Het WK wielrennen nadert z’n climax. Er was veel tegenstand voor dit wereldkampioenschap in Doha en ook tijdens de koersen van de voorbije week laaide de discussie weer op. Is het wel verantwoord? Hoe dan ook, er zal gekoerst worden in de woestijn van Qatar. Er komt een nieuwe wereldkampioen, iemand die Peter Sagan opvolgt. Wie? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
De wegrit voor de mannen is al sinds 1921 het slotstuk van de wereldkampioenschappen wielrennen, al was er destijds weinig meer omhanden dan die bewuste koers. Alle andere onderdelen en leeftijdscategorieën werden pas in latere jaren toegevoegd. De eerste verandering was in 1927, toen het sponsorgeld een grotere rol kreeg in het peloton en naast de amateurkoers ook de versie voor professionals werd ingevoerd.

De zeven Nederlandse overwinningen over de jaren, van Theo Middelkamp in 1947 tot aan de 38-jarige Joop Zoetemelk in 1985, vallen in het niet bij de 27 van onze Zuiderburen. Met Rik van Steenbergen en Eddy Merckx heeft België bovendien twee renners die het WK driemaal wonnen. Iets dat alleen Oscár Freire en de eerste wereldkampioen bij de profs ooit, Alfredo Binda, hen na kunnen zeggen.

Vorig jaar ging het uithangbord van het hedendaagse wielrennen er met de wereldtitel vandoor. Peter Sagan wist in Richmond te ontsnappen op de kasseiklim in de laatste ronde en wist een aanstormend peloton voor te blijven. De Slowaakse alleskunner is een zege voor de hele wielersport, in tegenstelling tot de locatie waar het WK in 2016 wordt gehouden.

Laatste tien wereldkampioenen
2006: Paolo Bettini
2007: Paolo Bettini
2008: Alessandro Ballan
2009: Cadel Evans
2010: Thor Hushovd
2011: Mark Cavendish
2012: Philippe Gilbert
2013: Rui Costa
2014: Michal Kwiatkowski
2015: Peter Sagan

Parcours
Er is al veel gesproken over het WK parcours. Traditioneel zal de wegrit eindigen op een circuit. Het traject daarvan kennen we al van de tijdritten die de afgelopen week verreden zijn. Dit 15,2 kilometer lange parcours op The Pearl, met veel (haakse en 180°) bochten en rotondes, zal zeven keer afgelegd worden.

Pas na 151 kilometer zal de finish voor het eerst bereikt worden voor een passage. Die 151 kilometer hebben de renners dan afgelegd door de woestijn van Qatar. In hartje Doha ligt de startlocatie. In noordelijke richting kan het peloton The Pearl al zien liggen aan hun rechterhand. De koers zet echter voort richting het noorden, waar door de open vlaktes vaart gemaakt wordt richting het Lusail Complex, waar de tijdrit van de mannen begon. Bij dat complex slaat men af het binnenland in, om even later weer in noordelijke richting te koersen. Lange en rechte wegen kenmerken deze streek in het Midden-Oosten.

Na een tijdje wordt rechtsomkeert gemaakt om – iets dichter langs de kust – terug te keren naar het opgespoten eiland van The Pearl. Onder andere Al Khor, een van de grootste steden van Qatar na Doha, wordt voorbij geraasd. Op deze open wegen hopen veel hardrijders dat de wind gunstig staat om zo het peloton op een lint te trekken of nog liever in waaiers. Mocht dat niet lukken in de grote woestijnlus, dan zal het wachten zijn tot de plaatselijke rondes.

Favorieten
Veel kenners binnen de wielerwereld zijn het er over eens dat eens in de zoveel tijd een WK voor sprinters mag, hoewel de koers dan niet altijd attractief is. Mark Cavendish was in 2011 de laatste die de regenboogtrui in ontvangst mocht nemen na een klassieke sprint. Peter Sagan mag ook als sprinter aangeduid worden, maar hij behaalde de titel op totaal andere wijze.

Peter Sagan – Foto: Sirotti

En toch moet Peter Sagan niet uitgesloten worden op dit wereldkampioenschap. De Slowaak heeft weliswaar maar twee ploeggenoten (zijn broertje Juraj en Michael Kolar), Sagan is van alle markten thuis en heeft bewezen het ook in zijn eentje op te kunnen lossen. Stapt Sagan in de voetsporen van Paolo Bettini (2006-2007), Gianni Bugno (1991-1992), Rik Van Looy (1960-1961), Rik Van Steenbergen (1956-1957) en Georges Ronsse (1928-1929)?

André Greipel – foto: ASO

De grootste vraagtekens hingen rond de selectie van de Duitsers. De bondscoach moest kiezen tussen André Greipel, Marcel Kittel en John Degenkolb, maar heeft geen risico genomen door ze alle drie te selecteren. Wel is hij duidelijk geweest over de rolverdeling. Greipel is de absolute kopman en Kittel de joker. De sprinter van Etixx-Quick-Step was wel in uitstekende doen tijdens de ploegentijdrit, die zijn ploeg won. Meerdere paarden om op te wedden dus. Degenkolb, die een lastig jaar kende na het trainingsongeluk in het voorjaar, zal zich in dienst stellen, maar zou zich ook in een goede positie kunnen rijden door de anticiperen.

Michael Matthews – foto: Sirotti

Australië rekent op twee snelle mannen. Michael Matthews reed vorig jaar naar zilver en wil maar al te graag een trapje hoger op het podium eindigen. Bling is niet bang om zich te mengen in de strijd, maar hij heeft niet de pure sprintsnelheid ten opzichte van de grote kleppers. Caleb Ewan lijkt intrinsiek iets sneller, maar heeft ook nog niet de power die nodig is. Hij heeft liever een lastige aankomst. Daarnaast is het voor hem het eerste WK bij de elite en zal de afstand (naast de hitte) een grote tegenstander zijn.

Tom Boonen – foto: Etixx – Quick-Step / Tim de Waele

België heeft een sprintkopman aangewezen in de persoon van Tom Boonen. De ervaren Vlaming heeft in het verleden laten zien in Qatar goede uitslagen te kunnen rijden. Naast dat hij weet hoe met de wind om te gaan, kan hij mikken op een straffe sprint, zoals hij het voorbije jaar meermaals heeft laten zien. Met Jens Debusschere, Jürgen Roelandts, Nikolas Maes en Iljo Keisse heeft hij een sterke trein tot zijn beschikking. Boonens ploeggenoot bij Etixx-Quick-Step, Fernando Gaviria, is de kopman bij de Colombianen. Naast dat het Zuid-Amerikaanse land bekendstaat om zijn klimmers, behoren ze ook op de baan tot de wereldtop. Enkele hardrijders zijn opgeroepen om Gaviria te ondersteunen.

Arnaud Démare en Nacer Bouhanni – Foto: ASO/B.Bade

Frankrijk had – net als Duitsland – de keuze uit drie rappe mannen. De bondscoach is duidelijk geweest in zijn keuze; Nacer Bouhanni en Arnaud Démare. Elk van hen heeft drie knechten mee mogen nemen van de ploeg. Op een goede dag en vanuit een goede positie moet vechtersbaas Bouhanni met zijn snelle benen kunnen wedijveren met de wereldtop. Démare hoopt op een iets zwaardere koers, maar het interessant om te zien hoe de bondscoach de rollen verdeeld in zijn equipe. De Italianen hebben ook meerdere kanshebbers, maar dan moet veel meezitten. Giacomo Nizzolo is de nationale kampioen en met Elia Viviani hebben de Azzuri nog een rappe man in huis.

Mark Cavendish – foto: Sirotti

Bij de Britten hebben ze met Mark Cavendish de wereldkampioen van 2011 in de gelederen. Zijn voorbereiding voor dit WK is niet ideaal. Hij kampte vorige week nog met maagproblemen, desalniettemin wist hij er in Parijs-Tour een zesde plaats uit te slepen. Cav moet nooit onderschat worden op kampioenschappen, dus ook dit keer niet. Als uitgesproken kopman krijgt hij de volledige ploeg in dienst, met andere snelle mannen als Ben Swift en Daniel McLay aan zijn zijde, evenals enkele oud-ploeggenoten van Sky. Ook Ierland heeft een kanshebber als het peloton de hele dag bij elkaar blijft: Sam Bennett.

Dylan Groenewegen – foto: Marcel Koch

In Nederland werd (zoals altijd) veel gesproken over de selectie. Hoeveel sprinters moeten mee? Bondscoach Johan Lammerts heeft de knoop doorgehakt en twee spurters geselecteerd. Natuurlijk is Nederlands kampioen Dylan Groenewegen de kopman, met Sky-renner Danny van Poppel achter de hand mocht het op een sprint uitlopen. Met Koen de Kort, Tom Dumoulin, Sebastiaan Langeveld, Tom Leezer en Jos van Emden heeft Oranje genoeg renners die kunnen helpen in de sprintvoorbereiding.

De grote vraag zal zijn of beide jonge kopmannen na 250 kilometer er nog een sprint uit kunnen persen die krachtig genoeg is om te concurreren met de topfavorieten. Onder die toppers mag Alexander Kristoff gerekend worden. De Noor weet hoe het is om in Qatar te koersen en heeft na een lange en lastige koers altijd nog wat power in zijn benen. De Noren hebben een sterke ploeg met hardrijders in Doha en zoeken een opvolger voor Thor Hushovd, die in 2010 in Geelong de wereldtitel pakte. Hoever kan Kristoff komen? Als we iets dichterbij in Scandinavië kijken, in Denemarken, zien we ook nog een opkomende sprinter van Orica-BikeExchange: Magnus Cort Nielsen.

Alexander Kristoff in Qatar – foto: Muscat Minicipality/Paumer/Kåre Dehlie Thorstad

En dan heb je nog het scenario dat het peloton uit elkaar gereden wordt in de woestijn, of renners die met een aanval op de lokale ronde een gooi willen doen naar de regenboogtrui. De grootste naam die dan genoemd moet worden is natuurlijk olympisch kampioen Greg Van Avermaet. De Belgen hopen op wind, want dan hebben zij met Oliver Naesen, Jens Keukeleire en Jasper Stuyven nog meer ijzers in het vuur. Noorwegen heeft naast Kristoff ook nog Edvald Boasson Hagen, die weet dat meerdere wegen naar Rome leiden. Hij heeft meermaals aangetond dat een harde koers hem ver kan brengen. Ook renners als Zdenek Stybar (Tsjechië), Tony Martin (Duitsland) en Taylor Phinney (Verenigde Staten) hopen op een harde wedstrijd.

Greg Van Avermaet – foto: Sirotti

De Britten kunnen naast Cavendish ook inzetten op een aanval van Ian Stannard of Geraint Thomas. Niki Terpstra bidt al heel het jaar dat er op zondag 16 oktober wind staat, véél wind. De Noord-Hollander krijgt dan ook een vrije rol om zijn eigen gang te gaan. Italië heeft naast snelle mannen ook rappe renners die kunnen inzetten op een aanval, zoals Daniele Bennati, Matteo Trentin en Sonny Colbrelli. Daarnaast zijn er nog enkele outsiders als Juan José Lobato (Spanje), een typische WK-renner Matti Breschel (Denemarken) en Heinrich Haussler (Australië).

Niki Terpstr als eindwinnaar van de Ronde van Qatar – foto: Etixx-Quick-Step/Tim De Waele

Favorieten volgens WielerFlits
**** André Greipel
*** Alexander Kristoff, Peter Sagan
** Nacer Bouhanni, Marcel Kittel, Tom Boonen
* Fernando Gaviria, Mark Cavendish, Dylan Groenewegen, Greg Van Avermaet

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV
Zondag zal het niet zo warm zijn als de afgelopen week. De maximale temperatuur ligt rond het middaguur rond de 33 graden Celsius. Ook zal er een klein wolkenlaagje voor de zon te zien zijn. De dag begint met weinig wind, maar die neemt naarmate de dag toe en komt uit het (noord)oosten.

De NOS zal in de middaguitzending van 13.10 uur op NPO1 aandacht besteden aan de wegrit. Sporza is er vanaf de start om 9.00 uur live bij op afwisselend één en Canvas.

[poll id=”336″]