foto: Marcel Koch

Na twee magere jaren hoopt Tyler Farrar dit seizoen terug te keren tussen de toppers van het peloton. De Amerikaan, uitkomend voor Garmin-Sharp, wil opnieuw dominant in de sprints worden. Dat hij goed op weg is, liet hij zien in Dwars door Vlaanderen. Niki Terpstra soleerde naar de overwinning, Farrar was daarachter de rapste van het peloton.

Kasseien
Dat hij instemt om het interview in het Nederlands te doen, is geen verrassing. Sinds Farrar met koersen in Europa begon, raakte hij volledig ingeburgerd in het Belgische Gent. “Sinds mijn tijd bij de junioren vertoef ik er vaak. Met de Amerikaanse selectie kwamen we bijna vijf maanden per jaar in België koersen. De omlopen spraken mij aan, en ik leerde snel de taal. Toen is ook mijn liefde voor de klassiekers gegroeid, en ben ik gaan dromen om ooit de Ronde van Vlaanderen te winnen.”



Dichter bij dan een vijfde plaats in de Ronde van Vlaanderen van 2010 is hij nog niet gekomen. “Ook al verkeer ik in een topconditie, ik denk niet dat ik dit seizoen even hoog in De Ronde kan eindigen. Ik vraag me zelfs af of dit ooit nog mogelijk zal zijn. In 2010 reden we nog over het oude parcours, waar je na de Bosberg nog terug naar voren kon rijden. Dat is op de nieuwe omloop, waar de sterksten op de combinatie van Oude Kwaremont en Paterberg wegrijden, een stuk moeilijker.”



De route van de Ronde van Vlaanderen wordt omschreven als het zwaarste Ronde-parcours ooit. Farrar – die vlak voor het interview het nieuwe parcours verkende – kan zich in deze stelling vinden. “Het parcours is ongelooflijk lastig. De hellingen zijn dan wel dezelfde als de voorbije jaren, maar de volgorde is zodanig veranderd dat je in de laatste zestig kilometer amper een moment van recuperatie kan inbouwen.”

Farrar schikt zich dit jaar in een dienende rol, in zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix. Hij gaat knechten voor teamgenoten Sebastian Langeveld en Johan Vansummeren. “Als alles loopt zoals gepland ten minste. In de E3 Harelbeke was ik bijvoorbeeld als enige van mijn ploeg mee in de kopgroep. Ik kon er mijn ding doen, en dat draaide goed uit. Op de hellingen lukte het me renners te volgen die mij vaak makkelijk lossen. Maar ik blijf nuchter, en wil komende zondag gewoon mijn werk doen.”



Sprinten

Farrar richt zich dit jaar op de semi-klassiekers. “Vooraf stelde ik mij drie doelen: Dwars door Vlaanderen, Gent-Wevelgem en de Scheldeprijs. In Dwars door Vlaanderen ging het goed, daar won ik de sprint voor de tweede plaats. Dat gaf veel vertrouwen voor Gent-Wevelgem.” Een val in de slotfase gooide daar roet in het eten. “Dat was een grote teleurstelling. Al mag ik van geluk spreken dat ik me daar niet blesseerde. Er rest nog één kans, komende woensdag in de Scheldeprijs.”



De Amerikaan wil er alles aan doen om in Schoten, de finishplaats van de Scheldeprijs, op zijn best te zijn. Farrar kent het recept om op de Churchilllaan als hoogste te eindigen. In 2010 greep Farrar de zege, vorig jaar finishte hij als zesde. “De zege in de Scheldeprijs van 2010 was een belangrijk moment in mijn carrière, en één van mijn mooiste overwinningen ooit”, blikt hij terug. “Een voorjaarsrace in België winnen gaf mij een speciaal gevoel, dat ik dit jaar hoop te herbeleven.”



Farrar zal dit jaar opnieuw moeten opboksen tegen grootmachten als Mark Cavendish en Marcel Kittel. “Winnen van Cavendish en Kittel is niet gemakkelijk. Maar ik weet dat ik in een heel goede conditie verkeer, en het geeft me vertrouwen dat ik hen enkele jaren geleden wel kon verslaan. Het verschil tussen net niet winnen en winnen is vaak klein, maar langs de andere kant ook heel erg groot”, lacht hij. “Het geluk miste ik het voorbije jaar wel eens. Ik strandde vaak op een tweede of derde plaats. Iedere keer op kleine afstand van de winnaar.”



Valpartijen

In Gent-Wevelgem, afgelopen zondag, kwam Farrar zwaar ten val. Door de duikeling gingen zijn kansen op de zege in rook op. Jan Mathieu, ploegdokter bij de Lotto Belisol-ploeg, weet in de Vlaamse media deze valpartijen aan een gebrek aan concentratie bij veel renners. Volgens de arts zou dat een bijwerking zijn van het veelvuldig gebruik van de medische pijnstiller Tramadol.

Farrar, die het middel zelf niet zegt te gebruiken, keurt het gebruik af. “De ploegen van de MPCC (Mouvement pour un cyclisme crédible, red.), waartoe mijn eigen ploeg – Garmin-Sharp – behoort, hebben de afspraak gemaakt dit middel niet te gebruiken. Ik weet dat er inderdaad renners in het peloton zijn die het gebruiken. Of dit ook invloed heeft op het concentratievermogen van die renners, kan ikzelf niet beoordelen.”



Farrar wijt de vele valpartijen aan andere oorzaken. “We moeten het probleem zoeken bij het hoge niveau. Dat zorgt ervoor dat in finales van zware wedstrijden het peloton een grote groep blijft. Elk team denkt zijn renner op het podium te kunnen krijgen. Dat creëert een nerveuze sfeer. Er is niets aan te doen. Iedereen doet zijn best, en dat kan je niemand kwalijk nemen.”



“In Gent-Wevelgem waren we in volle voorbereiding op de sprint, toen er een renner langs de linkerkant brutaal het peloton wilde passeren. Hij kwam ten val, waarna de renners naast hem als dominostenen in mijn richting werden gedreven. Zoiets gebeurt nu eenmaal in een peloton van tachtig renners. We moeten er niet meer achter gaan zoeken”, aldus de Amerikaan.

15 maart: het Weekendinterview met Michel Cornelisse
22 maart: het Weekendinterview met Martijn Keizer
29 maart: het Weekendinterview met Kenny van Hummel