Vuelta 2021: Voorbeschouwing favorieten puntenklassement
foto: Cor Vos
JulianDubbeld
woensdag 11 augustus 2021 om 19:30

Vuelta 2021: Voorbeschouwing favorieten puntenklassement

Twee jaar op rij won Primož Roglič het puntenklassement in de Ronde van Spanje, maar dit jaar gaat dat niet gebeuren. Niet omdat de Sloveen niet aan de start staat, maar omdat de puntentelling dit jaar lijkt op die in de Tour de France. En de sprinters dus weer in het voordeel zijn. Wie gaat er met de groene trui aan de haal? WielerFlits blikt vooruit.

Historie

In tegenstelling tot de puntentrui in de Tour de France en de Giro d’Italia was de puntentrui in de Vuelta a España er niet direct een voor de sprinters. Door de vele aankomsten bergop en een net iets andere puntentelling maken vaak ook klimmers kans op de groene puntentrui. In het verleden wisten wel renners als Alessandro Petacchi, Erik Zabel (drie keer), Mark Cavendish de puntentrui mee naar huis te nemen, maar evengoed ging een rasklimmer met de trui aan de haal.

In 1945 hield de organisatie van de Ronde van Spanje voor het eerst een puntenklassement bij. Thuisrijder Delio Rodríguez zou als eerste renner op de erelijst komen te staan. En ook als tweede renner. Na een jaartje afwezigheid keerde het puntenklassement terug en was het weer Rodríguez die ermee aan de haal ging. Daarna duurde het even voordat de geschiedenis van de trui een vervolg kreeg. Pas in 1955 keerde het regelmatigheidsklassement terug in koers, met Fiorenzo Magni en Rik van Steenbergen als grote winnaars.

Van Steenbergen is een van de twaalf Belgische winnaars van het puntenklassement. Later wonnen ook Rik Van Looy (1959 en 1965), Arthur Decabooter (1960), Raymond Steegmans (1969), Guido Reybrouck (1970), Eddy Merckx (1973), Freddy Maertens (1977), Ferdi Van Den Haute (1978), Fons De Wolf (1979), Guido Van Calster (1984), Frank Vandenbroucke (1999) en Greg Van Avermaet (2008) de blauwe trui, die pas in 2009 groen werd.

Nederland telt vier winnaars van het puntenklassement. Bas Maliepaard (1963), Jos van der Vleuten (1966), Jan Janssen (1967 en 1968) en natuurlijk Bauke Mollema (2011). De destijds 24-jarige Rabobank-renner sprintte in de slotrit naar Madrid naar de negende plaats, om zo Joaquim Rodríguez de trui in extremis nog afhandig te maken.

Bauke Mollema won het groen in 2011 – foto: Cor Vos

Het puntenklassement in de Ronde van Spanje kent drie recordhouders, die allen vier keer met de zege aan de haal gingen. Het zijn Laurent Jalabert, Sean Kelly en Alejandro Valverde. Van hen is alleen Valverde nog actief als beroepsrenner, maar het lijkt niet aannemelijk dat hij nog een vijfde zege aan zijn palmares zal toevoegen, nu de puntentelling op de schop is gegooid.

Laatste tien winnaars puntenklassement Vuelta
2020: flag-si Primož Roglič
2019: flag-si Primož Roglič
2018: flag-es Alejandro Valverde
2017: flag-gb Chris Froome
2016: flag-it Fabio Felline
2015: flag-es Alejandro Valverde
2014: flag-de John Degenkolb
2013: flag-es Alejandro Valverde
2012: flag-es Alejandro Valverde
2011: flag-nl Bauke Mollema


Vorig jaar

Primož Roglič ging vorig jaar voor het tweede jaar op rij met de puntentrui naar huis. De Sloveense eindwinnaar leidde het puntenklassement van de eerste etappe tot en met de laatste etappe. Concurrentie was er nooit echt voor Roglič, omdat zijn uitslagen in de eerste week al voor een comfortabele voorsprong zorgde op naaste belagers Richard Carapaz en Daniel Martin. Eerste in etappe 1, tweede in etappe 2, derde in etappe 3, vierde in etappe 5 en eerste in etappe 8.

Dat bracht hem op een voorsprong van 23 punten op de Ecuadoraan en 31 punten op de Ier. In de puntentelling van de Tour de France is dat misschien niet zoveel, maar in die van de Vuelta a España is dat een lichtjaar. Per etappe zijn er namelijk maar achttien punten te verdienen. Vijftien aan de streep en drie tijdens de etappe.

Met nog twee etappezeges, een tweede plek in Ciudad Rodrigo en een vijfde plek op de Alto de l’Angiru bleef de Sloveen ruim buiten schot in de laatste tien etappes. Sterker nog, zijn voorsprong op Carapaz telde in Madrid liefst 71 punten. Een gat dat de INEOS Grenadiers-renner niet zomaar had kunnen dichten.

foto: Cor Vos

Heel vaak zagen we Roglič echter niet in de groene puntentrui. Slechts in vijf van de achttien etappes droeg hij het groene kleinood, omdat hij toen geen leider was. Dat was in etappe 7, 8, 9, 10 en 13. Op sociale media zorgde de groene Roglič voor veel hilariteit. Velen vonden de Sloveen in zijn geel-groen-donkerblauwe tenue een opmerkelijke verschijning.

Eindstand puntenklassement Vuelta 2020
1. flag-si Primož Roglič (Jumbo-Visma) – 2o4 pt.
2. flag-ec Richard Carapaz (INEOS Grenadiers) – 133 pt.
3. flag-ie Daniel Martin (Israel Start-Up Nation) – 111 pt.
4. flag-gb Hugh Carthy (EF Pro Cycling) – 96 pt.
5. flag-fr Guillaume Martin (Cofidis) – 87 pt.


Puntentelling

De puntentelling in de Vuelta ziet er dit jaar anders uit dan in voorgaande jaren. Het betekent dat er aan het einde van iedere etappe, ongeacht of het een sprintetappe, bergrit of tijdrit is, niet meer 25 punten aan de winnaar worden vergeven. Er wordt nu aan de hand van de zwaarte van de rit beoordeeld of de winnaar 50, 30 of 20 punten toebedeeld krijgt. Dat staat te lezen in artikel 12.1 van de ‘Specific Regulations Vuelta a España 2021’.

En die nieuwe puntentelling haalt de wind uit de zeilen bij de klimmers, aangezien er in de vlakke etappes 50 punten zijn te verdienen. Net zoals in de Tour de France. De kans lijkt dus niet heel erg groot dat Primož Roglič voor de derde keer het puntenklassement gaat winnen. Als de Sloveen een zware bergrit wint, krijgt hij namelijk ‘maar’ 20 punten: evenveel als de de nummer drie in een vlakke rit.

De organisatie van de Vuelta heeft het puntenklassement als volgt vormgegeven: 20 punten voor de winnaar in tijdritten (rit 1 en 21) en zware bergetappes (rit 3, 7, 9, 14, 15, 17, 18 en 20), 30 punten voor de winnaar in heuvelritten (rit 6, 10, 11, 12 en 19) en 50 punten voor de winnaar in sprintetappes (rit 2, 4, 5, 8, 13 en 16). De tussensprints zullen een grotere rol van betekenis gaan spelen, omdat daar in elke etappe nog eens 20 punten zijn op te rapen – in tegenstelling tot de 3 punten die ze in voorgaande jaren vergaven.

Bij een gelijke stand in punten wordt er gekeken naar het aantal etappezeges. Als ook dit aantal hetzelfde is, zijn de overwinningen in tussensprints en daarna de stand in het algemeen klassement doorslaggevend.

flag-es Vlakke etappes (Etappes 2, 4, 5, 8, 13, 16)
Aan de finish: 50 – 30 – 20 – 18 – 16 – 14 – 12 – 10 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2

flag-es Heuvelachtige etappes (Etappes 6, 10, 11, 12, 19)
Aan de finish: 30 – 25 – 22 – 19 – 17 – 15 – 13 – 11 – 9 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2

flag-es Bergetappes (Etappes 3, 7, 9, 14, 15, 17, 18, 20)
Aan de finish: 20 – 17 – 15 – 13 – 11 – 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1

flag-es Individuele tijdritten (Etappes 1, 21)
Aan de finish: 20 – 17 – 15 – 13 – 11 – 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1

flag-es Tussensprint
Elke tussensprint: 20 – 17 – 15 – 13 – 10


Favorieten

Vorig jaar gaven we de sterren nog aan renners als Primož Roglič, Alejandro Valverde en Tom Dumoulin, maar door de nieuwe opzet van het puntenklassement lijkt het ons niet heel aannemelijk dat dit type coureurs kans maakt op de eindzege in het puntenklassement. Alleen al in de tussensprints verliezen zij teveel terrein op de sprinters, die in vlakke etappes ook nog eens 50 punten aan de meet kunnen oprapen. We richten onze blik daarom op sprinters die liefst ook nog eens een heuvel komen. Want het blijft per slot van rekening wel de Vuelta.

Michael Matthews schuiven we daarom naar voren als favoriet. De 30-jarige renner van BikeExchange is misschien niet de snelste sprinter in dit deelnemersveld, maar Matthews gaat in de sprint wel telkens bij de eerste vijf eindigen. Met uitschieters naar boven. Daarnaast kan hij ook nog in enkele overgangsritten punten sprokkelen in tussensprints en aan de meet waar zijn concurrentie ze niet scoort. Dat maakt hem tot een levensgevaarlijke klant. In de Tour de France moest Matthews alleen Mark Cavendish voor zich dulden in het puntenklassement, omdat de Brit met vier ritzeges heer en meester was in de sprint. Als er in de Vuelta niet opnieuw een sprinter domineert, staat Bling op pole-position.

Michael Matthews – foto: Cor Vos

Zijn grootste concurrent is van hetzelfde kaliber. Matteo Trentin is misschien net iets minder rap, maar zijn track record is misschien wel minstens even goed. Hij werd tweede in het puntenklassement van de Ronde van Spanje in 2017 en derde in het puntenklassement van de Tour de France in 2019. In de laatste Vuelta a Burgos liet Trentin al zien aan zijn sprintersbenen te werken door twee keer mee te sprinten. Dat deed hij overigens niet onverdienstelijk, want in twee ritten eindigde hij bij de eerste vier.

Alex Aranburu is steeds meer de Spaanse evenknie van Trentin aan het worden. De 25-jarige renner van Astana-Premier Tech is bezig aan een uitstekend seizoen, met onder meer een ritzege in het Baskenland. Gaat Aranburu zich voor het eerst mengen in de strijd om het puntenklassement? De Vuelta ligt hem van de drie grote rondes misschien nog wel het beste.

Dan over naar de mannen die het van de 50 punten in de zes vlakke etappes moeten hebben om kans te maken op de zege in het puntenklassement: de snelste sprinters in deze ronde. Na zijn vier ritzeges en winst in het puntenklassement in de Giro d’Italia vorig jaar schatten we Arnaud Démare het hoogste in. Alhoewel de Fransman geen gelukkige Tour de France kende – hij haalde de meet niet op tijd in de bergrit naar Tignes – gaan we ervan uit dat hij er zal staan in de Vuelta. Démare levert namelijk (bijna) altijd voor Groupama-FDJ. Met acht overwinningen al dit jaar is hij een van de meest winnende coureurs.

Arnaud Démare – foto: Cor Vos

Zijn er dan ook nog mogelijke opvolgers van Greg Van Avermaet in 2008 en Bauke Mollema in 2011? Ja, mogelijk wel. Zeker met de nieuwe opzet. Jasper Philipsen mag na een goede Tour de France, waarin hij in zes ritten bij de eerste drie eindigde, ook naar de Vuelta. Achter zijn vorm staat nog een vraagteken, aangezien hij na de Tour niet meer in actie kwam. Reken echter maar dat de Belg hier koste wat het koste een ritje – of meer – wil mee graaien, een jaar na zijn eerste ritzege in de Vuelta. Met een schuin oog kijken we ook naar de verrichtingen van Stan Dewulf, Jordi Meeus en Gerben Thijssen.

Fabio Jakobsen is de Nederlandse hoop op een nieuwe winnaar van het puntenklassement. Alleen dat gegeven is al razend knap, als je bedenkt waar hij een jaar geleden stond. De sprinter van Deceuninck-Quick-Step werkte in de afgelopen maanden voorzichtig aan zijn comeback, die zich meer en meer begint uit te betalen. Na twee ritzeges in de Tour de Wallonie is het niet meer ondenkbaar dat Jakobsen het in deze Vuelta heel goed gaat doen. Sterker nog, met de sterkte van zijn ploeg kan Jakobsen serieus werk gaan maken van de puntentrui. Enige vraagteken: Jakobsen verliet recentelijk de Heistse Pijl na een valpartij, maar de Nederlander lijkt in orde te zijn.

Fabio Jakobsen – foto: Cor Vos

Tot slot zien we Jon Aberasturi en Alberto Dainese als goede outsiders voor het puntenklassement. Binnen hun teams Caja Rural-Seguros RGA en DSM krijgen zij volledige vrijheid om te gaan en te staan waar zij willen. Dat zal ongetwijfeld gaan leiden tot een aantal goede uitslagen. En in de tussensprints zullen we ze ook zien. Maar winnen? Misschien is dat nog iets teveel van het goede. BORA-hansgrohe heeft met Martin Laas en Jordi Meeus twee rappe mannen. Laas is er voor de vlakke sprints, Meeus voor de wat lastigere ritten.

Aberasturi en Dainese zijn echter niet de beste outsiders. Voor de laatste ster kijken we naar een multitalent. Niemand zal er raar van op kijken als hij dalijk het puntenklassement wint in zijn eerste grote ronde na al een slopend seizoen, maar logica leert ons dat het niet kan. Tom Pidcock spot echter wel vaker met de logica. De Brit werd olympisch kampioen op de mountainbike terwijl enkele weken daarvoor zijn sleutelbeen in gruzelementen lag. De Brit won de Brabantse Pijl door Wout van Aert te kloppen in een sprint en de Brit won ook al op de Mortirolo. Zijn veelzijdigheid kan hem heel ver gaan brengen.

Tom Pidcock – foto: Cor Vos


Favorieten volgens WielerFlits
**** Michael Matthews
*** Matteo Trentin, Arnaud Démare
** Alex Aranburu, Jasper Philipsen, Fabio Jakobsen
* Jon Aberasturi, Alberto Dainese, Jordi Meeus, Tom Pidcock

Website organisatie
Deelnemerslijst


RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.