• zaterdag 30 december 2023 om 09:20

Wie is Felipe Orts, de crossende Spanjaard? “Ik neem bijna elke week het vliegtuig naar België”

Interview Half november mocht modderduivel Felipe Orts al als de allereerste Spanjaard ooit op het podium van een klassementscross in de lastige Jaarmarktcross van Niel. In Loenhout deed hij zijn kunstje gewoon over, maar dit keer werd hij geflankeerd door Mathieu van der Poel. “Een enorm mooie stap voor mij”, zegt Orts aan WielerFlits.

“Ik kon rap rijden vandaag, had een goed gevoel en had al veel motivatie van in de start”, legt Orts uit in een sappige mix tussen Engels en Spaans. “Ik moest tot in de laatste rechte lijn blijven vechten met Ryan Kamp in de sprint, maar ik was er echt op gebrand om nog eens op het podium te staan. Gisteren was immers een slechte dag voor mijn familie. Mijn oom is helaas overleden.”

Een Spanjaard in de cross, blijft toch altijd een beetje een exoot. Maar Orts voelt zich inmiddels thuis in onze contreien. “Ik kom al veel jaren naar België, vaak een periode in het begin van de crosswinter en opnieuw rond Kerst. Maar dit jaar was het anders. Ik reed minder op de weg, en meer op de mountainbike, en plots ben ik van een normale renner veel dichter bij de toprenners gekomen. In mijn trainingen werk ik nog even hard, maar ik voel dat er meer kracht op zit. Misschien is het de ervaring?”

Verre verplaatsingen
De UCI pleit al langer voor de internationalisering van de cross, maar behalve Tom Pidcock, Cameron Mason en nu ook Orts, blijft het karig. “Omdat het ons gewoon te veel krachten kost om elke week die verre verplaatsing naar België te maken. Ik zou ook een woonst in België kunnen zoeken, maar ik neem liever elke week het vliegtuig naar de cross. De mobilhome blijft dan hier, en ik en mijn mecaniciens maken elke week de oversteek. Het voordeel is dat ik dan altijd in goed weer kan trainen en mijn familie niet veel moet missen. Maar het nadeel blijft dat de Belgen altijd frisser zullen zijn dan ik.”

Een foto om in te kaderen voor Orts – foto: Cor Vos

“Daarom dat ik er de afgelopen weken even uitging”, legt Orts uit. “Ik heb een kleine vakantie genomen en even goed getraind in eigen gouw. Het deed deugd om nog eens wat langer bij mijn familie te blijven en zo de batterijen op te laden. Nu blijf ik tijdens de kerstperiode wat langer hier, en je ziet dat het zijn vruchten afwerpt. Zolder heb ik geskipt, juist om hier misschien voor het podium te gaan.”

De aanpak van de Spanjaard, die afgelopen drie jaar uitkwam voor ProTeam Burgos-BH, lijkt er wel eentje die behoorlijk duur is. “Dat klopt, maar het is wel te doen. Voor de ploeg was het niet ideaal, en daarom heb ik besloten om volgend jaar mijn eigen ploeg op te richten. Het is de bedoeling om nieuwe doelen te zoeken op de mountainbike, en minder op de weg. Ik heb afgelopen seizoen al zes mountainbike-wedstrijden gedaan, en ik won er toch al drie op UCI-niveau. Ik vond dat een veel betere voorbereiding. Het is ook een olympische discipline, wat in de toekomst een doel kan worden.”

Wereldbeker Benidorm
Voor veldrijden is er in Spanje niet echt een markt, maar Orts blijft zich er wel ten volle voor inzetten. “Crossen in Spanje zijn anders dan hier. Zeker in de regio van Alicante gaat het vaak over enorm droge weides. Je kan dat bijna niet vergelijken met de modder, hier in Loenhout. Maar ik voel me minstens zo goed in de modder, hoor. Wat de Spaanse cross nodig heeft, is vooral die Wereldbeker in Benidorm. We verwachten weer 20.000 mensen. Dat is toch amazing? Iedereen die ik ken, kijkt er enorm naar uit en supportert echt voor mij. Zeker nu ik die podiumplaatsen heb behaald.”

En als hij hier dicht achter Mathieu van der Poel kan eindigen, kan hij misschien ook dromen van het WK-podium? “Het is misschien wel dé kans, zonder Van Aert en Pidcock. Niet alleen voor mij, maar voor veel renners van mijn niveau. Wat ik extra leuk vind: het WK wordt eens niet in de buurt van België en Nederland verreden. Iedereen moet die verre verplaatsing doen, en dus strijden we met gelijke wapens. Al zal er aan Mathieu toch niets te doen zijn. Hij is op een ander niveau. Hij traint vaak dichtbij mij thuis, maar we hebben nooit samen gereden. Misschien moet ik daar eens werk van maken (lacht).”