Jesús Herrada heeft de zesde etappe gewonnen van de Vuelta a España. De renner van Cofidis was de beste vluchter op de Ares del Maestrat, een beklimming van derde categorie. Herrada versloeg zijn vluchtgenoot Dylan Teuns, die vooral bezig was met het succesvol veroveren van de rode leiderstrui.

Heel soms komen dromen uit. Vraag dat maar aan Ángel Madrazo en Jetse Bol, die gisteren namens het nietige Burgos-BH voor een een-tweetje zorgden op de top van de Alto de Javalambre. “Dit is mijn grootste prestatie als wielrenner”, zo liet de naar woorden zoekende Spaanse bergkoning weten na de finish. Het verhaal van Madrazo inspireerde flink wat renners om vandaag ook op zoek te gaan naar het eeuwige geluk.

Poels laat zich zien, maar Gesink krijgt de ruimte 
Verschillende aanvallers probeerden weg te rijden, maar het duurde een hele tijd vooraleer enkele renners de ruimte kregen. Op de eerste klim van de dag – de Puerto de Nogueruelas (9 km aan 4,5%) – zagen we een versnelling van Wout Poels. De Nederlander van Team Ineos liet zich voor het eerst zien in deze Vuelta, al zagen we de klimmer wel lossen in de voorbije etappes. Poels kreeg niet veel later het gezelschap van Lawson Craddock en Stéphane Rossetto.

foto: Cor Vos

De drie vluchters werden na veertig kilometer koers weer ingerekend door het peloton, waardoor we opnieuw konden beginnen. Nu was het aan een andere Nederlander om voor vuurwerk te zorgen. Robert Gesink versnelde en zag vrijwel direct Dylan Teuns, David de la Cruz, Gianluca Brambilla, Jesús Herrada, Pawel Poljanski, Dorian Godon, Tejay van Garderen, Bruno Armirail, Nelson Oliveira en Tsgabu Grmay aanpikken.

Roche en Urán geven op na valpartij 
Het peloton bleef aanvankelijk jagen op de elf koplopers, maar kwam geen sikkepit dichter. Sterker nog: de voorsprong werd alleen maar groter, waardoor de kopgroep ‘definitief’ weg was. Toch moesten de ploegen van de klassementsrenners blijven rijden, aangezien De la Cruz (23e op 4:35 van leider Miguel Ángel López) en Teuns (25e op 4:43 van de Colombiaan) nog redelijk dicht stonden in het klassement.

Hierdoor kregen Gesink en co niet meer dan drie minuten voorsprong. In het peloton lag het tempo vrij hoog, waardoor het opletten was voor de heren renners. Op negentig kilometer van finish werd het peloton opgeschrikt door een massale valpartij. De grootste slachtoffers waren voormalig rodetruidrager Nicolas Roche en Rigoberto Urán: beide klassementsrenners bleken te gehavend om hun weg te vervolgen.

De Vuelta wacht op niemand 
Er waren meer slachtoffers, want ook Hugh Carthy (belangrijke klimknecht van Urán) en Victor de la Parte (klassementskopman van CCC) gooiden de handdoek in de ring. En ook Tony Martin en Davide Formolo waren flink geraakt, maar gelukkig voor Jumbo-Visma en BORA-hansgrohe stapten beide renners weer op de fiets, al reed de Italiaanse kampioen lange tijd in de achterhoede.

foto: Cor Vos

Astana had echter geen medelijden met de gevallenen: de Kazachse formatie bleef een bijzonder strak tempo rijden op kop van het peloton. Hierdoor bleef de voorsprong van de vluchters beperkt tot drie minuten, al werd het verschil weer groter net voor de voet van de Puerto de Culla, waarmee de finale werd ingeluid van de zesde etappe. Het was de Ethiopische klimmer Grmay die als eerste zijn kaarten op tafel gooide.

Grmay en Oliveira vinden elkaar 
De renner van Mitchelton-Scott pakte plots veertig seconden, ook al omdat zijn vluchtgezellen vooral naar elkaar keken. Net voor de top van de Puerto de Culla zagen we een versnelling van Gesink, maar de diesel uit Varsseveld raakte niet weg. De demarrage van Gesink inspireerde Van Garderen tot een tegenaanval. De Amerikaan nam echter teveel risico in de afdaling van de Culla, waardoor hij op hoge snelheid ten val kwam.

Het was de zoveelste tegenvaller voor EF Education First, maar de overige vluchters reden onverstoorbaar door, op weg naar de eenzame Grmay. De Afrikaan maakte nog altijd vaart, maar in de achtervolgende groep begonnen ze plots weer samen te werken, waardoor de Portugese tijdrijder Oliveira de oversteek kon maken naar Grmay. De twee aanvallers begonnen enkele kilometers later met een halve minuut voorsprong aan de slotklim.

Herrada ‘profiteert’ van rode droom Teuns
Op de Ares del Maestrat (7,9 km aan 5%) wisten Grmay en Oliveira hun voorsprong nog wat uit te diepen. De overige vluchters leken te laat te komen, maar op vier kilometer van de top versnelde Armirail. De Fransman had een snedige versnelling in de benen, maar zijn medevluchters zaten meteen op het wiel. Dit was het sein voor Teuns om aan de boom te schudden. De puncheur van Bahrain Merida wist samen met Herrada in één ruk naar de koplopers te rijden.

Teuns en Herrada gingen op en over Oliveira en Grmay, waardoor we een Belgisch-Spaans duel kregen om de ritzege. Het was Teuns die maar op kop bleef beuken, aangezien de Belg op weg was naar de rode leiderstrui. Zijn grote tegenstrever Herrada zag het graag gebeuren, aangezien de renner van Cofidis zich wat kon sparen in het wiel van Teuns. Hierdoor werd het een ongelijke strijd in de laatste kilometer. Voor Herrada is het zijn eerste zege in zijn thuisronde.

foto: Cor Vos

Gesink moet genoegen nemen met een ereplaats 
Na de binnenkomst van Teuns zagen we Godon als derde finishen, voor Gesink. De favorieten leken gezamenlijk over de finish te komen, maar in de laatste kilometer zagen we dan toch nog een versnelling van Tadej Pogačar. Het Sloveense toptalent wist enkele seconden voor de overige favorieten te eindigen. De klassementsrenners kwamen op ruime achterstand binnen, waardoor Teuns López uit de rode trui wist te rijden.