Na 3 jaar droogte was het vorig jaar weer zover. Niet één, maar zelfs twee Nederlandse wereldtitels voor de elite vrouwen op het WK wielrennen. Komende zaterdag barst de strijd om de opvolging van Chantal Blaak los. Rondom Innsbruck wacht de dames een wedstrijd met de nodige hoogtemeters. WielerFlits blikt vooruit.

Leontien van Moorsel wist de titel ook tweemaal op te eisen. In 1991 kwam ze in Stuttgart solo als eerste over de streep. Twee jaar later was ze in Oslo Jeannie Longo te snel af in een sprint-á-deux. De Nederlandse veelwinnaar is – niet geheel verrassend – Marianne Vos. Driemaal wist zij de titel namelijk te winnen. In 2006 (Salzburg), 2012 (Valkenburg) en 2013 (Firenze) greep ze de regenboogtrui.

Het podium van 2017: Katrin Garfoot, Chantal Blaak en Amalie Dideriksen – foto: Sirotti

Vorig jaar toonde Chantal Blaak zich de sterkste. In de één-na-laatste ronde trok ze ten aanval met Hannah Barnes en Audrey Cordon-Ragot. In de laatste lokale ronde wisten vier vrouwen de aansluiting te vinden: Annemiek van Vleuten, Anna van der Breggen, Katarzyna Niewiadoma en Katrin Garfoot. Dat deed Blaak besluiten tot nog een aanval op negen kilometer van de streep, waarna ze bijna een halve minuut voor het peloton over de finish rolde. Daarmee boekte ze de tiende Nederlandse zege in de wegrit voor vrouwen op het wereldkampioenschap.

De absolute recordhouder is Longo. De 59-jarige Française – die dit jaar nog als twaalfde eindigde op het Franse kampioenschap tijdrijden – won vijf keer de mondiale titelstrijd. Als we kijken naar landen wordt de eeuwige medaillespiegel aangevoerd door Nederland, al heeft Frankrijk even vaak het goud gewonnen.

Laatste tien winnaars  WK op de weg voor Vrouwen
2008:  Nicole Cooke
2009:  Tatiana Guderzo
2010:  Giorgia Bronzini
2011:  Giorgia Bronzini
2012:  Marianne Vos
2013:  Marianne Vos
2014:  Pauline Ferrand-Prévot
2015:  Elizabeth Armitstead
2016:  Amalie Dideriksen
2017: Chantal Blaak

Parcours
Na de beloften en junioren heren starten ook de dames hun wegwedstrijd in vestingstad Kufstein. Daar wordt koers richting het Zuid-Westen gezet. De eerste zestig kilometer zijn grotendeels vlak, al lijkt dat vooral zo door wat er nog te komen staat. Stroomopwaarts langs de Inn – een zijrivier van de Donau – rijdt het peloton richting Innsbruck door diverse pittoreske doch weinig bekende nederzettingen zoals Kirchbichl, Breitenbach am Inn en Schwaz. De eerste serieuze horde van de dag is de Gnadenwald (2,8 km á 11,5%). Waarschijnlijk komt hij te vroeg om voor een serieus verschil te zorgen, maar het zal de dames niet in de koude kleren gaan zitten.

Na de afdaling van de Gnadenwald en een heuvelachtig vervolg passeren de dames voor de eerste maal de finish in Innsbruck. Vanaf dat moment staat hen nog drie lokale ronden van 23,9 kilometer te wachten waarin het voornamelijk op en neer gaat. Die lokale ronde begint met twee vlakke kilometers, waarna de dames zullen beginnen aan de beklimming van Igls, die voor de beslissing moet gaan zorgen tijdens de wegrit. Bijzonder indrukwekkend lijken de cijfers op het eerste gezicht niet: ‘maar’ 7,9 kilometer aan 5,5%. De onregelmatigheid van de klim maakt hem echter allesbehalve gemakkelijk. Het zwaartepunt ligt net na de helft van de beklimming. Kilometer vijf en zes lopen aan een gemiddelde van 7,2% omhoog, met pieken tot 10%.

Op 1039 meter hoogte wordt de afdaling, die zes kilometer lang is, ingezet. De laatste zeven kilometers voeren de coureurs over grotendeels vlakke wegen door het centrum van Innsbruck. De finishstreep is getrokken na 156,2 kilometer. In totaal krijgen de dames 2413 hoogtemeters voor hun kiezen. Het is duidelijk: Een parcours waar je u tegen zegt.

Favorieten
Het mag geen verrassing zijn dat Annemiek van Vleuten zaterdag de absolute topfavoriet is. De 35-jarige Wageningse wist enkele dagen terug al haar tweede wereldtitel op rij in de tijdrit veilig te stellen. In het flashinterview naderhand gaf ze al aan gebrand te zijn op een goed resultaat in de wegwedstrijd. “De wijn mag wachten tot zaterdag” zei ze. Dit seizoen bevestigde ze met winst in de Giro Femminile bergop één van de besten te zijn in het vrouwenwielrennen. Slechts twee dagen na haar eindzege in de Italiaanse rittenkoers stond ze al aan de start van La Course, waar ze na een spectaculaire finale Anna van der Breggen op 25 meter van de streep verschalkte. De concurrentie zal Vleuty ongetwijfeld in de gaten houden.

Annemiek van Vleuten rekent kort voor de finish van La Course Anna van der Breggen in – foto: ASO

De kans dat we zaterdag getrakteerd worden op een prachtige wedstrijd lijkt groot, zeker gezien het feit dat er meer Nederlandse kanshebbers zijn. De grootste concurrente van Van Vleuten lijkt op papier namelijk Anna van der Breggen. Al zes keer mocht ze op een WK een zilveren medaille in ontvangst nemen. Dat het WK-goud een hiaat in haar prijzenkast is ontkent ze vaak, maar ze zou maar wat graag op het hoogste schavotje staan. Voorheen heeft ze bewezen in eendagskoersen uit te blinken. Enkele van de meest prestigieuze wedstrijden zoals de Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik en Strade Bianche heeft ze al op haar naam geschreven. Voegt de Olympisch kampioene daar zaterdag de wegrit van het wereldkampioenschap aan toe?

Ze was er zó vaak dichtbij. Al zeventien profzeges boekte ze maar nog geen enkele op het hoogste niveau. Dit seizoen werd ze tweede in de Waalse Pijl, vierde in Luik-Bastenaken-Luik, tweede in de Giro en derde in La Course. En iedere keer was dat achter één van de twee eerdergenoemde Nederlandse dames. Ashleigh Moolman is zaterdag gebrand op een goed resultaat. De Zuid-Afrikaanse lijkt het hele seizoen al in blakerende vorm te verkeren. Als ze dat tot zaterdag weet vol te houden kan ze het de Nederlandse dames wel eens knap lastig maken.

Katarzyna Niewiadoma heeft meermaals bewezen tot de wereldtop te behoren, al moest ze ook enkele keren haar meerdere erkennen in de Nederlandse toppers. In de heuvelklassiekers zoals de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl kan ze vaak met de besten mee, al specialiseert ze zich minder op het klimmen dan de voorheen genoemde kanshebbers. Op papier lijkt het parcours rondom Innsbruck voor haar iets te zwaar, maar een kleurloze rol in de koers is niet weggelegd voor Niewiadoma. Verwacht haar dus aan het strijdfront.

Niewiadoma won dit jaar de Trofeo Alfredo Binda – foto: Orange Pictures

Australië staat in Oostenrijk met een sterke selectie aan de start. Waar ze hun kansen kunnen spreiden is Amanda Spratt de kopvrouw. De ploeggenote van Van Vleuten rijdt wellicht haar beste seizoen ooit. Met vijf zeges wist ze haar zegeteller dit jaar te verdubbelen. Tel daar bovenop dat het om zeges in haar thuisland of spraakmakende wedstrijden zoals de Giro gaat, en ze zal je ongetwijfeld vertellen dat ze enorm tevreden is over haar jaar. In Innsbruck zal ze 2018 op passende wijze willen afsluiten.

Na La Course gingen de beelden van een emotionele Cecilie Uttrup Ludwig de wereld over. “Dit had niet beter kunnen zijn. Ik zal deze dag voor de rest van mijn leven herinneren. Al die mensen die voor je juichen! En ik zag zo veel Deense vlaggen”, reageerde ze na afloop van de wedstrijd. Na een zesde plek in het algemeen klassement van de Giro leek een vierde plaats in de Franse koers een bevestiging van het talent van de 23-jarige Deense. Als ze net als in Frankrijk de lont vroeg in het kruitvat steekt, zou ze wel eens een hele mooie klassering kunnen rijden.

Ludwig eindigde jaar tijdens het WK tijdrijden in Bergen als tiende – foto: Sirotti

Ook Lucinda Brand is bezig aan een goed seizoen. Sinds het begin van het jaar rijgt ze de ereplaatsen aaneen. Echter is ze nog altijd op zoek naar de eerste zege van het seizoen: waar liever dan in Innsbruck? In de Giro toonde de Dordrechtenaar al aan bergop over goede benen te beschikken. Na aanvallend gekoerst te hebben moest ze in La Course genoegen nemen met een elfde plek. De vraag is wat haar rol binnen de Nederlandse equipe is. Kan ze voor eigen kansen rijden?

Bij de Amerikanen is Megan Guarnier de aanvoerder. Sinds 2014 komt de 33-jarige renster uit voor Boels-Dolmans en pakt ze ook jaarlijks enkele overwinningen mee. Zeker in koersen waar het wegdek omhoog loopt kan ze met de besten mee. Mocht het op een sprint van een uitgedund groepje aankomen, dan is ze zeker niet uit te vlakken. Dat geldt in mindere mate voor Elisa Longo Borghini. De 26-jarige Italiaanse komt vooral in de eendagswedstrijden goed uit de verf. Dat ze bergop lang mee gaat heeft ze echter met ereplaatsen in de Giro, Strade Bianche en de Waalse Pijl wel bewezen. Met haar aanvallende koersstijl zou ze maar zo voor een verrassing kunnen zorgen.

Spanje staat aan het vertrek met een sterke selectie maar zonder aangewezen kopvrouw. Ane Santesteban lijkt echter de meeste kans te hebben om España een medaille te bezorgen. Dit jaar is de 27-jarige Bask bezig aan een sterk seizoen. Met een negende plek in de eindklassering van de Giro en La Course toonde ze aan in het hooggebergte tot de wereldtop te behoren. Als afmaker blinkt ze daarentegen minder uit. Het verschil zal ze dus in de bergen moeten maken.

Guarnier was de sterkste in de openingsrit van de Ronde van Californië in 2017 – foto: Tour of California

Outsiders
Uiteraard starten er ook de nodige outsiders. Namens de Amerikanen kunnen Ruth Winder en Katie Hall verrassen. In de Ronde van de Ardèche bewezen beide dames dat het met de vorm goed zit. Winder kan ook nog eens rap aankomen. Lukt het haar bergop lang genoeg aan te klampen om naar de zege te sprinten? Canada brengt negen dames aan de start, maar aan een favoriet ontbreekt het. Wellicht kan het 22-jarige talent Sara Poidevin als underdog naar een mooie uitslag rijden. Italië kan naast Longo Borghini ook hun hoop op Erica Magnaldi vestigen voor een goede klassering.

De Australische selectie heeft naast Spratt nog twee ijzers in het vuur. Lucy Kennedy toonde zich vorig jaar in de Ronde van de Ardèche de beste waarna ze een contract tekende bij Mitchelton-Scott. Vroeg in het seizoen leek ze er te gaan staan, maar op enkele ereplaatsen na kwam het er niet uit. Weet ze in Innsbruck haar seizoen op een positieve wijze af te sluiten? Ook van Shara Gillow mag een goede prestatie worden verwacht. De 30-jarige routinier heeft in de Ardennenklassiekers bewezen bergop haar mannetje te staan. Later in het seizoen kwam ze echter minder uit de verf. Heeft ze de weg omhoog weer gevonden?

Garcia was ook al actief in de tijdrit namens Spanje – foto: Sirotti

Spanje heeft met Eider Merino en Margarita Victoria Garcia nog twee sterkste klimsters aan de start staan. Beide dames zijn echter geen uitblinkers in eendagskoersen. Ze zullen dus hun sterkte in de breedte goed moeten uitspelen als ze de regenboogtrui mee naar huis willen nemen. En wat te denken van titelverdedigster Chantal Blaak? De Nederlandse kampioene verwacht zelf dat de hoogtemeters voor haar te veel worden. Haar intrinsieke motor is echter enorm. Wellicht geeft het idee van nóg een regenboogtrui haar wel vleugels. Als we naar onze landgenoten kijken is ook Sabrina Stultiens een dame om in de gaten te houden.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Annemiek van Vleuten
*** Anna van der Breggen, Ashleigh Moolman
** Katarzyna Niewiadoma, Amanda Spratt, Cecilie Uttrup Ludwig
* Lucinda Brand, Megan Guarnier, Elisa Longo Borghini, Ane Santesteban

Website organisatie WK 2018
Deelnemerslijst

Weer en TV
Het lijkt erop dat de dames geen geluk hebben met het weer zaterdag. Waar de coureurs bijna de hele week door zon begroet worden lijkt het erop dat het zaterdag gaat regenen. Het kwik bereikt de gehele dag maximaal vijftien graden.

De wedstrijd wordt zaterdag om 12.00 uur in gang geschoten. Sporza is er dan direct bij met een live uitzending én stream op de website. Eurosport (Eurosport 1 en Eurosport Player) en de NOS (NPO 1 en livestream op de website) startten de uitzending beiden om 14.00 uur. De finish wordt omstreeks 17.00 uur uur verwacht.