Voor het tweede jaar op rij verzorgt WielerFlits haar trouwe lezers ook een voorbeschouwing op de wegwedstrijd van de junioren mannen. De vraag is of Nederland een opvolger van Mathieu van der Poel kan afleveren, die in 2013 de wereldtitel pakte in het Italiaanse Florence. Het antwoord daarop is waarschijnlijk ‘nee’. Niet omdat ze niet goed genoeg zijn, maar omdat er één jongen is die op eenzame hoogte staat.

Historie
Nederland en juniorenwielrennen. In het verleden bleek het een goede combinatie te zijn. Mede door de goede clubstructuur in Nederland heeft ons land sinds de eerste editie van het WK voor junioren op de weg in 1975 relatief veel wereldkampioenen afgeleverd. Liefst zes Nederlanders mochten al op jonge leeftijd de regenboogtrui om hun schouders hijsen. Ronald Bessems was in 1976 de eerste. Een grootse profcarrière wist hij niet uit te bouwen; bij zijn amateurploeg Amstel waren zijn grootste successen winst in de Ronde van Zandvoort en de Ronde van Bergen.

Andere Nederlandse winnaars Tom Cordes, Raymond Meijs, Kai Reus en Michel Zanoli wisten in tegenstelling tot Bessems wel een respectabele profcarrière uit te bouwen, maar bleken in de loop van hun carrières door verschillende omstandigheden toch niet de de vaandeldrager van hun lichting te zijn. Alleen Mathieu van der Poel – die in 2013 de wedstrijd op zijn naam schreef – is hard op weg om zijn belofte op de weg in te lossen.

Niet alleen Nederlanders hadden op een later moment in hun wielerloopbaan moeite met de last van het winnen van het wereldkampioenschap voor junioren. Op jonge leeftijd de regenboogtrui winnen; het brengt veel druk met zich mee. Wie kent bijvoorbeeld coureurs als Jeff Evansunshine of Holger Loew nog? Ook zij bezweken onder de druk van de regenboog.

Zo vervelend is het winnen van het wereldkampioenschap natuurlijk niet. Veel renners braken daarna vervolgens ook ‘gewoon’ door. Damiano Cunego, Roman Kreuziger en Greg LeMond kunnen allemaal met een grote glimlach naar hun palmares kijken. Zouden zij de last niet gevoeld hebben?

Vorig jaar was het de sterke Deen Julius Johansen die zegevierde in Bergen.  Hij bleek op het klimmetje de allersterkste te zijn – zelfs Thymen Arensman kon hem niet volgen – en soleerde vervolgens naar de zege. Achter hem eindigde Luca Rastelli op een tweede plaats en Michele Gazolli naar de derde plaats.

Laatste tien winnaars WK U19
2008:  Johan Le Bon
2009:  Jasper Stuyven
2010:  Olivier Le Gac
2011:  Pierre-Henri Lecuisinier
2012:  Matej Mohorič
2013:  Mathieu van der Poel
2014:  Jonas Bokeloh
2015:  Felix Gall
2016:  Jakob Egholm
2017: Julius Johansen

Parcours
Topfavoriet Remco Evenepoel krijgt in Innsbruck 132,4 kilometer de tijd om zich te onderscheiden van de concurrentie. De 1900 hoogtemeters die in het parcours zijn opgenomen, zijn een handig hulpmiddel voor de Belg. Met drie kleine klimmetjes in het begin van de wedstrijd en drie grote klimmen op het einde is dit WK loodzwaar.

Wanneer wordt het lont in het kruitvat gestoken? Ten noordoosten van Innsbruck, nabij Kufstein, zal dat waarschijnlijk nog niet gebeuren – al is dat bij het junioren-wielrennen nooit zeker. Vanaf de startplaats volgen er namelijk eerst zestig relatief vlakke kilometers; dit is een stilte voor de storm. Op de klim naar Gnadenwald zal het vervolgens gegarandeerd losbarsten.

Deze klim is met een stijgingspercentage van 10,5 procent gemiddeld en een lengte van 2,6 kilometer erg onderscheidend. De kans is groot dat Evenepoel zich hier al laat zien. Rijdt hij solo de duik richting het lokale circuit in? Daar ligt met de klim naar Igls – die twee keer overwonnen moet worden – het zwaartepunt van het parcours. Deze klim is dan misschien niet zo steil (5,7 procent gemiddeld) als de Gnadenwald, maar is met een lengte van 7,9 kilometer erg lang. Hier zal de koers in een definitieve plooi gelegd worden, waarna een afzink naar Innsbruck de nieuwe wereldkampioen zich zal tonen.

Favorieten
In de juniorencategorie steekt er één renner met kop en schouders boven de rest uit. Er zijn misschien wel nooit renners geweest die in een jeugdcategorie zo gedomineerd hebben, dat de winnaar van dit wereldkampioenschap op voorhand eigenlijk al bekend lijkt. Zelfs (aspirant-)wereldtoppers als Alejandro Valverde, Peter Sagan en Mathieu van der Poel niet. Een zelden vertoond talent, liefkozend al de Kleine Kannibaal genoemd. Onze zuiderburen schromen niet om te spreken van ‘De nieuwe Eddy Merckx’.

We hebben het natuurlijk over Remco Evenepoel. Hij is de PacMan onder de junioren. Pak voor de aardigheid zijn profiel van dit jaar op ProCyclingStats erbij en eigenlijk is een verdere uitleg overbodig. Het 18-jarige Belgische supertalent haspelde dit seizoen 28 koersdagen af. Twee keer haalde hij de finish niet en daarnaast eindigde hij een keer als elfde (Gent-Wevelgem), vijfde (rit 1 in de Vredeskoers), 114^de (rit 2^b in de Vredeskoers), veertigste (rit 2^b in de Trophée Centre Morbihan) en derde (rit 3 Giro della Lunigiana). Dat zijn zeven koersdagen.

Tijdens de overige 21 koersdagen, eindigde hij alle keren bij de eerste twee. In zestien (!) van die gevallen, kwam Evenepoel als eerste over de lijn. “Soms moet je slim zijn en een ander laten winnen”, zei hij nadat hij tweede werd achter de Deen Fredrik Thomsen in de tweede etappe van Aubel-Thimster-Stavelot. Een uitspraak die balanceert op de dunne lijn tussen arrogantie en het grootste zelfvertrouwen. Dat laatste is niet gek. Want naast de zestien dagzeges, was de Vlaamse veelvraat ook eindwinnaar in alle vijf de rittenkoersen die hij reed.

Dat laten winnen zal er donderdag niet inzitten voor de concurrentie. Evenepoel heeft namelijk een soort van hobby: truitjes verzamelen. Hij windt er dan ook geen doekjes omheen. Hij won dit jaar zoals gezegd vijf leiderstruien, meer ook vijf puntentruien en vier bergtruien. Daarnaast werd hij Belgisch kampioen tijdrijden en op de weg. Tijdens dat laatste kampioenschap reed hij de nummer twee op meer dan vier en een halve minuut. Het tekent het grote krachtsverschil van de ex-jeugdvoetballer van PSV en Anderlecht met de rest.

Indrukwekkend, maar het kan nog straffer. Tijdens het EK op de weg (nadat hij natuurlijk ook eerst de tijdrit had gewonnen) besloot Evenepoel om al vroeg te vertrekken. Niemand had een antwoord op de verschroeiende demarrage van de Belg, die de winnaar van het zilver en brons op negen en driekwart minuut! Na die twee truitjes, pakte hij eerder deze week ook de wereldtitel tijdrijden. Niemand kon hem bedreigen. Zondag zal het ongetwijfeld van hetzelfde laken een pak zijn tijdens de wegwedstrijd. Of beslist de immense druk anders?

Outsiders
Wat Evenepoel laat zien, is vrijwel onovertroffen. Alle grote WorldTour-ploegen deden hem reeds een riant aanbod. Hij hapte toe op dat van Quick-Step Floors, waardoor de jongeling de beloftencategorie dus helemaal overslaat. Al over drie jaar – in 2021 – wil hij zich mengen in de klassementen van de Grote Rondes. “Een roze, gele en rode trui zouden mooi passen in mijn kast”, liet hij zich eerder al ontglippen. De grote vraag voor dit WK is: wie zijn de spoken van PacMan Evenepoel, de jongens die hem het meeste tegenstand kunnen bieden?

De grootste tegenstanders van Evenepoel zijn Karel Vacek en Søren Wærenskjold. De 18-jarige Tsjech geldt eveneens als een groot talent en maakt volgend jaar óók zijn profdebuut. Dat doet Vacek bij Hagens Berman Axeon, waarmee hij al vroeg tijdens dit seizoen een akkoord bereikte. De jongeling kan goed uit de voeten op heuvelachtig terrein. En hoewel hij ook een prima tijdrit heeft, besloot Vacek om alles op de wegwedstrijd te zetten. Niet gek, want hij was degene die Evenepoel tot twee keer toe trakteerde op een zeldzame nederlaag.

Wærenskjold weet ook hoe gelukkig het moment kan zijn waarop Evenepoel een keer niet wint. De 18-jarige Noor was namelijk één tel sneller in de tijdrit van de Trophée Centre Morbihan, een wedstrijd uit de Nation’s Cup voor junioren. Zijn tijdrit van afgelopen dinsdag viel echter tegen met een vijfde plek. Datzelfde gold voor Alexander Balmer. De 18-jarige Zwitser stelde teleur met plek twaalf. De jongeling is echter wel aan een goed seizoen bezig en kan bergop zijn mannetje staan. Hij won dit jaar de Juniorendriedaagse van Axel.

Nog twee jongens die dit jaar – al dan niet met de goedkeuring van Evenepoel – de maat namen van de Kleine Kannibaal, zijn de Deen Fredrik Thomsen en het grote talent uit Eritrea: Biniyam Ghirmay. Vooral die laatste liet zichzelf opmerken dit seizoen. Datzelfde geldt voor eerstejaars junior Andrea Piccolo uit Italië. Hij is dit jaar een van de meest constant presterende junioren ter wereld. De 17-jarige snaak baarde dan ook opzien met zijn bronzen medaille op de tijdrit, eerder deze week. Piccolo’s vorm is dus goed.

De Nederlandse troeven op eremetaal, heten Enzo Leijnse en Axel van der Tuuk. Beide eerstejaars mogen verrassen, maar tussen al het geweld lijkt een top-10 al een prestatie op zich. Datzelfde geldt voor de Duitser Marius Mayrhofer. Daarnaast valt het te bezien hoe de Amerikanen en Australiërs het doen tegen de Europeanen. Sean Quinn en Andrew Vollmer lieten zich wel zien in strijd met zijn leeftijdsgenoten en kunnen een rol spelen. Luke Plapp koerst weinig op de weg, maar pakte op de tijdrit zilver. Is hij opgewassen tegen de rest?

Wanneer het op klimmen aankomt, passeren ook Spanje en Frankrijk de revue. Eerstejaars junior Carlos Rodríguez maakte dit jaar al indruk en pakte brons tijdens de wegwedstrijd van het EK. Ook in rittenkoersen met geaccidenteerd terrein liet hij zich geld, evenals de Fransman Victor Guarnalec. Hij is echter nog grillig in zijn prestaties. En wat als Evenepoel nu bezwijkt onder de druk? Dan heeft België met Ilan Van Wilder ook de tweede beste junior ter wereld in de equipe. Ook Xandres Vervloesem kan gebruikmaken van het ploegenspel.

Favorieten volgens WielerFlits
***** Remco Evenepoel
* De grootste outsiders

Startlijst (UCI)

Weer en TV
Een blauwe lucht en een stralende zon. Ongetwijfeld zullen er op dit decor en met deze weersomstandigheden door de aanwezige fotografen weer prachtige foto’s gemaakt worden. Voor de coureurs zelf is een temperatuur van 23 graden en windkracht 2 erg aangenaam. Het WK zal andermaal op twee verschillende zenders te aanschouwen zijn. Sporza (14:30) en Eurosport 1 (14:30) hopen getuige te zijn van een huzarenstukje van Evenepoel.