Remco Evenepoel heeft op het WK wielrennen in Wollongong de kroon op zijn seizoen gezet. De 22-jarige winnaar van de Vuelta a España soleerde in Australië naar de wereldtitel op de weg, nadat hij 25 kilometer voor de finish Alexey Lutsenko uit zijn wiel kletste. Evenepoel bezorgt België daarmee het eerste goud van dit WK. Voor Mathieu van der Poel eindigde de wegrit in een deceptie, nadat hij ’s nachts gearresteerd werd door de Australische politie.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Wie dacht dat de eerste uren van het WK wielrennen in Wollongong voort zouden kabbelen, is met een kater wakker geworden. Vooral het incident rondom Mathieu van der Poel heeft de gemoederen bezig gehouden. De Nederlandse kopman werd in de nacht voor de wegrit gearresteerd door de Australische politie nadat hij boos was geworden op twee meisjes die hem lastigvielen in het hotel.

Van der Poel zat korte tijd in de cel, moest zijn paspoort inleveren en kwam pas om 04.00 uur ‘s nachts (lokale tijd) terug in het hotel. Hij stond uiteindelijk wel aan het vertrek, maar gaf na 35 kilometer al op.

• Dit is wat we weten over de arrestatie van Mathieu van der Poel

Mathieu van der Poel na zijn opgave – foto: Cor Vos

Dan de koers zelf. In de vlakke aanloopfase richting Wollongong reed een traditionele kopgroep van twaalf man weg. Daarbij zaten onder meer Simon Pellaud, Emils Liepins en Juraj Sagan. Vaticaanstad-debutant Rien Schuurhuis liet zich ook nog even zien, maar hij kon niet aansluiten bij die vroege vlucht.

Favorieten roeren zich vroeg
De Fransen lieten er op Mount Keira geen gras over groeien. Bruno Armirail koos voor een hoog tempo en zorgde ervoor dat een omvangrijke favorietengroep zich losweekte. Onder hen Wout van Aert, Bauke Mollema, Wout Poels, Tadej Pogacar en Jai Hindley. Zij reden twee minuten weg van het peloton, waarna de Duitsers het gat dicht reden.

Alleen Pavel Sivakov, Pieter Serry, Ben O’Connor, Luke Plapp en Samuele Battistella wisten daadwerkelijk de oversteek te maken naar de vroege vluchters. Na ruim 100 kilometer koers sloten zij vooraan aan, waardoor er zestien koplopers waren met een voorsprong van zeven minuten. Nederland besloot daarop Taco van der Hoorn op kop te zetten.

Hij reed, samen met hulp van wat Spanjaarden, een hoop van de voorsprong af. Mede daardoor was het verschil op 80 kilometer van de meet teruggelopen tot ruim twee minuten. Dat was het teken voor de Fransen om de daadwerkelijke finale op het lokale rondje, met Mount Ousley (700 meter aan 6,7%) en Mount Pleasant (1,1 km aan 7,7%), vroeg te openen.

Remco Evenepoel voert de forcing met Romain Bardet – foto: Cor Vos

Grote groep met Evenepoel ontsnapt
Quentin Pacher was de aanstichter van een schifting. Enkele favorieten waren attent, waaronder Remco Evenepoel en Romain Bardet, en wisten de oversteek te maken naar een aantal overgebleven vroege vluchters. Dat zorgde voor een kopgroep van 25 man. Evenepoel had Serry, Quinten Hermans en Stan Dewulf mee, terwijl de Fransen met Sivakov, Bardet, Florian Sénéchal en Pacher vooraan zaten. Pascal Eenkhoorn was de enige Nederlander in de kopgroep.

Andere opvallende namen waren Hindley, O’Connor, Ben Tulett, Lorenzo Rota, Samuele Battistella, Mauro Schmid, Jan Tratnik, Neilson Powless, Mattias Skjelmose, Alexey Lutsenko, Kevin Geniets en Rasmus Tiller. Bijna alle grote landen hadden pionnen mee, waardoor de achtervolging in het peloton moeizaam op gang kwam. Het verschil groeide, met nog drie lokale rondes te gaan, tot boven de twee minuten.

Tussenversnelling peloton levert niets op
Met nog een kleine 50 kilometer te gaan kwam er vaart in het peloton. Valentin Madouas opende het bal en zorgde ervoor dat alle favorieten op de voorposten verschenen op Mount Pleasant. Omdat het vooraan even stilviel, werd het gat verkleind tot een minuut, maar van een serieuze achtervolging was geen sprake. Daardoor liep de kopgroep in het vlakke deel weer uit richting de twee minuten.

Remco Evenepoel had ook moeite om zich te bedwingen. Hij had al enkele kopbeurten gedaan zonder resultaat, maar 34 kilometer voor de meet was het toch raak. Evenepoel ontsnapte aan de finishpassage en reed weg met Lutsenko. Zij sloegen direct een gat. Rota, Schmid, Skjelmose en Eenkhoorn gingen nog in de achtervolging, maar kwamen nauwelijks dichterbij. Het peloton volgde ondertussen al op 2.25 minuut.

Evenepoel laat Lutsenko achter op Mount Pleasant – foto: Cor Vos

Evenepoel gooit Lutsenko overboord
Met een voorsprong van 30 seconden op de groep-Eenkhoorn begonnen Evenepoel en Lutsenko aan Mount Ousley. De Kazach kon de Belg daar nog volgen, maar op Mount Pleasant trok de Vuelta-winnaar vervolgens stevig door. Hij liet Lutsenko achter met een flinke demarrage en was vertrokken voor een solo van 25,8 kilometer. Het verschil met de favorieten in het peloton was op dat moment nog altijd meer dan twee minuten.

In het peloton wilde Van Aert zich ook laten zien op de voorlaatste Mount Pleasant, maar dat was niet meer dan een speldenprik. Ondertussen was Evenepoel ribbedebie. Hij zette de groep-Eenkhoorn op meer dan een minuut en hield het gat met het peloton op 2.30 minuut. Sterker nog, in de slotronde liep de voorsprong van REV alleen maar verder op. De man met de rode Vuelta-helm kon zo ongestoord en op grandioze wijze zijn eerste wereldtitel bij de elites binnenslepen.

Met een vingertje op de mond, de armen wijd, vol ongeloof en met een flinke schreeuw passeerde Remco Evenepoel na 266 kilometer de finish.

Strijd om zilver en brons
Eenkhoorn, Skjelmose, Rota en Schmid mochten dromen van WK-zilver, maar dan moesten ze in de finale wel Lutsenko zien te achterhalen. Dat lukte in de afdaling van Mount Pleasant. Wel was dat zonder Eenkhoorn, die in de laatste steile meters moest afhaken bij zijn drie medevluchters.

In de slotkilometer ging het tempo er volledig uit bij die vier, waardoor Eenkhoorn er met hoge snelheid overheen kon komen. De Nederlander kon de rest echter niet verrassen, waardoor het opnieuw stilviel. Vanuit de achtergrond kwam vervolgens het uitgedunde peloton nog aanstormen.

Een late uitval van Jan Tratnik werd in de laatste honderden meters nog geremonteerd, waarna de Fransman Christophe Laporte naar het zilver sprintte. Hij bleef thuisfavoriet Michael Matthews, die brons pakte, en Wout van Aert voor. Dat gebeurde allemaal op 2.21 minuut van de winnaar van het goud.