een aangename zeventien graden Celsius. Ondanks af en toe wat bewolking, is de kans op regen minimaal: vijf procent. Het waait aan windkracht vier uit het oosten, waardoor er in het tweede deel van de koers – voor dat ze in Lannilis arriveren – kans is op waaiers. Wie deze schitterende koers over de ribinoù niet wil missen, heeft geluk. Eurosport 1 zendt de koers live uit vanaf 15.30 uur. Bespreek het wedstrijdverloop in onze Volg Hier.