Materiaalzone 
Fietstoerisme 
WK 2018: Marc Hirschi zegeviert in wegwedstrijd U23 mannen
Marc Hirschi heeft Zwitserland de eerste medaille bezorgd tijdens het WK wielrennen op de weg. In de wegwedstrijd voor U23 mannen sloeg hij zijn gouden slag door in laatste afzink naar de finish in Innsbruck weg te rijden bij zijn medevluchters Bjorg Lambrecht en Jaakko Hanninen. De Belg versloeg vervolgens de Fin in de sprint om de tweede plaats.
Het trio had inmiddels een voorsprong opgebouwd van twee minuten, maar op de eerste klim moesten Penko en Tracz afhaken waardoor Zukowsky alleen overbleef. De Canadees kon aanvankelijk zijn voorsprong vasthouden en zelfs wat uitbreiden, maar op de eerste van vier passages van de klim naar Igls werd hij al ingerekend. Meerdere renners toonden dan hun spierballen, maar het pak bleef bij elkaar en rondde compleet de top.
Zwitsers plegen coup
Ook op de tweede passage werden enkele speldenprikken uitgedeeld, maar weer bleven beslissende beschietingen uit. De afzink zorgde voor meer spektakel, want zeven renners scheidden zich af – met daarbij niet de minsten. Het waren namelijk de Zwitser Marc Hirschi met liefst drie landgenoten, de Deen Mikkel Honore, de Amerikaan Neilson Powless en de Oekraïener Mark Padun die de handen ineen sloegen op vijftig kilometer van de streep.
THAT move in the descent by @MarcHirschi 🇨🇭#InnsbruckTirol2018 pic.twitter.com/ViqoxAxh9q
— UCI (@UCI_cycling) 28 september 2018
Op de voorlaatste klim naar Igls moest één van Hirschi’s landgenoten al vroeg afhaken, maar het tijdsverschil met het peloton was intussen al wel mooi verder opgelopen. Voor Padun en Patrick Müller ging het dan niet snel genoeg; de twee reden op veertig kilometer weg uit de kopgroep en pakten al snel een kleine voorsprong op hun medevluchters. In de afzink hielden ze hun voorsprong in stand en met een marge van 33 seconden begonnen ze aan de laatste ronde.
Op de laatste beklimming naar Igls werkte Steff Cras hard voor zijn kopman Bjorg Lambrecht in de achtervolging op de koplopers. Zijn inspanningen bleken niet voor niets, want op zeventien kilometer van de meet werden Padun en Müller ingerekend. Lambrecht, Hirschi en de verrassende Fin Jaakko Hanninen voerden dan het tempo op en reden weg bij de anderen. De Belg moedigde zijn medevluchters driftig aan door te rijden, want de strijd was nog niet beslist.
Hirschi trekt goud naar zich toe
Met zijn drieën doken ze de afdaling in, op enige afstand gevolgd door Padun en Gino Mader – maar ook een groepje met andere favorieten was niet ver weg. Hirschi zag zijn kans in de afdaling, verraste Lambrecht en Hanninen door achter hen vandaan weg te rijden en begon met een mooie marge aan de laatste kilometers naar de finish in Innsbruck. De Zwitser hield knap stand en reed naar het goud. Lambrecht verschalkte Hanninen in de sprint om het zilver.
Bjorg Lambrecht, Marc Hirschi en Jaakko Hanninen – foto: Sirotti
Maar ook Padun en Dunbar hadden in een eerder stadium al behoorlijk wat krachten verspeeld. Dat is nou eenmaal de koers.
Dat diezelfde Arensman vandaag moet passen 2 ronden voor 't einde lijkt me geen schande. Die is maar een maandje ouder dan Evenepoel en heeft vorige maand nog een zware koers afgewerkt. Een Sosa presteert vandaag een stuk teleurstellender. Gaan we die dan ook meteen afschrijven?
Verder had deze Nederlandse selectie geen beste klimmers. Snapte ook vooraf niet waarom men een prestatie van Eenkhoorn verwachtte. Maas kan nog redelijk omhoog maar is in zijn leeftijdscategorie ook geen top 15/20-materiaal. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er een droogte qua klimmers aankomt. Dumoulin won als belofte ook geen bergritten. Was toen nog echt een tijdrijder. En zie hoe die zich ontwikkeld heeft.
Het aantal wielrenners in NL is bijkans verdubbeld de afgelopen jaren. De stijgende populariteit van deze bezigheid zal ook de jeugd bereiken hoor.
Maar heb ook gelezen dat het aantal licentiehouders bij de jeugd afneemt.
Powless heeft zich goed laten zien, maar zat in de tang en daarna was het op. Nederlanders zwaar teleurstellend, maar wel regelmatig in beeld, vooral Eenkhoorn.... Lambrecht had zich van tevoren tot titel kandidaat gebombardeerd, niet geheel ten onrechte, maar dan moet je niet raar opkijken wanneer je geen hulp krijgt.
Zwitserland als team veruit het sterkst en niet te beroerd om voor elkaar te rijden.
De Sunweb jonkies maakten op mij een prima indruk vandaag, zelfs Kanter kon behoorlijk lang mee.
Verder heeft evenepoel nog erg weinig tactische ervaring en rijdt hij nauwelijks in een peloton. Groeimarge zat dus nog bij de profs volgend jaar.
Als Hirschi een paar kilo's afvalt vliegt hij over de bergen.
4e jaars (1996)
(5) 1 Padun
(6) 2 Castrillo
(9) 3 Muller
(10) 4 Shaw
(11) 5 Hindley
3e jaars (1997)
(2) 1 Lambrecht
(3) 2 Hanninen
(4) 3 Mader
(14) 4 Zimmerman
(21) 5 Honore
2e jaars (1998)
(1) 1 Hirschi
(7) 2 Pogacar
(8) 3 Hayter
(12) 4 Champoussin
(16) 5 Battistella
1e jaars (1999)
(24) 1 Bagioli
(26) 2 Donovan
(43) 3 Arensman
(50) 4 Fuertes
(61) 5 Leknessund
Vooral opvallend dat er drie 2e jaars beloften bij de eerste 10 rijden.
Heb die Fin trouwens al een profcontract voor volgend jaar? Die heb wel wat