Youri IJnsen

• donderdag 8 juni 2023 om 08:05

Het internationale beloftencircuit is toe aan de tweede wedstrijd in de UCI Nations Cup U23. De officiële naam van de koers is anno 2023 Course de la Paix Grand Prix Jeseníky, maar voor de buitenwereld is de wedstrijd beter bekend als de Vredeskoers. Sinds vorig jaar is er een nieuwe organisatie die dit jaar een nieuwe koersdirecteur heeft aangewezen: oud-prof Leopold König. Hij heeft een zeer uitdagend parcours uitgetekend, maar de deelnemerslijst laat wat te wensen over. WielerFlits blikt vooruit!

Historie

De historie van de Vredeskoers an sich loopt al heel lang terug. Die wedstrijd werd namelijk kort na de Tweede Wereldoorlog in het leven geroepen achter het IJzeren Gordijn. De koers vond steevast plaats in Oost-Duitsland, Polen en – net zoals nu – Tsjechië. Daarbij werden in ieder geval altijd de hoofdsteden aangedaan: Oost-Berlijn, Praag en Warschau. Tijdens de Koude Oorlog was de Vredeskoers ook de tegenhanger van de immens populaire Ronde van Frankrijk. De wedstrijd genoot toen vooral bekendheid als Internationale Friedensfahrt of Course de la Paix. Er zijn in de geschiedenis namelijk tientallen boeken over verschenen.

De eerste twee edities van deze koers werden verreden in 1948, waarbij er eerst van Warschau naar Praag gereden werd en later dat jaar vice versa. August Prosinek uit Joegoslavië won de eerste van de twee, zijn landgenoot Alexander Zoric was in de omgekeerde richting de beste. In de jaren daarna wisten vooral renners uit Denemarken de eindzege voor zichzelf op te strijken. De later tot Zwitser geneutraliseerde Steffen Wesemann is recordhouder. Hij won deze koers tussen 1992 en 2003 liefst vijf keer. Piet Damen (1958) en Marcel Maes (1967) zorgden voor de enige Nederlandse en Belgische eindzege.

Omdat de Vredeskoers zich afspeelde in het Oostblok, zien we op die erelijst vooral veel Duitsers, Tsjechen, Polen en renners uit de voormalige Sovjet-Unie. Enkele bekende namen zijn die van meervoudig winnaar van een Tourrit Jean-Pierre Danguillaume (een Fransman), olympisch kampioenen Sergei Soukhoroutchenkov en Olaf Ludwig (beiden wonnen tweemaal) en Jens Voigt (die won in 1994). Nog een opvallende naam is die van Klaus Ampler, die won in 1963. Diens zoon Uwe won de koers later ook nog vier keer, van 1987 tot en met 1989 en nog een keer in 1998. Ook Ryszard Szurkowski won vier keer in de jaren tussen 1970 en 1975.

Serguei Soukhoroutchenkov – Foto: Cor Vos

De Pool – die op 1 februari 2021 overleed en bij de aanslagen op het World Trade Centre van 11 september in de Verenigde Staten zijn zoon Norbert verloor – werd in 1973 wereldkampioen bij de amateurs, de categorie die we nu kennen als de beloften. Dat laatste feit laat goed zien waarom de erelijst zo ‘gekleurd’ is. In het voormalige Oostblok was profsport niet toegestaan. Vandaar ook dat bijvoorbeeld Ludwig en Peschel op 30-jarige leeftijd nog hun profdebuut maakten. Beiden deden dat in 1990, het jaar na de val van de Berlijnse Muur. De Vredeskoers was daarom jarenlang de belangrijkste afspraak op de kalender voor de niet-wielerprofs.

Pas in 1996 stonden er voor het eerst profteams aan de start. De koers zou daarna nog tien jaar bestaan. In 2004 won wijlen Michele Scarponi het eindklassement, het jaar erop zou de koers voor het eerst deel uit maken van de UCI Europe Tour. Die editie werd gecanceld, een jaar later stond de Vredeskoers als een UCI 2.HC-koers op de kalender. Giampaolo Cheula won en werd daarmee de laatste winnaar op de erelijst. De koers ging ter ziele. In 2013 keerde ze echter terug op de kalender én bleef het bij haar roots. Er werd een doorstart gemaakt als UCI 2.2U-wedstrijd, een koers uitsluitend voor beloften. Het bleek een succes.

Toms Skujiņš zette de revival van de Vredeskoers in de laatste rit naar zijn hand. Jan Hirt en Luka Pibernik mochten mee het podium op. Een jaar later zegevierde Samuel Spokes namens Etixx, toentertijd opleidingsploeg van wat nu Soudal-Quick-Step is. Sinds 2015 maakt deze wedstrijd deel uit van de UCI Nations Cup U23, een serie zware wedstrijden voor landenteams. Vanaf dat jaar wonnen alleen nog maar klinkende namen: David Gaudu, de betreurde Bjorg Lambrecht, tweevoudig Tour de France-winnaar Tadej Pogačar, Andreas Leknessund, Filippo Zana en Lennert Van Eetvelt. Al deze renners kwamen of komen inmiddels uit als prof.

Pogacar soleerde in 2018 met een straf nummer naar winst – foto: Jan Brychta/Vredeskoers 2018

Eerste negen winnaars Závod Mirú U23
2022: Lennert Van Eetvelt
2021: Filippo Zana
2020: geen editie vanwege corona
2019: Andreas Leknessund
2018: Tadej Pogačar
2017: Bjorg Lambrecht †
2016: David Gaudu
2015: Gregor Mühlberger
2014: Samuel Spokes
2013: Toms Skujiņš

Vorige editie

Tijdens de editie van vorig jaar werd er afgetrapt met een proloog, inmiddels een klassieker in de Vredeskoers. Daar was het thuisrijder Mathias Vacek die in honderdsten van een seconde Lennert Van Eetvelt en Sam Watson wist te verslaan. Een dag later werd de Brit opnieuw derde, dit keer achter ritwinnaar Sebastian Kolze Changizi en Pavel Bittner. De Deen won de sprint na een lastige etappe door de Tsjechische heuvels. Bittner nam wel de leiderstrui over van zijn land- en gelegenheidsploegmaat Vacek. Dat zou alleen niet van lange duur zijn, met een bergrit op komst.

Die was traditiegetrouw naar het stuwmeer van Dlouhé stráně, waar jaarlijks de bergop aankomst ligt. De favorieten hadden er elkaar bij de keel, maar het was Van Eetvelt die aan het langste eind trok. Hij was op de top net iets sneller dan Alejandro Franco en Rudy Porter. Op de slotdag veranderde er in het top van het klassement niets. Het was Watson die dan toch op de valreep nog zijn ritzege boekte, door Bittner en Frans kampioen Valentin Retailleau het nakijken te geven. Toon Clynhens werd voor België ook nog zesde, Loe van Belle was de beste Nederlander (29ste).

Lennert Van Eetvelt versloeg vorig jaar Franco en Porter – foto: Marketa Navritalova

Eindklassement Vredeskoers U23 2022
1. Lennert Van Eetvelt in 11u21m06s
2. Rudy Porter +13s
3. Mathias Vacek +14s
4. Jacob Hindsgaul +20s
5. Alejandro Franco +23s
29. Loe van Belle +4m57s
Volledige uitslag

Parcours

Het recept voor de Vredeskoers is dit jaar opnieuw hetzelfde. Een proloog, twee heuvelachtige ritten met tussen die twee ondernemingen in een bergetappe met aankomst bergop. Voor de beloften die dit rondje eerder reden zijn het bekende wegen. Toch is er één grote verandering. Hoewel de klim naar Dlouhé stráně zeker in het parcours zit, is de finish niet meer daar. Vlak voor het terrein van het stuwmeer, dalen ze af en zetten ze koers naar een nabijgelegen klim.

Donderdag 8 juni, proloog: Jésénik – Jésénik (3,1 km)

Net zoals de laatste edities, is Jésénik het epicentrum voor een korte, technische tijdrit. De renners starten op het Masarykova-plein, waarna ze een rondje door het centrum van het Tsjechische stadje rijden. Een opvallende spelregel is dat renners niet mogen starten op een tijdritfiets. Hoewel de tijdsverschillen klein zijn, moeten de klassementsrenners wel opletten. Toch noteren we tijdritspecialisten Gustav Wang en Eddy Le Huitouze alvast met potlood als het gaat om de dagzege.

Afstand: 3,4 kilometer
Hoogtemeters: 22
Start:  17.00 uur
Finish:  18.08 uur

Starttijden proloog

Vrijdag 9 juni, eerste etappe: Jésénik – Rýmařov (121,9 km)

De eerste etappe in lijn is een heuvelachtige rit die start vanuit Jésénik en finisht in Rýmařov, intussen ook een klassieker in deze wedstrijd. Soms eindigt deze rit in een massasprint, soms blijft een klein groepje net vooruit. De etappe leent zich in ieder geval voor aanvallers. De rit is in totaal 121,9 kilometer lang. In de eerste vijftig kilometer bevinden zich verschillende wat langere klimmen, waar aanvallers ongetwijfeld hun geluk willen beproeven. Na 95 kilometer komt het peloton voor de eerste keer onder de finishboog door. Na drie lokale rondes (met nog een klimmetje daarin) kennen we de winnaar.

Afstand: 121,9 kilometer
Hoogtemeters: 2047
Start:  13.30 uur
Finish:  ≠ 16.35 uur

Zaterdag 10 juni, tweede etappe: Bruntál – Červenohorské sedlo (129,1 km)

De zaterdag-etappe van deze koers staat altijd rood omcirkeld in de agenda’s van de klassementsrenners. In de finale stond voorheen altijd twee keer de Přístřešek Pod horní nádrží op het programma. Na ruim 105 kilometer rondden de eerste renners de top, om via een afzink de klim nog een keer naar boven te rijden. Bij de laatste keer reden ze dan helemaal omhoog naar het stuwmeer Dlouhé stráně. Die tweede klim slaan ze nu over, want het stuwmeer heeft plaatsgemaakt voor een andere slotklim die ven verderop ligt: Červenohorské sedlo.

Afstand: 129,1 kilometer
Hoogtemeters: 2809
Start:  13.30 uur
Finish:  ≠ 16.35 uur

Zondag 11 juni, derde etappe: Jésénik – Jésénik (166,1 km)

In eerdere edities legden Tadej Pogačar en Andreas Leknessund nergens een basis voor de eindzege, maar werd die juist op de slotdag bewerkstelligd. Beiden deden een alles-of-niets-poging, met indrukwekkende inspanningen tot gevolg. Ook nu gaat deze rit nog voor verschuivingen zorgen. Er staan toch 2.682 hoogtemeters op het menu. Het is nergens echt vlak en dat maakt de koers heel lastig om te controleren. Wel is het vaak zo dat je hier de koers alleen maar kunt verliezen. Maar wie hier over goede benen beschikt, kan het hele klassement nog naar zijn hand zetten.

Afstand: 166,1 kilometer
Hoogtemeters: 2682
Start:  11.00 uur
Finish:  ≠ 15.20 uur

Favorieten

“Zonder te overdrijven kunnen we zeggen dat onze koers te vergelijken is met wedstrijden die plaatsvinden in de Pyreneeën of de Alpen”, stelt koerdirecteur Leopold König. Zeker wat betreft U23-wedstrijden, heeft hij gelijk. Het is alleen jammer dat sinds een aantal seizoenen de Giro d’Italia voor beloften in dezelfde periode plaatsvindt. Die koers begint namelijk dit weekend. Veel toppers uit het U23-circuit geven de voorkeur aan de meer prestigieuze Italiaanse ronde. Dat biedt wel kansen voor andere renners, al doen hier ook een aantal profs mee.

Franco eerder dit jaar in de Tour of Oman – foto: Cor Vos

Een van hen is Alejandro Franco. De 21-jarige Spaanse klimmer van Burgos-BH was tot voor dit seizoen aan een sterke opmars bezig. Vorig jaar was hij nog een van de beste renners in koers en eindigde hij uiteindelijk als vijfde in het eindklassement. Dit seizoen draait het echter nog voor geen meter bij Franco, maar dat hoeft niets te beteken. Hoe vaak is het in het verleden al niet gebeurd dat een U23-renner bij de profs niets laat zien, maar vervolgens wel de beste blijkt in een directe confrontatie met zijn leeftijdsgenoten? We denken spontaan aan Marc Soler en Rubén Fernández in de Ronde van de Toekomst of Filippo Zana in deze wedstrijd twee jaar geleden.

Waar het gissen is naar de vorm van Franco, weten we in ieder geval wel zeker dat de conditie van Gal Glivar op orde is. De 21-jarige Sloveen breekt door de laatste weken, met eindzeges in de de Carpathian Couriers Race U23 en vorige week nog in de Orlen GP. De vraag is alleen wel wat hij waard is in de bergetappe. Dat antwoord kennen we bij Davide De Cassan al wel. Hij toverde al meerdere goede resultaten uit zijn hoed. Vorig jaar werd hij hier twaalfde en negende in de loodzware Giro Della Valle d’Aosta U23. Eind mei won hij nog een Sloveense klimklassieker (voor Glivar) en afgelopen week besloot de Italiaan (21) de Oberöberreich Rundfahrt als zesde.

Simone Raccani

Italië heeft overigens nog een troef. Simone Raccani liet vorig jaar namelijk enorm van zich spreken. De 22-jarige klimmer werd elfde in de Giro di Sicilia (tussen de profs), vijfde in de Giro U23 en derde in Valle d’Aosta. Reden genoeg voor Quick-Step om hem een stagecontract aan te bieden, maar door een val in de Vuelta a Burgos kon Raccani zich nooit bewijzen. Hij is nu prof bij EOLO Kometa. De Fransen komen overigens ook met twee kandidaat-eindwinnaars naar Tsjechië. Antoine Huby (22) is sinds begin april in hoogvorm, maar wacht nog op zijn eerste zege. Louis Rouland (20) was hier vorig jaar achtste en werd vorige week nog vijfde in de Tour de la Mirabelle.

Groot-Brittannië is hier niet met de allerbeste selectie. Daar is het vooral uitkijken naar de grillige Oliver Rees. De 22-jarige klimmer werd vorig jaar tiende in de Ronde van de Aosta-vallei en vierde in de Ronde de l’Isard. Dit seizoen heeft hij dat nog niet bevestigd, maar voor alles is een eerste keer. Denemarken komt dan weer met een ijzersterk blok aan de start, met renners die in potentie iedere rit voor hun land kunnen winnen. Simon Dalby (vorig jaar tiende) is hun kopman. Thuisland Tsjechië hoopt eveneens een rol te spelen in het klassement. Jakub Ťoupalík verzamelde tot op heden mooie ereplaatsen, maar de vraag is in hoeverre dat nu ook geldt.

Jardi van der Lee – foto: Willebrord Wil Vooruit

Onze laatste ster gaat naar een Nederlander. Laatstejaarsbelofte Jardi van der Lee won vorige maand de Bergomloop van Simpelveld (de zwaarste nationale koers van Nederland), na eerder al een negende plek in de Nummer1 Trofee Limburg. Vorige week reed hij met de Orlen GP zijn eerste wedstrijd uit de UCI Nations Cup en daar verbaasde hij vriend en vijand. Is de Schiedammer een laatbloeier? Niet voor iedereen, want Van der Lee is een van de beste eRacers van Nederland. Sinds kort weet hij die vermogens dus ook om te zetten naar de weg. Hebben we een nieuwe Jay Vine te pakken? Bij een goed resultaat in de Vredeskoers, lijkt het daar wel op.

Qua outsiders in deze wedstrijd, kunnen we kort zijn. Op papier zijn dat er maximaal vier: Jack Rootkin-Gray uit Groot-Brittannië, Gonçalo Tavares uit Portugal, de Duitser Moritz Kretschy en het Mexicaanse onbeschreven blad Isaac Del Toro. Met andere woorden: de topfavorieten voor deze ronde zijn moeilijk aan te wezen, net omdat er veel toppers ontbreken. Deze editie van de Vredeskoers is daarom bij uitstek een wedstrijd waar een nobele onbekende zou kunnen winnen.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Alejandro Franco
*** Gal Glivar, Davide De Cassan
** Antoine Huby, Simone Raccani, Oliver Rees
* Simon Dalby, Louis Rouland, Jakub Ťoupalík, Jardi van der Lee

Deelnemerslijst
Website organisatie

Livetiming tijdens etappes

Weer en tv

Het zal de komende dagen warm zijn in Tsjechië, met temperaturen die stijgen tot maximaal 25 graden Celsius. De eerste twee dagen gaat dat wellicht gepaard met wat regen, maar de twee laatste dagen heeft de zon vrijspel. Er is tijdens de koers livetiming en dat is fijn, want verder is de Vredeskoers in Nederland en België niet te zien.