Wielerploegen 2018: Mitchelton-Scott (vrouwenploeg)
foto: Orica-Scott
woensdag 14 februari 2018 om 08:00

Wielerploegen 2018: Mitchelton-Scott (vrouwenploeg)

Aan het begin van het seizoen kijkt WielerFlits terug op het afgelopen seizoen en kijkt het vooruit naar het komende seizoen, met vandaag de ploeg van Annemiek van Vleuten; Mitchelton-Scott. Samen met de winnares van La Course en het WK tijdrijden wordt er vooruitgekeken naar het komende seizoen.

Mitchelton-Scott
Land: flag-au Australië
Sponsor: Mitchelton is een wijnbedrijf. Scott is een fietsenmerk.
Sinds: 2012 (voorheen ORICA-Greenedge en ORICA-Scott)
UCI-afkorting: MTS
Fietsen: 
Scott
Tenue 2018:

Aantal overwinningen 2017: 21
WorldTour-ranking 2017: 4e met 1821 punten
CQ-ranking 2017: 3e met 4186 punten
Website: http://www.greenedgecycling.com/
Facebook: facebook.com/GreenEdgeCycling/
Twitter: @MitcheltonSCOTT
Instagram: mitchelton_scott

2017
Liefst 21 overwinningen wist Mitchelton-Scott in het seizoen 2017 te boeken. Elf van deze overwinningen kwamen uit de benen van Annemiek van Vleuten. Met een tevreden gevoel kijkt ze dan ook terug op het afgelopen jaar: “Het leek alsof alles lukte. Vorig jaar was zonder twijfel mijn beste seizoen en dat terwijl ik in de winter zonder een strak trainingsschema leefde. Het hele jaar heb ik met plezier rondgereden en ik denk dat dat er ook voor gezorgd heeft dat ik deze uitslagen heb kunnen boeken.”

Een snelle blik op de uitslagenlijst van de Nederlandse wereldkampioen toont aan dat inderdaad bijna alles lukte. De 35-jarige wielrenster uit Vleuten stond er in januari al, toen zij de Cadel Evans Great Ocean Road Race won, en stond er in september nog steeds, toen zij vierde werd op het wereldkampioenschap op de weg en wereldkampioen tijdrijden werd. In de tijd die er tussen zat reeg Van Vleuten de ereplaatsen en overwinningen aaneen.

In het Vlaamse voorjaar werd er weliswaar niet gewonnen, maar een podiumplek in de Omloop het Nieuwsblad, een vijfde plek in Strade Bianche én Ronde van Drenthe, een zesde stek in de Trofeo Binda en een vierde plaats in de Ronde van Vlaanderen zijn resultaten waar de Nederlandse trots op mag zijn. Met een derde plek in de Amstel Gold Race, een vierde plaats in de Waalse Pijl en een vijfde eindnotering in Luik-Bastenaken-Luik liet Van Vleuten verder zien het langere klimwerk in België ook goed te kunnen verteren.

Na het Vlaamse voorjaar en het Ardense drieluik stoomde Vleuty door. In mei en juni werden de ereplaatsen omgezet in overwinningen. Winst in Durango-Durango, de tweede etappe van de Emakumeen Bira en op het NK tijdrijden zorgden er samen met de tweede plek in het klassement van Emakumeen Bira voor dat de monsterlijke vorm opnieuw werd bevestigd.

Die monsterlijke vorm had ze nodig om in juli de sterkste maand uit haar carrière neer te zetten. In die maand won Van Vleuten op kannibaalachtige wijze twee etappes, de puntentrui en de bergtrui in de Giro Feminine. In het eindklassement eindigde ze op een derde plek. Toch baalt de wereldkampioene ook een beetje na van de Giro: “Ik was bergop misschien wel de beste renster en dan is het zonde dat ik in een vlakke etappe de Giro uiteindelijk verlies.” In de etappe naar Occhiobello kreeg Van Vleuten twee minuten aan haar broek, waardoor de eindzege in de Giro uit zicht raakte.

Dat Van Vleuten de beste klimster was, bevestigde ze een aantal weken later in La Course, waar ze al haar concurrentes op een hoopje reed en bovenop de d’Izoard het zegegebaar mocht maken. Met deze prestatie van formaat schreef Van Vleuten sportgeschiedenis.

foto: ASO

In augustus en september voltooide Van Vleuten haar droomjaar met twee etappezeges en de overwinning in het eindklassement in de Boels Rental Ladies Tour en de winst op het WK tijdrijden in Bergen.

Mitchelton-Scott kon naast de elf overwinningen van Van Vleuten nog tien keer de handen in de lucht steken. “Naast mijn overwinningen was het ook in de breedte een heel sterk jaar. Veel rensters in het team hebben gewonnen en voor Australie is het mooi dat Amanda Spratt, Katrin Garfoot en Jessica Allen in eigen land konden winnen”, zegt Van Vleuten. Dat drietal won namelijk – evenals Van Vleuten – in januari al wedstrijden in Australië. Spratt pakte al het eindklassement en een etappe in de Tour Down Under en een etappe in de Mitchelton Bay Cycling Classic. Allen won eveneens een etappe in de Mitchelton Bay Cycling Classic en het Australische criteriumkampioenschap. Garfoot wist zowel Australisch kampioen op de weg als in het tijdrijden te worden.

Ook over de grenzen heen deed de Australische ploeg het goed. Gracie Elvin en Garfoot voegden aan het lijstje ereplaatsen in het voorjaar een tweede plek in Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen (Elvin), een zevende plek in de Strade Bianche en een negende plek in Luik-Bastenaken-Luik (Garfoot) toe.

In de loop van het jaar volgden nog enkele ereplaatsen en overwinningen. Zo wist Spratt in de maand mei zowel vijfde te worden in Durango-Durango als de Emakumeen Bira en werd Sarah Roy vierde in het eindklassement in de WorldTour-wedstrijd van Chongming Island. Net als Spratt deed ook Garfoot het goed in Durango-Durango en Emakumeen Bira. In Durango-Durango wist ze vierde te worden en in Emakumeen Bira won ze een etappe en eindigde ze op een derde plek in het klassement.

Tussen de Emakumeen Bira en Giro Feminine door won Roy een etappe in de Women’s Tour. In de Giro en in La Course liet Spratt met een vijfde plek en zesde plek zien dat ze in 2018 van grote waarde kan zijn voor Van Vleuten, in haar jacht op de Giro-eindzege. Garfoot liet ten slotte in augustus en september – in haar laatste wedstrijden voor Mitchelton-Scott – nog van zich horen met een vierde plek in het eindklassement van de Tour of Norway en een tweede en derde plek op het WK op de weg en tijdrijden.

Twee rensters van Mitchelton-Scott op het podium van het WK tijdrijden in Bergen – foto: Sirotti

Er kan geconcludeerd worden dat Mitchelton-Scott een succesvol seizoen heeft gehad. De ploeg won veel wedstrijden en was vaak hoog in de uitslagen terug te vinden. “Voor mij en voor Mitchelton-Scott was dit het succesvolste jaar dat we hebben gehad tot nu toe,” aldus Van Vleuten, die met haar opmerking ruimte openlaat voor verbeteringen.

Transfers
Bij Mitchelton-Scott zijn er in de winter drie rensters vertrokken. De knechten Rachel Neylan en Georgia Baker zullen hun geluk gaan beproeven bij Movistar en het Tasmaanse TIS. De andere renster die vertrekt is Katrin Garfoot, die vorig jaar tweede en derde op het WK op de weg en in het tijdrijden werd. Garfoot kon blijven bij Mitchelton-Scott, maar de inmiddels 36-jarige klimster en tijdrijdster wil vanwege haar gezin niet meer in Europa koersen. In Australië zal ze zich voorbereiden op de Gemenebest Spelen, die in april plaatsvinden.

Daartegenover staat, met Jolien D’hoore en Lucy Kennedy, de komst van twee sterke rensters. Twee erg verschillende rensters, maar allebei zullen ze een belangrijke functie in het team gaan bekleden. Met de Belgische haalt Mitchelton-Scott één van de betere sprintsters ter wereld binnen.

Jolien D’hoore won vorig jaar al een rit in de Giro – foto: © Orange Pictures / SFA-Bart Hazen

Van Vleuten ziet D’hoore als een goede vervanger voor Garfoot: “D’hoore kan met haar krachtige sprint de plek van Garfoot goed opvullen en voor de nodige overwinningen zorgen. Ook hebben we nu een sprintster om op terug te vallen, zodat we de koers niet altijd meer hoeven te maken. Dat gaat een groot voordeel voor ons zijn.”

Met de meervoudig Belgisch kampioene haalt Mitchelton-Scott een tweede niet-Australische renster in huis. “Het is fijn voor het team en voor mij dat we nu een tweede Europese renster in de ploeg hebben. We hadden die Europese koerservaring nodig en het is goed voor de mix in het team”, geeft Van Vleuten aan.

De klimcapaciteiten die Garfoot heeft, heeft D’hoore dan weer niet. Volgens de Nederlandse wereldkampioene is dit echter geen probleem. Lucy Kennedy kan deze plek goed innemen. “Kennedy kan ongelooflijk hard bergop rijden. In de Herald Sun Tour kon ik haar zelfs bergop niet volgen”, aldus Van Vleuten, die met deze woorden veel vertrouwen in haar nieuwe ploeggenoten heeft.

In
flag-be Jolien D’hoore (Wiggle-High5)
flag-au Lucy Kennedy (High5 Australian Development Team)

Uit
flag-au Rachel Neylan (Movistar)
flag-au Katrin Garfoot (geen ploeg)
flag-au Georgia Baker (TIS)

2018
Het lijkt moeilijk om de prestaties van vorig jaar te evenaren voor Mitchelton-Scott en Van Vleuten. Toch is ze helder en ambitieus: “Met de komst van Jolien D’hoore kunnen we in elke koers die we rijden op de sprint gokken. Als het geen sprint wordt, hebben we ook ijzersterke rensters. We kunnen elke wedstrijd winnen waarin we starten.”

Over haar eigen ambities is ze duidelijk: “Ik wil dit jaar de Giro winnen en wereldkampioen worden in Innsbruck. Ik had niet gedacht dat ik dit ooit zou zeggen maar: des te zwaarder het parcours, des te beter dat voor mij is. Het parcours in de Giro ligt mij, met een etappe met aankomst bovenop de Zoncolan en een etappe die eindigt met een klim van 10%. Beter dan de Giro vorig jaar. Ik ga er vol voor.”

In Italië krijgt Van Vleuten hulp van sterke klimsters als Spratt, Kennedy en Williams. “Williams en Kennedy gaan dit jaar echt verrassen, ze rijden echt heel sterk. Misschien dat we in de Giro als beste team van het peloton aan de start staan”, blikt ze vooruit.

Wint Van Vleuten dit jaar de Giro? – foto: ASO

Op deze twee koersen staart Van Vleuten zich echter niet blind: “Het Ardense drieluik is na mijn ereplaatsen van vorig jaar ook echt een groot doel. Ik hoop dit jaar ook de Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik te winnen. Daarnaast sta ik ook aan de start in enkele Vlaamse koersen.”

Overwinningen mogen ook verwacht worden van Elvin en D’hoore. Elvin kende vorig jaar een sterk Vlaams voorjaar en gaat dit jaar opnieuw op jacht naar overwinningen in koersen als Gent-Wevelgem en de Ronde van Vlaanderen. D’hoore kan eveneens wedstrijden in Vlaanderen winnen. Daarnaast zal zij ook als spurtkanon ritzeges gaan kapen in de vlakkere WorldTour-koersen, zoals de Madrid Challenge en Women’s Tour.

Mitchelton-Scott kan met een uitgebalanceerde ploeg aan de start staan in de Omloop Het Nieuwsblad en de rest van het seizoen. Op elk terrein heeft de Australische ploeg een wereldtopper binnen de gelederen. Of zoals Van Vleuten zelf zegt: “We kunnen elke koers winnen waarin we aan de start staan.”

Rensters 2018:
flag-au Jessica Allen
flag-au Jenelle Crooks
flag-be Jolien D’hoore
flag-au Gracie Elvin
flag-au Lucy Kennedy
flag-au Alexandra Manly
flag-au Sarah Roy
flag-au Amanda Spratt
flag-nl Annemiek van Vleuten
flag-nz Georgia Williams
Totaal: 10 rensters

RIDE Magazine
3 Reacties
Sorteer op:
14 februari 2018 19:07
Goed bezig WF. Dit is de achtergrondinfo waardoor het volgen van de dameskoersen interessanter wordt, (en die je niet op zo'n 'natuurlijke' manier kunt verkrijgen als bij de mannen, waar iedere koers wordt uitgezonden)
15 februari 2018 23:02
Erg mooi artikel, leuk om te lezen.
Eén klein puntje: in Emakumeen Bira stonden Garfoot, AvV en Spratt 1-2-3 in klassement en volgens mij moest Annemiek te lang bij Garfoot blijven in de laatste etappe, waardoor Moolman alsnog de eindzege pakte.
16 februari 2018 09:37
Toch wel één van de topteams samen met Boels-Dolmans! hopelijk kan Annemiek haar niveau doortrekken.

Om te reageren moet je ingelogd zijn.