Voorbeschouwing: Vredeskoers U23 2021
Andreas Leknessund zegevierde in de Vredeskoers 2019 - foto: Jan Brychta/Zavod Miru U23 2019
Youri IJnsen
donderdag 3 juni 2021 om 14:00

Voorbeschouwing: Vredeskoers U23 2021

Zo was er bijna anderhalf jaar – de Orlen GP van vorig jaar daargelaten – geen enkele UCI Nations Cup U23 en zo zijn er twee binnen een paar dagen tijd. Van woensdag 3 tot en met zaterdag 6 juni staat in Tsjechië de Závod Míru U23 Gran Prix Jeseníky op het programma. Moeilijk lange naam, in België en Nederland kennen we die koers natuurlijk als de Vredeskoers voor beloften. WielerFlits blikt vooruit!

Historie

De historie van de Vredeskoers an sich loopt al heel lang terug. Die wedstrijd werd namelijk kort na de Tweede Wereldoorlog in het leven geroepen achter het IJzeren Gordijn. De koers vond steevast plaats in Oost-Duitsland, Polen en – net zoals nu – Tsjechië. Daarbij werden in ieder geval altijd de hoofdsteden aangedaan: Oost-Berlijn, Praag en Warschau. Tijdens de Koude Oorlog was de Vredeskoers ook de tegenhanger van de immens populaire Ronde van Frankrijk. De wedstrijd genoot toen vooral bekendheid als Internationale Friedensfahrt of Course de la Paix. Er zijn in de geschiedenis namelijk tientallen boeken over verschenen.

De eerste twee edities van deze koers werden verreden in 1948, waarbij er eerst van Warschau naar Praag gereden werd en later dat jaar vice versa. August Prosinek uit Joegoslavië won de eerste van de twee, zijn landgenoot Alexander Zoric was in de omgekeerde richting de beste. In de jaren daarna wisten vooral renners uit Denemarken de eindzege voor zichzelf op te strijken. De later tot Zwitser geneutraliseerde Steffen Wesemann is recordhouder. Hij won deze koers tussen 1992 en 2003 liefst vijf keer. Piet Damen (1958) en Marcel Maes (1967) zorgden voor de enige Nederlandse en Belgische eindzege.

Serguei Soukhoroutchenkov – Foto: Cor Vos

Omdat de Vredeskoers zich afspeelde in het Oostblok, zien we op die erelijst vooral veel Duitsers, Tsjechen, Polen en renners uit de voormalige Sovjet-Unie. Enkele bekende namen zijn die van meervoudig winnaar van een Tourrit Jean-Pierre Danguillaume, olympisch kampioenen Sergei Soukhoroutchenkov en Olaf Ludwig (beiden wonnen tweemaal) en Jens Voigt (die won in 1994). Nog een opvallende naam is die van Klaus Ampler, die won in 1963. Diens zoon Uwe won de koers later ook nog vier keer, van 1987 tot en met 1989 en nog een keer in 1998. Ook Ryszard Szurkowski won vier keer in de jaren tussen 1970 en 1975.

De Pool – die op 1 februari van dit jaar overleed en bij de aanslagen van 11 september in de Verenigde Staten zijn zoon Norbert verloor – werd in 1973 wereldkampioen bij de amateurs, de categorie die we nu kennen als de beloften. Dat laatste feit laat goed zien waarom de erelijst zo ‘gekleurd’ is. In het voormalige Oostblok was profsport niet toegestaan. Vandaar ook dat bijvoorbeeld Ludwig en Peschel op 30-jarige leeftijd nog hun profdebuut maakten. Beiden deden dat in 1990, het jaar na de val van de Berlijnse Muur. De Vredeskoers was daarom jarenlang de belangrijkste afspraak op de kalender voor de niet-wielerprofs.

Pas in 1996 stonden er voor het eerst profteams aan de start. De koers zou daarna nog tien jaar bestaan. In 2004 won wijlen Michele Scarponi het eindklassement. Het jaar erop zou de koers voor het eerst deel uit maken van de UCI Europe Tour. Die editie werd gecanceld, een jaar later stond de Vredeskoers als een UCI 2.HC-koers op de kalender. Giampaolo Cheula won en werd daarmee de laatste winnaar op de erelijst. De koers ging ter ziele. In 2013 keerde ze echter terug op de kalender én bleef het bij haar roots. Er werd een doorstart gemaakt als UCI 2.2U-wedstrijd, een koers uitsluitend voor beloften. Het bleek een succes.

Pogačar wint na een indrukwekkende alles-of-niets-poging solo in de Vredeskoers 2018 – foto: Jan Brychta

Toms Skujiņš zette de revival van de Vredeskoers in de laatste rit naar zijn hand. Jan Hirt en Luka Pibernik mochten mee het podium op. Een jaar later zegevierde Samuel Spokes namens Etixx, toentertijd opleidingsploeg van wat nu Deceuninck-Quick-Step is. Sinds 2015 maakt deze wedstrijd deel uit van de UCI Nations Cup U23, een serie zware wedstrijden voor landenteams. Vanaf dat jaar wonnen alleen nog maar klinkende namen: Gregor Mühlberger, David Gaudu, de betreurde Bjorg Lambrecht, intussen Tour de France-winnaar Tadej Pogačar en Andreas Leknessund. Al deze renners kwamen of komen inmiddels uit in de WorldTour.

Laatste winnaars Vredeskoers U23
2019: flag-no Andreas Leknessund
2018: flag-si Tadej Pogačar
2017: flag-be Bjorg Lambrecht †
2016: flag-fr David Gaudu
2015: flag-at Gregor Mühlberger
2014: flag-au Samuel Spokes
2013: flag-lv Toms Skujiņš


Vorige editie

Omwille van corona ging de Vredeskoers 2020 niet door. Om ieders geheugen op te frissen, blikken we terug op de editie van 2019. Die begon met een heel korte proloog in Krnov, van twee kilometer. Daarin was de Nederlander Nils Eekhoff de snelste, met een gemiddelde van net geen 55 kilometer per uur. Hij liet destijds enkele klinkende namen achter zich, onder wie de dan regerend wereldkampioen Mikkel Bjerg en João Almeida. In de daaropvolgende etappe werd er in de openingsfase veel aangevallen, tot er uiteindelijk een groep overbleef met louter sterke namen. Zij liepen in rap tempo uit.

Eekhoff won de laatste proloog in de Vredeskoers – foto: Jan Brychta/Vredeskoers 2018

In het peloton ging leider Eekhoff onderuit, maar hij kan terugkeren. Het waren vooral Italië en België die de achtervolging voor hun rekening namen, maar van voren zaten te veel hardrijders. Met Stefan Bissegger, Patrick Gamper, Mathias Norsgaard en Jakub Otruba waren vier van de zeven coureurs gepatenteerde hardrijders. Met Marijn van den Berg en Francisco Campos waren er bovendien twee rappe mannen aan boord die gebaat waren om weg te blijven. Dat lukte uiteindelijk, waarna Bissegger de Nederlander en de Portugees verschalkte. Eekhoff won een dikke minuut later de pelotonssprint, maar was wel leider-af.

De tweede rit in lijn was de traditionele aankomst bergop in deze ronde, ter hoogte van het stuwmeer Dlouhé Strané. Daar bleek Ilan Van Wilder de beste benen te hebben van een groepje van vier, dat verder bestond uit Clément Champoussin, Andreas Leknessund en Mauri Vansevenant. Klassementsleider Bissegger kon echter verrassend lang mee en werd in het achtervolgende groepje tiende, op slechts vijftien seconden van Van Wilder. Daardoor kwam alles aan op de listige slotrit. Op een heuvelachtig parcours was de koers daar lastig te controleren, maar één land slaagde daarin. Noorwegen legde het peloton haar wil op.

Het bleek een voorbode op een alles-of-niets-poging van toptalent Leknessund. Hij nam alle risico’s in de afzink, waar Bissegger tevergeefs zijn wiel probeerde te houden. Op het slotklimmetje naar Hotel Prießnitz Spa gaf hij alles en moest Bissegger het hoofd buigen. De jonge Zwitser werd nog wel derde in de daguitslag, maar op het indrukwekkende nummer van Leknessund had hij geen antwoord. Daarmee kreeg de Vredeskoers eenzelfde ontknoping als in 2018, toen Tadej Pogačar met een dito solo Samuele Battistella nog uit de leiderstrui reed. Bekijk hieronder de samenvattingen van de etappes door Job de Feijter.

Proloog & etappe 1
Etappe 2

Etappe 3

7th Závod míru U23 Grand Prix Priessnitz spa prologue & stage 1 from De Feijter Media on Vimeo.

Vredeskoers U23 2019 – Eindklassement
1. flag-no Andreas Leknessund in 11u37s44m
2. flag-ch Stefan Bissegger +26s
3. flag-fr Clément Champoussin +1m23s
4. flag-be Ilan Van Wilder +1m34s
5. flag-be Mauri Vansevenant +1m49s
10. flag-nl Lars van den Berg +2m19s
Volledige uitslag


Parcours

Het parcours van de Vredeskoers ziet er al een aantal jaar nagenoeg hetzelfde uit. Dat zal ook dit seizoen niet anders zijn. Met een proloog, een etappe waarin het kan uitmonden in een sprint met een omvangrijke groep, een aankomst bergop en een heel listige slotetappe door de heuvels rondom Jeseník, is er voor ieders wat wils. De laatste jaren spreekt de erelijst boekdelen. Alleen de grootste talenten kunnen hier met de zegeruikers naar huis.

Donderdag 3 juni, proloog: Jésénik – Jésénik (3,4 km)

Net als de laatste laatste vier edities het geval was, start de Vredeskoers ook in 2021 met een proloog. Dit keer niet in Krnov, maar in Jeseník. Hij is daarom ook iets langer dan de grofweg twee kilometer van de laatste jaargangen. Het parcours van dit jaar is 3,4 kilometer lang en kent daarin acht bochten.

Er zijn twee min of meer technische passages, waar twee bochten kort na elkaar volgen. De snelheid gaat er hier eventjes uit. De explosievere types zijn hier daarom in het voordeel van de powerhouses. Denk voor ritwinst vooral aan Julius Johansen, Filip Maciejuk, Søren Wærenskjold, Lev Gonov en de laatste starter Lars Boven.

Starttijden

Vredeskoers proloog 2021

Hoogtemeters: 20
Start: flag-cz 17.00 uur
Finish: flag-cz rond 18.00 uur (renners starten om de halve minuut)


Vrijdag 4 juni, etappe 1: Jeseník – Rýmařov (131,4 km)

De tweede etappe is een heuvelachtige rit die start vanuit Jeseník en finisht in Rýmařov, intussen een klassieker in deze wedstrijd. Soms eindigt deze rit in een massasprint, soms blijft een klein groepje net vooruit. De etappe leent zich in ieder geval voor aanvallers. De rit is in totaal 131,4 kilometer lang.

In de eerste 55 kilometer bevinden zich verschillende wat langere klimmetjes, waar aanvallers ongetwijfeld hun geluk willen beproeven. Via twee tussensprints komt het peloton na 107 kilometer voor de eerste keer onder de finishboog door. Na twee lokale rondes (met nog een klimmetje daarin) kennen we de winnaar.

Vredeskoers etappe 1 2021

Hoogtemeters: 1.880
Start: flag-cz 13.30 uur
Finish: flag-cz rond 16.45 uur


Zaterdag 5 juni, etappe 2: Bruntál – Dlouhé stráně (134,6 km)

De zaterdag-etappe van deze koers staat altijd rood omcirkeld in de agenda’s van de klassementsrenners. In de finale staat twee keer de Přístřešek Pod horní nádrží op het programma. Na ruim 105 kilometer ronden de eerste renners de top, om via een afzink de klim nog een keer naar boven te rijden.

Alsof dat nog niet genoeg is, stijgt het wegdek daarna zelfs nog verder. De finish ligt namelijk ter hoogte van het stuwmeer Dlouhé stráně. Wie hier als eerste over de streep komt, neemt een serieus voorschot op de eindzege.

Vredeskoers etappe 2 2021

Hoogtemeters: 2.774
Start: flag-cz 12.00 uur
Finish: flag-cz rond 15.15 uur


Zondag 6 juni, etappe 3: Jeseník – Jeseník (168,1 kilometer)

De laatste twee edities legden Tadej Pogačar en Andreas Leknessund nergens een basis voor de eindzege, maar werd die juist op de slotdag bewerkstelligd. Beiden deden een alles-of-niets-poging, dat tot een indrukwekkende inspanningen leidde. Ook nu gaat deze rit nog voor verschuivingen zorgen.

Er staan toch 2.516 hoogtemeters op het menu. De koers zal na zo’n zestig kilometer gaan ontvlammen. In de daaropvolgende 100 kilometer liggen acht hellingen. De finish ligt dan weer aan een afdaling, waar je schade kunt goedmaken. Wie hier echter over goede benen beschikt, kan het hele klassement nog naar zijn hand zetten.

Hoogtemeters: 2.516
Start: flag-cz 11.00 uur
Finish: flag-cz rond 15.15 uur


Favorieten

Ondanks de hevige concurrentie van de Giro d’Italia voor beloften (die ook op donderdag 3 juni start), staat er een interessant deelnemersveld aan de start in Tsjechië. Het zijn niet meteen de meest bekende namen, maar dat maakt het juist mooi om de koers met argusogen in de gaten te houden. De Rus Savva Novikov was de absolute topfavoriet voor eindwinst en was aan zijn stand verplicht om hier te winnen. Hij is echter van de definitieve startlijst verwijderd. We zet nu zijn naam op de erelijst van deze prestigieuze koers?

Idar Andersen – foto: Uno-X/Mario Stiehl

Uno-X-teammanager Jens Haugland kondigde het onlangs al aan in een interview met deze site: Idar Andersen is misschien wel net zo talentvol als Leknessund. De 22-jarige Noor is in ieder geval in vorm. In de openingsrit van de Tour of the Alps was alleen Gianni Moscon hem te sluw af, in de zware Classic des Alpes werd hij negende en afgelopen weekend won hij door een proloogzege en een derde plaats in de heuvelachtige etappe de Tour de la Mirabelle. Prima resultaten die van Andersen de gedoodverfde favoriet maken voor deze editie van de Vredeskoers. Noorwegen heeft in ieder geval de ploeg om te controleren.

Italië heeft ervoor gekozen om een aantal profrenners naar Tsjechië mee te nemen. Die ervaring kan in deze niet al te zwaar bezette Vredeskoers van pas gekomen. De beste klimmer uit hun selectie is Filippo Zana, de 22-jarige renner van Bardiani-CSF-Faizanè. Hij reed vorige week zijn tweede Giro d’Italia uit en zal daardoor kunnen teren op supercompensatie. Eerder dit jaar werd Zana in een vergelijkbaar deelnemersveld tweede in de Istrian Spring Trophy in Kroatië, waar hij ook een heuvelrit won. Twee jaar terug werd hij als belofte nog tiende in de Giro d’Italia U23. Met zijn klimmersbenen zit het dus wel goed.

Zana in de vroege vlucht van de achttiende rit tijdens de jonge Giro – foto: Cor Vos

Ook voor deze koers is het lastig om te bepalen wie we van voren mogen verwachten, omdat het referentiekader zo klein is het laatste anderhalf jaar. Toch zouden we de plank misslaan als we Valentin Paret-Peintre niet meenemen. De derdejaarsbelofte uit Frankrijk is net als zijn oudere broer Aurelien (prof bij AG2R Citroën) een goede klimmer. Vorig jaar won hij in de Pyreneeën een rit met aankomst op Ax-3-Domaines tijdens de Ronde de l’Isard, een van de andere vijf belangrijke klimkoersen voor beloften. Paret-Peintre werd uiteindelijk zesde in het eindklassement. Eerder dit voorjaar werd hij vierde in de Giro del Belvedère.

Duitsland brengt een interessant talent aan de start. Hoewel Florian Lipowitz pas twee jaar koerst, zou hij hier zo maar kunnen winnen. Nadat hij indruk maakte tijdens een aantal Radmarathons in Oostenrijk, besloot Tirol-KTM hem vorig jaar op te nemen in hun team. De 20-jarige Duitser ging tot voor 2020 door het leven als biatleet. Zijn teammanager Thomas Pupp sprak al uit met Lipowitz te hopen op een Primož Roglič-scenario. De Duitser is zijn wielercarrière alvast goed begonnen. Vorig jaar werd hij veertiende in de lastige Giro della Regione Friuli en in april werd hij achttiende tussen de profs in de Tour of the Alpes. Met Jakob Geßner en Michel Heßmann om zich heen, kan Lipowitz controle over de race nemen.

Repa veroverde op het EK een bronzen medaille – foto: Cor Vos

Het is misschien wel de enige keer dat Vojtech Repa dit jaar zijn Tsjechische kampioenstrui mag aandoen. Dit titel behaalde hij vorig jaar, maar in de winter tekende de jongeling een profcontract bij Kern Pharma en zal die ervaring willen uitbuiten ten opzichte van de beloften die hier starten. Repa won vorig jaar nog de Tour of Malopolska. Bij de Tsjechische formatie kunnen ze sowieso bouwen op een sterk team. Zo zouden bijvoorbeeld ook Mathias Vacek of Petr Kelemen voor een korte klassering in het eindklassement kunnen zorgen. Nu is die eer dus waarschijnlijk weggelegd voor de 21-jarige ronderenner Repa.

Waar er her en der dus profs aan de start staan, is Spanje zelfs met een voltallige profselectie naar de Orlen GP en de Vredeskoers getrokken. De beste klimmer in hun gelederen is Raúl García, de 20-jarige renner van Kern Pharma. Hij is tevens de beloftenkampioen op tijdritniveau, waardoor García ook sporadisch een keer in zijn nationale tricot een tijdrit mag afwerken. De Spanjaard werd vorig jaar negentiende in de Ronde de l’Isard. Geen topnotering, maar wel een indicatie dat hij kan klimmen. Met Oier Lazkano en Pelayo Sánchez heeft García voorts een paar sterke mannen om zich heen.

Kazachstan wist hier ooit al eens de slotetappe te winnen met Dinmukhammed Ulysbayev. Ook dit jaar kan het voormalige Oostblok-land een rol spelen. Het brengt namelijk Daniil Pronskiy aan het vertrek. Dat is het jongere broertje van Vadim, die afgelopen maand nog een aantal goede beurten maakte voor Astana-Premier Tech in de Giro d’Italia. Ook Daniil is een goede klimmer, iets wat hij vooral in 2020 liet zien. Pronskiy werd toen derde in het eindklassement van Belgrade Banjaluka, negende in de Tour of Malopolska en twaalfde in de Ronde van Roemenië. Dit jaar is het nog niet veel soeps, maar als hij de benen terugvindt…

Milan Paulus – foto: George Deswiijzn

Het vat met Belgische klimmers blijft maar nieuwe talenten opleveren. Ook in dit deelnemersveld rijdt er eentje rond die best weleens het mooie weer kan maken: Milan Paulus. In 2019 liet hij bij de junioren enkele kloeke resultaten in bergachtige wedstrijden optekenen. Vanwege corona kreeg hij tot op heden slechts één mogelijkheid om zijn kwaliteiten te etaleren en dat was in de Ronde de l’Isard van vorig jaar. Paulus krijgt nu een nieuwe kans en zal die graag met twee handen aangrijpen. Bij de Belgische ploeg zijn het verder vooral heel jonge beloften die voor een eerste keer aan het grote werk ruiken.

Bij hét wielerland van 2020 – Slovenië – zijn de meeste ogen gericht op Kristijan Hocevar. De 22-jarige renner van Adria Mobil werpt zich de laatste twee seizoenen op tot een gedegen klassementsrenner. Zijn vorm dit jaar is ook erg goed. Zo werd hij zeventiende in de Istrian Spring Trophy, veertiende in Trofeo PIVA, vijfde in de Trofeo San Vendemiano en 24ste in het eindklassement van de Ronde van Hongarije. Hocevar is, met andere woorden, sterk bezig en zou in deze Vredeskoers zijn hoge basisniveau weleens in zijn voordeel kunnen gebruiken. Met Nik Cemazar heeft hij bovendien een ploegmaat bij zich die hem ook lang kan steunen.

Lars Boven – foto: Cor Vos

In dit deelnemersveld krijgen de Nederlandse de ruimte om te experimenteren, vertelde bondscoach Adriaan Helmantel ons afgelopen week. Daarbij is het vooral uitkijken naar wat Darren van Bekkum kan. De 18-jarige eerstejaarsbelofte heeft volgens ingewijden alles in zich om uit te groeien tot een uitstekende klimmer. De jonge renner fietst pas twee jaar en zal in deze Vredeskoers vooral veel moeten leren. Anderzijds: wat goed is, komt snel. Ook zullen profploegen met argusogen toekijken hoe Stijn Daemen deze rittenkoers verteert. De Nederlandse beloftenkampioen krijgt voor het eerst de kans zich op dit niveau te meten.


Sprinters

Opvallenderwijs staan er heel veel topsprinters uit het U23-circuit aan de start, terwijl er eigenlijk maar één kans is. In die eerste rit in lijn zullen Tobias Lund Andresen (Denemarken), Søren Wærenskjold (Noorwegen), Pavel Bittner (Tsjechië) en Gleb Syritsa (Rusland) een fel duel met elkaar uitvechten.

Spurters van de tweede lijn die daarvan willen profiteren, zijn Miguel Salgueiro (Portugal), Paul Lapeira (Frankrijk), Alex Vogel (Zwitserland), Lucas Kubis (Slowakije), Ivan Smirnov (Rusland), Raït Ärm (Estland) en Lorenzo Balestra (Italië).


Favorieten volgens WielerFlits
**** Idar Andersen
*** Filippo Zana, Valentin Paret-Peintre
** Florian Lipowitz, Vojtech Repa, Raúl García
* Daniil Pronskiy, Milan Paulus, Kristijan Hocevar, Darren van Bekkum

Website organisatie
Deelnemerslijst (FirstCycling)


Weer en TV

Het peloton in Tsjechië heeft prima koersweer voor de boeg. Het kwik daalt de komende dagen niet onder de 21 graden Celsius en er staat een zacht briesje. Er is volop ruimte voor de zon op donderdag en vrijdag. Zaterdag en zondag gaat dat gepaard met her en der een spatje regen. De koers is niet live te volgen op tv, maar WielerFlits verzorgt wel een Volg Hier waarin je het koersverloop kunt bespreken.

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.