Tom Dumoulin won vorig jaar op fenomenale wijze het WK tijdrijden. Hoewel hij slechts viermaal de gelegenheid kreeg zijn regenboogtrui te laten zien aan het publiek, stak hij het kleinood niet bepaald onder stoelen of banken. In de Abu Dhabi Tour kampte hij weliswaar met pech, maar in de Giro d’Italia en Tour de France toonde hij de trui in volle glorie en won hij ermee in Jeruzalem en Espelette. Woensdag mag hij in Innsbruck zijn titel gaan verdedigen, maar er zijn kapers op de kust. Wie wordt dit jaar ’s werelds beste tijdrijder? WielerFlits houdt het parcours en de favorieten tegen het licht.

Historie
Voor de eerste editie van het WK tijdrijden hoeven we niet ver terug in de tijd. Tot 1994 werd verondersteld dat de renner die het best tegen de klok presteerde de beste tijdrijder was, maar dat jaar – nu 24 jaar geleden – werd voor het eerst een WK tijdrijden georganiseerd. Vijfvoudig Tourwinnaar Miguel Indurain leek de gedoodverfde favoriet voor de titelstrijd in Italië. De tijdritspecialist deed echter niet mee aan die editie, die werd gewonnen door Chris Boardman. De Britse hardrijder deed nog geen vijftig minuten over het 42 kilometer lange parcours en mocht zich de eerste wereldkampioen tijdrijden noemen.

Het podium van 1994 (vlnr): Andrea Chiurato, Chris Boardman en Jan Ullrich – foto: Sirotti

Een jaar later was El Rey in Colombia wél van de partij. Hij moest in de beginfase tijd toegeven op zijn landgenoot Abraham Olano, maar is het tweede deel wist hij zijn achterstand om te buigen in een voorsprong en daarmee werd hij de tweede wereldkampioen tijdrijden uit de wielerhistorie. Ook daarna voegden veel bekende namen uit de wielersport de titel toe aan hun erelijst. Zo was Jan Ullrich in 2001 de eerste die het WK tijdrijden voor de tweede keer won, nadat hij ook in 1999 al eens de beste was. Michael Rogers zegevierde van 2003 tot en met 2005 zelfs drie maal op rij.

Fabian Cancellara evenaarde én verbeterde Rogers’ record in de jaren die volgden, maar intussen was er ook een Panzerwagen uit Cottbus bezig aan een stevige opmars. Tony Martin moest in 2009 en 2010 namelijk nog toezien hoe Cancellara het hoogste treetje van het podium besteeg, terwijl voor hem de derde plek was weggelegd. Tijdens het WK van 2011 in Kopenhagen zwaaide de Duitser dan zelf met de scepter en ook in 2012, 2013 en 2016 zou hij heersen. In de tussenliggende jaren ging het goud naar Bradley Wiggins – die deze week overigens zijn Olympische roei-ambities opborg – en Vasil Kiryienka.

Tom Dumoulin in 2017 – foto: Sirotti

En vorig jaar schreef Tom Dumoulin geschiedenis door als eerste Nederlander ooit de wereldtitel op de individuele tijdrit bij de mannen te veroveren. Onze landgenoot, die in 2014 al eens een bronzen medaille kreeg omgehangen na de titelstrijd, was op het heuvelachtige parcours in het Noorse Bergen verreweg de sterkste. Bij het eerste tussenpunt kwam hij nog als derde door, maar bij alle tussenpunten die volgden noteerde hij de snelste tijd. Het tijdsverschil met de concurrentie was uiteindelijk bijna een minuut. Primož Roglič pakte zilver, Chris Froome kreeg brons omgehangen.

Laatste tien winnaars
2008: Bert Grabsch
2009: Fabian Cancellara
2010: Fabian Cancellara
2011: Tony Martin
2012: Tony Martin
2013: Tony Martin
2014: Bradley Wiggins
2015: Vasil Kiryienka
2016: Tony Martin
2017: Tom Dumoulin

Parcours
De tijdrit voor de elite-mannen begint in ministadje Rattenburg, dat ligt ingeklemd tussen de Inn en een burchtruïne. Pastelkleurige huizen sieren er het straatbeeld. Met slechts vierhonderd inwoners en een oppervlak van tien hectare is dit één van de kleinste plaatsen van Oostenrijk. Toch is deze plek het decor van de start van het WK Tijdrijden, dat dit jaar wordt gehouden over 52,5 kilometer met aankomst in Innsbruck.

Vanuit Rattenberg vertrekken de renners in westelijke richting en de eerste dertig kilometer zijn snel en vrijwel vlak. De zuidelijke kade van de rivier de Inn wordt lange tijd gevolgd en daarbij wordt onder meer Schwaz doorkruist. Deze plaats dankte haar welvaart aan het delven van zilver en koper en was rond 1500 na Wenen zelfs de tweede stad van Oostenrijk. In Weer steken de renners dan over naar de noordzijde van de rivier, waarna hen spoedig het zwaartepunt van de koers wacht.

Slechts enkele kilometers later bereiken ze namelijk de belangrijkste klim op de route, van Fritzens naar Gnadenwald: een klim van vijf kilometer aan 7,1%, met een maximaal stijgingspercentage van 14%. Op dit pittige gedeelte overbruggen de renners 350 hoogtemeters voordat ze een plateau bereiken in Gnadenwald, waar ze het tweede punt passeren waar de tussentijden worden opgenomen.

Daarna volgt een afzink naar Absam en via plaatsen als Thaur, Rum, Arzl en Mühlau komen de renners uiteindelijk uit in Innsbruck – de hoofdstad van deelstaat Tirol. De Romeinen hadden hier al nederzettingen, maar de geschiedenis van de huidige stad gaat terug tot eind 12e eeuw, toen door een brug de bestaande nederzetting zich kon uitbreiden naar de andere oever – wat de naam Innsbruck, brug aan de Inn, verklaart.

Start: 14.10 uur
Finish: rond 17.10 uur

Favorieten
Voor we de favorieten gaan bespreken, moeten we enkele favorieten noemen die er niet bij zijn. Primož Roglič pakte vorig jaar het zilver in het Noorse Bergen, maar zal dit jaar niet actief zijn op het WK tijdrijden. De Sloveen besloot de mondiale titelstrijd tegen de klok dit jaar over te slaan om zich te focussen op de wegwedstrijd. Chris Froome, vorig jaar goed voor brons, en ook Tourwinnaar Geraint Thomas stonden aanvankelijk op de shortlist van Groot-Brittannië voor het WK tijdrijden. Beide renners van Sky zetten echter een punt achter hun seizoen na de Tour of Britain, eerder deze maand.

Rohan Dennis – foto: Sirotti

De te kloppen man lijkt woensdag niet uit Nederland te komen, maar uit Australië. Rohan Dennis timmert al enkele jaren hard aan de weg in het tijdrijden, maar lijkt dit seizoen toch echt de maatstaf. Hij is in vorm en heeft ervaring genoeg voor de titel. In de negen tijdritten waar hij aan het vertrek stond, stond hij zesmaal op het hoogste treetje van het podium. Hij won tijdritten in de Abu Dhabi Tour, Tirreno-Adriatico en de Giro d’Italia. Daarnaast kroonde hij zich in januari tot Australisch kampioen tegen de klok. Ook in de Vuelta a España maakte hij zijn favorietenrol waar; hij won er de lange tijdrit, nadat hij eerder al de openingstijdrit won. Na zijn tweede ritzege verliet hij de rittenkoers om zich voor te bereiden op het WK.

Tom Dumoulin – foto: Sirotti

Als Dennis de felbegeerde titel wil veroveren, moet hij afrekenen met de huidige wereldkampioen. Tom Dumoulin schreef in 2017 historie door als eerste Nederlander de wereldtitel op de individuele tijdrit bij de mannen te veroveren. Zijn eerste optreden in de regenboogtrui in Abu Dhabi was nog onfortuinlijk, maar in de openingstijdrit van de Giro stelde hij orde op zaken. Ook in de individuele tijdrit van de Tour maakte hij zijn favorietenrol waar – ondanks dat zijn tijdritpak kwijt was. In juli was hij misschien wel de grote favoriet geweest voor het WK tijdrijden, maar het is nu gissen naar zijn vorm. Sindsdien reed hij geen tijdrit meer, terwijl zijn Australische rivaal schitterde in de Vuelta. Maar we laten ons natuurlijk graag verrassen!

Jonathan Castroviejo – foto: Sirotti

Terwijl Jonathan Castroviejo vaak de aandacht zag uitgaan naar zijn ploeggenoten Chris Froome en Geraint Thomas, onderscheidde hijzelf zich meermaals in de ritten tegen het uurwerk. Hij bleek het knechtenwerk prima te kunnen rijmen met zijn eigen ambities. In de elf tijdritten die hij reed dit seizoen, eindigde hij liefst vijf keer bij de beste drie. Zo veroverde hij voor de vierde keer in zijn loopbaan de Spaanse titel op deze discipline en moest hij tijdens het EK alleen Victor Campenaerts voorlaten. Ook tijdens het WK tijdrijden is hij een gevaarlijke klant; de klim van Fritzens naar Gnadenwald zou hij bovendien goed moeten kunnen verteren.

Victor Campenaerts – foto: Sirotti

Zijn naam is al gevallen; Victor Campenaerts eiste begin augustus voor het tweede jaar op rij de Europese titel op de tijdrit voor zich op. Op de kletsnatte wegen van Glasgow troefde hij Castroviejo af met slechts 63 honderdsten van een seconde. Het was echter niet zijn enige wapenfeit; in de twaalf tijdritten die hij dit seizoen al reed, eindigde hij liefst acht keer bij de beste vijf. Naast de Europese titel kroonde hij zich ook voor de tweede maal tot beste tijdrijder van België. In de openingstijdritten in de Giro d’Italia en de Vuelta a España had hij zijn zinnen gezet op de eerste leiderstrui, maar beide keren moest hij genoegen nemen met de derde plaats.

Tony Martin – foto: Sirotti

De jaren dat Tony Martin niet alleen vier sterren kreeg maar ook alle anderen, lijken voorbij. Maar een vos verliest misschien wel zijn haren, maar niet zijn streken. Zo waren in 2016 andere tijdrijders Fabian Cancellara inmiddels voorbij gestreefd en ook zijn laatste wereldtitel was al zes jaar geleden. Toch slaagde de Zwitser erin in Rio de Janeiro de Olympische tijdrit naar zijn hand te zetten en voor de tweede keer in zijn loopbaan het goud voor zich op te eisen. Wie weet ligt er voor Martin eenzelfde scenario klaar. De Duitser heeft de ervaring met vier wereldtitels en liet dit seizoen zien het kunstje nog niet te zijn verleerd; hij veroverde zijn achtste nationale titel en reed ook in de lange tijdrit in de Giro naar het podium.

Stefan Küng – foto: Sirotti

Van Fabian Cancellara is het tevens een kleine stap naar Stefan Küng. De tijdritspecialist trad vorig jaar in de voetsporen van zijn illustere landgenoot door Zwitsers kampioen tijdrijden te worden, de titel die hij dit jaar met succes verdedigde. Voor een evenaring van het aantal titels van Cancellara (tien stuks) moet Küng ook de komende jaren zorgen dat hij op het hoogste treetje van het podium staat, maar het begin is er. Ook in andere wedstrijden staat hij zijn mannetje. Al vroeg in het seizoen eindigde hij op de derde plaats in de tijdrit van de Volta ao Algarve en in de ritten tegen de klok van de Ronde van Zwitserland en de BinckBank Tour stond hij op het hoogste treetje.

Vasil Kiryienka – foto: Sirotti

De enige nog actieve oud-wereldkampioen die we nog niet hebben genoemd, is Vasil Kiryienka. Ook dit jaar staat hij op de startlijst namens Wit-Rusland voor het WK tijdrijden in Innsbruck. Hoewel de jaren beginnen te tellen, legde de wereldkampioen tijdrijden van 2015 zijn collega’s ook dit jaar meermaals op de pijnbank. Zo was hij onlangs nog één van de drijvende krachten bij Sky in de ploegentijdrit van de Tour of Britain. Ook in het individuele werk kan hij zich nog prima redden. Zo veroverde hij in juni zijn tweede nationale titel op de tijdrit en eindigde hij op de derde plaats in de tijdrit van de Ronde van het Baskenland. Ook vorig jaar behaalde hij meerdere ereplaatsen.

Maximilian Schachmann – foto: Sirotti

Tony Martin hadden we al genoemd, maar ook de tweede Duitser hier aan het vertrek kan wel eens hoge ogen gooien. Vergeleken bij der Panzerwagen die zijn sporen al lang en breed heeft verdiend in het profpeloton, is Maximilian Schachmann nog maar een groentje. Maar wel eentje die al heel hard kan fietsen. De renner van Quick-Step Floors is dit seizoen één van de revelaties. Zo won hij etappes in de Giro d’Italia en de Deutschland Tour, maar ook werd hij achtste in de Waalse Pijl. Ook kan hij uitstekend rijden tegen de klok; zijn achtste plaats in de openingstijdrit van de Giro bleek bepaald geen uitschieter, want tijdens het Europees kampioenschap reed hij naar de derde plaats en dus het podium.

Michał Kwiatkowski – foto: Sirotti

De Polen hebben meerdere hardrijders binnen de gelederen, denk bijvoorbeeld aan de ervaren Maciej Bodnar. We willen hier Michał Kwiatkowski uitlichten – een man die over veel kwaliteiten beschikt. Zijn erelijst is inmiddels om van te likkebaarden met een wereldtitel (2014), Milaan-San Remo (2017) en eindzeges in Tirreno-Adriatico (2018) en de Ronde van Polen (2018). Op andere momenten cijfert hij zich moeiteloos weg voor anderen als het ploegbelang daarom vraagt. In de acht tijdritten die hij dit jaar al reed, eindigde hij slechts éénmaal buiten de top vijf. Ook in de twee tijdritten in de voorbije Vuelta a España eindigde hij kort. Wél moest hij eerder dit jaar zijn Poolse titel afstaan aan Bodnar.

Joey Rosskopf – foto: Sirotti

De laatste man op ons favorietenlijstje is Joey Rosskopf. Het is misschien niet de naam die je meteen zou verwachten, maar de Amerikaan kan mooie cijfers overleggen. Zo eindigde hij in de lange tijdrit in de Vuelta a España op de tweede plaats achter Rohan Dennis, die vervolgens de loftrompet stak over zijn maatje. “Ik ben vooral heel erg blij met de tijd van Joey Rosskopf, de beste ploeggenoot die er is.” Ook is hij de nationaal kampioen tijdrijden van de Verenigde Staten – voor het tweede jaar op rij. En in de tijdrit waarin Tom Dumoulin vorig jaar zijn eindzege in de Giro d’Italia veiligstelde, werd hij knap vijfde. Zijn uitslagen zijn vooralsnog wisselvallig, maar op een goede dag kan hij zich met de besten meten.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Rohan Dennis
*** Tom Dumoulin, Jonathan Castroviejo
** Victor Campenaerts, Tony Martin, Stefan Küng
* Vasil Kiryienka, Maximilian Schachmann, Michał Kwiatkowski, Joey Rosskopf

Volledige deelnemerslijst en starttijden

Weer en TV
Woensdag wordt het weer vrij zonnig en droog en is het aangenaam met een graad of 18. De wind waait vanuit het noordoosten en is zwak, aan windkracht 2.

De koers is via meerdere kanalen te volgen. Sporza wielrennen op Canvas doet vanaf 14.00 uur live verslag van de tijdrit voor de mannen-elite met commentaar van Renaat Schotte en José De Cauwer. NOS Sport besteedt vanaf 14.10 uur aandacht aan het WK tijdrijden op NPO2. En ook Eurosport is er rechtstreeks bij vanaf 14.00 uur op Eurosport 1.

[poll id=”937″]