De Vuelta a España 2022 is precies een week oud en de eerste kruitdampen zijn opgetrokken. Met Remco Evenepoel in het rood, begint het peloton aan een enigszins gekke etappe, die zich normaal leent voor een vlucht. Maar wellicht dat sterke sprinters als Ethan Hayter of Mads Pedersen hun kans ruiken. WielerFlits blikt vooruit!

De zevende etappe gaat van start in Camargo, dat net ten zuidwesten ligt van de hoofdstad van Cantabrië: Santander. Veel families die van oudsher uit die stad komen, zijn in de laatste tientallen jaren verhuisd naar Camargo. Dat heeft alles te maken met de huizenprijzen, die in de havenstad aan de Cantabrische Zee veel duurder zijn dan in het dorpje net ten zuiden daarvan.

In Camargo zijn meerdere archeologische zones en viert het dorp tal van feestdagen. Het Palacio del Marqués de Villapuente (UNESCO Werelderfgoed) trekt veel bezoekers naar het stadje, waar ook tijdens de komende Vuelta voor vrouwen een rit finisht. Dat deed het ook in de vermaarde Circuito Montañes in 2005. In die gerenommeerde klimkoers voor beloften was op die dag Kai Reus de beste.

De streep is dan weer getrokken in Cistierna. Die naam is afgeleid van het Latijnse woord cisterna, dat waterbak of gootsteen betekent. Die naam dankt de plek enerzijds aan de rivier Esla, die van noord naar zuid door het plekje stroomt. Anderzijds is die naam goed te verklaren door het feit dat het in de Romeinse tijd ontstond. In de hoger gelegen dorpen Lois en Anciles werden koper en andere mineralen gewonnen, die dan gewassen werden in de Esla. Er zijn veel overblijfselen van forten en mijnen uit de oudheid, net als en aantal kloosters. De meeste bekende daarvan is de San Guillermo de Peñacorada, beschermheilige van Cistierna. Tegenwoordig wonen er een dikke 3000 inwoners. Nadat de mijnen Hulleras en Anexas in 1991 werd gesloten, viel de plek in een diepe crisis. De laatste jaren krabbelt het dorp weer op.

Drievoudig wereldkampioen Freire – die zo nog voorbijkomt – is de beste in Milaan-San Remo 2010 – foto: Cor Vos

Parcours

In Camargo zullen de renners vertrekken om 190,5 kilometer later in Cistierna aan te komen. Op het oog is het een kronkelend parcours dat vooral vlak is op de weg richting de enige col. Voordat deze opdoemt, passeert het peloton nog de stad Torrelavega, waar meerdere wielrenners zijn geboren. De bekendste is drievoudig wereldkampioen Óscar Freire. In 2012 sloot hij zijn wielercarrière af met een tiende plek op het WK in Valkenburg, nadat hij voor onder meer Rabobank de puntentrui in de Tour de France als Milaan-San Remo wist te winnen.

Na ongeveer honderd kilometer beginnen de renners aan de Puerto de San Glorio. Het betreft een ellenlange klim van meer dan 22 kilometer, met een gemiddeld stijgingspercentage van ongeveer 6%. Voor Spaanse begrippen is dit een loper, waardoor ook de sterke sprinters een kans hebben om redelijke vooraan boven te komen. Glorieus zal het voor de pure sprinters in ieder geval niet zijn, maar met zowel het weekend als het aantal kilometers dat nog zal volgen, is er een reële kans dat ook het peloton niet al te gek zal doen op de klim.

Wie wel gek deed op de klim, was Luis León Sánchez in de Vuelta van 2014. In de veertiende etappe van die editie werd de Puerto de San Glorio als eerste klim opgenomen in een loodzware bergrit. Sanchez was deel van de kopgroep en mocht na de rit de bergtrui aantrekken. Ryder Hesjedal was uiteindelijk de sterkste vluchter van het stel en won de etappe die eindigde op La Camperona.

Eenmaal aangekomen op de top, resteren er nog zo’n zestig kilometers. Na de afdaling rijden de renners over de stuwdam van Riano, waarna het voornamelijk vlak is. Een lange passage langs de Esla-rivier volgt totdat de renners aankomen in Cistierna, waar de finale op een vlak stuk ligt en maar heel weinige bochten heeft.

Officieuze start: 12.20 uur
Officiële start: 12.30 uur
Finish: tussen 17.15 en 17.45 uur
Afstand: 190 kilometer

Tijdschema belangrijke passages:
Bergsprint Puerto de San Glorio: tussen 15.35 en 16.00 uur
Tussensprint Las Salas: tussen 16.40 en 17.10 uur

Favorieten

Sprinten of niet sprinten? Dat is de vraag. Een lastige vraag, want dergelijke etappes zijn zeldzaam. En natuurlijk is elke rit in zekere zin uniek. Toch is er wel wat vergelijkingsmateriaal, hoe onvolkomen ook. De dertiende etappe van de Giro d’Italia bevatte bijvoorbeeld een zware klim, voordat het een kleine honderd kilometer naar de finish was. En op dag twee van de Tour of Norway rondden de renners op vijftig kilometer van de streep een dertig kilometer lange loper. Beide keren werd het uiteindelijk een sprint van een uitgedunde groep.

Indien dat nu weer gebeurt, zal Ethan Hayter vast en zeker op de afspraak zijn. De Brit won de net genoemde rit in Noorwegen. In de maanden daarvoor boekte hij zeges in de Settimana Internazionale Coppi e Bartali en de Ronde van Romandië, beide keren door een sprint van een select gezelschap te regelen. Inmiddels staat zijn seizoenstotaal op zes. Als het een beetje meezit, krijgt hij vrijdag de kans om dat op te krikken naar zeven.

Hayer klopt Teunissen in de Tour of Norway – foto: Cor Vos

Als het een beetje meezit… INEOS Grenadiers zal de koers niet in handen nemen om de situatie voor Hayter zo ideaal mogelijk te maken, zij hebben grotere (klassements)doelen deze Vuelta. Bij Trek-Segafredo is dat een ander verhaal. Vrijdag zal juist een dag zijn waar zij toe willen slaan met hun grote man: Mads Pedersen. De Deen noteerde deze Vuelta al drie tweede plaatsen en ging in de rit naar opvallend goed omhoog. Trek-Segafredo zal dus bereid zijn om de boel voor hem te controleren en te decimeren.

Zo bezien heeft de Amerikaanse ploeg de sleutel in handen voor het verloop van de etappe: zij zullen een van de weinige teams zijn die er een sprint van willen maken. Quick-Step Alpha Vinyl zal vast wat hulp bieden, maar Remco Evenpoel en co hoeven de bres niet te dichten. Misschien dat ze daarom bij Trek-Segafredo wel voor een andere tactiek kiezen. Pedersen kan immers ook gewoon meespringen met de ontsnapping, zoals hij deed in de dertiende etappe van de Tour de France.

Dat had ook succes: Pedersen troefde Fred Wright af, de renner van Bahrain Victorious zich het hele seizoen al toont. Ook deze Vuelta nog. In de rit Bilbao werd de Brit derde en greep hij net naast de rode trui. Donderdag verloor Wright opnieuw een hoop tijd, wat alleen maar in zijn kaart kan spelen. Hij zal het opnieuw mogen proberen.

In Saint-Étienne stond er geen maat op Pedersen – foto: Cor Vos

Daryl Impey zat eveneens in de kopgroep richting Bilbao en eindigde één plekje voor Wright in de daguitslag. De 37-jarige Zuid-Afrikaan liet maar weer eens zien nog altijd over snelle benen te beschikken na een lastige koers. Dat deed Impey eerder dit jaar ook al in de Ronde van Zwitserland, waar hij de vierde etappe op zijn naam schreef, voor Michael Matthews. Enkele weken terug pakte hij ook nog zilver in de Commonwealth Games, wat al laat zien dat de renner van Israel-Premier Tech klaar was voor de Vuelta. Een val in het openingsweekend lijkt weinig impact op hem te hebben gehad.

Ook in de vlucht van de dag tijdens de vijfde etappe: Nikias Arndt. De Duitser won al eens een Vuelta-rit, in 2019. Toen was hij sneller dan Alex Aranburu en dertien andere vluchtmakkers. Nu moet Arndt het weer van zo’n scenario hebben, want de sprint winnen van een echt grote groep op een vlakke aankomst? Dat zien we niet snel meer gebeuren.

Een blije Impey na zijn ritzege in de Ronde van Zwitserland – foto: Cor Vos

Voor Quentin Pacher geldt hetzelfde, maar net als Arndt kan hij het vanuit de ontsnapping afmaken. Althans, dat zou hij op basis van zijn resultaten moeten kunnen. De 30-jarige renner heeft na zeven jaren als beroepsrenner echter nog geen enkele profkoers op zijn naam. Maar met zijn huidige vorm – zijn vierde plek in Laguardia zegt genoeg – kan de puncheur daar wellicht verandering in brengen.

Patrick Bevin won dit jaar nog. Drie keer zelfs. De slotrit in de Ronde van Turkije, het eindklassement aldaar en een etappe in de Ronde van Romandië. Die laatste zege behaalde hij door Ethan Hayter te kloppen in de sprint na een lastige dag. Deze Vuelta heeft hij zich nog niet echt getoond, in tegenstelling tot Jake Stewart. Rudy Molard dankt zijn rode trui deels aan het werk van de Brit op weg naar Bilbao.

Groves won dit jaar ook een rit in de Ronde van Turkije – foto: Cor Vos

In de massasprints in Nederland kwam Stewart nog niet heel dichtbij een overwinning, maar in aanloop er naartoe mocht hij wel juichen in de Tour de l’Ain. Het was zijn eerste profzege. In Cistierna krijgt hij een kans om daar een tweede aan toe te voegen. Vanuit de kopgroep, óf in een pelotonsprint.

Wie zal Stewart in dat laatste geval moeten kloppen, naast de eerdergenoemde sprinters? Kaden Groves wellicht. Vooral in de Ronde van Catalonië maakte de Australiër indruk. Niet alleen met een etappezege, maar vooral ook door derde te worden in een bergrit waarin Richard Carapaz en Sergio Higuita alles aan gort reden. Wie dat kan, moet dit ook kunnen overleven.

Laten we eindigen waar we begonnen, bij de tweede etappe van de Tour of Norway. Terwijl Hayter die dag zegevierde, werd Mike Teunissen tweede. Winnen lukte de Nederlander – individueel – nog niet in 2022. Maar in de Vuelta mocht hij wel de rode trui dragen, in eigen land. Een vierde plek in Utrecht was genoeg om het tricot over te nemen van ploeggenoot Robert Gesink. Als het op een sprint van een gereduceerde groep uitloopt, zou Teunissen nog beter kunnen doen dan die klassering. Met een overwinning zou hij Jumbo-Visma een fantastisch afscheidscadeau geven.

	Mads PEDERSEN
	Ethan HAYTER, Fred WRIGHT
	Daryl IMPEY, Nikias ARNDT, Quentin PACHER
	Patrick BEVIN, Kaden GROVES, Jake STEWART, Mike TEUNISSEN

Vuelta 2022: Deelnemerslijst

Weer en TV

Het blijft morgen droog tussen Camargo en Cistierna, volgens Weeronline. In de startplaats zal het nog bewolkt zijn, maar ’s middags klaart het al maar meer op. De temperatuur stijgt evenwel niet, omdat er halverwege de etappe flink aan hoogte gewonnen wordt. Het blijft 22 à 23 graden. Ondertussen waait het aan windkracht twee of drie uit het noordoosten.

De derde etappe is vanaf 14.30 uur live te volgen via Eurosport 1 en de Eurosport Player. Sporza (op Eén) is erbij vanaf 15.50 uur. Ben je niet in de gelegenheid om naar de televisie te kijken, dan hoef je in het liveblog van WielerFlits niets te missen!