Column Het eerste post-corona koersweekend in België zit erop.  Zaterdag werd het enthousiasme gefnuikt nadat het noodlot de jonge belofte Niels De Vriendt trof. 24 uur later trok het peloton zich weer in gang in Rotselaar. Met na afloop één conclusie: het wordt niet evident voor het wielerpubliek om het Covid19-protocol te respecteren. Als dat maar goed afloopt…

Aan Victor Campenaerts weet je wat je hebt. Of hij zich – coronagewijs – comfortabel en veilig genoeg voelde, vroegen we hem een kwartier voor de start van de GP Vermarc. Een tafel tussen renner en journalisten is prima, antwoordde Victor. En een mondmasker maakt wel degelijk een verschil. Maar… ik vind jou toch iets te dicht bij mij staan, als ik eerlijk mag zijn. Waarna ik prompt een extra halve meter afstand nam.

Bovendien wees een collega-journalist me er achteraf nog op dat ik bij het stellen van mijn vraag onbewust mijn mondmasker wat naar beneden had geschoven. Ouch! Ik ben sowieso al niet diegene met de allerbeste articulatie en met dat mondmasker krijg ik af en toe het gevoel nog minder verstaanbaar te zijn. Domme actie, uiteraard. Mea culpa. Maar het verhaal achter deze kleine anekdote is dat het voor ons allemaal wennen is aan de nieuwe omstandigheden.

En dat is ook wat opviel bij het talrijk opgekomen publiek, zondagnamiddag. Anderhalve meter afstand bewaren, dat lukte op de meeste delen van het parcours best vlot. Maar in de zones met cafés en op de hellingen was van de gevraagde social distancing absoluut geen sprake. Vooral op de Middelberg was het een drukte van jewelste. Mondmaskers? Die zijn in Rotselaar en omgeving duidelijk nog niet uitgedeeld.

Het zou niet fair zijn om een steen naar de organisatoren te werpen. In de start- en finishzone golden wel degelijk strenge maatregelen en werd er streng op toegezien dat ze werden nageleefd. Toeschouwers die door de velden alsnog de finishzone probeerden te bereiken, werden door de politie tegengehouden. En aan de voet van de bewuste Middelberg deden ook de stewards wat van hen werd verlangd: het parcours voor het publiek afsluiten op momenten dat het té druk werd. Al had dat misschien wel iets eerder gekund.

Interviewzone aan de finish; de media – mét mondmasker – houdt afstand – foto Cor Vos

Maar dat ze fans die de anderhalve meter afstand niet respecteren, uit elkaar drijven, mag je van de organisatie niet verwachten. En mondmaskers zijn in België aangeraden, maar niet verplicht. Dus kan alleen maar gerekend worden op de (zelf)discipline van het publiek. Maar die is er vooralsnog niet. Overheerst de drang naar de koers? Vindt de wielerliefhebber de geldende maatregelen flauwekul? Of is het nonchalance en moeten we met z’n allen nog aan wennen aan de maatregelen? Wellicht een combinatie van dit alles.

Ik ben geen viroloog, dus kan en wil ik me absoluut niet uitspreken of dit op termijn gevolgen van welke aard ook zal hebben. Maar wat ik wel weet is dat wat meer zelfdiscipline van de wielerfan geen overbodige luxe zal zijn. Twee maanden geleden werd nog gepraat over wielerwedstrijden zonder publiek. Zo ver is het vandaag (nog) niet gekomen. Daar zijn we blij om. Maar het zou zonde zijn als straks tijdens de Tour of de klassiekers, waar een veelvoud aan toeschouwers verwacht wordt, de hellingen wél voor het publiek worden afgesloten omdat de regels onvoldoende gerespecteerd zijn, of omdat het coronavirus woekert.

Afsluiten doe ik met een laatste quote van Victor Campenaerts. Bjarne, een vriend van mij, heeft hier in de buurt een fietsenwinkel en heeft een scherm geplaatst, vertelt de renner van NTT Pro Cycling. Het blijkt indrukwekkend te zijn hoeveel speeksel tegen het einde van de dag op dat ding hangt, terwijl overdag nochtans niemand echt tegen dat scherm plakt… Misschien is het dragen van een mondmasker op drukke plaatsen echt geen slecht idee. Vocsnor gaf alvast het goede voorbeeld en liet er voor de wedstrijd 150 uitdelen.

De publieksvrije aankomstzone – foto: Cor Vos