• maandag 20 januari 2020 om 19:00

Wielerploegen 2020: Mitchelton-Scott

Het is januari en dat betekent dat een nieuw wielerseizoen is begonnen. Net als ieder jaar trapt WielerFlits deze maand traditiegetrouw af met het voorstellen van alle WorldTour-teams. Vandaag komt Mitchelton-Scott aan bod, het team van kopmannen Adam en Simon Yates. Of hoort Esteban Chaves daar ook nog bij?

MITCHELTON-SCOTT 2020
Land: Australië
Sponsor: Mitchelton (wijnproducent) en Scott (fietsenfabrikant)
Sinds: 2012 (Orica-GreenEDGE, Orica-BikeExchange, Orica-Scott)
UCI-code: MTS
Fietsensponsor: Scott
Tenue 2020:

foto: Cor Vos

Het jaar van Mitchelton-Scott

Mitchelton-Scott had in 2019 de twijfelachtige taak om het uitzonderlijke jaar 2018 te overtreffen. In dat seizoen maakte Simon Yates indruk in de Giro d’Italia en won hij de Vuelta a España, goed voor de individuele eindzege in de WorldTour. Daarbovenop wist de Australische formatie ook nog eens 33 overwinningen te boeken. Het verloor ook nog eens sterkhouders als Caleb Ewan en Roman Kreuziger, en de komst van ‘slechts’ een aantal breedteversterkingen en een aantal jonge talenten stond daar tegenover. Geen sinecure. Met louter de broertjes Yates, Esteban Chaves en Matteo Trentin was de spoeling dun.

Toch begonnen de troepen van teammanager Matthew White voortvarend. Luke Durbridge kroonde zich ietwat verrassend tot Australisch kampioen tijdrijden. Turbo Durbo versloeg namelijk wereldkampioen Rohan Dennis en niet zo’n beetje ook. Korte tijd later won de ploeg voor het vijfde jaar sinds haar oprichting in 2012, de Tour Down Under. Daryl Impey verdedigde met succes zijn eindoverwinning van een jaar eerder. Hij griste in zijn glorietocht ook nog een etappezege mee. Aanwinst Nick Schultz bewees zijn waarde door in de Herald Sun Tour zijn eerste profzege te pakken.

Durbridge, winnaar Impey en de afscheidnemende Haymen in de Tour Down Under – foto: Cor Vos

Mitchelton-Scott bleef het goed doen in de eerste maanden van het jaar. Matteo Trentin won op z’n tweede koersdag van het jaar en ook Adam (in Valencia) en Simon Yates (in de Ruta del Sol) veegden meteen de nul van de tabellen. Impey ging ook vrolijk door met winnen: hij werd dubbel Zuid-Afrikaans kampioen. In Tirreno-Adriatico werd de ploegentijdrit gewonnen en eindigde Adam Yates als tweede in het eindklassement. Broer Simon won dan weer de individuele tijdrit in Parijs-Nice, waar Jack Haig vierde werd in de eindrangschikking.

Het ging de Australiërs dus voor de wind, al deed Trentin in de voorjaarsklassiekers eigenlijk nergens mee om winst en stond er in die wedstrijden ook niet echt iemand anders op. Talent Lucas Hamilton won tussendoor overigens wel de Internationale Wielerweek van Coppi & Bartali, waar ook Damien Howson (tweede) en Nick Schultz (derde) op het eindpodium stonden. Een heus één-twee-drietje, te danken aan opnieuw een zege in een ploegentijdrit. Maar vooral Adam Yates nam Trentins druk in het voorjaar een beetje weg, met een ritzege en een tweede plek in de Ronde van Catalonië en een vierde stek in Luik-Bastenaken-Luik.

Een tekenend beeld: de tweede lijn die scoort met hier Hamilton, Howson en Schultz – foto: Cor Vos

De Giro d’Italia moest vervolgens het hoofddoel zijn van Simon Yates, die een jaar eerder een zekere eindoverwinning in het slotweekend ruimschoots verspeelde. De Britse klimmer begon uitstekend, door in de openingstijdrit naar San Luca als tweede te eindigen achter de ongenaakbare Primož Roglič. Er leek geen vuiltje aan de lucht, maar in de tweede individuele tijdrit was Yates de verliezer van de dag. Ondanks een opleving in het tweede weekend (hij werd tweede in Courmayeur en derde in Como) moest hij genoegen nemen met een achtste plek. Chavito redde de meubelen met een zege in rit negentien.

In de Tour de France was het vervolgens aan tweelingbroer Adam om voor een goed resultaat in het eindklassement te zorgen, maar eigenlijk kwam de klimmer niet in het stuk voor. Na een zwak tweede deel van de Franse rittenkoers werd hij slechts 29e. Desondanks werd La Grande Boucle een groot succes. Waar Jumbo-Visma dé ploeg van de eerste helft was, was het in de tweede helft van de Tour al Mitchelton-Scott wat de klok sloeg. De Australische ploeg won maar liefst vier etappes! Impey was de beste in Brioude, terwijl Simon Yates zegevierde in Bagnères-de-Bigorre en Foix. Trentin won tot slot in Gap.

Een seizoen met twee uitersten: teleurstelling in de Giro, euforie in de Tour voor Simon Yates – foto: Cor Vos

In het tweede deel van het seizoen bleven resultaten in de grootste wedstrijden uit, maar werd her en der zeker nog succes geboekt. Zo was Luka Mezgec verrassend tweemaal de beste sprinter in de Ronde van Polen, terwijl de ploeg drie keer won in de Czech Cycling Tour: een ploegentijdrit, een ritzege met Hamilton en het eindklassement met Impey. Haig eindigde vervolgens als derde in de Bretagne Classic, waarna Trentin in de Tour of Britian niet opgewassen was tegen Mathieu van der Poel. De Italiaan werd tweede, maar won (net als neoprof Edoardo Affini in de tijdrit) wel een etappe.

Chaves kreeg in de Vuelta a España vervolgens de kans als kopman. De goedlachse Colombiaan miste het overgrote deel van 2018 door de Ziekte van Pfeiffer en had in 2019 slechts spaarzame hoogtepunten. De Ronde van Spanje was er daar niet een van: de pocketklimmer werd pas negentiende in het eindklassement. Meesterknecht Mikel Nieve deed het beter, de ervaren Spanjaard eindigde in Madrid als tiende. Haig (die ook zesde werd in de Ronde van Lombardije), Yates en Dion Smith zorgden daarna nog voor derde plekken in respectievelijk de GP Bruno Beghelli, Milaan-Turijn en de Japan Cup.

Tot in het Critérium du Dauphiné lacht de wereld Adam Yates toe – foto: Cor Vos

Net daarvoor dankte Adam Yates in de Kroatische CRO Race aan een dubbelslag in etappe vijf de eindzege. Al bij al dus een seizoen met twee gezichten voor Mitchelton-Scott. Ondanks het ontbreken van een topsprinter (calculeer daarbij het vertrek van Ewan in) werden er wel meer zeges behaald dan een jaar eerder. Maar de kwaliteit was wel minder dan in 2018. Bovendien stelden de broers Yates teleur in de grote rondes en pakte Trentin nooit echt uit in het klassieke voorjaar. Maar samen met Impey zorgden zij met z’n vieren wel voor het overgrote deel van alle successen van Mitchelton-Scott in 2019.

Aantal overwinningen: 35

Belangrijkste resultaten:
Vier ritzeges Tour de France
Ritzege Giro d’Italia
Tour Down Under
CRO Race
Czech Cycling Tour
Settimana Internazionale Coppi & Bartali
Twee ritzeges Tour de Pologne
Tirreno-Adriatico
Volta a Catalunya
Bretagne Classic
Milaan-Turijn

Transfers

Er verandert in 2020 niet heel veel bij Mitchelton-Scott. In theorie vertrekken twee renners, al zal dat in de praktijk niet zo zijn ervaren. Mathew Hayman reed in 2019 namelijk alleen nog het Australisch kampioenschap op de weg en de Tour Down Under, voordat de toen 40-jarige ex-winnaar van Parijs-Roubaix een punt achter zijn carrière zette.

De tweede coureur die andere oorden opzoekt, is sterkhouder Matteo Trentin. De Italiaan was een van de smaakmakers van het voorbije (na)jaar, al leidde dat vooral tot veel ereplaatsen. Zijn zeges in onder meer de Tour de France en de Tour of Britain mochten er zijn. Hij gaat naar CCC.

Smaakmaker Trentin vertrekt – foto: Cor Vos

De ploegleiding is daar niet adequaat op ingesprongen. Wel verwelkomt Mitchelton-Scott drie neoprofs. De 21-jarige Alexander Konychev is een goede allrounder, met een prima sprintje en een goede tijdrit in de benen. Hij komt daarnaast een heuveltje over.

In 2019 won hij l’Etoile d’Or (een vlakke Nations Cup U23-koers) door in de laatste kilometer dankbaar gebruik te maken van een val achter hem. De hardrijder verdedigde een miniem gaatje en hield de sprinters daarna af. In het najaar sprintte hij naar een vierde plek in de Coppa Bernocchi en – als stagiair van Dimension Data – naar een zesde plek in GP d’Isbergues.

Ook winkelde Mitchelton-Scott bij SEG Racing Academy. Bij de Nederlandse opleidingsploeg – die eerder al Edoardo Affini en Nick Schultz bij teammanager White afleverde – visten ze namelijk Kaden Groves op. Hij had eind 2018 de opleidingsploeg Mitchelton-BikeExchange nog verlaten, nadat zij op Chinese voet verder gingen.

In het shirt van SEG zette hij de laatste stap naar de WorldTour. Aan hem gaat Mitchelton-Scott waarschijnlijk al meteen plezier beleven. Hij lijkt in veel facetten op Michael Matthews: Groves is snel, kan klassiekers aan en gaat bergop erg lang mee. In de sprints heeft hij bij dit team vrij spel.

Alexander Konychev, zoon van Dmitri - foto: Cor Vos
Peák was Hongaars kampioen bij de elite - foto: Elisa Haumesser
Groves won namens Mitchelton-BikeExchange al een profkoers - foto: Tour of Qinghai Lake

Ook Barnabás Peák werd ingelijfd. De 21-jarige Hongaar hoopt komend jaar zijn debuut te maken in de Giro d’Italia, die in de Hongaarse hoofdstad Boedapest van start gaat. Peák is net als Konychev een sterke allrounder, die meer naar de klassiekers en het klimwerk neigt. In de Ronde van de Toekomst werd hij afgelopen najaar vijftiende in het eindklassement.

De meest opvallende transfer is die van Andrey Zeits. De 33-jarige Kazach reed sinds zijn intrede bij de profs in 2008 voor Astana. Wellicht dat met de ervaren kracht ook is ingespeeld op het vertrek van Michael Albasini. De 37-jarige puncheur stopt na de Ronde van Zwitserland.

UIT
Mathew Hayman (gestopt)
Matteo Trentin (CCC)

IN
Kaden Groves (SEG Racing Academy)
Alexander Konychev (Dimension Data for Qhubeka U23)
Barnabás Peák (SEG Racing Academy)
Andrey Zeits (Astana)

Ambities voor 2020

Waar veel teams hun plannen voor 2020 reeds uit de doeken hebben gedaan, is dat bij Mitchelton-Scott (nog) niet het geval. Geluk bij een ongeluk is dat de ploeg slechts twee absolute kopmannen heeft. Een daarvan heeft reeds aangekondigd wat zijn doelen voor het nieuwe seizoen zijn.

Simon Yates werkt eerst het gehele Australische programma af met de Tour Down Under, de Cadel Evans Great Ocean Road Race én de Herald Sun Tour. Daarna keert de Britse ronderenner terug naar Europa om zich voor te bereiden op zijn hoofddoelen van 2020: de eindoverwinning in de Giro d’Italia en de Olympische Spelen.

Lukte het Simon Yates nu wel de Trofeo Senza Fine te winnen? – foto: Cor Vos

Een logisch gevolg van die keuze is dat tweelingbroer Adam Yates zich opnieuw gaat toespitsen op de Tour de France. In Frankrijk heeft hij wat recht te zetten. De laatste twee seizoenen eindigde hij er namelijk als 29e, terwijl hij in 2016 al eens vierde werd. Wellicht dat hij voor een andere opbouw kiest, want vorig jaar was hij in de eerste vier maanden van het jaar uitermate goed in conditie.

Diezelfde vorm benaderde hij pas in oktober weer, terwijl hij juist tussen die twee periodes in goed wilde zijn. Adam Yates kan dus op herhaling, al wacht voor Mitchelton-Scott wel een loden last gezien de prestaties in de Tour van 2019.

Komt het ooit nog goed met Esteban Chaves? Dat is de hamvraag die veel wielervolgers zal bezighouden. De Colombiaanse pocketklimmer is op papier nog altijd de derde kopman binnen Mitchelton-Scott als het om de grote rondes gaat. Na twee lastige jaren hoopt hij zijn benen uit het topjaar 2016 weer terug te vinden, toen Chavito tweede in de Giro d’Italia werd en derde in de Vuelta a España.

Hij begint zijn seizoen in ieder geval in eigen land, want Chaves gaat voor het eerst sinds zijn juniorentijd meedoen aan beide Colombiaanse kampioenschappen. Daarna rijdt hij namens de nationale selectie de Tour Colombia 2.1.

Zien we Chaves weer meer lachen in 2020? – foto: Cor Vos

Verder is het de vraag wat de rest kan klaarspelen. De 35-jarige Daryl Impey zal zijn overwinningen links en rechts meepakken. Wellicht dat hij door het vertrek van Trentin ook in het eendagswerk meer vrijheid krijgt, al hoeven we van Mitchelton-Scott zeker in het Vlaamse voorjaar geen wonderen te verwachten.

Ook in koersen als Strade Bianche, Milaan-San Remo, Parijs-Roubaix en de Amstel Gold Race ligt het niet in de lijn der verwachting dat we de ploeg veel van voren zien in de uitslag. Dat terwijl het ook nog maar de vraag is of de Yates-broers, Chaves of misschien Jack Haig iets kunnen klaarspelen in het Ardennendrieluik.

In de massasprints hoeven we eveneens niet vaak te speuren naar coureurs van Mitchelton-Scott. Luka Mezgec kan soms nog eens verrassen. Kaden Groves is een groot talent, maar is ook weer niet de pure sprinter. Nee, het moge duidelijk zijn: Mitchelton-Scott móet scoren in de grote rondes.

Speaking of which: in de Vuelta a España krijgen jonge honden de kans om zich te bewijzen. Haig, Lucas Hamilton, toptalent Robert Stannard (die een moeilijk debuutjaar bij de profs kende) en Edoardo Affini kunnen zich opwerpen als nieuwe namen aan het front. Wat dat betreft is het lekker dat Luke Durbridge (in de tijdrit) en Cameron Meyer (op de weg) met hun Australische titels meteen de druk van de ketel hebben gehaald.