Op zaterdag 15 oktober rijden de vrouwen hun wereldkampioenschap in Qatar. Daar is het peloton op zoek naar een opvolgster van Elizabeth Deignan, die voorheen beter bekend was als Lizzie Armitstead. WielerFlits kijkt naar de historie en zet de belangrijkste favorieten op een rij.

Jeannie Longo is recordhoudster met vijf wereldtitels. De Belgische Yvonne Reynders zegevierde vier maal in de beginjaren van het kampioenschap. Marianne Vos heeft drie titels (2006, 2012 en 2013) op zak en daarnaast liefst vijf zilveren medailles.

Marianne Vos pakt de wereldtitel 2012 in Valkenburg – foto: Sirotti

In totaal wonnen vijf Nederlandse vrouwen een regenboogtrui: Vos (drie) dus, Leontien van Moorsel (twee), Keetie van Oosten-Hage (twee), Petra de Bruin (één) en Tineke Fopma (één).

Wereldkampioenschappen 2015
Net als bij de mannen won bij de vrouwen de beste renster van het jaar: Lizzie Armitstead. Armitstead, die na haar huwelijk met Sky-renner Philip Deignan door het leven gaat als Lizzie Deignan, won de sprint van kop af in een elitegroep van negen rensters. Anna van der Breggen pakte het zilver, Megan Guarnier het brons.

Het parcours
De wedstrijd voor de vrouwen kent een aanloop van 28 kilometer vanaf het terrein van de Qatar Foundation naar het finishparcours op The Pearl. Daar zullen zeven rondes van 15,2 kilometer worden afgelegd. Het totaal aantal kilometers komt hiermee op 134,5 kilometer. Daarmee blijft de UCI 5,5 kilometer onder de maximum afstand voor vrouwen.

Het parcours is absoluut vlak. Het finishparcours kent tien bochten en is bekend van de tijdrit, het testevent in februari en van de ploegentijdrit.

Favorieten
Er zijn twee koersscenario’s mogelijk: een vrij tamme koers die eindigt in een massasprint, zoals we dat zagen op het vorige sprintwereldkampioenschap in Kopenhagen, of een waaierrit waarbij sterke rensters de boventoon zullen voeren. De vrouwen kennen echter een veel kortere aanloop naar The Pearl om het verschil al voor de lokale rondes te kunnen maken.

Ervaring in de Ronde van Qatar, die elk jaar in februari wordt verreden, gaat belangrijk zijn. Ook omdat ervaring met de hoge temperaturen en lage luchtvochtigheid in de woestijn je een absoluut voordeel kan geven.

Anna van der Breggen – foto: Sirotti

Nederland is het land met de grootste afvaardiging. Door de olympische titel van Anna van der Breggen verzekerde de ploeg van bondscoach Johan Lammerts zich van een extra startplek en start zo als enige formatie met acht rensters.

Kirsten Wild wordt op de dag van het wereldkampioenschap 34 jaar en zou zichzelf het ultieme verjaardagscadeau kunnen bezorgen door de regenboogtrui mee naar Zwolle te nemen. Wild is zeer bekend in Qatar. In haar carrière won ze er al tien etappes. Ze schreef het eindklassement van de Ronde van Qatar maar liefst vier keer op haar naam. Dit jaar won ze de eerste etappe over The Pearl. De finish van deze rit was echter iets verder in Doha gelegen.

Kirsten Wild was dit jaar al succesvol in Qatar – foto: QCF/Paumer/Kåre Dehlie Thorstad

Naast Wild beschikt Oranje over meer snelle rensters, zoals Amy Pieters. Ook olympisch en Europees kampioene Anna van der Breggen heeft getoond nog goed te kunnen finishen na een zware wedstrijd.

Ook als de koers door de wind hard gemaakt zal worden heeft Nederland de beschikking over ervaren rensters, zoals koerskapitein en meervoudig wereldkampioene Marianne Vos, de eerder genoemde Van der Breggen, Chantal Blaak en hardrijders als Annemiek van Vleuten, Ellen van Dijk en Roxane Knetemann.

Chloe Hosking – foto: Sirotti

De tweede topfavoriet komt uit Australië. Chloe Hosking kende haar beste seizoen tot nu toe met zeven zeges, waaronder een etappe in de Ronde van Qatar en haar indrukwekkende sprintzege op de Champs Elysées. Net als Wild kan Hosking bogen op een sterke en zeer ervaren ploeg met rensters als Tiffany Cromwell, Loren Rowney en Gracie Elvin. Met tijdrijdster Katrin Garfoot hebben ze nog een winnares van een etappe in de Ronde van Qatar van dit jaar in de gelederen.

Jolien D’Hoore – foto: Rudie Ottens (archief)

Jolien D’Hoore is het speerpunt van de Belgische ploeg en podiumkandidate. De winnares van het brons op het olympisch omnium bewees in de Madrid Challenge al de switch naar de weg goed te hebben verteerd. De achilleshiel van D’Hoore in Richmond bleek de zwakte van de Belgische ploeg te zijn. Ook dit jaar kan de sterke sprintster niet rekenen op een sterke equipe, alhoewel Sofie De Vuyst en de nog zeer jonge Lotte Kopecky, bekend van haar lange solo in Rio, niet te onderschatten zijn. Het voordeel voor D’Hoore is dat ze de absolute kopvrouw zal zijn en een intelligente renster is met een sterk koersinzicht. Ze zal moeten profiteren van de sterke landen.

Giorgia Bronzini – foto: Sirotti

Italië is op een wereldkampioenschap altijd een land om rekening mee te houden. Samen met Nederland vormt Italië het sterkste blok. Met twee voormalig wereldkampioenen in de gelederen – Giorgia Bronzini en Tatiana Guderzo – heeft de ploeg veel ervaring. Bronzini zou hiermee haar carrière kunnen afsluiten met een derde wereldtitel. Jarenlang waren de Italiaanse rensters de kwelgeest van Marianne Vos op eerdere WK’s.

Outsiders
De Verenigde Staten brengen de jonge maar zeer snelle Coryn Rivera mee naar Doha. Rivera tekende onlangs een contract bij Liv-Plantur. De noorderburen in Canada hebben in Leah Kirchmann een renster die een sterk eindschot heeft.

Coryn Rivera en Leah Kirchmann – foto: UnitedHealthcare/Giant-Alpecin

Andere outsiders komen onder andere uit de kleinere wielerlanden Finland, Zweden, Polen, Luxemburg en Taiwan. Lotta Lepistö kende haar doorbraak dit seizoen, maar moet leren geduldig te koersen, zeker omdat ze een sterke ploeg ontbeert. De Finse kampioene koerst vaak veel te ongeduldig en verricht zelf teveel werk.

De Poolse ploeg is in de breedte steeds sterker geworden, maar het parcours in Doha is niet geschikt voor kopvrouw Kasia Niewiadoma. Haar landgenotes Eugenia Bujak, de verrassende winnares van de GP Plouay en voormalig wereldkampioene scratch Kasia Pawlowska kunnen in een zware koers zeker hun stempel drukken.

Emma Johansson – foto: Sirotti

Emma Johansson is bezig aan haar laatste WK. De carrière van de Zweedse is er vaak eentje van net niet. Ze won in haar imposante loopbaan slechts twee wereldbekerwedstrijden. Toch zit ze altijd zeer dicht bij de prijzen en het podium. Een zware wedstrijd is in haar voordeel.

Christine Majerus uit Luxemburg kan soms verrassend uit de hoek komen. Ze is echte werker en verricht veel arbeid voor haar ploeg Boels-Dolmans. Zelf krijgt ze weinig kansen, maar als die er zijn, grijpt zij ze met beide handen aan.

De Taiwanese Ting Ying Huang verraste vriend en vijand in de WorldTour-wedstrijd in Chongming. Ze won er twee etappes en werd tweede in de eindstand, achter Hosking. Mocht de wedstrijd drastisch worden ingekort, zou de rappe renster kunnen verrassen. Echter heeft ze weinig internationale ervaring op het allerhoogste niveau en geen ploeg om op te bouwen.

Lizzie Deignan – foto: ANSA

Tot slot. Lizzie Deignan is de titelverdedigster in Doha, maar het parcours in de woestijnstaat is niet op haar lijf geschreven. De regerend wereldkampioene heeft een uitdagender parcours nodig en een zeer harde wedstrijd om haar titel te kunnen verdedigen. De Britten hebben in Hannah Barnes een renster die in een massasprint intrinsiek sneller zal zijn dan Deignan.

Favorieten volgens WielerFlits
*** Jolien D’Hoore
** Kirsten Wild, Chloe Hosking
* Marianne Vos, Giorgia Bronzini, Coryn Rivera

Deelnemerslijst