Twaalf maanden geleden schreeuwde Alejandro Valverde het uit van geluk: de Spanjaard was na elf deelnames en zes medailles eindelijk wereldkampioen op de weg. Aankomende zondag 29 september zoeken we naar een opvolger van Valverde, al hoopt de Murciaan gewoon zijn titel te prolongeren. WielerFlits blikt vooruit!

[unibet title=”Wie wint het WK Wielrennen 2019?” link=”http://rebrand.ly/unibet_wk”]

• M. van der Poel 3.50
• P. Sagan 5.50
• R. Evenepoel 21.00

[/unibet]

---

Historie

Wereldkampioen worden is niet voor iedereen weggelegd. Het klinkt als een cliché, maar werp maar eens een blik op de erelijst en je zult versteld staan van de kampioenen die er niet op staan. Denk aan Gino Bartali, Luis Ocaña, Raymond Poulidor, Laurent Fignon, Miguel Induraín (we vergeten even zijn wereldtitel in het tijdrijden) en Fabian Cancellara (zijn vier tijdrittitels niet meegerekend). Maar ook Roger De Vlaeminck en Sean Kelly – die tijdens hun carrière de ene na de andere klassieker wonnen – hebben nooit die felbegeerde regenboogtrui mogen dragen in Parijs-Roubaix of Luik-Bastenaken-Luik.

Ze zullen ongetwijfeld met enige jaloezie kijken naar Fausto Coppi, Louison Bobet, Eddy Merckx, Bernard Hinault en Tom Boonen, zomaar wat kampioenen die wél een jaar lang mochten koersen in die felbegeerde trui. Voor de eerste editie moeten we terug naar 1927, naar het Duitse Nürburg, naar Alfredo Binda. De Italiaanse wielergrootheid is vooral bekend vanwege zijn vijf eindzeges in de Giro d’Italia, maar Binda werd in zijn rijke carrière ook driemaal wereldkampioen. Want na zijn eerste titel in Nürburg volgden ook nog zeges in Luik (1930) en Rome (1932).

Binda was echter niet de eerste renner met twee regenboogtruien, want Georges Ronsse wist enkele jaren daarvoor al te winnen in Boedapest en Zürich. Na de jaren van Binda en Ronsse zagen we ook grootheden als Georges Speicher (in 1933, het jaar waarin hij ook de Tour de France won) en Antonin Magne zegevieren. Maar ook Karel Kaers, Jean Aerts en Eloi Meulenberg. Nee, het is geen schande als geen belletje gaat rinkelen bij het noemen van deze Belgen. Het zijn namelijk niet de enige ‘uitzonderingen’ op de erelijst, steengoede renners die wisten te verrassen op die ene dag.

Want hoe hard Heinz Müller, Harm Ottenbros, Rudy Dhaenens, Laurent Brochard en Romāns Vainšteins ook konden trappen, ze kunnen niet tippen aan de eerder genoemde Bartali, De Vlaeminck, Induraín en Cancellara, renners die nooit op het hoogste schavotje mochten plaatsnemen. Het geeft aan dat de term wereldkampioen behoorlijk subjectief is. Maar om terug te komen op Georges Ronsse: de Antwerpenaar is de eerste van in totaal negentien Belgen die zich ooit ’s werelds beste mochten noemen.

We noemden al Kaers, Aerts en Meulenberg, maar denk ook aan Briek Schotte, Rik van Steenbergen, Rik Van Looy, Eddy Merckx (hoe kan het ook anders!) en Freddy Maertens. Het toch relatief kleine land voert toch maar mooi de medaillespiegel aan met 26 gouden plakken, gevolgd door twee andere klassieke wielerlanden: Italië (negentien wereldkampioenen) en Frankrijk (acht stuks). En hoe zit het dan met Nederland? Dat volgt op de vierde plaats met zeven regenboogtruien, te beginnen met Theofiel Middelkamp in 1947.

Na Middelkamp zagen we ook nog Jan Janssen (Sallanches, 1964), de eerder genoemde Ottenbros (Zolder, 1969), Hennie Kuiper (Yvoir, 1975), Gerrie Knetemann (Nürburg, 1978), Jan Raas (Valkenburg, 1979) en Joop Zoetemelk (Giavera del Montello, 1985) wereldkampioen worden. Nederland wacht inmiddels al 34 jaar op een opvolger van Zoetemelk, maar we hoeven wellicht niet lang meer te wachten… Daarover later meer. De laatste jaren zagen we relatief veel ‘nieuwe’ wielerlanden zegevieren, met dank aan onder meer Peter Sagan.

In 2014 werd Michał Kwiatkowski de eerste Poolse wereldkampioen in de geschiedenis, maar vervolgens was het tijd voor een Slowaak uit Žilina. Of het nu in Richmond, Doha of Bergen was, we zagen telkens Sagan als eerste over de streep rijden, waardoor hij de enige wielrenner is met drie wereldtitels op rij. Het record qua aantal overwinningen moet hij nu nog delen met Binda, Van Steenbergen, Merckx en Óscar Freire, maar de 29-jarige Sagan zal in Yorkshire geschiedenis willen schrijven met een vierde titel.

Laatste tien winnaars WK wielrennen bij de mannen
2018: Alejandro Valverde
2017: Peter Sagan
2016: Peter Sagan
2015: Peter Sagan
2014:  Michał Kwiatkowski
2013: Rui Costa
2012: Philippe Gilbert
2011: Mark Cavendish
2010: Thor Hushovd
2009: Cadel Evans

---

Vorig jaar

Zestien jaar geleden beleefde Igor Astarloa de dag van zijn leven: de Spanjaard wist in het Canadese Hamilton namelijk naar de wereldtitel te soleren, voor renners als Peter Van Petegem, Paolo Bettini en Michael Boogerd, die werden verrast door een 27-jarige renner uit Ermua. Een dolgelukkige maar ook ietwat beduusde Astarloa werd op het eindpodium geflankeerd door een landgenoot, een zekere Alejandro Valverde.

Valverde was toen nog een 23-jarig supertalent dat enkele weken voor zijn eerste WK bij de profs al derde werd in de Vuelta a España. De Murciaan moest op 12 oktober 2003 genoegen nemen het zilver, maar Valverde was in alle staten toen hij de finish overschreed, wetende dat zijn landgenoot Astarloa zojuist wereldkampioen was geworden en hijzelf ook naar het podium mocht om de zilveren plak in ontvangst te nemen.

En die wereldtitel? Het was slechts een kwestie van tijd vooraleer Valverde de regenboogtrui mocht aantrekken, zo dacht toch iedereen met maar een beetje wielerverstand. Een jaar na zijn allereerste WK speelde hij echter weer tweede viool achter winnaar Óscar Freire, in 2005 moest hij in Madrid Tom Boonen laten voorgaan en in 2006 veroverde hij in Salzburg opnieuw een medaille, maar ditmaal was de kleur brons.

Aan de vooravond van het wereldkampioenschap in Innsbruck zocht Alejandro Valverde nog altijd naar zijn eerste wereldtitel, vijftien jaar na die zilveren medaille in Hamilton. Het boegbeeld van Movistar leek zijn kansen te hebben verspeeld, maar in Oostenrijk volgde – na elf deelnames en zes medailles – tóch nog de verlossing. Valverde hoefde in de sprint alleen nog even af te rekenen met Romain Bardet, Michael Woods en Tom Dumoulin.

Het waren de overgebleven matadoren na een loodzware wedstrijd over meerdere beklimmingen. De (eerste) beslissing viel op de steile Höll (2,8 km aan 11,5%), aangezien topfavoriet Julian Alaphilippe toen definitief moest passen. Op deze afschrikwekkende slotklim ging Bardet als eerste aan, maar de Franse kopman kreeg Valverde, Woods en Gianni Moscon met zich mee. Die laatste moest niet veel later afhaken, maar Woods had duidelijk goede benen.

De Canadees – die als outsider begon aan dit WK – voerde de forcing op de allersteilste stroken, maar Valverde en Bardet konden volgen, al ging dat wel gepaard met de nodige grimassen. Deze drie kleppers bereikten als eerste de top van de Höll, op korte afstand gevolgd door een slim koersende Dumoulin, die op eigen tempo de schade wist te beperken. De Nederlander wist met nog twee kilometer te gaan zelfs vooraan aan te sluiten.

Valverde, Woods, Bardet of Dumoulin: een van deze renners zou de nieuwe wereldkampioen worden en de afgestapte Peter Sagan aflossen als ’s werelds beste. De 38-jarige Valverde was op papier de snelste, maar hij begon de sprint niet (lees: op kop) vanuit ideale positie. Het deerde de Spaanse kopman echter niet, aangezien niemand een antwoord had op zijn verschroeiende sprint. Eindelijk was het raak voor El Imbatido!

Bardet moest genoegen nemen met het zilver, terwijl Woods namens Canada het brons wist te veroveren. Dumoulin moest na 258 kilometer vrede hebben met de meest ondankbare ereplaats. Wereldkampioen Valverde was inmiddels al in de armen gevlogen van een verzorger, wetende dat zijn droom zojuist werkelijkheid was geworden. “Ik ben sprakeloos. Ik dacht eerlijk gezegd niet dat ik die trui ooit nog zou pakken”, was zijn eerste reactie.

Top-5 WK wielrennen 2018
1. Alejandro Valverde (Spanje) in 6u46m41s
2. Romain Bardet (Frankrijk) z.t.
3. Michael Woods (Canada) z.t.
4.  Tom Dumoulin (Nederland) z.t.
5.  Gianni Moscon (Italië) op 13s

---

Parcours

Het begint zondag allemaal in Leeds, gelegen aan de rivier de Aire. Leeds – dat vroeger op de wereldkaart stond vanwege de florerende wolindustrie – is de stad van voetbalicoon Billy Bremner (die furore maakte bij Leeds United), de veel te vroeg overleden snookerspeler Paul Hunter (drievoudig winnaar van The Masters) en Melanie Brown (beter bekend als Mel B van de popgroep Spice Girls).

Aankomende zaterdag is Leeds echter de stad van 190 renners, die om 9.40 uur beginnen aan het afsluitende onderdeel van het WK wielrennen. De renners koersen vanuit het centrum naar Leeds naar het prachtige natuurpark de Yorkshire Dales, maar eerst doorkruist het peloton plaatjes als Otley, Ilkley en Skipton, deels over geaccidenteerde wegen, richting het klimmetje naar Cray (2,9 km aan 5%). Dat is de eerste officiële helling van dit WK.

Na deze inleidende beklimming volgden aanvankelijk ook passages over de toppen van Buttertubs (6,7 km aan 4,3%) en Grinton Moor (4,4 km aan 5,4%, maar ook 500 meter aan 16%), maar deze hellingen zijn geschrapt vanwege de hevige regenval. De renners nemen nu een kleine omleiding, om vervolgens weer het oorspronkelijke parcours op te draaien. Na korte passages door onder meer Leyburn, Masham en Ripley bereiken de deelnemers finishplaats Harrogate, waar de wedstrijd echt kan beginnen.

De eerste 135 kilometer zijn zeker niet te onderschatten, zo vertelde Matteo Trentin – een van de favorieten voor de titel – eerder al in een interview met Cyclingnews. “Normaal is de aanloop naar een lokale ronde relaxed, maar nu zijn de wegen smal en is het veel draaien en keren. De renners zullen de hele dag gestrest zijn.” De favorieten zijn dus wellicht al behoorlijk afgepeigerd, als ze beginnen aan de negen (ook nieuw) lokale ronden van 13,8 kilometer.

Na een heel korte aanloopfase is het tijd voor de kaarsrechte maar wel licht oplopende weg genaamd Odley Road. Het asfalt loopt een viertal kilometer zoetjesaan omhoog, tot de eerste huizen van het dorpje Beckwithshaw opdoemen. Het is dan tijd om rechtsaf te slaan, de Pot Bank op, om te beginnen aan een afdaling met enkele snelle opeenvolgende scherpe bochten. Halverwege Pot Bank loopt de weg plots weer op.

Tot de renners opnieuw rechtsaf slaan naar Penny Pot Lane. Daar loopt de weg omlaag, maar ook hier is het oppassen in de scherpe bochten. De renners dalen af tot het bruggetje over Oak Beck, waarna de weg wederom oploopt. De Harlow Moore Road (1,1 km aan 5,6%) is de scherprechter van de lokale ronde, zeker na ruim tweehonderd kilometer kan dit dé plek zijn om als mindere sprinter weg te rijden van de concurrentie.

Na negen kilometer is het meeste klimwerk achter de rug als de renners Harrogate weer binnenrijden, maar ook in de bebouwde kom blijft het licht op-en-af gaan. Na de afdaling over Valley Drive wacht onderaan namelijk een haarspeldbocht, waar de weg meteen vies omhoog gaat naar Cornwall Road. De slotfase is bochtig, de laatste honderden meters naar de finish op Parliament Street lopen dan weer flink omhoog.

Met nog zeshonderd meter te gaan volgt een strook van zo’n driehonderd meter aan 7-8%, terwijl de laatste driehonderd meter vlakt de weg af naar 2%. Het lijkt een gedroomde aankomst voor een machtsspurter á la Matteo Trentin, Michael Matthews en – hoe kan het ook anders – Mathieu van der Poel. En als we de weersvoorspellingen mogen geloven, dan zijn de sterke beren en de Flandriens in het voordeel.

Datum: Zondag 29 september
Traject: Leeds – Harrogate
Totale Afstand: 261 km
Hoogtemeters: 3.200

Start: 9.00 uur /  10.00 uur
Finish: 15.20 uur /  16.20 uur

---

Favorieten

Ruim één jaar geleden veroverde hij als parttime-wegrenner de Nederlandse titel in Hoogerheide, nu is hij dé topfavoriet voor het aankomende wereldkampioenschap in Yorkshire. Het kan snel gaan in een wielercarrière. We hebben het natuurlijk over Mathieu van der Poel, de 24-jarige alleskunner van Corendon-Circus die in het voorjaar zoveel indruk maakte in onder meer de Ronde van Vlaanderen (vierde na een verwoede inhaaljacht) en de Amstel Gold Race (winst na een krankzinnige slotfase).

Aankomende zondag hoopt MVDP de eerste Nederlandse wereldkampioen te worden sinds Joop Zoetemelk. Een ding is zeker: de absolute kopman van de Nederlandse brigade zal het zeker niet op een presenteerblaadje krijgen. Er zijn wel meer toppers die o zo graag die regenboogtrui willen aantrekken. En toch zal de concurrentie van goeden huize moeten komen om Van der Poel te verslaan in Harrogate, daar waar de renners zondag zullen finishen.

De meervoudig wereldkampioen veldrijden kan namelijk gokken op meerdere scenario’s. Van der Poel kan perfect de koers hard maken, meesluipen in een klein groepje om het dan vervolgens af te maken in de finale. Maar de Nederlander kan ook rustig achterover leunen, wachtende op een veredelde massasprint. In de recente Tour of Britain (die hij overigens won, maar dat geheel terzijde) liet hij zien op meerdere manieren te kunnen winnen, na een explosie bergop of een sprint tegen snelheidsduivels als Cees Bol en Matteo Trentin.

Van der Poel zal aankomende zondag de absolute kopman zijn van een sterke Nederlandse selectie. Bondscoach Koos Moerenhout heeft gekozen voor meerdere klassiekersrenners, te weten Niki Terpstra, Sebastian Langeveld en Dylan van Baarle, aangevuld door klim- en eendagsspecialist Bauke Mollema, hardrijder Jos van Emden, de bijzonder taaie Pieter Weening en… Mike Teunissen. De voormalig geletruidrager in de Tour kan ook als schaduwkopman worden uitgespeeld, mocht onderweg iets gebeuren met Van der Poel.

Zien we na 34 jaar eindelijk weer een Nederlander op het hoogste schavotje staan? De laatste oplopende kilometer is als het ware neergelegd voor krachtmens Van der Poel, die alleen wel zal moeten afrekenen met een drievoudig wereldkampioen. In Richmond, Doha en Bergen zagen we telkens Peter Sagan de titel grijpen, waardoor de Slowaak de enige renner is die driemaal op rij wereldkampioen werd. Vorig jaar moest Sagan de regenboogtrui doorgeven aan Alejandro Valverde, maar hij lijkt nu weer klaar om het tricot te heroveren.

De 29-jarige renner uit Žilina is zeker niet bezig aan het beste seizoen uit zijn carrière en dan doelen we met name op zijn voorjaar. Sagan werd enkele dagen voor Tirreno-Adriatico getroffen door ziekte, waardoor hij niet zijn gebruikelijke niveau wist te halen in koersen als de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Gelukkig voor Sagan ging het een stuk beter in de Ronde van Zwitserland (ritzege) en de Tour de France (etappewinst en een zevende groene trui), maar voor een topper als Peter Sagan is een seizoen niet snel geslaagd.

De renner van BORA-hansgrohe zal kortom gebrand zijn op een nieuwe wereldtitel, helemaal omdat hij dan (opnieuw) geschiedenis schrijft. Geen enkele renner slaagde er namelijk in om vier keer wereldkampioen te worden. Alfredo Binda, Rik Van Steenbergen, Eddy Merckx en Óscar Freire moesten genoegen nemen met drie regenboogtruien. Wat scheelt: Sagan hoeft zich geen zorgen te maken over zijn vorm, want in de GP Québec finishte hij als tweede. En in de GP de Montréal maakte hij indruk in de finale, al leek het meer op een doorgedreven training.

Sagan reed in Montréal een hele tijd achter Julian Alaphilippe aan, die samen met zijn landgenoot Benoît Cosnefroy op pad was in de finale van de Canadese klassieker. De Fransman werd net voor de streep ingerekend door zijn sprintende concurrenten, maar de springveer uit Saint-Amand-Montrond liet zien in vorm te zijn voor het aankomende WK. De 27-jarige Alaphilippe was dé man van het voorjaar, met zeges in Strade Bianche, Milaan-San Remo en de Waalse Pijl. Maar na een indrukwekkende Tour werd het wat stiller rondom de Fransman.

Alaphilippe heeft zich via de Deutschland Tour en de Canadese klassiekers voorbereid op de mondiale titelstrijd in Groot-Brittannië. Dit ging gepaard met verdienstelijke uitslagen, maar de Franse kopman zal toch wel een tandje moeten bijsteken wil hij ook daadwerkelijk wereldkampioen worden. Het is duidelijk dat de Franse ploeg de sterke sprinters zal moeten afmatten, want Alaphilippe moet niet wachten op een sprint tegen Sagan, Michael Matthews, Matteo Trentin en zelfs Mathieu van der Poel, die op papier toch een tikkeltje sneller zijn.

Maar Alaphilippe liet in het voorjaar zien dat weinig renners kunnen volgen als hij bergop versnelt. We moeten dan ook rekening houden met een scenario waarbij de Franse publiekslieveling solo aankomt. En mochten we toch een sprint(je) krijgen na een zware koers, dan is de coureur van Deceuninck-Quick-Step zeker niet kansloos. Want vergeet niet dat hij in Milaan-San Remo Michał Kwiatkowski, Alejandro Valverde en zelfs Sagan uit zijn wiel sprintte, en dat ogenschijnlijk met sprekend gemak. Nog een voordeel: Alaphilippe kan rekenen op een sterke ploeg.

Van der Poel en Alaphilippe hebben een sterke ploeg om zich heen, terwijl Sagan het wederom alleen moet oplossen. Maar de sterkste formatie – zeker in de breedte – is toch echt België. Want welke bondscoach kan nu beschikken over Greg Van Avermaet, Philippe Gilbert, Tim Wellens, Dylan Teuns en wielerwonder Remco Evenepoel? Vijf renners die, als het een beetje meezit, zomaar wereldkampioen kunnen worden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over Yves Lampaert (derde in Parijs-Roubaix en onlangs nog winnaar van de Ronde van Slowakije) en Oliver Naesen.

Keuzeheer Rik Verbrugghe heeft met andere woorden genoeg opties, maar kan de oud-renner ook iedereen op één lijn krijgen? Dat is de grote vraag, want zowel Greg Van Avermaet als Philippe Gilbert hopen wereldkampioen te worden. Voor Van Avermaet zou het zijn eerste regenboogtrui zijn, terwijl Gilbert al eens het WK wist te winnen in Valkenburg. Beide renners hebben aangetoond in topvorm te zijn, Van Avermaet in Canada (derde in Québec en winst in Montréal) en Gilbert in Spanje (twee ritzeges in de Vuelta a España).

Beide kemphanen kunnen winnen in Harrogate, maar hoogstwaarschijnlijk niet op dezelfde manier. Van Avermaet zal een wat meer afwachtende koers rijden, wetende dat hij na 285 kilometer kan rekenen op zijn explosiviteit en sterke sprint. Gilbert is ook niet traag, maar is op zijn 37e niet meer zo snel als een paar jaar geleden. De Waal heeft behoefte aan een slopende koers, het liefst met een beetje regen, waardoor de controle weg is en het peloton in stukken breekt. In dat geval kan Gilbert solo wegrijden of het afmaken in een klein groepje.

Over regen gesproken: mocht het inderdaad plenzen in de regio Yorkshire (ja, dat gaat het), dan zal Tim Wellens de weergoden bedanken met een vreugdesprongetje. De immer aanvallende coureur is geen fan van bloedhete temperaturen, maar als er iemand is die in slecht weer komt bovendrijven, dan is het Wellens. We kunnen de coureur van Lotto Soudal maar beter opschrijven. De concurrentie zal ook Remco Evenepoel in de gaten moeten houden, vooral als de vice-wereldkampioen tijdrijden vroeg aanvalt. Want wie is dan bereid om de jonge Belg terug te halen?

Evenepoel zal bij een vroege aanval waarschijnlijk niet het gezelschap krijgen van Michael Matthews, het speerpunt van de Australische WK-selectie. De 28-jarige sprinter uit Canberra zal geen nee zeggen tegen een zware koers, wetende dat hij zijn wagonnetje kan aanhaken om het dan vervolgens af te maken in de sprint. Een tactiek die werkt, zo liet Matthews zien in de voorbije GP de Québec. De renner van Team Sunweb heeft een moeilijk voorjaar achter de rug, maar Bling lijkt klaar om voor de eerste keer wereldkampioen te worden.

Matthews is niet de enige sterke sprinter met WK-aspiraties, want de Italiaanse keuzeheer Davide Cassani hoopt op een knalprestatie van Matteo Trentin, die bezig is aan een zeer sterk seizoen. De coureur uit Borgo Valsugana won al vroeg op het seizoen enkele sprintetappes in Spaanse rittenkoersjes, liet zich opmerken in de voorjaarsklassiekers en won op fraaie wijze een Touretappe met aankomst in Gap. En in de Tour of Britain (toch de generale repetitie voor het wereldkampioenschap) streed hij zij-aan-zij met topfavoriet Van der Poel. Hij won onlangs nog de Trofeo Matteotti.

De 30-jarige Trentin hoopt er komende zondag nog bij te zijn, mocht een flink uitgedund peloton om de wereldtitel sprinten. Maar de Europees kampioen van Glasgow is ook sterk genoeg om mee te gaan met een klein groepje. “Het zal een zware wedstrijd worden”, zo vertelt Trentin in een interview met Cyclingnews. “Ik denk dat het weer een belangrijke rol gaat spelen, zeker als het regent.” Twee jaar geleden werd Trentin al eens vierde in het Noorse Bergen. Staat de kopman van La Squadra Azzurra zondag ook daadwerkelijk op het podium?

Trentin is de belangrijkste naam bij de Italianen, maar onderschat ook Sonny Colbrelli en Alberto Bettiol niet. Colbrelli (29) heeft net als Trentin behoefte aan een lastige maar gecontroleerde koers, zodat de op papier snellere renners al zijn afgemat voor de eindsprint. De vraag is alleen of Colbrelli na 285 kilometer nog in de positie is om echt voor de titel te sprinten. De vier jaar jongere Bettiol is ook rap, maar de winnaar van de Ronde van Vlaanderen zal toch eerder met een klein groepje moeten aankomen. Wie weet wat er dan mogelijk is.

We hebben titelverdediger Alejandro Valverde al uitvoerig besproken, maar ook de Spaanse patron heeft wel een mening over zijn kansen. “Het is een goed parcours voor mij, maar niet zo goed als dat van Innsbruck. Je moet realistisch zijn. Vorig jaar waren er maar weinig kanshebbers, dit jaar is de strijd vrij open. Er liggen kansen, maar minder dan vorig jaar”, aldus Valverde, die kan rekenen op een ijzersterke ploeg met ijzersterke renners. Want Luis León Sánchez, Marc Soler en de gebroeders Izagirre kunnen de weg plaveien voor hun kopman.

En mocht dat plannetje mislukken, dan heeft bondscoach Pascual Momparler naast Valverde ook nog Ivan García achter de hand voor een sprint. De bonkige García is een leuke renner om uit te spelen in een van uw WK-pooltjes, met zijn explosiviteit, snelheid en brute kracht. De 23-jarige García werd enkele weken voor het WK nog derde in Montréal, oppassen dus voor de krachtpatser uit Gijón! De laatste ‘sterrenmannen’ hebben een Kazachse en Deense nationaliteit: we hebben het natuurlijk over Alexey Lutsenko en Jakob Fuglsang.

Beide renners zijn het hele jaar ploeggenoten bij Astana, maar zondag zijn ze voor één keer elkaars grootste vijanden. Al weten we sinds mensenheugenis ook dat teambelang een belangrijke rol speelt op een WK. De 27-jarige Lutsenko is duidelijk bezig aan het beste seizoen uit zijn carrière, zo won hij al tien wedstrijden. De Kazachse kampioen wist echter nog nooit te schitteren in de allergrootste klassiekers, laat staan op een WK. En toch zien we in Lutsenko een potentiële wereldkampioen, vooral na een indrukwekkend staaltje fietsen in de Coppa Sabatini.

Lutsenko wist in het Toscaanse stadje Peccioli namelijk een solo van liefst tachtig kilometer af te ronden. “Dit is erg belangrijk voor het WK in Yorkshire”, zo vatte hij zijn overwinning samen. De ervaren Fuglsang is zeker niet de grootste kanshebber op de regenboogtrui – hij zal namelijk solo moeten aankomen – maar we kunnen niet om een renner heen die dit jaar al Luik-Bastenaken-Luik (slecht-weer-editie) won en podiumplaatsen wist te versieren in Strade Bianche, de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl. De Deen is in de vorm van zijn leven, een wereldtitel zou de ultieme beloning zijn.

We hebben de tien topfavorieten behandeld, maar het zou gek zijn om te denken dat er niet meer kanshebbers zijn. Het kan vele kanten op in Yorkshire, zo is het niet uitgesloten dat een sterke sprinter op het allerhoogste schavotje staat. Dan denken we al snel aan Sagan, Matthews en Trentin, maar misschien is de Ierse sprintkopman Sam Bennett wel in staat om Stephen Roche (in zijn wonderjaar 1987) op te volgen als wereldkampioen. Bennett dingt mee voor de titel ‘zegekoning van 2019’, maar hij zou wellicht al zijn zeges willen inruilen voor…

Een pure sprinter zal tekort komen op het technische en explosieve parcours in Yorkshire, maar Bennett is zoveel meer dan een pure sprinter. Zo won hij in de afgelopen Vuelta een etappe met aankomst in Oviedo, na een pittig klimmetje in volle finale. Maar Bennett werd ook tweede in de beruchte waaieretappe naar Guadalajara en tweede in de rit met aankomst in het historische Toledo, op een met kasseien bezaaide helling. De grote vraag is echter of Bennett ook kan overleven na een wedstrijd van 285 kilometer, in de belangrijkste eendagskoers van het jaar?

We kunnen nog wel even doorgaan, maar we beperken ons nu even tot de belangrijkste outsiders. We zijn benieuwd of Bennett sterk genoeg is om te overleven, maar dezelfde vraag kunnen we stellen voor de Duitse tandem Pascal Ackermann-Nikias Arndt, het Noorse uithangbord Alexander Kristoff en het Argentijnse woelwater Maximiliano Richeze. Daarnaast heb je met Daryl Impey (de kopman bij Zuid-Afrika) en Magnus Cort nog twee rappe mannen die zondag moeten kunnen excelleren. Het nadeel voor deze mannen: de weergoden lijken niet mee te werken.

Over rappe mannen gesproken: thuisland Groot-Brittannië zal wellicht mikken op een spurt met Ben Swift, die de laatste weken goed op dreef is. Het is echter maar de vraag of we een sprint krijgen, want er zijn voldoende sterke renners die de koers hard willen maken, al dan niet voor een kopman. Denk aan Zdeněk Štybar, Michael Valgren (let op de sluwe Deen!), Nils Politt, Gianni Moscon, Kasper Asgreen, Bob Jungels, Rui Costa en Matej Mohorič. Deze renners kunnen allemaal wereldkampioen worden, maar dan moeten de sterren wel perfect staan.

Verder heb je met Dylan Teuns, Michael Woods (de nummer drie van vorig jaar), Benoît Cosnefroy, Diego Ulissi, Marc Hirschi en Ruben Guerreiro nog enkele puncheurs die wellicht kunnen verrassen. En wat doen we met het Sloveense duo Primož Roglič en Tadej Pogačar, de hoofdrolspelers van de voorbije Vuelta? Een ding is zeker: ze zullen moeten aanvallen, hoe eerder hoe beter.

[unibet title=”Wie wint het WK Wielrennen 2019?” link=”http://rebrand.ly/unibet_wk”]

• M. van der Poel 3.50
• P. Sagan 5.50
• R. Evenepoel 21.00

[/unibet]

---

Favorieten volgens WielerFlits
**** Mathieu van der Poel
*** Peter Sagan, Julian Alaphilippe
** Philippe Gilbert, Matteo Trentin, Michael Matthews
* Greg Van Avermaet, Alejandro Valverde, Alexey Lutsenko, Jakob Fuglsang

Website organisatie
Deelnemerslijst (WielerFlits)

---

Weer en TV

Het weer heeft deze week al zijn stempel gedrukt op het WK wielrennen in Yorkshire. Ook voor zondag zijn de verwachtingen allesbehalve zonnig en warm: meerdere weersites verwachten een kletsnatte dag. De temperatuur schommelt tussen de 10°C en de 14°C. Dat het gaat regenen, daar zijn de diverse weersites het wel over eens.

Buienrader geeft aan dat in Harrogate 17,9 millimeter regen zal vallen en Weeronline verwacht 23,9 millimeter neerslag. Na 13.00 uur neemt de regenval wel iets af. De wind gaat ook een belangrijke rol spelen. In de ochtenduren komt de wind met kracht 2 à 3 uit het (noord)oosten en die waait later in de middag uit noord-noordwestelijke richting. De wind neemt later op de dag ook toe qua kracht, naar windkracht 4.

Het WK wielrennen zal live worden uitgezonden door NPO1, Eurosport 1 en Sporza. Die laatste twee omroepen zijn er live bij vanaf de start. Ben je niet in staat om de wedstrijd te volgen? Geen probleem, WielerFlits komt namelijk met een Liveblog en een Volg Hier. Daar besprek je met koersvrienden het wedstrijdverloop.

---